ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2676

ตอนที่ 2676 นักพรตไป๋ยื่อ

การกลับมาอีกครั้งของนักพรตไป๋ยื่อด้วยการก้าวขึ้นสู่ชั้นคงความอมตะตลอดกาล กลายเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาลเพียงหนึ่งเดียวที่เป็นตำนานของแดนลัทธิราชันในปัจจุบัน

การกลับมาของนักพรตไป๋ยื่อไร้ข้อกังขาใดๆ เขาได้ชิงตำแหน่งยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแดนลัทธิราชันกลับไปได้อีกครั้ง กลายเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะแกร่งที่สุดในแดนลัทธิราชัน

‘ชั้นคงความอมตะตลอดกาล’ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่มองดูนักพรตไป๋ยื่อแล้วรู้สึกเสียวสันหลังวาบ บังเกิดอาการสั่นเทาขึ้นภายในใจ

กล่าวสำหรับยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนทั่วหล้าแล้ว ชั้นคงความอมตะตลอดกาลเพียงหนึ่งเดียวของแดนลัทธิราชันช่างเป็นเรื่องที่สะเทือนหวั่นไหวต่อจิตใจอะไรอย่างนั้น

ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ต้องเงยหน้ามองดูนักพรตไป๋ยื่อ เป็นความจริงที่ตัวเขาซึ่งอยู่ในฐานะชั้นคงความอมตะตลอดกาลนั้น คู่ควรให้ผู้คนต้องเงยหน้ามองจริงๆ

“ผู้ซึ่งอยู่ในฐานะสามารถไล่ล่าระดับปฐมบรรพบุรุษได้” ใบหน้าของผู้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกประทับใจ ขณะมองดูบุคลิกลักษณะที่แตกต่างจากผู้คนทั่วไปของนักพรตไป๋ยื่อ

ชั้นคงความอมตะตลอดกาลคือขอบเขตสูงสุดของของผู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริง ซึ่งเป็นระดับสูงสุดที่เทพแท้จริงจำนวนนับไม่ถ้วนมุ่งมาดปรารถนาด้วยความยากลำบากมาชั่วชีวิต

แม้จะกล่าวว่า โลกนี้มีเทพแท้จริงขั้นอมตะจำนวนไม่น้อยสามารถเทียบเคียงกับราชันแท้จริงได้ แต่ทว่า เมื่อราชันแท้จริงก้าวสู่ระดับของปฐมบรรพบุรุษแล้ว ก็จะเป็นที่เงยหน้ามองของผู้คนบนโลกแล้ว

ในวิบากแห่งความเป็นปฐมบรรพบุรุษนั้น เรียกได้ว่าเป็นอะไรที่อยู่สูงเด่น เกรงว่าแม้จะเป็นเทพแท้จริงที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ไม่สามารถก้าวข้ามไปได้

ดังนั้น หลังจากที่ก้าวถึงระดับชั้นนี้แล้ว มีเพียงพิชิตชั้นคงความอมตะตลอดกาลให้ได้ จึงสามารถไปสัมผัสกับอาณาเขตของความเป็นปฐมบรรพบุรุษได้ มีเพียงก้าวให้ถึงขั้นนี้จึงสามารถไปชิงความเป็นผู้อยู่ในระดับสูงสุด และมีสิทธิ์ไปสนทนาธรรมกับปฐมบรรพบุรุษได้

กล่าวได้ว่า ถ้าหากไม่สามารถพิชิตชั้นคงความอมตะตลอดกาลได้ ในฐานะที่เป็นเทพแท้จริงขั้นอมตะคนหนึ่ง ไม่ว่าบุคคลผู้นั้นจะมีความปราดเปรื่องน่าทึ่งเพียงใด ไม่ว่าจะยอดเยี่ยมเช่นใด ภายใต้วงแหวนของปฐมบรรพบุรุษก็ต้องสลดและอับแสง ต่อให้ยอดเยี่ยมปานใดก็ตาม ยังคงมีชีวิตอยู่ภายใต้เงาทมิฬของปฐมบรรพบุรุษเช่นเดิม

ดังนั่น ในเวลานี้เทพแท้จริงขั้นอมตะที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งอยากจะก้าวออกจากเงาทมิฬของปฐมบรรพบุรุษ ต้องการไล่ล่าปฐมบรรพบุรุษได้ มีเพียงไปช่วงชิงความเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาล หลังจากที่สามารถพิชิตชั้นคงความอมตะตลอดกาลได้แล้ว จึงได้พบว่านภาสูงปฐพีกว้างไกล

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต้องสั่นเทาขณะจ้องมองดูนักพรตไป๋ยื่อ แม้จะกล่าวว่าบนตัวของนักพรตไป๋ยื่อไม่ได้มีพลังที่สะเทือนเลื่อนลั่นแผ่กระจายออกมา ไม่ได้มีท่วงท่าของกลิ่นอายที่จะทำลายฟ้าดินจนพินาศย่อยยับให้เห็น แต่ ตัวเขาที่มีบุคลิกลักษณะที่แตกต่างจากผู้คนทั่วไปขณะยืนอยู่ที่ตรงนั้น ภาพรวมของตัวเขาก็ย่อมแตกต่างแล้ว

ขณะที่นักพรตไป๋ยื่อยืนอยู่ตรงนั้นตามอารมณ์ เสมือนดั่งตัวเขาได้กลายเป็นศูนย์กลางของโลก เขากลายเป็นส่วนที่สำคัญของโลก แม้ว่าชื่อเสียงและอำนาจของเขาไม่ปรากฎ แต่ยังคงทำให้ผู้คนต้องเงยหน้ามอง ยังคงต้องเคารพยำเกรงกับสิ่งนี้

นี่แหละคือชั้นคงความอมตะตลอดกาล ขอเพียงพิชิตชั้นคงความอมตะตลอดกาลได้ ไม่ต้องอาศัยอำนาจอะไร และไม่จำเป็นต้องมีคำพูดฮึกเหิมที่สะเทือนเลื่อนลั่น เพียงไปปรากฏตัวอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งตามอารมณ์ ก็สามารถได้รับการกราบไหว้ กระทั่งการกราบไหว้ขั้นสูงสุดจากผู้คน

“ชั้นคงความอมตะตลอดกาล ยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งยุคปัจจุบัน” มียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนแสดงคารวะจากระยะห่างไกลขณะมองดูนักพรตไป๋ยื่อ ท่วงท่าดูให้ความเคารพนับถืออย่างยิ่ง ขาดเพียงไม่ได้แสดงคารวะด้วยการกราบไหว้ขั้นสูงสุดเท่านั้น

“ผู้ที่ไร้เทียมทานที่สุดในแดนลัทธิราชันพวกเรารึ?” มีผู้ที่พึมพำเสียงแผ่วเบาขึ้นมา

“ผู้ที่ไร้เทียมทานที่สุด และหรือมีข้อกังขารึ?” สำหรับคำพูดลักษณะเช่นนี้ มีเทพแท้จริงขั้นอมตะที่สงวนท่าทีเอาไว้

ถ้าหากว่าเปลี่ยนเป็นอดีต เมื่อได้ยินว่านักพรตไป๋ยื่อพิชิตความเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาล เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็ตามก็ต้องเห็นด้วยว่าเขาคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแดนลัทธิราชัน และเข้าใจว่าเขาคือผู้ที่แกร่งที่สุดในแดนลัทธิราชัน

แต่ทว่า มาวันนี้แดนลัทธิราชันมีคนโหดอันดับหนึ่งอยู่ ขณะที่เงาทมิฬที่ยิ่งใหญ่ปราศจากผู้เทียบเทียมได้ฉายไปยังแดนลัทธิราชันนั้น ไม่เพียงแต่ครอบคลุมทั่วทั้งแดนลัทธิราชันเท่านั้น ยังครอบคลุมอยู่ภายในจิตใจของทุกๆ คนอีกด้วย ทำให้ทุกคนที่อยู่ในแดนลัทธิราชันหายใจไม่ออก แม้แต่เทพแท้จริงขั้นอมตะที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ สำหรับคนโหดอันดับหนึ่งแล้ว ล้วนแล้วแต่มีเพียงคำๆ เดียวก็คือยอม!

ดังนั้น การมาของนักพรตไป๋ยื่อเวลานี้ แม้ว่ามีผู้คนยกย่องเขาให้เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแดนลัทธิราชัน เป็นผู้ไร้เทียมทานที่สุดของแดนลัทธิราชัน เทพแท้จริงขั้นอมตะจำนวนมากได้สงวนท่าทีสำหรับคำพูดเช่นนี้

“เป็นความจริงที่คนโหดอันดับหนึ่งลึกล้ำยากจะหยั่งถึง ใครเหนือกว่าใครนั้น การจะสรุปในเวลานี้ยังเร็วเกินไป” มีระดับบรรพบุรุษพยักหน้าและเอ่ยขึ้นช้าๆ

นับว่าเขาได้พูดคำพูดที่เป็นธรรม และเป็นคำพูดที่ยุติธรรมอย่างยิ่ง

“แต่ คนโหดอันดับหนึ่งก็เพิ่งจะถูกนักพรตไป๋ยื่อซัดจนกระเด็นไปในกระบวนท่าเดียวรึ? นี่ยังไม่ใช่ยอดฝีมืออันดับหนึ่งแล้วเป็นอะไร ไม่ใช่ผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราศจากผู้ต่อกรมากที่สุดแล้วเป็นอะไร?” มีผู้ที่ไม่ยอมรับและโต้แย้งขึ้น

ตรงกันข้าม กลับมีผู้ยิ่งใหญ่รุ่นอาวุโสจำนวนไม่น้อยที่แอบจ้องมองตาซึ่งกันและกันกับคำพูดลักษณะเช่นนี้ พวกเขามองว่าการที่นักพรตไป๋ยื่อฉวยโอกาสคนโหดอันดับหนึ่งไม่ทันระวังตัว ทำการลอบโจมตีอย่างกะทันหัน ซึ่งหาใช่เป็นเรื่องที่มีเกียรตินัก

แม้จะกล่าวว่านักพรตไป๋ยื่ออาศัยกระบวนท่าเดียวซัดจนคนโหดอันดับหนึ่งกระเด็นไป ครองความได้เปรียบในกระบวนท่าเดียว แต่ว่าในสายตาของผู้ยิ่งใหญ่จำนวนไม่น้อยมองว่า สิ่งนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่ไร้ศักดิ์ศรี

จะอย่างไรเสีย อาศัยฐานะอย่างนักพรตไป๋ยื่อที่เป็นถึงชั้นคงความอมตะตลอดกาล ไปลอบโจมตีต่อคนโหดอันดับหนึ่งที่เป็นผู้เยาว์คนหนึ่ง นับว่าทำให้ความเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาลต้องเสื่อมเสีย และเอาชนะได้อย่างไร้ศักดิ์ศรี

เพียงแต่ ทุกคนได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้น ไม่มีใครกล้าพูดออกมา จะอย่างไรเสียนักพรตไป๋ยื่อซึ่งแข็งแกร่งถึงขั้นนี้ ใครก็ไม่ต้องการล่วงเกินเขา เพื่อไม่ให้นำมาซึ่งภัยถูกล้างสำนัก

“เป็นจริงที่นักพรตไป๋ยื่อร่วมมือกับตระกูลมู่” มีผู้ที่พูดเสียงแผ่วเบาขึ้นมา