ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2761

ตอนที่ 2761 อยู่ต่อหน้าข้าไม่มีคำว่าฟันแทงไม่เข้า

“หนึ่งกระบี่…” เทพทวารถึงกับถลึงตามองดูหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธ ก้มมองหลี่ชิเย่ที่เอนนอนอยู่บนเก้าอี้ล้อเลื่อน สุดท้ายโกรธจัดจนต้องหัวเราะออกมา และกล่าวว่า “ดี ดี ดี เยี่ยมมาก ถึงกับมีหนึ่งกระบี่ที่เทพทวารอย่างข้ารับไม่ได้”

เมื่อเขาพูดถึงตรงนี้แล้ว สำรวมท่าที และกล่าวน่าครั่นคร้ามว่า “ถ้าหากข้ารับหนึ่งกระบี่ของเจ้าได้ เจ้าจงคลานเข้าไป และร้องแบบสุนัข!”

“ลงมือเถอะ” หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะไปมองดูเขาสักครั้ง โดยมีกระบี่ยาวอยู่ในมือ

“ดี ข้ากลับต้องการดูว่าเจ้าจะฆ่าข้าในหนึ่งกระบี่ได้อย่างไร” เทพทวารหัวเราะเสียงดัง เขาไม่เชื่อเรื่องนี้อยู่แล้ว ระบบป้องกันของเขาเรียกได้ว่าแข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกร เขานึกไม่ออกว่าหนึ่งกระบี่ที่จะสังหารเขานั้นมีลักษณะอย่างไร แม้แต่บรรดาบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางก็ไม่เห็นจะสามารถสังหารเขาได้ในหนึ่งกระบี่

เสียงตูม…ดังสนั่นขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในเวลานี้เสื้อเกราะบนตัวของเทพทวารพลันพวยพุ่งเป็นประกายศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา ขณะที่ประกายศักดิ์สิทธิ์พวยพุ่งขึ้นมานั้น เสมือนดั่งปรากฏกำแพงศักดิ์สิทธิ์ลอยขึ้นมาด้านแล้วด้านเล่า เพียงชั่วพริบตาเดียว ได้อาศัยฟิล์มแสงจากกำแพงศักดิ์สิทธิ์ด้านแล้วด้านเล่าลักษณะเช่นนี้จัดการหุ้มตัวของเทพทวารเอาไว้

ในขณะเดียวกัน พลังลมปราณทั่วตัวของเขาได้พวยพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง ได้ยินเสียงตูม ตูม ตูมดังขึ้น บนตัวของเทพทวารปรากฏอักขระยันต์ขึ้น เหมือนว่าอักขระยันต์เหล่านี้ถูกสลักเอาไว้บนตัวของเขาอย่างนั้น

เมื่อมองดูให้ละเอียดอีกครั้ง ก็จะพบว่าอักขระยันต์เหล่านี้หาใช่เป็นการสลักลงไป แต่มันทะลักออกมาจากภายในร่างกายของเขา เหมือนว่าภายในร่างกายของเขามีบ่อต้นกำเนิดอักขระยันต์ สามารถพวยพุ่งทะลักเป็นอักขระยันต์ที่เหมือนสายน้ำไม่ขาดช่วงอย่างนั้น

เสียงจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น เมื่ออักขระยันต์ได้ถูกพวยพุ่งออกมาจนหมด พลันก็มีการจับตัวอยู่บนร่างกายของเขา ทำให้ร่างกายของเขาเหมือนมีการหลอมสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง ร่างกายของเทพทวารที่สูงใหญ่อยู่แล้วกลับกลายเป็นสูงใหญ่มากขึ้นไปอีก เพียงชั่วพริบตาเดียวกลับกลายเป็นว่าสูงกว่าเมื่อครู่อีกครึ่ง

อย่างไรก็ตามเมื่ออักขระยันต์ได้มีการจับตัวและหล่อบนตัวของเขาแล้วนั้น ทำให้ตัวเขาแลดูแข็งแรงและแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม ร่างกายของเขาดูไปแล้วก็เหมือนหลอมสร้างขึ้นมาจากสุดยอดเหล็กนิลที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสอง แกร่งจนสุดที่จะจินตนาการ

“เป็นความสามารถพิเศษของคนต่างเผ่านะเนี่ย” มีระดับบรรพบุรุษที่มองเห็นร่างกายของเทพทวารถึงกับสามารถอาศัยอักขระยันต์ในการหล่อให้มีความสูงใหญ่มากขึ้นได้ และกล่าวว่า “ตามตำนานเล่าว่า การจับตัวและหล่อกายด้วยอักขระยันต์ของเผ่าดังกล่าวเมื่อถึงขั้นสูงสุดแล้ว สามารถมีกายเพชรในครอบครอง สามารถรองรับการโจมตีได้ทุกประเภท”

ในขณะนี้ แม้ว่าร่างกายของเทพทวารยังห่างไกลยังไม่ถึงขั้นเป็นกายเพชร แต่ว่า ร่างกายของเขามีความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ต่อให้มีอาวุธจำนวนมากโจมตีใส่ร่างของเขาโดยตรง ร่างกายของเขาก็สามารถแบกรับเอาไว้ได้

เสียงปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เอง มองเห็นเทพทวารหยิบเอาโล่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดยักษ์ปราศจากผู้เทียบเทียมออกมาโล่หนึ่ง ขณะที่โล่นี้ตั้งวางอยู่ด้านหน้าของเขานั้น ขณะกระแทกลงพื้น แม้แต่พื้นดินยังถูกทำให้สะเทือนหวั่นไหวโคลงเคลงขึ้นมา

โล่นี้มีขนาดที่ใหญ่ยักษ์มาก สามารถปิดบังร่างกายของเขาได้ทั้งหมด โล่ยักษ์ดังกล่าวได้แผ่กลิ่นอายราชันแท้จริงออกมา เสมือนดั่งเป็นกำแพงราชันแท้จริงด้านหนึ่งที่ขวางอยู่ด้านหน้าของเขา

“โล่เทพแท้จริงนะเนี่ย” มีผู้ที่ทราบถึงประวัติความเป็นมาของมัน เมื่อได้เห็นโล่ยักษ์โล่นี้แล้ว และกล่าวว่า “เล่าลือกันว่า ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางได้ควักเงินจำนวนมาก ให้ราชันแท้จริงคนหนึ่งช่วยสร้างโล่ศักดิ์สิทธิ์โล่นี้ขึ้นมาสำหรับเทพทวารเป็นการเฉพาะ”

“เจ้าหนู วันนี้คือวันตายของเจ้า” ภายใต้การป้องกันที่ทรงพลังเช่นนี้ เทพทวารมั่นใจเต็มเปี่ยม เขาไม่เชื่ออยู่แล้วว่าหลี่ชิเย่สามารถสังหารตนได้ในหนึ่งกระบี่ ดังนั้น มืออีกข้างหนึ่งได้เงื้อกระบองยาวขนาดยักษ์ขึ้นมา เมื่อกระบองยาวขนาดยักษ์อยู่ในมือของเขานั้น ประดุจดั่งเป็นเทือกเขาเทือกหนึ่งที่มีความยาวนับหมื่นลี้อย่างนั้น

“ฆ่า…” จังหวะที่ระบบป้องกันทั้งหมดเปิดใช้เต็มที่นั้น เทพทวารมีความรู้สึกได้ว่าตนเองนั้นแข็งแกร่งยากจะตีแตกได้ ไม่มีอาวุธใดๆ สามารถฟันระบบป้องกันของตนได้ขาดในหนึ่งกระบวนท่า ดังนั้น ท่ามกลางเสียงที่ร้องขึ้นมาด้วยความโกรธ กระบองยาวขนาดยักษ์ได้ฟาดลงมาอย่างแรง กระทั่งพื้นดินยังต้องสั่นสะเทือนทีหนึ่ง

“เกรงว่าหนึ่งกระบี่คงสังหารเทพทวารไม่ได้กระมัง” มีผู้สงสัยว่าหลี่ชิเย่จะทำได้หรือไม่ เมื่อเห็นว่าการรุกรับของเทพทวารแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในพริบตาเดียวนี้เอง หนึ่งกระบี่ของหลี่ชิเย่ได้ฟันออกไป เป็นหนึ่งกระบี่ที่ตามอามรณ์อย่างยิ่ง ไม่มีอานุภาพที่สะเทือนเลื่อนลั่น ไม่ทีพลังที่ปราศจากผู้ต่อกร เห็นเพียงประกายกระบี่แวบวับ เป็นการฟันออกไปตามอารมณ์

หลังจากที่ประกายกระบี่แวบวับไปแล้ว ทุกอย่างก็สุดอยู่เท่านั้น เวลาเหมือนหยุดชะงักนิดหนึ่ง เหมือนว่าพริบตาเดียวนั้นเอง เวลาเหมือนขาดไปช่วงหนึ่ง โดยที่ไม่ทราบว่าเวลาช่วงนี้ถูกใครขโมยไป

แม้แต่เทพทวารที่อยู่ในเหตุการณ์ก็รู้สึกสมองว่างเปล่าไป มองไปรอบๆ ด้วยความงุนงง เมื่อได้สติกลับมาแล้ว ใช้กระบองยาวขนาดยักษ์ในมือชี้ไปที่หลี่ชิเย่และหัวเราะเสียงดัง “ฮ่า ฮ่า ฮ่าเจ้าแพ้แล้ว ร้องแบบสุนัขแล้วคลานเข้าไป”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ในเวลานี้ทุกคนต่างตะลึงนิดหนึ่ง ทุกคนยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

มันไม่ได้มีสิ่งที่ทุกคนได้จินตนาการว่าหลี่ชิเย่อาศัยหนึ่งกระบี่สังหารเทพทวาร และไม่ได้มีภาพของกระบี่ปะทะกับกระบองยาวขนาดยักษ์จนสะเก็ดไฟแตกกระจายตามที่ทุกคนจินตนาการ

ในพริบตาเดียวนี้เอง กาลเวลาเหมือนถูกขโมยไปช่วงหนึ่งอย่างนั้น โดยที่ช่วงเวลาซึ่งถูกขโมยไปนั้นไม่มีใครรู้ว่าได้เกิดอะไรขึ้นในช่วงนั้น และหรือไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่าเจ้ารีบคลานเข้าไป…” เทพทวารหัวเราะเสียงดัง

แต่ว่า มาคราวนี้เทพทวารพูดไม่จบ ได้ยินเสียงช่าาาดังขึ้น ร่างกายของเขาพลันแยกออกทันที ถูกฟันแบบผ่าครึ่ง เมื่อร่างกายของเขาถูกผ่าครึ่งแยกออกมานั้น เลือดสดๆ อวัยวะตันทั้งห้า และอวัยวะกลวงทั้งหกพลันหล่นลงไปกองกับพื้น ทำให้พื้นเต็มไปด้วยเลือด ลำไส้ที่หล่นพื้นยังคงสามารถเคลื่อนไหวได้อีก