ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2667

ตอนที่ 2667 ปกครองใต้หล้า

เมื่อเหยียบเข้าบ้านตระกูลมู่ พลังสัจธรรมที่น่าเกรงขามมีอยู่ทุกที่ ทั่วทั้งบริเวณระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเสมือนดั่งมีปฐมบรรพบุรุษแต่ละคนที่กำลังหลับไหลอยู่

ฮ่องเต้ไท่ชิง ซุนหลิ่งหยิ่งพวกเขาเสมือนดั่งเป็นสุนัขไม่มีเจ้าของที่วิ่งหนีเข้าไปในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่ ขณะที่หลี่ชิเย่นั้นตามมาทางด้านหลังด้วยท่าทีเอ้อระเหยอย่างยิ่งเพื่อตามฆ่าพวกเขา เหมือนเป็นการล่าเหยื่อที่เป็นเหยื่อธรรมดาๆ เพียงหนึ่งถึงสองตัวเท่านั้น ดูผ่อนคลายและสบายอกสบายใจอย่างยิ่ง

“ลงมือ…” หลังจากที่ฮ่องเต้ไท่ชิงและซุนหลิ่งหยิ่งโฉบเข้าบ้านตระกูลมู่แล้ว ซุนหลิ่งหยิ่งได้ร้องตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“ลงมือหรือไม่ลงมือ?” มียอดฝีมือของตระกูลมู่ถึงกับลังเลนิดหนึ่ง เมื่อมองเห็นฮ่องเต้ไท่ชิงกับซุนหลิ่งหยิ่งที่วิ่งโฉบเข้าบ้านตระกูลมู่ หันไปมองที่บรรพบุรุษ

บรรพบุรุษตระกูลมู่ถึงกับกัดฟัน และร้องกล่าวเสียงทุ้มต่ำขึ้นมาว่า “ลงมือ วันนี้ได้แต่สู้ให้ถึงที่สุด!” ในเวลานี้ตระกูลมู่ของพวกเขาไม่มีทางเลือกอีกแล้ว

ครั้นบรรพบุรุษตระกูลมู่รู้ว่าซุนหลิ่งหยิ่งยังคงมีชีวิตอยู่ก็รู้ได้ทันทีว่า พวกเขาถูกฮ่องเต้ไท่ชิงกับซุนหลิ่งหยิ่งวางแผนให้ร้ายเสียแล้ว พวกเขาที่เป็นนายกับบ่าวสองคนทำงานร่วมกันเป็นลูกคู่ ไม่เพียงวางแผนให้ร้ายตระกูลมู่ของพวกเขา ขณะเดียวกันก็วางแผนให้ร้ายผู้คนทั่วหล้าอีกด้วย

บรรพบุรุษตระกูลมู่ตระหนักได้ว่า ฮ่องเต้ไท่ชิงกับซุนหลิ่งหยิ่งได้ขุดหลุมให้ตระกูลมู่ของพวกเขากระโดดลงไป หลอกใช้ตระกูลมู่ของพวกเขาเป็นเครื่องมือไปสู้กับคนอื่น

แต่ว่า ในเวลานี้ตระกูลมู่ของพวกเขาไม่มีทางเลือก ตระกูลมู่ของพวกเขาได้วางม่านฟ้าแหดินเอาไว้ก็เพื่อรอคอยการมาถึงของคนโหดอันดับหนึ่ง ตระกูลมู่ของพวกเขาเรียกว่าได้ลูกธนูได้น้าวสายเอาไว้พร้อมแล้วไม่ยิงไม่ได้

อีกทั้งนักพรตไป๋ยื่อก็อยู่ในตระกูลมู่ของพวกเขาในเวลานี้ รับปากตระกูลมู่พวกเขาว่าจะสังหารคนโหดอันดับหนึ่ง ถ้าหากพลาดโอกาสวันนี้ไป เกรงว่าต่อไปนี้ตระกูลมู่ของพวกเขาไม่สามารถเชิญนักพรตไป๋ยื่อได้อีกแล้ว

ดังนั้น แม้จะรู้ดีว่าฮ่องเต้ไท่ชิงกับซุนหลิ่งหยิ่งได้ขุดหลุมรอให้ตระกูลมู่ของพวกเขากระโดดลงไป นาทีนี้ตระกูลมู่ของพวกเขาก็ไม่อาจไม่กระโดดลงไปในหลุมนี้ พวกเขาได้แต่ยอมรับ พวกเขาไม่มีทางเลือกอีกแล้ว

“เตรียมพร้อม…” ในพริบตาเดียวนั่นเอง เสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังขึ้น นาทีนี้ได้ยินเสียงแว้งค์ดังขึ้นเสียงหนึ่ง มองเห็นผืนแผ่นดินของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่สว่างไสวขึ้นมา พลังสัจธรรมพลันพวยพุ่งออกมา พลังสัจธรรมที่เสมือนหนึ่งคลื่นที่บ้าคลั่งได้ทะลักเข้าไปในตระกูลมู่ทันที

เสียงน้าวสายที่ไพเราะดังแว้งค์ขึ้นมา นาทีนี้มองเห็นภายในตระกูลมู่ปรากฎเป็นเชิงเทินแต่ละหลังขึ้นมา และเพียงชั่วพริบตาเดียว บนเชิงเทินก็ได้ปรากฏคันธนูขนาดยักษ์แต่ละคันที่ตั้งขึ้นมา โดยที่คันธนูแต่ละคันเหล่านี้ถึงกับสร้างขึ้นด้วยโลหะราชัน และอาศัยกฎเกณฑ์ปฐมบรรพบุรุษเป็นสาย ท่ามกลางเสียงหนักอึ้งเอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยดที่ดังขึ้น มองเห็นธนูยักษ์แต่ละดอกที่หนักอึ้งยิ่งถูกพาดเอาไว้กับคันธนู

ธนูที่มีขนาดยักษ์และหนักอึ้งแต่ละดอกดูเป็นสีเทาเหล็ก โดยที่ธนูยักษ์ทุกๆ ดอกล้วนแล้วแต่หลอมสร้างขึ้นด้วยทองคำดำวายุเย็นมังกรดำ มีความแหลมคมอย่างยิ่ง ขณะเดียวกันก็ทำให้ธนูแต่ละดอกมีน้ำหนักที่หนักอึ้งอย่างยิ่ง

ธนูยักษ์แต่ละดอกเหล่านี้สร้างขึ้นด้วยมือของปฐมบรรพบุรุษเอง มีพลังทำลายที่สยองขวัญอย่างยิ่ง หลังจากที่ยิงออกไป สามารถยิงทะลุผ่านแนวป้องกันแต่ละชั้นๆ ได้ในทันที

“เล็ง ยิง…” ในเวลานี้เอง ภายในตระกูลมู่ปรากฏเสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นมา

ฟิววว ฟิววว ฟิววว…ในเสี้ยววินาทีนี้เอง เสียงแหวกอากาศดังขึ้น พริบตาเดียวที่เสียงแหวกอากาศดังขึ้น ธนูยักษ์แต่ละดอกก็ได้ยิงไปถึงด้านหน้าของหลี่ชิเย่แล้ว ย่อมจินตนาการได้ว่าธนูแต่ละดอกช่างมีความรวดเร็วเช่นใด ที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านั้นก็คือ พลันที่มันมุ่งสังหารเข้ามานั้น เป็นการยิงทะลุผ่านช่องว่างและปรากฏอยู่ตรงหน้าหลี่ชิเย่โดยพลัน เป็นการก้าวข้ามช่องว่างโดยตรง

การที่มันสามารถยิงทะลุผ่านช่องว่างในทันที ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่าลูกธนูยักษ์แต่ละดอกมีความแหลมคมเช่นใด และเปี่ยมด้วยพลังอย่างใด กล่าวได้ว่าทำลายได้ทุกสิ่งไม่มีสิ่งใดขวางกั้นเอาไว้ได้

“ธนูราชันตระกูลมู่…” ผู้คนจำนวนไม่น้อยร้องเสียงหลงขึ้นมากับภาพนี้ เมื่อมองเห็นธนูยักษ์แต่ละดอกที่ยิงถึงด้านหน้าของหลี่ชิเย่โดยพลัน มีธนูยักษ์ที่ยิงใส่บริเวณลำคอของหลี่ชิเย่ ธนูยักษ์บางดอกยิ่งใส่บริเวณหน้าอก ธนูทุกดอกล้วนแล้วแต่เป็นการสังหารเด็ดขาดที่มุ่งถึงแก่ชีวิตทั้งสิ้น

เนื่องจากธนูยักษ์ที่ยิงออกไปลักษณะเช่นนี้ เป็นการยิงโดยอาศัยพลังระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่เป็นสาย กำลังของธนูจึงมีความรุนแรงและโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง มีความไวที่รวดเร็วจนสุดจะหาผู้ใดเทียม ธนูดอกหนึ่งที่ยิงออกไปในพริบตาเดียวนี้เคยสังหารเทพแท้จริงขั้นอมตะมาแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงในเวลานี้ที่ธนูยักษ์จำนวนมากเช่นนี้ถูกยิงออกไปยังหลี่ชิเย่พร้อมๆ กัน ช่างเป็นอานุภาพที่น่ากลัวเช่นใด

ได้ยินเสียงดังปังดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง จังหวะที่ธนูยักษ์ยิ่งไปถึงด้านหน้าของหลี่ชิเย่นั้น ในเวลานี้เองจึงได้ยินเสียงแหวกอากาศดังปังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ช่องว่างทั้งหมดแหลกละเอียด แม้แต่ช่องว่างที่หลี่ชิเย่ยืนอยู่ก็ไม่สามารถรองรับกับพลังที่รุนแรงและเหี้ยมโหดนี้ได้

นาทีนี้ ได้ยินเสียงปัง ปัง ปังดังขึ้นมา ธนูยักษ์แต่ละดอกได้ยิงเข้าบนตัวของหลี่ชิเย่ โดยที่หลี่ชิเย่ไม่ได้หลบและไม่ได้ตอบโต้ เพียงแต่ปรากฏแสงที่หมุนเคลื่อนไปทั่วทั้งตัวเท่านั้นเอง ปล่อยให้ธนูยักษ์ยิงเข้าร่างกายของตนเองตามอำเภอใจ

ท่ามกลางเสียงแตกละเอียดดังปัง ปัง ปังนั้น เห็นเพียงธนูขนาดยักษ์ที่ยิงใส่ตัวหลี่ชิเย่คล้ายยิงเข้ากับสิ่งที่แข็งแกร่งมากที่สุดในโลก ธนูยักษ์แต่ละดอกทยอยกันแตกละเอียดไปท่ามกลางเสียงดังปัง ปัง ปัง

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ต้องเสียวสันหลังวาบ และผู้คนจำนวนมากถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึง เมื่อมองเห็นภาพการแตกละเอียดของธนูยักษ์แต่ละดอกเบื้องหน้าของหลี่ชิเย่ แต่ว่า กลับไม่สามารถทำอันตรายหลี่ชิเย่ได้เลยแม้แต่น้อย

ผู้คนจำนวนไม่น้อยยังไม่เคยเห็นหลี่ชิเย่ลงมือด้วยตาของตนเอง มาวันนี้ได้เห็นนับว่าทำให้ต้องขนลุกซู่ในใจ การโจมตีที่ทรงพลังถึงเพียงนี้ของตระกูลมู่ถึงกับทำอันตรายหลี่ชิเย่ไม่ได้แม้แต่น้อย นับว่าน่ากลัวมากเหลือเกิน

“ช่างโหดเหี้ยมและพาลเหลือเกิน” มีผู้ที่พูดเสียงกระซิบขึ้นมาเมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว

สมควรทราบว่า ในครั้งนั้นขณะราชันแท้จริงต้วนยวี่บุกสังหารเข้าไปในตระกูลมู่นั้น แม้ว่าก็ได้เข่นฆ่าคนของตระกูลมู่จนล้มระเนระนาด แต่ก็ต้องผ่านการต่อสู้อย่างหนัก อีกทั้งด้านหลังหลังนางยังมีกู่อี้เฟยที่แข็งแกร่งคอยควบคุมสถานการณ์อยู่

มาวันนี้ คนโหดอันดับหนึ่งมาเดี่ยวคนเดียว หนึ่งหมัดที่ซัดลงไปก็ทำลายลล้างภูเขาศักดิ์สิทธิ์แต่ละลูกของตระกูลมู่ไป ทำลายค่ายกลแต่ละค่ายกลจนพินาศย่อยยับค่ายกลแล้วค่ายกลเล่า ได้รับควาเสียหายอย่างหนัก แซงล้ำหน้าการอาละวาดตระกูลมู่ของราชันแท้จริงต้วนยวี่ไปมากทีเดียว

ครั้งนั้นราชันแท้จริงต้วนยวี่เข่นฆ่าตระกูลมู่จนระเนระนาดนับว่าสร้างความสะเทือนหวั่นไหวต่อจิตใจผู้คนมากพอแล้ว แต่ว่า การกระทำของนางเทียบกับคนโหดอันดับหนึ่งในวันนี้แล้ว เรียกว่าแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

“เปิดค่ายกล เชิญเหล่าปรมาจารย์” บรรพบุรุษตระกูลมู่ร้องเสียงดังขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นภาพเช่นนี้แล้ว หากตระกูลมู่ไม่สำแดงท่าไม้ตายออกมาอีก ช้าหรือเร็วก็ต้องพินาศภายใต้เงื้อมมือของคนโหดอันดับหนึ่ง

เสียงตูม…ดังสนั่น ในพริบตาเดียวนี้เอง ทั่วทั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิปรากฎประกายแสงหนึ่งหมื่นล้านล้านล้านล้านสายพุ่งขึ้นมา อนุภาพของแสงจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง ทั่วทั้งตระกูลมู่พวยพุ่งประกายศักดิ์สิทธิ์ที่ต่อเนื่องไม่มีสิ้นสุด เพียงชั่วพริบตาเดียว ตระกูลมู่ทั้งหมดกลายเป็นเหมือนดินแดนศักดิ์สิทธิ์สูงสุดอย่างนั้น

เสียงแว้งค์…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง โดยมีตระกูลมู่เป็นศูนย์กลาง พลันปรากฎแสงสว่างที่เจิดจ้ายิ่งพวยพุ่งขึ้นมา บริเวณที่ตั้งตระกูลมู่เหมือนกลายเป็นทะเลสาบแสงอย่างนั้น ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวดั่งน้ำขึ้นน้ำลง และน้ำขึ้นน้ำลงดังกล่าวเหมือนได้ทำการยกเอาตระกูลมู่ทั้งหมดขึ้นมา ทำให้ตระกูลมู่แลดูมีความศักดิ์สิทธิ์สูงสุด เหมือนหนึ่งปฐมบรรพบุรุษนั่งอยู่ตรงนั้น หมางเมินเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน

เอี๊ยดดด เอี๊ยดดด เอี๊ยดดด…เสียงเคลื่อนที่ของของหนักดังขึ้นเป็นระลอก นาทีนี้รอบด้านของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่ปรากฎภูเขาศักดิ์สิทธิ์แต่ละลูกค่อยๆ โผล่ขึ้นมา โดยภูเขาศักดิ์สิทธิ์แต่ละลูกมีลักษณะแตกต่างกันไป

มีภูเขาศักดิ์สิทธิ์สูงตระหง่านทะลุเมฆา อยู่เหนือเก้าชั้นฟ้า บ้างมีขนาดต่ำเตี้ยว่องไว ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายเซียน และบ้างมีสัจธรรมที่บินร่อน เหมือนได้ขึ้นไปยังหมื่นอาณาจักรอย่างนั้น…

แต่ว่า บนยอดเขาของภูเขาศักดิ์สิทธิ์แต่ละลูกล้วนแล้วแต่ปรากฏร่างเงาที่สูงใหญ่ยิ่งร่างหนึ่ง ทุกๆ ร่างเงาล้วนแล้วแต่พวยพุ่งพลังที่ปราศจากผู้ต่อกรออกมา มีอานุภาพราชันที่กว้างใหญ่ไพศาล มีคงความเป็นอมตะตลอดกาล ยิ่งกว่านั้นยังมีประเภทศักดิ์สิทธิ์สูงสุด…

ขณะที่ร่างเงาแต่ละร่างปรากฏตัวขึ้นมานั้น สยบเหล่าชั้นฟ้า บงการจักรวาล อยู่เหนือหมื่นยุคสมัย

……………………………………….