ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2545

ตอนที่ 2545 ดินสีดำ
มือใหญ่ของหลี่ชิเย่ยื่นเข้าไปในหัวกะโหลก ก้าวข้ามช่องว่าง ทะลุกาลเวลา เป็นการก้าวข้ามไปยังอาณาจักรอีกอาณาจักรหนึ่ง การกระทำเช่นนี้จำเป็นต้องอาศัยพลังที่แข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมมาให้การสนับสนุน จะอย่างไรเสียการก้าวข้ามในลักษณะเช่นนี้หากมีข้อผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิด ก็จะทำให้ช่องว่างพังทลายและจมหายไป

การก้าวข้ามในลักษณะเช่นนี้ก็จำเป็นต้องอาศัยการคำนวณที่แม่นยำอย่างยิ่ง ต้องแม่นยำจนไม่ผิดพลาดแม้แต่สักนิดเดียว หากมีข้อผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิด เมื่อไรที่ช่องว่างพังทลายจมหายไปล่ะก็ กระทั่งสามารถลากเอาหลี่ชิเย่เข้าไปด้วย

มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่ก้าวข้ามช่องว่างในลักษณะเช่นนี้ ทะลุผ่านกาลเวลา และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ท้ายสุด ดวงตาทั้งสองของเขาเปล่งประกายออกมาแวบหนึ่ง เผยให้เห็นถึงความดีใจออกมา

แว้งค์…เสียงหนึ่งดังขึ้น ช่องว่างเกิดการกระเพื่อมขึ้นมาทีหนึ่งอีกครั้ง เหมือนว่ามีสิ่งของบางสิ่งทถูกดึงออกมาอย่างนั้น ในพริบตาเดียวนั้นเอง ทุกอย่างล้วนแล้วแต่หยุดลงอย่างนั้น

เสียงปุเสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เอง มือใหญ่ของหลี่ชิเย่ได้หดกลับคืนมา ในขณะนี้มือใหญ่ของหลี่ชิเย่ได้กำสิ่งของมากำหนึ่ง

เมื่อมองดูให้ละเอียด สิ่งที่มือใหญ่ของหลี่ชิเย่กำเอามานั้นถึงกับเป็นดินหนึ่งกองใหญ่ โดยที่ดินกองนี้มีปริมาณถึงหนึ่งกะละมัง ดินกองนี้มีสีดำขลับอย่างยิ่ง กระทั่งเรียกได้ว่าดำวาวจนมันเยิ้ม เหมือนว่านี่คือดินที่มีความอุดมสมบูรณ์มากที่สุดในโลกอย่างนั้น

กองดินลักษณะเช่นนี้แลดูมีความเหนียวนุ่มอย่างยิ่ง เหมือนว่าหากนำไปกองไว้กับพื้นสักแห่งคงไหลกระจัดกระจายเต็มบริเวณไปหมด แต่ว่า ด้วยดินที่เหนียวนุ่มเช่นนี้ มันกลับไม่กระจัดกระจายไหลไปตามพื้น

เหมือนว่าเม็ดดินทุกเม็ดล้วนแล้วแต่เปี่ยมด้วยความเป็นแม่เหล็กอย่างนั้น ทำให้ขณะนำเอาดินนี้ไปกองบนพื้น มันจะเกาะติดด้วยกัน ต่อให้เกลี่ยมันออก พวกมันก็คล้ายดั่งมีชีวิตอย่างนั้น จะค่อยๆ ไหลไปรวมอยู่ด้วยกันจนกลายเป็นกองดินในที่สุด

กระทั่งเมื่อสังเกตดินเหล่านี้อย่างละเอียด จะพบว่ากองดินนี้ทุกๆ เม็ดดินที่ร่วนจะมีการเคลื่อนไหวกระเดิบๆ ช้าๆ เหมือนว่าพวกมันคือสิ่งที่มีชีวิตอย่างนั้น

เมื่อกองดินลักษณะเช่นนี้ถูกหลี่ชิเย่กอบขึ้นมาอยู่บนฝ่ามือ ปรากฏพลังชีวิตสายหนึ่งที่เข้ามาปะทะใบหน้า กองดินลักษณะเช่นนี้เสมือนหนึ่งได้ซ่อนดวงดาวแห่งชีวิตของทะเลดวงดาวจำนวนมากมายมหาศาลเอาไว้อย่างนั้น พลังชีวิตที่น่าเกรงขามไม่มีสิ้นสุด

ขณะที่กองดินกองนี้ถูกกอบมาอยู่บนฝ่ามือนั้น สิ่งที่ทำให้หวั่นไหวมากที่สุดหาใช่พลังชีวิตที่โชยเข้ามาปะทะใบหน้า แต่เป็นความอุดมสมบูรณ์อย่างหนึ่ง ขณะที่เจ้ากอบเอากองดินลักษณะเช่นนี้มาอยู่บนฝ่ามือนั้น จะทำให้รู้สึกว่าตนได้กอบเอาผืนแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดมาอยู่บนฝ่ามือของตนแล้ว

เหมือนว่าดินกำนี้ก็คือต้นกำเนิดน้ำของโลกทั้งโลกอย่างนั้น มันได้หล่อเลี้ยงทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก สามารถหล่อเลี้ยงสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีขอบเขตจำกัด หล่อเลี้ยงดวงดาวนับล้านล้านดวง หล่อเลี้ยงโลกที่ไม่มีสิ้นสุด

ดินที่ดำขลับจนแทบจะไหลเยิ้มกำนี้ มองดูแล้วมันก็แค่ดินกองหนึ่งเท่านั้น แต่ทว่า ความล้ำค่าของมันไม่สามารถเปรียบเปรยได้อยู่แล้ว

“ตาเฒ่านั่นจงใจใช้แรงงานหนักกับข้านะเนี่ย ข้ากลับอยากจะรู้นัก เมื่อข้ามีทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครองแล้ว ดูว่าเจ้ายังจะอดกลั้นต่อไปได้หรือไม่” หลี่ชิเย่มองดูดินกำนี้ที่อยู่ในมือตนเองแล้ว อดที่จะเผยรอยยิ้มที่ลึกซึ้งออกมาไม่ได้

สุดท้าย หลี่ชิเย่ได้จัดการเก็บดินกำมือนี้เอาไว้อย่างระมัดระวัง สัมผัสมือขึ้นลงและเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “เห็นทียังคงขาดอะไรไปนิดหนึ่งนะเนี่ย แต่ว่าไม่รีบ สิ่งที่ข้าต้องการได้มาใครก็ขวางเอาไว้ไม่ได้” เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว สายตาของเขาเพ่งไปข้างหน้า พลันแปรเปลี่ยนเป็นดูลึกล้ำยิ่งนัก

จังหวะที่หลี่ชิเย่หยิบเอาดินกำมือนี้มา และเก็บขึ้นเป็นของๆ ตนนั้น ความจริงแล้วได้ทำให้คุกหลวงดึกดำบรรพ์เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมาไม่น้อยทีเดียว เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ต้องผู้ใส่ใจเท่านั้นที่จะพบมัน

บริเวณด้านนอกของหลุมมรณะ พวกของมังกรทองแปดแขนต่างรอคอยการกลับมาของหลี่ชิเย่ แต่ทว่า จากเวลาที่ผ่านพ้นไป ภายในหลุมมรณะยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ซึ่งทำให้พวกของมังกรทองแปดแขนเริ่มอดรนทนไม่ไหวขึ้นอย่างช้าๆ แล้ว

“มันเป็นอย่างไรกันแน่? คงไม่เกิดเรื่องกระมัง” วัวคลั่งที่ยืนอยู่แถวหน้าสุดจ้องมองเข้าไปภายในหลุมมรณะไม่หยุด แต่ทว่า ที่ตรงหน้ามีกลิ่นอายชั่วร้ายที่อาละวาดอยู่ ไม่สามารถมองเห็นสภาพที่อยู่ภายในได้อยู่แล้ว

“พวกเราจะแตะมือกันมั้ย?” มังกรทองแปดแขนดูจะอดรนทนไม่ไหว ยื่นคอยาวออกไปมองดู

“แตะมือยังไง?” อวี่เหยียนเซินส่ายหน้า และโบกพัดขนนกที่อยู่ในมือ และกล่าวว่า “ถ้าหากคุณชายที่แข็งแกร่งปานนี้ยังไม่ไหว เจ้าคิดจะแตะมือก็เปล่าประโยชน์ เจ้าคิดจะแตะมือมันก็แค่ไปรนหาที่ตายโดยพลันเท่านั้นเอง”

คำพูดนี้พลันทำให้มังกรทองแปดแขนหัวเราะแห้งๆ ทีหนึ่ง แต่เขาก็ไม่อาจไม่ยอมรับว่าที่อวี่เหยียนเซินพูดมานั้นมีเหตุผล ถ้าหากหลี่ชิเย่ที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ยังไม่ไหว ไม่สามารถต้านเอาไว้ได้ พวกเขาย่อมไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่แล้ว ต่อให้พวกเขาคิดจะช่วยมันก็แค่ไปรนหาที่ตายเท่านั้นเอง

เทียบกับพวกของมังกรทองแปดแขนที่อดกลั้นไม่อยู่ ปรากฏว่าปิ้งจวินคือผู้ที่อดกลั้นได้ดีที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด ใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึก จ้องมองไปที่หลุมมรณะตลอดเวลา สังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงของกลิ่นอายชั่วร้าย รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของกลิ่นอายในคุกหลวงดึกดำบรรพ์

“เฉกเช่นคุณชายที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ มาจากสำนักใดกันแน่ ใครคืออาจารย์ของเขา?” ภายใต้การรอคอยอย่างร้อนรน มังกรทองแปดแขนไม่มีอะไรทำจึงอดที่จะพูดมานินทาขึ้นมา เพื่อเป็นการฆ่าเวลา

“ถ้าหากเขามีอาจารย์จริงๆ ล่ะก็ เรียกได้ว่าฝืนลิขิตสวรรค์มากเหลือเกิน” เทพไฉไลหงส์พิษส่ายหัวเบาๆ และกล่าวว่า “ข้าไม่สามารถจินตนาการได้ว่า บุคคลแบบไหนกันแน่นสามารถสอนสั่งศิษย์แบบนี้ขึ้นมาได้ เกรงว่าแม้แต่ปฐมบรรพบุรุษก็ไม่สามารถสั่งสอนให้ได้ศิษย์เช่นนี้”