ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2723

ตอนที่ 2723 ผู้เฒ่า

“คนเดินทางผ่านมา” หลี่ชิเย่เพียงตอบเรียบเฉยเท่านี้สำหรับการสอบถามของผู้เฒ่าผู้นี้

ในเวลานี้ หลี่ชิเย่ปล่อยกัวเจียหุ้ยลง จากนั้นมือขนาดใหญ่ของเขายกขึ้นสูงและกดลงทีหนึ่ง พริบตาเดียวนั่นเอง ได้ยินเสียงแว้งค์ดังขึ้นเสียงหนึ่ง เสมือนดั่งมิติมีการหมุนเคลื่อนไป

พริบตาเดียวนั่นเอง ด้านหน้าปรากฏภาพแต่ละฉากขึ้นมา ปรากฏช่องว่างแล้วช่องว่างเล่า เหมือนว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวได้ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าถ้ำเซียนมารไม่ใช่เป็นเพียงถ้ำหินธรรมดาๆ เท่านั้น

จังหวะที่มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ยกขึ้นสูงและกดลงทีหนึ่ง ช่องว่างเกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นกัวเจียหุ้ยหรือผู้เฒ่าพลันรู้สึกเหมือนเข้าสู่ช่องว่างอีกช่องหนึ่ง

ความจริงแล้ว พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย ยังคงยืนอยู่ที่เดิม เพียงแต่มีช่องว่างอีกช่องหนึ่งเหมือนเข้ามาทับซ้อนกับถ้ำเซียนมารในพริบตาเดียวเท่านั้นเอง

ท่ามกลางการซ้อนทับของช่องว่างดังกล่าว เสมือนดั่งเต็มไปด้วยกำแพงที่แข็งแกร่งยิ่งชั้นแล้วชั้นเล่าปรากฎอยู่ตรงหน้าของพวกเขาอย่างนั้น

อีกทั้งท่ามกลางการทับซ้อนของช่องว่างลักษณะเช่นนี้ มีสิ่งต้องห้ามที่ทรงพลังอย่างยิ่ง สิ่งต้องห้ามเหล่านี้มีความน่ากลัวที่ยอดเยี่ยมที่สุดแน่นอน เมื่อไรที่แตะต้องเข้ากับสิ่งต้องห้ามเช่นนี้แล้ว ไม่ว่าจะดำรงอยู่ในสถานะเช่นใดก็ตาม ก็ต้องหายวับไปกับตาในพริบตาเดียว

ผู้เฒ่าถึงกับรู้สึกตระหนกอยู่ในใจ เมื่อรับรู้ถึงพลังของสิ่งต้องห้ามเช่นนี้แล้ว กำลังความสามารถของผู้เฒ่าเรียกว่าแข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกรแล้ว เทียบเคียงได้กับปฐมบรรพบุรุษ อยู่เหนือหมื่นอาณาจักร

สิ่งต้องห้ามเช่นนี้ยังคงทำให้ภายในใจของผู้เฒ่ารู้สึกเย็นวาบ เนื่องจากสิ่งต้องห้ามที่ปรากฎขึ้นจากการทับซ้อนของช่องว่างเช่นนี้ ต้องเป็นพลังของปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนอย่างแน่นอน และไม่ใช่สิ่งต้องห้ามที่กำหนดขึ้นตามอารมณ์โดยระดับบรรพบุรุษชั้นนี้ แต่เป็นสิ่งต้องห้ามที่ผ่านการปลุกเสกครั้งแล้วครั้งเล่าโดยระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นนี้ ได้สิ้นเปลืองกำลังกายใจของปฐมบรรพบุรุษเป็นจำนวนมากบนสิ่งต้องห้ามนี้

สิ่งที่ทำให้ผู้เฒ่าตกใจมากยิ่งกว่าก็คือ เขารู้สึกถึงพลังสิ่งต้องห้ามดังกล่าวมีกลิ่นอายของความคุ้นเคยที่ตลบอบอวล หลังจากรับรู้ถึงกลิ่นอายของพลังสายนี้แล้ว เขารู้ได้ทันทีว่าใครเป็นผู้กำหนดสิ่งต้องห้ามนี้แล้ว คนผู้นั้นคือผู้เฒ่าอมตะ

สิ่งนี้ยิ่งทำให้ผู้เฒ่าตกใจมากยิ่งขึ้นไปอีก เขานั่งกักตนเพื่อทำความบรรลุอยู่ที่ตรงนี้ บรรลุความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิ บรรลุสุดยอดเคล็ดวิชาสูงสุด และการนั่งทำความบรรลุมาเป็นพันล้านปี อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางการทำความบรรลุช่องว่างดังกล่าว เขาถึงกับไม่พบช่องว่างที่ทับซ้อนของถ้ำมารเซียน ยิ่งกว่านั้น ยังไม่เคยปรากฏสุดยอดสิ่งต้องห้ามสูงสุดที่ผู้เฒ่าอมตะได้ทิ้งเอาไว้

สิ่งนี้ย่อมไม่เป็นที่สงสัยว่า ผู้ที่ทิ้งสิ่งต้องห้าม และผู้ที่พบการทับซ้อนของช่องว่างล้วนแล้วแต่มีกำลังความสามารถเหนือกว่าเขาทั้งสิ้น

แว้งค์…เสียงหนึ่งดังขึ้น สัจธรรมกระเพื่อม มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ปรากฏกฎเกณฑ์แต่ละสายที่ทิ้งตัวลงมา กฎเกณฑ์ทุกสายส่งประกายวูบวาบ เสมือนดั่งตัวไหมที่พ่นเป็นใยออกมาอย่างนั้น กฎเกณฑ์ทุกๆ สายต่างวิวัฒนาการความลึกซึ้งยอดเยี่ยมออกมา เหมือนถักทอจนกลายเป็นสัจธรรมสูงสุดอย่างนั้น เหมือนต้องการวิวัฒนาการเป็นสุดยอดบทคัมภีร์สูงสุดบทหนึ่งอย่างนั้น

ตามติดด้วยเสียงดังตึง ตึง ตึงขึ้นมา กฎเกณฑ์แต่ละสายได้พันเข้าด้วยกัน ต่างฝ่ายต่างวิวัฒนาการซึ่งกันและกัน ภายในระยะเวลาอันสั้นได้รวมตัวกันเป็นสัจธรรมสายหนึ่ง เป็นสัจธรรมที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสองตลอดกาล

ดวงตาทั้งสองของผู้เฒ่าเพ่งตรงไปข้างหน้า เห็นประกายดวงตาทั้งสองแวบหนึ่ง ดวงตาทั้งสองของเขาดูลึกล้ำยิ่ง พลันทำการวิวัฒนาการสัจธรรมสายนี้ แต่ว่าสัจธรรมสายนี้ลึกซึ้งมากเหลือเกิน ด้วยกำลังความสามารถของเขายังไม่สามารถวิวัฒนาการความลึกซึ้งที่ไม่มีสิ้นสุดของสัจธรรมสายนี้ได้ภายในระยะเวลาอันสั้น

ที่ทำให้ผู้เฒ่าต้องตระหนกในใจอย่างยิ่งก็คือ สัจธรรมลักษณะเช่นนี้ไม่เพียงเป็นนิรันดร์ อีกทั้งยังดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง เหมือนว่าได้หลุดพ้นไปจากวัฏสงสารห้าธาตุอย่างนั้น เหมือนว่าได้หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์พันธนาการทุกอย่างของแดนสามเซียน เหมือนว่าสิ่งนี้ไม่ได้เป็นกฎเกณฑ์ของแดนสามเซียนพวกเขา ไม่ได้เป็นสัจธรรมของแดนสามเซียนพวกเขา

แต่ว่า ผู้เฒ่ายังคงจับได้ว่าท่ามกลางกลิ่นอายที่ตลบอบอวลของสัจธรรมสายนี้ มีกลิ่นอายที่คุ้นเคยเป็นอย่างยิ่งอยู่สายหนึ่ง แม้ว่ากลิ่นอายสายนี้จะปรากฎขึ้นแค่เพียงแวบเดียวเท่านั้น มาไวไปไว แต่ทว่า เขายังคงสามารถจับเอาความรู้สึกที่คุ้นเคยยิ่งได้ นั่นก็คืออมตะ!

ครั้นผู้เฒ่ารับรู้ถึงกลิ่นอายคุ้นเคยที่ปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง ความคิดแรกพลันนึกถึงคนผู้หนึ่งก็คือ ผู้เฒ่าอมตะ

แต่ว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ เกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นผู้เฒ่าอมตะ ปฐมบรรพบุรุษของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมาร! ถ้าหากชายหนุ่มตรงหน้าไม่ใช่ผู้เฒ่าอมตะล่ะก็ แล้วเขาเป็นใครกันแน่นะ เขามีประวัติความเป็นมาเช่นใดกันแน่เล่า?

ในเวลานี้ได้บังเกิดคำถามขึ้นมาให้กับผู้เฒ่าอย่างไม่มีสิ้นสุด แต่ว่า สิ่งที่ผู้เฒ่าผู้นี้มั่นใจก็คือ ชายหนุ่มที่แลดูธรรมดาๆ อย่างยิ่งผู้นี้ต้องมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเซียนมารอย่างแน่นอน กระทั่งมีความสัมพันธ์เป็นอันมากกับผู้เฒ่าอมตะ มิฉะนั้นล่ะก็ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีกลิ่นอายอมตะเช่นนี้ในครอบครอง

ในเวลานี้ กฎเกณฑ์ที่รวมตัวกันเป็นสัจธรรมได้เริ่มวิวัฒนาการกลายเป็นบทคัมภีร์ นี่คือสุดยอดสัจธรรมสูงสุด จากการที่บทคัมภีร์ลักษณะเช่นนี้กลับกลายเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมานั้น มันพลันประทับสลักลงท่ามกลางช่องว่างที่ทับซ้อนกัน ได้ยินเสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดที่ดังขึ้น สุดยอดหลักสัจธรรมบทนี้เริ่มมีการหลอมละลายขึ้นมา มันได้หลอมรวมเข้าไปในช่องว่างที่ทับซ้อนกันภายในระยะเวลาอันสั้น กลายเป็นส่วนหนึ่งของช่องว่างที่ทับซ้อนกัน และเหมือนได้เสริมส่วนที่ขาดหายไปของช่องว่างที่ทับซ้อนกันให้สมบูรณ์ในพริบตาเดียวนั่นเอง

นาทีนี้ ได้ยินเสียงตึง ตึง ตึงดังขึ้น เสมือนดั่งเครื่องพันธนาการขนาดหนักถูกคลายออกทีละอันๆ มองเห็นสิ่งต้องห้ามแต่ละชั้นที่พันธนาการช่องว่างนี้ถูกคลายออกทีละชั้นๆ ภายในระยะเวลาอันสั้น

สิ่งนี้ได้ทำให้ผู้เฒ่าถึงกับตื่นตระหนกในใจ เมื่อเห็นสิ่งต้องห้ามถูกคลายออกทีละชั้นๆ

สิ่งต้องห้ามแต่ละชั้นที่สามารถสยบเหล่าชั้นฟ้าได้เหล่านี้ เกรงว่าจะผ่านการปลุกเสกด้วยมือของผู้เฒ่าอมตะเอง ต่อให้ระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนลงมือทำลายสิ่งต้องห้ามลักษณะเช่นนี้ ก็ใช่ว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ภายในระยะเวลาอันสั้น แม้แต่ระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นเดียวกันคิดจะทำลายสิ่งต้องห้ามนี้ทีละชั้นๆ เกรงว่าคงต้องใช้เวลาที่ยาวนานมาก