ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2602

ตอนที่ 2602 ถลกหนัง

“นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน?” หวูโหย่วเจิ้งถึงกับตระหนกกับสิ่งนี้ เมื่อเห็นว่าซากศพของผีดิบแตกต่างจากการตายธรรมดาทั่วไปอย่างอย่างสิ้นเชิง

เมืองไป่หลานเฉิงถูกกลืนกินไปชั่วข้ามคืนก็เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อแล้ว และดูแปลกประหลาดเพียงพอแล้ว

แต่ว่า เวลานี้ราษฎรของเมืองไป่หลานเฉิงที่หายสาบสูญไปกลับมาปรากฎตัวขึ้นที่เมืองหมิงลั่วเฉิง ทั้งสองเมืองมีระยะทางห่างกันนับพันลี้ และราษฎรของเมืองไป่หลานเฉิงที่ได้กลายเป็นผีดิบไปแล้วนั้น ศพของพวกเขาถึงกับมีความประหลาดถึงเพียงนี้ สิ่งนี้ทำให้หวูโหย่วเจิ้งคิดหาเหตุผลไม่ได้

“ยึดครอง” หลี่ชิเย่กล่าวท่าทีเรียบเฉย ไม่รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อยสำหรับสภาพการณ์เช่นนี้ กล่าวเรียบเฉยว่า “พวกมันเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้นเอง”

“หุ่นเชิด…” หวูโหย่วเจิ้งถึงกับตกใจยิ่ง แต่ว่าเมื่อนึกดูอย่างละเอียดแล้ว บรรดาผีดิบเหล่านี้ได้กลายเป็นหุ่นเชิดไปก็ไม่แปลก ไม่อย่างนั้นอาศัยอะไรทำให้ผีดิบฟื้นคืนชีพ เพราะอะไรผีดิบจึงโผล่ออกมาจากใต้พื้นดินเพื่อฆ่าคน? เบื้องหลังสิ่งนี้เกรงว่าจะมีมือมืดที่น่ากลัวคอยบงการทุกสิ่งทุกอย่างอยู่

“นี่ นี่ นี่เป็นความชั่วร้ายที่บงการพวกมันอยู่อย่างนั้นรึ?” หวูโหย่วเจิ้งเอ่ยขึ้นและรู้สึกตกใจอยู่ในใจ

หลี่ชิเย่ไม่ได้ตอบคำถามของหวูโหย่วเจิ้ง ดีดนิ้วไปทีหนึ่ง พลังที่แข็งแกร่งได้ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง ในเวลานี้ผีดิบที่ถูกถลกหนังไปแล้วเริ่มมีการแยกชิ้นส่วนออกทั้งร่าง

กล้ามเนื้อของผีดิบถูกแยกออกมาอย่างสมบูรณ์ เส้นเอ็นและชีพจรทุกๆ เส้นของผีดิบก็ถูกแยกออกมาทีละเส้นๆ อย่างสมบูรณ์ ตามติดด้วยอวัยวะภายในทั้งหมดก็ถูกแยกออก อีกทั้งเป็นการแยกออกมาอย่างสมบูรณ์แบบเป็นชิ้นๆ และเป็นการแยกออกโดยอัตโนมัติ ปราศจากร่องรอยของบาดแผลใดๆ ทั้งสิ้น

แหว่ก…ในเวลานี้เอง หลินยี่เสวี่ยที่เดิมทีได้ถอยไปอยู่ด้านหนึ่งอดที่จะแอบเหลือบมองทีหนึ่งไม่ได้ เมื่อมองเห็นผีดิบถูกจับแยกชิ้นส่วนอย่างสิ้นเชิง พลันรู้สึกขนหัวลุก ไม่สามารถอดกลั้นต่อไปจนต้องอาเจียนออกมา ทำเอานางตกใจจนต้องรีบหนีไปจากที่ตรงนี้

หลี่ชิเย่ไม่ได้ให้ความสนใจกับการที่หลินยี่เสวี่ยถูกทำให้ตกใจ สายตาของเขาจ้องเขม็งไปที่ผีดิบที่ถูกแยกชิ้นส่วน เขากวาดสายตาค้นหาครั้งแล้วครั้งเล่า และภายใต้การควบคุมของเขา ผีดิบทุกแยกชิ้นส่วนออกไปทีละนิดๆ ทั้งยังแยกได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หรือจะกล่าวว่า หากนำซากศพที่ถูกแยกชิ้นส่วนมาประกอบเข้าไปใหม่ล่ะก็ ไม่เพียงสามารถประกอบเข้าไปได้ และยังมีความสมบูรณ์แบบไม่มีเสียหายแม้แต่น้อย พูดได้เต็มปากว่า เกรงว่าคงไม่ได้สูญเสียแม้แต่ขนเส้นเดียว

สุดท้าย หลังจากที่ร่างของผีดิบถูกแยกชิ้นส่วนโดยสิ้นเชิงแล้ว หลี่ชิเย่ได้คัดแยกของสิ่งหนึ่งออกมาจากตัวของผีดิบได้อย่างหนึ่ง

หลี่ชิเย่ได้หยิบสิ่งของสิ่งนี้ออกมา และวางมันไว้ตรงหน้าจ้องมองดูอย่างละเอียด

หวูโหย่วเจิ้งรีบมองดู และพบว่าสิ่งที่หลี่ชิเย่เลือกหยิบออกมานั้นเป็นเพียงหินก้อนเล็กๆ ก้อนหนึ่งเท่านั้น โดยที่หินก้อนเล็กก้อนนี้มีขนาดเพียงเท่านิ้วก้อย แบนราบ สีออกเป็นดำเข้มและมีประกายจางๆ แลดูแปลกประหลาดมาก

จะอย่างไรเสีย ภายในร่างกายของคนๆ หนึ่งจะไปมีก้อนหินเล็กๆ ก้อนหนึ่งได้อย่างไรกันเล่า

“คุณชาย สิ่งนี้คืออะไรรึ?” เมื่อหวูโหย่วเจิ้งเห็นหลี่ชิเย่จ้องมองดูหินก้อนเล็กๆ ก้อนนี้ก็ให้รู้สึกแปลกใจ

“เมล็ดพันธุ์” หลี่ชิเย่เอ่ยเรียบเฉยขึ้นมา

“เมล็ดพันธุ์?” เมื่อหวูโหย่วเจิ้งได้ยินคำๆ นี้ถึงกับตะลึงงันนิดหนึ่ง รู้สึกเหม่อลอย เมื่อได้สติกลับมาจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “เมล็ดพันธุ์อะไร?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยิน คำพูดเช่นนี้ฟังดูแล้วนับว่าแปลกประหลาดอย่างยิ่ง ภายในร่างของศพๆ หนึ่งถึงกับมีเมล็ดพันธุ์

“เมล็ดพันธุ์ที่ออกดอกออกผลได้” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

เอิกกก…ในเวลานี้หวูโหย่วเจิ้งตะลึงงันอยู่ตรงนั้นและพูดอะไรไม่ออก เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

สายตาของหลี่ชิเย่เพ่งตรงไปข้างหน้า จ้องเขม็งสิ่งที่ดูเหมือนเป็นก้อนหินก้อนเล็กๆ ก้อนนั้น เหมือนว่าก้อนหินก้อนเล็กเช่นนี้ได้ซ่อนความลับยิ่งใหญ่อะไรไว้อย่างนั้น

“ได้เวลาย้อนกลับไปยังต้นกำเนิดได้แล้ว” ในเวลานี้เองนัยน์ตาทั้งสองของหลี่ชิเย่ดูเยือกเย็น เสมือนดั่งก้าวข้ามอดีตกาลอย่างนั้น

ในเวลานี้เอง เห็นเพียงมือทั้งสองของหลี่ชิเย่ที่เคลื่อนไหว และท้องฟ้าที่ว่างเปล่าพลันปรากฏเป็นวังวนขนาดใหญ่ขึ้นมา วังวนดังกล่าวมีขนาดไม่ใหญ่มาก มีขนาดพอๆ กับอ่างล้างหน้าใบหนึ่ง

วังวนดังกล่าวนี้แลดูมีกฎเกณฑ์สัจธรรมที่วิ่งสลับกันไปมาอยู่จำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ภายใน และวังวนเองก็ได้หมุนเคลื่อนไปด้วยความเร็วสูง เหมือนต้องการแยกชิ้นส่วนทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนว่าความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของสัจธรรมใดๆ ก็ตาม เมื่ออยู่ท่ามกลางวังวนแล้วก็จะต้องถูกแยกชิ้นส่วนออกมาทีละชิ้นๆ

หวูโหย่วเจิ้งที่มองดูวังวนลักษณะเช่นนี้แล้วพลันบังเกิดอาการวิงเวียนศีรษะตาลายขึ้นมาทันที และพริบตาเดียวนั่นเอง เขารู้สึกเหมือนถูกวังวนดังกล่าวดูดเอาร่างเข้าไปทั้งร่างอย่างนั้น

หลังจากที่ตนเองถูกดูดเข้าไปแล้ว ท่ามกลางการหมุนวนด้วยความเร็วสูงของวังวน เขารู้สึกว่าตนเองเหมือนถูกแยกชิ้นส่วนออกมาทั้งหมด ไม่เพียงเป็นการแยกร่างของเขาเป็นชิ้นออกมาทั้งหมดเท่านั้น ยังแยกเอาวิชาที่เขาได้ฝึกปรือออกมาทั้งหมดในทันที