ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2677

ตอนที่ 2677 คงความเป็นอมตะตลอดกาล

นักพรตไป๋ยื่อเพียงพยักหน้าเท่านั้นเอง เมื่อมองเห็นศิษย์นับล้านล้านคนของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความดีใจ เผยรอยยิ้มจางๆ ขึ้นมา ขณะที่แววตาของเขาจ้องมองไปที่ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิตระกูลมู่ทั้งหมดนั้น ท่าทางนั้นดูแปลกมาก

ในเวลานี้ ท่าทางของนักพรตไป๋ยื่อดูเป็นบุคลิกลักษณะเฉพาะตัวของผู้ที่เป็นผู้บำเพ็ญตน เหมือนมีรสชาติของผู้ที่หลุดพ้นจากกิเลสก้าวขึ้นสู่ความเป็นเซียนอย่างนั้น พริบตาเดียวนั้นเองได้ทำให้ผู้คนบังเกิดเป็นภาพลวงตา ฤานักพรตไป๋ยื่อกำลังจะขึ้นสู่สวรรค์รับการแต่งตั้งเป็นเซียนแล้ว

“คนโหดอันดับหนึ่งล่ะ?” ไม่ง่ายนักกว่าที่จะมีผู้ได้สติคืนกลับมา ถึงกับจ้องมองไปยังบริเวณที่ไกลออกไปในจักรวาล

เวลานี้ ทุกคนต่างจ้องมองไปยังบริเวณที่ไกลออกไปในจักรวาล ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการรู้ว่า หลังจากที่คนโหดอันดับหนึ่งถูกโจมตีโดยนักพรตไป๋ยื่อเป็นระลอก จะมีจุดจบเป็นเช่นใด

จักรวาลลึกล้ำยิ่งนัก ไร้ขอบเขตสิ้นสุด ทุกคนล้วนแล้วแต่มองไม่เห็นเงาของคนโหดอันดับหนึ่ง

มีเพียงนักพรตไป๋ยื่อที่เพ่งดวงตาทั้งสองไปข้างหน้า แววตาที่ลึกล้ำมองไกลออกไปถึงจักรวาล และเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ฟ้าสูงพื้นดินกว้างไกล ทุกๆ คนล้วนเป็นเพียงมดปลวก อย่าได้ทำอวดดีหลงตัวเอง”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ที่ออกมาจากปากของนักพรตไป๋ยื่อฟังดูมีอรรถรสมาก กล่าวได้ว่าเปี่ยมด้วยความเป็นผู้บำเพ็ญตน ทำให้ผู้ที่ได้ยินได้ฟังรู้สึกถึงอรรถรสของการหลุดพ้นจากโลกีย์ก้าวขึ้นสู่สวรรค์ พลันทำให้ภาพลักษณ์ของนักพรตไป๋ยื่อถูกยกขึ้นไปสูงส่งมาก

นาทีนี้ ขณะที่ทุกคนมองไปที่นักพรตไป๋ยื่อนั้น ล้วนแล้วแต่มีท่าทางที่แปรเปลี่ยนไป ในสายตาของผู้คนจำนวนมากใต้หล้า นักพรตไป๋ยื่อเวลานี้ก็คือผู้สูงส่งที่บรรลุธรรมขั้นสูง บุคลิกท่วงท่าความเป็นผู้บำเพ็ญตนของเขาหาใช้มนุษย์ปุถุชนธรรมดาสามารถเทียบเคียงได้อยู่แล้ว

เวลานี้นักพรตไป๋ยื่อในสายตาของผู้คนจำนวนเท่าไรมองว่าช่างเป็นผู้ที่หลุดพ้นจากประเพณีของโลกีย์มนุษย์เหนือมนุษย์ปุถุชนธรรมดาทั่วไป ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวทางโลก นาทีนี้ฐานะ และภาพลักษณ์ในความคิดของผู้คนจำนวนมากถูกยกระดับขึ้นไร้ขีดจำกัด

“นี่แหละคือผู้สูงส่งนะเนี่ย ไม่เสียทีฉายายอดฝีมืออันดับหนึ่ง” มีผู้อดที่จะเอ่ยชื่นชมขึ้นมาเบาๆ

ในเวลานี้เอง เสียงที่เอ้อระเหยเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงนั้นหัวเราะและกล่าวว่า “เวไนยสัตว์ล้วนมดปลวก พูดได้ดี เจ้าเองก็เป็นมดปลวกในนั้น”

พลันที่พูดคำพูดนี้ออกมา ทำให้ผู้คนใต้หล้าถึงกับสะดุ้งในใจ ใต้หล้าคงมีคนเพียงคนเดียวที่กล้าพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา ใต้หล้าคงมีคนเพียงคนเดียวที่กล้าเหยียดหยามต่อนักพรตไป๋ยื่อเช่นนี้ คนๆ นั้นก็คือคนโหดอันดับหนึ่ง

ทุกคนต่างมองไปที่จักรวาล เป็นคนโหดอันดับหนึ่งจริงๆ เห็นเพียงคนโหดอันดับหนึ่งที่ก้าวเท้าเข้ามา เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ปรากฏตัวต่อสายตาของผู้คน แม้ว่าจะเป็นจักรวาลที่ไร้ขอบเขตจำกัด ภายใต้เท้าของคนโหดอันดับหนึ่ง ดูเหมือนมันก็แค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้นเอง

ทุกคนมองไปยังคนโหดอันดับหนึ่งที่ก้าวเท้าเข้ามา เห็นเพียงบนตัวของเขามีรอยเลือดอยู่บ้าง เสื้อผ้าก็มีส่วนที่ขาดอยู่บ้าง สามารถมองออกได้ว่า จากการลอบโจมตีของนักพรตไป๋ยื่อกะทันหัน พลันซัดจนคนโหดอันดับหนึ่งลอยออกไป และเป็นความจริงที่ทำให้คนโหดอันดับหนึ่งได้รับบาดเจ็บ

แต่ทว่า ผู้ที่รู้ดีจริงๆ นั้นเมื่อพิจารณาดูอย่างละเอียดแล้ว พลันทำให้ลูกตาหดตัว และสั่นเทาในใจทีหนึ่ง พวกเขามองดูอย่างละเอียด แม้ว่าบนตัวของคนโหดอันดับหนึ่งจะมีรอยเลือดอยู่บ้าง แต่ นั่นมันก็แค่บาดแผลภายนอกเท่านั้นเอง

สมควรทราบว่า จังหวะที่คนโหดอันดับหนึ่งกำลังสยบราชันแท้จริงมู่เจี้ยนอยู่นั้น พลันถูกนักพรตไป๋ยื่อลอบโจมตีกะทันหัน และพลันที่นักพรตไป๋ยื่อลงมือก็อาศัยเคล็ดวิชาสังหารเด็ดขาด ‘ไป๋ยื่อตัดวัฏสงสาร’ ภายใต้กระบวนท่าสังหารเด็ดขาดเช่นนี้ หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นล้วนแล้วแต่หายวับไปกับตาในพริบตา

อย่างไรก็ตาม แค่ปรากฏเป็นบาดแผลภายนอกบนตัวของคนโหดอันดับหนึ่งเท่านั้นเอง มันช่างเป็นกายเนื้อที่น่ากลัวเช่นใด เป็นกำลังความสามารถที่น่ากลัวเพียงใด

แม้แต่นักพรตไป๋ยื่อที่มองเห็นหลี่ชิเย่แล้ว แววตาของเขาถึงกับเต้นวูบวาบทีหนึ่ง กล่าวได้ว่า นาทีนี้เขารอมานานมากแล้ว ในจังหวะที่เขามั่นใจมากที่สุดเพียงชั่วพริบตาเดียวนั้น เขาจึงได้สำแดง ‘ไป๋ยื่อตัดวัฏสงสาร’ เขาเข้าใจว่าสามารถทำให้คนโหดอันดับหนึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า มันแค่ทำให้บาดเจ็บภายนอกเท่านั้น

กำลังความสามารถที่แข็งแกร่งของคนโหดอันดับหนึ่ง ทำให้ภายในใจของนักพรตไป๋ยื่อถึงกับสั่นเทา ในเวลานี้เขาก็ไม่สามารถศึกษาได้อย่างละเอียดว่าคนโหดอันดับหนึ่งมีความแข็งแกร่งปานใดกันแน่

แต่ว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นักพรตไป๋ยื่อจะไม่ยอมรามืออย่างเด็ดขาด เนื่องจากที่เขารออยู่ก็คือวันนี้ กล่าวสำหรับเขาแล้ววันนี้คือโอกาสที่หาได้ยากยิ่งของเขา เขาจะพลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด

ในเวลานี้เอง หลี่ชิเย่ได้บิดขี้เกียจทีหนึ่ง มองดูนักพรตไป๋ยื่อด้วยท่าทีเบื่อหน่ายทีหนึ่ง ด้วยท่าทางที่อย่างไรก็ได้และกล่าวตามอารมณ์ขึ้นมาว่า “เจ้าก็คือนักพรตไป๋ยื่อคนนั้นน่ะสิ ที่ว่าตลอดกาลก็แค่ได้ลูบคลำธรณีประตูนิดหนึ่งเท่านั้น เทียบกับเหล่าเวไนยสัตว์แล้ว มันก็แค่เป็นมดปลวกที่ตัวใหญ่กว่านิดหนึ่งเท่านั้นเอง”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนโหดอันดับหนึ่งพูดคำพูดที่เปรียบนักพรตไป๋ยื่อเป็นมดปลวกออกมา ก่อนหน้านั้นก็เคยพูด แต่ว่ามาวันนี้เป็นการพูดต่อหน้านักพรตไป๋ยื่อ พูดต่อหน้าผู้คนทั่วหน้า เป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างโจ๋งครึ่มโดยสั้นเชิง

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของคนโหดอันดับหนึ่ง ในโลกนี้คงมีเพียงคนโหดอันดับหนึ่งเท่านั้นที่กล้าพูดเหยียดหยามต่อนักพรตไป๋ยื่อแล้ว และคงมีเพียงคนโหดอันดับหนึ่งที่มองนักพรตไป๋ยื่อเป็นเพียงมดปลวก

มีผู้ที่รู้สึกหายใจไม่ออกกับสิ่งนี้ เฉกเช่นเทพแท้จริงขั้นอมตะชั้นคงความอมตะตลอดกาลอย่างนักพรตไป๋ยื่อ ยังเป็นได้แค่มดปลวกในสายตาของคนโหดอันดับหนึ่งเท่านั้น เช่นนั้นแล้ว ในโลกนี้ยังจะมีสักกี่คนที่เข้าตาคนโหดอันดับหนึ่งได้เล่า?

ดวงตาทั้งสองของนักพรตไป๋ยื่อพลันดูน่าเกรงขาม เมื่อถูกหลี่ชิเย่มองว่าเป็นมดปลวกต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า แววตาส่งประกายเยือกเย็นออกมา โดยที่ประกายตาเยือกเย็นนั้นเหมือนจริงมาก ไม่ว่าใครก็ตามเมื่อได้เห็นประกายตาเยือกเย็นจากดวงตาทั้งสองของเขาล้วนแล้วแต่ร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง ประกายตาเยือกเย็นทุกๆ สายเสมือนดั่งเป็นเข็มน้ำแข็งที่ทิ่มแทงเข้าหัวใจของผู้คนอย่างนั้น

“ยอดฝีมือใต้หล้าดั่งดอกเห็ด เจ้าเองดูจะถือดีมากเกินไปแล้ว” เวลานี้นักพรตไป๋ยื่อเอ่ยขึ้นช้าๆ เขาไม่ได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ยังคงมีจิตใจที่สงบนิ่งไร้ซึ่งความรู้สึกกังวล สามารถดูออกได้ว่าเขาควบคุมอารมณ์ตนเองได้เหนือผู้คน เขามีบุคลิกลักษณะที่เป็นหนึ่งไม่มีสองของความเป็นชั้นคงความอมตะตลอดกาลโดยแท้จริง