ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2768

ตอนที่ 2768 เชือกมัดเซียน

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางก้าวออกมา และยืนอยู่ด้านหน้าของจู่หวังแห่งดินแดนภาคกลางด้วยท่าทางที่หนักแน่นจริงจัง และกล่าวว่า “จู่หวัง ข้อนี้ศิษย์ทราบ แต่ว่า สิ่งนี้ก็เป็นหน้าที่ของศิษย์ และเป็นภาระผูกพันของศิษย์ ศิษย์ในฐานะที่เป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง ได้รับความรักและเอาใจใส่จากเหล่าบรรพบุรุษของสำนัก ได้รับการสนับสนุนจากศิษย์ร่วมสำนัก ยามที่ทางสำนักประสบภัย ศิษย์ยิ่งสมควรแบกรับภารกิจที่หนักนี้เอาไว้!”

ครั้นธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางกล่าวมาถึงตรงนี้แล้ว ท่าทางหนักแน่นมั่นคง กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า ”ต่อให้ต้องตาย ข้าก็ไม่สามารถทำให้ชื่อของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลางต้องเสื่อมเสีย ต่อให้ต้องสู้จนตายอยู่ที่ตรงนี้ ข้าก็ไม่สามารถหลบหนีไปเพื่อเอาตัวรอดไปวันๆ! นี่คือหน้าที่ของธิดาศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าเป็นที่ใดเวลาใด ก็ต้องรักษาเกียรติยศและเกียรติภูมิของสำนักเอาไว้”

ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง และมีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ผงกศีรษะแสดงคารวะต่อธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง

ไม่ว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางจะเป็นคนแบบไหน แต่ว่า ในข้อนี้นับว่าทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมาโดยแท้ เมื่อภัยพิบัติมาถึงนางไม่ได้หลบหนีไป แม้รู้ว่ายากจะหนีความตายไปได้พ้น นางยังคงก้าวออกมาเผชิญหน้ากับศัตรู ไปแบกรับหน้าที่ความรับผิดชอบของตน ไปปฏิบัติตามหน้าที่ความรับผิดชอบด้านจริยธรรมของตน

“เอาเถอะ” จู่หวังแห่งดินแดนภาคกลางทอดถอนใจเบาๆ ออกมา ท่าทางหนักแน่นจริงจัง กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ลูกเอ๊ย เจ้าคือความภาคภูมิใจของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลาง เป็นแบบอย่างของศิษย์ทุกคน เจ้าไม่ละอายต่อฐานะและเกียรติยศของธิดาศักดิ์สิทธิ์”

เวลานี้จู่หวังแห่งดินแดนภาคกลางได้ถอยลงมาอย่างช้าๆ เตรียมการสำหรับการศึกที่จะเกิดขึ้น

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางยืนอยู่ตรงน้าหลี่ชิเย่ ท่าทีหนักแน่นจริงจัง และกล่าวว่า “แม้จะต้องตาย ข้าก็จะรับหนึ่งกระบี่ของเจ้า”

“น่าสนใจ” หลี่ชิเย่มองดูธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางทีหนึ่ง และกล่าวว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าทำเพื่อถ่วงเวลาให้กับจู่หวังของพวกเจ้า แต่ว่าทั้งหมดนี้ล้วนไม่มีปัญหาอะไร อย่างไรเสียก็ต้องตาย ช้าหรือเร็วเท่านั้น”

คำพูดลักษณะเอ้อระเหยเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ นับว่าทำเอาผู้คนต้องหายใจไม่ออก เหมือนว่าในสายตาของเขาจะเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางก็ดี จู่หวังแห่งดินแดนภาคกลางก็ช่าง ล้วนแล้วแต่ไม่ได้แตกต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว

“แต่จะว่าไปแล้ว ข้ากลับรู้สึกชื่นชมความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเจ้า” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ข้าจะให้โอกาสหนึ่งแก่เจ้า เจ้าลงมือก่อน ต่อให้เจ้าหนึ่งกระบวนท่า โดยข้านั่งไม่เคลื่อนไหว หากเจ้าสามารถทำให้ข้าบาดเจ็บได้ก็จะละเว้นชีวิตเจ้า ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตไปจากที่นี่”

คำพูดของหลี่ชิเย่พลันทำให้ทุกคนถึงกับหวั่นไหว ถึงกับกล้ารับกับหนึ่งกระบวนท่าของธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางโดยนั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว ออกจะประมาทเกินไปแล้วกระมัง

ต่อให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุดก็ไม่กล้าบอกว่าตนเองนั้นเป็นกายเพชรอย่างสิ้นเชิง จะอย่างไรเสียธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางคือผู้ที่มีอาวุธปฐมบรรพบุรุษอยู่ในครอบครอง คิดจะไม่ได้รับบาดเจ็บภายใต้หนึ่งกระบวนท่าของนาง เกรงว่าความน่าจะเป็นคงต่ำมาก

“คำพูดของเจ้าเชื่อถือได้จริงรึ?” นัยน์ตาของธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางเบิกกว้าง จ้องเขม็งไปที่หลี่ชิเย่

“วางใจเถอะ ข้าพูดแล้วจะต้องทำได้ คำพูดข้ามีน้ำหนักเชื่อถือได้อยู่แล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ และกล่าวว่า “จะต่อให้เจ้าหนึ่งกระบวนท่า หากเจ้าทำให้ข้าบาดเจ็บได้แสดงว่าฝีมือเจ้าล้ำกว่าใครๆ เจ้าต้องถนอมโอกาสนี้ให้ดีล่ะ นี่เป็นเพียงหนึ่งเดียวที่เจ้าจะมีชีวิตไปจากที่นี่ได้”

“ตกลง…” ธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางปลุกใจตนเองให้ฮึกเหิมขึ้น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง ลืมตาขึ้น ท่าทีโดยรวมดูองอาจห้าวหาญ นาทีนี้นางได้กลับคืนสู่ท่าทีที่ยตนข่มท่านเหมือนเดิม ธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางย่อมเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง นางยังคงอยู่

นางยังคงเป็นผู้สืบทอดที่ยืนอยู่สูงเด่นคนนั้นของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลาง ยังคงเป็นเป็นอนาคตฮองเฮาของแคว้นโบราณยันต์แปดทิศที่ล้ำเลิศมีเพียงหนึ่งไม่มีสองคนนั้น

“ลงมือเถอะ” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง หลับตาลง นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นจริงๆ เหมือนนอนหลับไปแล้ว

เป็นความจริงที่เขาต้องการนั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว อาศัยร่างกายรองรับหนึ่งกระบวนท่าจากธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง

“เชิญสอนสั่ง…” ในเวลานี้ ท่าทีของธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางหนักแน่นจริงจัง แสดงคารวะแบบจีนต่อหลี่ชิเย่ นาทีนี้นางได้เอาบุญคุณความแค้นส่วนตัววางไว้ข้างๆ ในฐานะที่เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกร คู่ควรให้นางต้องให้ความนับถือ

อย่างไรก็ตาม หลี่ชิเย่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ล้อเลื่อน หลับตาพักผ่อนกายาเสมือนดั่งนอนหลับไปแล้วอย่างนั้น

แวงค์เสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เอง มองเห็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลางได้หยิบเอาอาวุธออกมาชิ้นหนึ่ง มันเป็นเชือกยาวเส้นหนึ่ง

เชือกยาวดั่งเส้นเอ็น เหมือนว่าเป็นเอ็นมังกรที่ไปเลาะเอามาจากมังกรแท้จริงอย่างนั้น เอ็นมังกรลักษณะเช่นนี้ผสมโลหะศักดิ์สิทธิ์และเหล็กที่มีลวดลายถักทอจนกลายเป็นเชือกยาวทั้งเส้นที่ส่งประกายของโลหะวูบวาบ และกลิ่นอายของมังกรที่วูบวาบ

ขณะที่เชือกยาวเส้นนี้กำอยู่ในมือนั้น เหมือนมังกรแท้จริงตัวหนึ่งที่มีเกล็ดมังกรส่งประกายแวบวับขดตัวอยู่บนมืออย่างนั้น กลิ่นอายมังกรที่วูบวาบนั้นให้ความรู้สึกเหมือนเหาะเหินล่องลอยอยู่บนเมฆอย่างนั้น

เชือกมัดเซียน…ในเวลานี้ มีเทพแท้จริงขั้นอมตะรู้สึกตระหนกอยู่ในใจ และกล่าวว่า “นี่คือเชือกมัดเซียนที่ปฐมบรรพบุรุษทิ้งเอาไว้ให้ เคยเป็นหนึ่งในของวิเศษที่ทรงพลังมากที่สุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภาคกลาง ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าถึงกับถ่ายทอดให้กับธิดาศักดิ์สิทธิ์ดินแดนภาคกลาง”