ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2798

ตอนที่ 2798 ชนะตาหนึ่ง

หลังจากที่ทำการสยบสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลี่ชิเย่ไม่เคยคิดที่จะไปทดลองทำลายร่างที่แท้จริงของมัน ซึ่งส่งผลให้สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดเข้าใจว่า หลี่ชิเย่ไม่สามารถทำลายร่างที่แท้จริงของเขาได้ ต่อให้สักวันหลี่ชิเย่สามารถทำลายร่างที่แท้จริงของเขาได้แล้วจริงๆ และขัดเกลาทำลายเขาได้จริง มันก็คงเป็นเรื่องของหลังจากนี้อีกหลายสิบล้านปี กระทั่งหลายล้านล้านปี

ท่ามกลางกาลเวลาที่ยาวนานเช่นนี้เต็มไปด้วยความน่าจะเป็นอย่างไร้ขีดจำกัด ดังนั้น หลังจากที่สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดถูกสยบและพันธนาการเอาไว้แล้ว จึงไม่เห็นว่ามันจะตระหนกตกใจอย่างแท้จริงในใจ เนื่องจากมันยังคงมีเวลาที่ยาวนานมาก

แต่ทว่า การปรากฎตัวของดวงตาแห่งความมืดในครั้งนี้ทำให้สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดมองเห็นความหวัง เขาคิดจะอาศัยดวงตาแห่งความมืดโจมตีจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของหลี่ชิเย่ ให้แตก หวังจะหลุดพ้นจากการสยบของหลี่ชิเย่

ดังนั้น ในขณะที่ดวงตาแห่งความมืดรุกเข้าไปในทะเลแห่งความรู้ของหลี่ชิเย่นั้น สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดจึงได้ตีโต้กลับด้วยพลังที่แข็งแกร่งมากที่สุด มันได้รวบรวมเอาพลังทั้งหมดไปอยู่ที่ดวงตาดวงที่สาม หวังอาศัยการโจมตีเพียงครั้งเดียวแล้วประสบผลสำเร็จ

มันเองก็นึกไม่ถึงว่า ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้จะอยู่ในแผนการให้ร้ายต่อเขา แม้จะกล่าวว่าเขาจงใจหาเรื่องดวงตาแห่งความมืด และเป็นการเปิดโอกาสให้สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดได้ตีโต้กลับ

แต่ว่า เมื่อสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดนำเอาพลังทั้งหมดไปรวมศูนย์อยู่ที่ดวงตาดวงที่สามแล้วนั้น ก็เป็นเวลาเดียวกันกับร่างที่แท้จริงของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดอ่อนแอมากที่สุด เนื่องจากพลังทั้งหมดของมันล้วนแล้วแต่ไปรวมอยู่ที่ดวงตาดวงที่สามนั่น

ในเวลานี้คือโอกาสที่ดีที่สุดที่จะตีแตกร่างที่แท้จริงซึ่งไม่มีวันตายและแตกดับของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดนั่น ดังนั้น นาทีนี้หลี่ชิเย่ได้ซุ่มโจมตีสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดและดวงตาแห่งความมืด ไม่เพียงเป็นการสยบดวงตาแห่งความมืดเอาไว้ และอาศัยโลงมรณะกระแทกพลังทั้งหมดของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดจนแตกกระจาย

พริบตาเดียวนั่นเอง ชะตาดั้งเดิมโลกดึกดำบรรพ์ก็ได้แทงทะลุจุดตายทั่วร่างของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุด หลังจากสิบสองหลักกฎเกณฑ์ชะตาดั้งเดิมโลกดึกดำบรรพ์ได้แทงทะลุจุดตายทั่วร่างของเขาแล้ว ไม่เพียงเป็นการพันธนาการมันแบบล็อคตายอย่างสิ้นเชิงเท่านั้น ยังเป็นการทำลายร่างแท้จริงของมันที่ไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับลงอีกด้วย

“เรื่องนี้ไม่เห็นมีอะไรต้องตกใจอยู่แล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเรียบเฉยว่า “นับแต่อดีตกาลเป็นต้นมา คนที่ถูกข้าหลอกสังหารนั้นมีมากมาย ไม่ขาดเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น”

ช่วงเวลาที่ผ่านมา หลี่ชิเย่ทำการขัดเกลาทำลายสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดตลอดมา แต่ว่า ภายในใจของเขารู้ดีว่า การที่จะทำลายไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับของเขานั้นใช่เป็นเรื่องง่ายดาย ดังนั้น ในขั้นตอนระหว่างการขัดเกลาทำลายนั้น หลี่ชิเย่ได้ทำความชัดเจนถึงจุดตายทุกๆ จุดของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุด และเขารอโอกาสนี้แหละในการโจมตีสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดครั้งเดียวถึงตาย

ก่อนหน้านั้น แม้จะกล่าวว่าเป็นการขัดเกลาทำลาย ความจริงแล้วแค่สยบพลังของสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดเอาไว้เท่านั้นเอง เป็นเพียงทำให้สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดต้องสิ้นเปลืองพลังวัตรเท่านั้น ไม่ถือเป็นการขัดเกลาทำลายที่แท้จริง

แต่ว่า เวลานี้ร่างแท้จริงที่ไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับถูกหลี่ชิเย่ทำลายแล้ว จากนี้ไปการขัดเกลาทำลายสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดที่แท้จริงก็จะง่ายขึ้นมากทีเดียว

“ข้าแค้นที่ต้องต่อสู้แบบสุนัขจนตรอก มิฉะนั้นล่ะก็ ใครจะเป็นฝ่ายกำชัยก็ยังไม่แน่” เวลานี้สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดถึงกับร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

ก่อนหน้านั้น ไม่ว่าหลี่ชิเย่จะทรมานเขาอย่างไรก็ไม่เห็นจะเจ็บปวดตรงไหน แต่ว่า นาทีนี้เวลานี้กล่าวสำหรับเขาแล้ว เมื่อร่างแท้จริงที่ไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับถูกทำลาย ความเจ็บปวดที่ต้องแบกรับมันช่างจริงแท้อะไรอย่างนั้น ยิ่งไปกว่านั้น หลักกฎเกณฑ์สิบสองข้อของหลักกฎเกณฑ์ชะตาดั้งเดิมโลกดึกดำบรรพ์ทะลุผ่านร่างของเขา และสิบสองหลักกฎเกณฑ์ยังแทงทะลุจุดตายของเขา มันช่างเป็นเรื่องที่เจ็บปวดเพียงใด

ในเวลานี้ สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดเองก็รู้สึกเสียใจภายหลังขึ้นมา อาศัยสติปัญญาที่ฉลาดเฉียบแหลม และมองการณ์ไกลของเขา อาศัยสุดยอดสติปัญญาสูงสุดของเขา หากเป็นปรกติ หรือเป็นอดีต เกรงว่าเขาจะไม่หลงกลลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ และจะไม่ถูกซุ่มโจมตีเช่นนี้จากหลี่ชิเย่ เนื่องจากเขามีความอดทน ต่อให้เขาถูกสยบและขังเอาไว้เช่นนี้เขายังคงมีความอดทนเช่นกัน

แต่ว่า มาคราวนี้เขาวางแผนพลาดเสียแล้ว ข้อแรก เขาเคยถูกล้อมและกักขังเอาไว้ก่อนหน้าพบหลี่ชิเย่ กว่าจะฝ่าวงล้อมออกมาและพบหลี่ชิเย่ซึ่งเป็นร่างที่ดีมากกับการที่จะเข้าไปอาศัย แต่ เขาได้วางแผนผิดพลาดอีกครั้ง ข้อสอง ที่สำคัญมากกว่านี้ก็คือ ครั้งนี้เขาไม่เพียงแค่ถูกกักขังเอาไว้เท่านั้น แต่ถูกสยบไว้ด้วย ชะตาดั้งเดิมโลกดึกดำบรรพ์ได้สยบบนตัวของเขา ทำให้เข้าดิ้นไม่หลุด

เดิมทีเขาคือผู้ปราศจากผู้ต่อกรเป็นนิรันดร์อยู่แล้ว เหล่าเวไนยสัตว์เป็นเพียงมดปลวกในสายตาของเขาเท่านั้น แม้แต่ระดับปฐมบรรพบุรุษก็เป็นแค่มดปลวกในสายตาของเขาเช่นกัน

เวลานี้ถึงกับถูกขังเอาไว้เช่นนี้ ทำให้เขาสูญเสียความอดทน และสติปัญญาที่ฉลาดเฉียบแหลม และมองการณ์ไกลของเขาถูกบดบังสายตาไปจากความร้อนรนที่ต้องต่อสู้แบบสุนัขจนตรอก

สุดท้าย จึงได้ถูกการซุ่มโจมตีจากหลี่ชิเย่ จากเดิมที่เขาเข้าในว่าจะเป็นการโจมตีที่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ได้

นึกไม่ถึงว่า กลับกลายเป็นความสิ้นหวังสุดท้ายของเขา ถูกหลี่ชิเย่ทำลายร่างแท้จริงที่ไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับไป ทำให้หมดโอกาสที่จะขัดขืนโดยสิ้นเชิง

“เสียดาย ไม่มีคำว่าถ้าหาก” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง

“ต่อให้ข้าตายไป เจ้าก็เปลี่ยนชะตาชีวิตของเจ้าไม่ได้” สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดถูกพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา และกล่าวว่า “สุดท้ายเจ้าก็ยากจะหนีความตายไปได้พ้น ทุกสิ่งที่มีอยู่ก็จะหายวับไปกับตาในพริบตา โอกาสเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าก็คือ ก้าวก่อนคนอื่นก้าวหนึ่งให้ได้รับชีวิตเป็นนิรันดร์ เจ้าจึงมีสิทธิ์ไปต่อต้านได้”

“นี่เพราะข้าใจดีนะ มันเป็นโอกาสเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าแล้ว มิฉะนั้นล่ะก็ ไม่ว่าเจ้ามีฝีมือที่ฝืนลิขิตสวรรค์เช่นใดก็ตาม ไม่ว่าจะมีสติปัญญาที่ฉลาดเฉียบแหลม และมองการณ์ไกลเช่นใดก็เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างนี้ไม่ได้ นี่คือชะตากรรม นับตั้งแต่อดีตเป็นต้นมา ไม่รู้ว่ามีผู้ที่เหมือนกับเจ้าคิดจะไปท้าทาย คิดจะไปเปลี่ยนแปลง แต่ว่า สุดท้ายแล้วยังคงได้รับจุดจบเช่นนี้มิใช่รึ” แม้ว่าในขณะนี้ สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดได้ถูกสยบเอาไว้อย่างสิ้นเชิงไปแล้ว เขายังคงคุยเรื่องสัพเพเหระอยู่

แม้ว่าเจ้าสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดได้แสดงให้เห็นถึงความลุกลี้ลุกลนในช่วงสั้นๆ แต่ว่าจะอย่างไรเสียมันก็คือผู้ที่ผ่านประสบการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกมาแล้ว มันสามารถทำใจสงบลงได้รวดเร็วมาก และคุยฟุ้งสัพเพเหระกับหลี่ชิเย่ด้วยน้ำเสียงของสหายเก่าขึ้นมา

สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดในฐานะที่ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้ เมื่อถูกทำลายร่างที่แท้จริงไปแล้ว ยังถูกชะตาดั้งเดิมโลกดึกดำบรรพ์แทงทะลุร่างกายอีก มันก็รู้ว่าตนเองนั้นจบสิ้นอย่างสิ้นเชิงแล้ว แต่ว่า เมื่อก้าวมาถึงขั้นนี้มันก็ไม่ได้หวาดกลัวต่อความตายอีกแล้ว

ถึงกับพูดคุยสรรพเพเหระกับหลี่ชิเย่ในตลอดขั้นตอนนี้ กล่าวได้ว่าการได้พูดคุยกับผู้ที่ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้เป็นการได้รับผลประโยชน์ และยังเป็นการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์ยิ่งอย่างแท้จริง

สิ่งนี้สำหรับสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดแล้วมันคือการคุยเล่นไร้สาระอย่างหนึ่ง แต่ทว่า หัวข้อที่ทั้งสองคนสนทนานั้นล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่สะเทือนเลื่อนลั่น ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่สร้างความหวาดผวาเป็นนิรันดร์ทั้งสิ้น คำพูดหนึ่งคำพูดใดหากแพร่ออกไปก็จะทำให้ผู้ที่อยู่ในฐานะสูงสุดต้องบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะเป็นราชันแท้จริงหรือปฐมบรรพบุรุษก็ตาม ล้วนแล้วแต่บ้าคลั่งเพราะคำพูดวคำสองคำเหล่านี้

สิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ผู้บำเพ็ญตนจำนวนนับไม่ถ้วนพยายามตามหาและครุ่นคิดด้วยความยากลำบากนับแต่อดีตถึงปัจจุบัน ต่อให้พวกเขาใช้เวลาชั่วชีวิตก็ไม่สามารถค้นหาคำตอบได้ ขณะที่เวลานี้สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ปรากฏอยู่ในคำสนทนาคุยเล่นกันเรื่อยเปื่อยนี้

แน่นอน คงมีเพียงผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นหลี่ชิเย่จึงคู่ควรที่จะคุยเล่นกับสุดยอดความน่ากลัวสูงสุดเช่นนี้ได้ มีเพียงผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นหลี่ชิเย่จึงสามารถฟังรู้ถึงความลึกซึ้งยอดเยี่ยมที่อยู่ในคำพูดเหล่านี้

ในขั้นตอนระหว่างการคุยเล่นไร้สาระนี้ พวกเขาได้มีการพูดพาดพิงถึงสิ่งต่างๆ มากมาย เริ่มจากกาลเวลาที่ไม่มีวันแตกดับนับแต่อดีตกาลถึงปัจจุบัน กระทั่งพูดถึงเรื่องคงความเป็นอมตะไม่มีวันตาย แล้วก็พูดไปถึงสวรรค์โจร ยิ่งไปกว่านั้นยังได้พูดคุยถึงเหล่าชั้นฟ้าเบื้องบน…

เกรงว่าสิ่งที่พวกเขาพูดคุยเล่นนั้น ชั่วชีวิตของระดับปฐมบรรพบุรุษก็เอื้อมไปไม่ถึง

สุดยอดความน่ากลัวสูงสุดเองก็รู้วาตนเองนั้นยากจะหนีเคราะห์กรรมไปได้พ้น และเข้าใจว่าหลี่ชิเย่ต้องการรีดทุกอย่างของเขาไปจนสิ้น ดังนั้น เขาจึงไม่มีสิ่งใดที่จะต้องกังวลไม่กล้าพูดออกมา ทั้งหมดพูดออกไปตามใจปรารถนา พูดคุยสัพเพหะระไปตามอารมณ์กับหลี่ชิเย่

จากขั้นตอนการคุยเล่นเช่นนี้ ยากที่จะเชื่อว่าพวกเขาทั้งสองคนถึงกับดำรงอยู่ในฐานะศัตรูที่ต้องตายไปข้างหนึ่ง คนที่ไม่รู้เรื่องยังเข้าใจว่าพวกเขาคือสหายรักที่ร่วมเป็นร่วมตาย

หลี่ชิเย่ก้าวไปยังป่าที่รกร้างทีละก้าวๆ สถานที่ตรงนี้คือพื้นที่รกร้างของหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ น้อยคนนักที่จะมาถึง หลี่ชิเย่เดินไปเพียงลำพังคนเดียวเหมือนเช่นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง ต่อให้มีผู้ที่ผ่านมาก็จะไม่สนใจในตัวของเขา

ความจริงแล้ว ท่ามกลางขั้นตอนระหว่างที่หลี่ชิเย่ไปจากป่าที่รกร้างแห่งนี้นั้น บนท้องฟ้ามีคนโฉบผ่านไปเป็นระยะๆ เป็นระดับปฐมบรรพบุรุษที่ก้าวเข้าไปยังส่วนที่ลึกเข้าไปในป่าที่รกร้างแห่งนี้ แต่ทว่า พวกเขากลับมองข้ามหลี่ชิเย่ไป

………………………………………………………….