ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2849

ตอนที่ 2849 จะตัดต้นไม้

ในเวลานี้ มีบางคนจ้องมองดูกระบี่ล้างบาปของหลี่ชิเย่อย่างงุนงง ฟังดูเหมือนไม่ผิดอย่างนั้น

ตั้งแต่ต้นจนจบเขาก็ไม่ได้ฆ่าคน ที่ฆ่าคนนั้นเป็นกระบี่ล้างบาปจริงๆ เรื่องนี้ฟังดูแล้วเหมือนไม่เกี่ยวข้องกับหลี่ชิเย่อย่างนั้น

แต่ว่า ถ้าหากจะเอาโทษกระบี่ล้างบาปล่ะก็ มีผู้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกหวาดเสียวในใจ ลองคิดดู ด้วยลักษณะท่าทางของกระบี่ล้างบาปที่คำพูดไม่เข้าหูก็ฆ่าคนเช่นนั้น ไม่ว่าใครก็ต้องระวังตัวสักหน่อย ใครกล้าไปแตะต้องกระบี่ล้างบาปก็ต้องประเมินตนเองให้ดี

กระบี่ล้างบาปคือกระบี่ประจำกายของปฐมบรรพบุรุษ ที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือกระบี่เล่มนี้มีจิตวิญญาณแล้ว เกรงว่ายากที่จะจินตนาการได้ถึงอานุภาพที่ยิ่งใหญ่ของมันได้ ใช่ว่าใครก็มีกำลังความสามารถที่จะต่อต้านกับกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเช่นนี้ได้

เวลานี้ แววตาของราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทองที่จ้องมองหลี่ชิเย่นั้นเย็นยะเยือก มองเห็นปณิธานการฆ่าที่แววบวับในสายตาของพวกเขา ย่อมไม่ต้องสงสัย กล่าวสำหรับราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทองแล้ว พวกเขาได้บังเกิดความคิดที่สะสังหารขึ้นมาแล้ว จะอย่างไรเสีย ต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า แค่คำพูดไม่เข้าหูคำเดียวก็สังหารศิษย์ของพวกเขา ยากที่พวกเขาจะกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้ และหากไม่มีคำอธิบายล่ะก็ ความน่าเกรงขามในฐานะราชันแท้จริงยังจะคงอยู่อีกรึ?

“เจ้าหนูคนนี้ช้าหรือเร็วคง่ยากจะหนีความตายได้พ้น” นักศึกษาที่อยู่ด้านล่างเมื่อมองเห็นภาพนี้แล้ว ถึงกับหัวเราะเยาะขึ้นมา ใครๆ ก็มองออกว่า ในเวลานี้ทั้งราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทองต่างบังเกิดปณิธานการฆ่าขึ้นโดยแท้จริง หากราชันแท้จริงทั้งสองลงมือจริงๆ ล่ะก็ เกรงว่าหลี่ชิเย่ต้องตายอย่างไม่น่าสงสัย

ดังนั้น นักศึกษาจำนวนมากที่อยู่ใต้ต้นไม้เรียกว่ารู้สึกดีใจที่เห็นผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน เมื่อมองเห็นราชันแท้จริงเคอะสือกับราชันแท้จริงงูหลามทองได้เผยปณิธานการฆ่าขึ้นมา แน่นอน บางคนแอบคิดในใจว่าหากถือโอกาสวุ่นวายยึดเอากระบี่ล้างบาปมาเป็นของตนก็จะเป็นการดีที่สุด

บรรดาพวกจ้าวชิวสือที่เป็นนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปที่อยู่ใต้ต้นไม้ต่างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน เมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นกังวลแทนหลี่ชิเย่จนเหงื่อเย็นไหลออกมา หัวใจของพวกเขาหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วเวลานี้

นี่คือราชันแท้จริงถึงสองคนเลยนะ ในสายตาของพวกเขามองว่า ราชันแท้จริงอยู่ในฐานะที่สูงส่ง แค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถทำลายสถาบันศึกษาล้างบาปของพวกเขาได้ เวลานี้หลี่ชิเย่ถึงกับหาเรื่องราชันแท้จริงรวดเดียวถึงสองคน มันช่างเป็นความอันตรายเช่นใด เกรงว่าใครก็ช่วยเหลือเขาไม่ได้

ภายใต้อานุภาพราชันแท้จริงทั้งสองที่ดั่งคลื่นยักษ์ ทุกคนต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ถูกทำให้ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน ต่างเหงื่อเต็มมือด้วยความตื่นเต้น

“ช่างเถอะ ไม่ขึ้นไปแล้ว สูงและไกลขนาดนี้ปีนขึ้นไปก็เหนื่อย เปลี่ยนวิธีใหม่ดีกว่า” หลี่ชิเย่ทำเหมือนมองไม่เห็นกับปณิธานการฆ่าของราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทอง ทำท่ายักไหล่แล้วหันหลังลงจากต้นไม้ไป

การที่หลี่ชิเย่พลันเปลี่ยนใจกะทันหัน ทำให้นักศึกษาที่อยู่ใต้ต้นไม้ต่างมองตากันและกัน มีนักศึกษากล่าวหัวเราะเยาะว่า “พูดไม่ผิดใช่มั้ย พูดถูกแล้วจริงๆ เขาแค่ต้องการหาข้ออ้างลงก็เท่านั้นเอง”

“ฮึก็แค่ฉลาดเกมโกงเท่านั้น ต่ำทรามไร้ยางอาย” มีนักศึกษาที่เมินใส่ต่อหลี่ชิเย่

มีนักศึกษาอีกผู้หนึ่งกล่าวเย้ยหยันว่า “ต่ำทรามไร้ยางอาย? เจ้าไม่ดูเสียก่อนว่าเขามีชาติกำเนิดเช่นใด? นักศึกษาของสถาบันศึกษาล้างบาป คนที่มีชาติกำเนิดมาจากเมืองล้างบาปจะดีไปได้ถึงไหนกัน? แหะทายาทรุ่นหลังของคนโหดที่ก่อคดี แม้แต่ความสว่างก็ยังทอดทิ้ง ความต่ำทรามเป็นเรื่องปรกติของพวกเขา พวกเขาไม่มีเกียรติอะไรที่จะกล่าวถึงอยู่แล้ว”

สำหรับคำพูดที่เย้ยหยันเช่นนี้ สร้างความโกรธแค้นในใจให้กับพวกจ้าวชิวสือที่เป็นนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปเหล่านี้ แต่ว่าก็จนด้วยเกล้า เนื่องจากทุกคนล้วนแล้วแต่มีอคติเช่นนี้ต่อเมืองล้างบาปอยู่แล้ว

“ฮ่าฮ่าไหนเจ้าบอกว่าจะเก็บผลสูงศักดิ์สักหลายลูกมาลิ้มลองมิใช่รึ?” มีนักศึกษาหัวเราะเยาะเสียงดังและกล่าวว่า “ทำไม เวลานี้คิดหาข้ออ้างเผ่นลงมาแล้วล่ะ”

“ไม่เห็นรึว่าขึ้นไปไม่ได้รึ?” หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหย

“ว้าวข้ออ้างนี้ไม่เลวเลยจริงๆ นะ ดูท่าเจ้าคิดหาข้ออ้างแบบนี้ได้ตั้งแต่ต้นแล้วใช่มั้ย?” นักศึกษาผู้นี้กล่าวเหยียดหยามว่า “ไร้ฝีมือก็อย่าคุยโตโอ้อวด คิดว่าตัวเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ รึ? ก็แค่ได้อาวุธปฐมบรรพบุรุษมาเล่มหนึ่งมิใช่รึ? ฮึเจ้าคิดว่าตัวเองคือราชันแท้จริงที่ปราศจากผู้ต่อกรจริงๆ คิดว่าตัวเองมีพรสวรรค์สูงที่สุดรึ? ก็แค่โชคดีสุดๆ วาสนาดีได้อาวุธศักดิ์สิทธิ์มาเล่มหนึ่งฮึ”

แม้ว่าท่าทางนักศึกษาผู้นี้ดูเหมือนเหยียดหยาม แต่ว่า ฟังจากคำพูดแล้วยังคงฟังรู้ว่าเปี่ยมด้วยความริษยา

“อ้อ ก็ข้าได้โชคก้อนใหญ่ เก็บอาวุธปฐมบรรพบุรุษได้มาเล่มหนึ่ง” หลี่ชิเย่กล่าวเอ้อระเหยว่า “ถ้าเช่นนั้นเจ้าไปเก็บอาวุธปฐมบรรพบุรุษสักเล่มให้ข้าดูสิ เจ้าแม้แต่โชคที่จะเก็บอาวุธปฐมบรรพบุรุษสักเล่มก็ไม่มี มองดูตัวเองสิ ช่างเหมือนนักเลงหัวไม้อะไรอย่างนั้น!”

“เจ้า…” นักศึกษาผู้นี้พลันถูกหลี่ชิเย่ยั่วโมโหจนใบหน้าแดงก่ำ ในเวลานี้ถึงกับไปต่อไม่ถูก นับว่าถูกหลี่ชิเย่ยั่วจนน่าโมโหจริงๆ ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ในมือหลี่ชิเย่กลับจะมีกระบี่ล้างบาปเล่มหนึ่งเล่า

“ฮึอย่าพูดมากเลย มันไร้ประโยชน์ หากแน่จริงก็ไปเก็บผลสูงศักดิ์มาให้ได้สักหลายลูก!” นักศึกษาอีกคนหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “อย่านึกว่ามีกระบี่ล้างบาปเล่มหนึ่งก็ทำได้ทุกอย่าง มีปัญญาก็ไปเก็บผลสูงศักดิ์มาสักหลายลูกให้ทุกคนได้เห็น”

“นั่นสิ อย่าเอาแต่คุยโตโอ้อวด ไม่มีฝีมือแม้แต่นิดเดียว ถ้าหากไม่มีฝีมือก็รีบๆ ใสหัวไปเสีย อย่ารั้งอยู่ที่นี่ให้เป็นที่อับอายต่อผู้คน” นักศึกษาอื่นๆ ทยอยกันพูดขึ้นมา และมีผู้ที่หัวเราะเยาะไม่หยุด

“ไม่เห็นรึว่าข้ากำลังเปลี่ยนวิธีการอยู่หรือ?” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่งโดยไม่ได้เร่งรีบอะไร เวลานี้เขาได้เดินมาถึงใต้ต้นสูงศักดิ์แล้ว