ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2850

ตอนที่ 2850 ร่วงลงมา

ในขณะนี้ หลี่ชิเย่ปัดเบาๆ ทีหนึ่ง และกล่าวว่า “กระบี่วิเศษน่ะกระบี่วิเศษ เจ้าจะต้องจัดการโค่นต้นสูงศักดิ์ต้นนี้ลงมาให้ได้ มิฉะนั้นล่ะก็แม้แต่ต้นไม้ต้นหนึ่งก็ยังตัดโค่นไม่ได้ยังนับเป็นกระบี่อะไรได้ ก็แค่เศษเหล็กเท่านั้นเอง ข้าจะหลอมเจ้าให้เป็นน้ำเหล็กแน่”

ตึง…เสียงหนึ่งดังขึ้น กระบี่ล้างบาปที่มีจิตวิญญาณ คำรามก้องเก้าชั้นฟ้า ภายใต้การคำรามของกระบี่ ดวงดาวบนท้องฟ้ายังสั่นเทา เหมือนว่าแม้แต่ดวงดาวบนท้องฟ้ายังหวาดกลัวอย่างนั้น และพร้อมที่จะร่วงหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ

ท่ามกลางเสียงตึงที่ดังคำรามขึ้นมา มองเห็นประกายศึกดิ์สิทธิ์แต่ละสายที่บานเบ่งออกมาทันที ประกายที่ไม่มีสิ้นสุดพวยพุ่งขึ้นมา ทันใดนั้นเอง ประกายกระบี่ที่พวยพุ่งได้ส่องสว่างฟ้าดินจนสว่างไสวไปทั่ว ทำให้ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้

ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ ขณะที่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้ส่งประกายกระบี่วูบวาบออกมา มันเสมือนหนึ่งเป็นปณิธานของปฐมบรรพบุรุษอย่างนั้น เป็นการฆ่าฟันที่สูงสุด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ผู้สูงศักดิ์ใดๆ ก็ต้องถูกหนึ่งกระบี่นี้สังหาร ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นราชันแท้จริง หรือเป็นผู้คงความอมตะตลอดกาล ล้วนแล้วแต่ถูกหนึ่งกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวนี้สังหาร

“ปณิธานกระบี่ที่น่ากลัวเหลือเกิน…” นาทีนี้ไม่รู้ว่ามีนักศึกษาจำนวนเท่าไรกระทั่งยืนไม่มั่นคง ภายใต้ปณิธานกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงและร่างสั่นเทาทีหนึ่ง แม้แต่ระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะก็ไม่เว้น

“กระบี่ประจำกายของปฐมบรรพบุรุษน่ากลัวเหลือเกิน” แม้แต่ราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทองยังต้องมองตาซึ่งกันและกัน

ย่อมไม่ต้องสงสัย พวกเขาในฐานะที่เป็นราชันแท้จริงก็รู้สึกตกใจและหวาดหวั่นพรั่นพรึงสำหรับความแข็งแกร่งของกระบี่ล้างบาป จะอย่างไรเสียนี่คือกระบี่ประจำกายที่ยากจะหาใดเทียมของปฐมบรรพบุรุษ

ลองนึกภาพดู ถ้าหากกระบี่ล้างบาปไม่แข็งแกร่งพอล่ะก็ ปราชญ์ไกลกันดารจะนำมันติดตัวเป็นอาวุธที่ใช้อยู่เป็นประจำอย่างนั้นรึ?

ย่อมไม่ต้องสงสัย ความแข็งแกร่งของกระบี่ล้างบาปย่อมอยู่เหนืออาวุธปฐมบรรพบุรุษทั่วไปมากทีเดียว อาวุธลักษณะเช่นนี้ แม้แต่ราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทองก็ไม่สามารถมีไว้ในครอบครอง

“นี่ ข้าจะฟันต้นไม้แล้วนะ พวกเจ้าจะหลบสักหน่อยหรือไม่เล่า?” หลี่ชิเย่กำกระบี่ล้างบาปด้วยมือทั้งสองร้องกล่าวด้วยเสียงอันดังกับทุกคนที่อยู่บนต้นไม้ รวมทั้งราชันแท้จริงเคอะสือ และราชันแท้จริงงูหลามทอง

“เจ้าฟันไปเลย ถึงเวลานั้น พวกเราย่อมหลบได้เอง” มีนักศึกษาที่อยู่บนต้นไม้ตอบรับขึ้นมา

“ก็ได้” หลี่ชิเย่มือกำกระบี่ล้างบาปก้าวไปด้านหน้าของต้นสูงศักดิ์แล้วทำท่าลองฟันทีหนึ่ง ยิ้มกล่าวว่า “ต้นไม้ต้นนี้ไม่เลวนัก โค่นลงมาแล้วแบกกลับบ้านไปทำฟืนก็ไม่เลวนัก”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่พลันทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดอึ้ง ต้นสูงศักดิ์คือคือต้นที่ยากจะหาใดเทียมในหล้า เวลานี้เขาถึงกับบอกว่าจะตัดต้นไม้นี้มาเป็นฟืน คำพูดเช่นนี้กำแหงจนเลอะเทอะไปหมด

ในเวลานี้เอง ตู้เหวินรุ่ยส่งเสียงไอกะแอมขึ้นมาทีหนึ่ง และกล่าวว่า “เรื่องนี้ นักศึกษาหลี่ ต้นสูงศักดิ์คือของวิเศษประจำหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ โค่นไม่ได้ หากหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ขาดต้นสูงศักดิ์ต้นนี้ไป เรียกว่าสลดไปไม่น้อยทีเดียว”

“เกี่ยวอะไรกับข้า?” หลี่ชิเย่กล่าวเอ้อระเหยขึ้น

ตู้เหวินรุ่ยหัวเราะเจื่อนๆ และกล่าวว่า “แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับนักศึกษาหลี่ เพียงแต่ต้นสูงศักดิ์ต้นนี้ ปฐมบรรพบุรุษได้ทุ่มเทกำลังกายใจไปไม่น้อยนำจากดินแดนอื่นมาปลูกเอาไว้ที่ตรงนี้ พันล้านปีที่ผ่านมาจึงเติบโตได้ขนาดนี้นับว่าไม่ง่ายนัก บ้านของนักศึกษาหลี่ก็ไม่จำเป็นต้องการต้นไม้ที่ใหญ่เท่าต้นสูงศักดิ์มาทำฟืน แค่ต้องการเก็บผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ไม่กี่ลูกเท่านั้นเอง ใยจะต้องฆ่าช้างเพื่อเอางาเล่า?”

แน่นอน ตู้เหวินรุ่ยไม่คิดว่าเป็นกระบี่ล้างบาปที่ตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ ความจริงแล้วเป็นหลี่ชิเย่ที่ตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ คนอื่นไม่เชื่อว่าหลี่ชิเย่สามารถตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ได้ แต่ว่า ตัวของตู้เหวินรุ่ยเข้าใจเป็นอย่างดีว่า หลี่ชิเย่สามารถตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ได้อย่างแน่นอน แม้ว่าจะไม่มีกระบี่ล้างบาปในมือก็สามารถตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ได้เช่นกัน

“พูดมีเหตุผล” หลี่ชิเย่ทำท่าเอียงคอครุ่นคิดอย่างจริงจัง

“การที่ต้นสูงศักดิ์เจริญเติบโตมาได้เป็นลักษณะเช่นนี้นับว่าไม่ง่ายนัก ต้องผ่านลมพัดฝนกระหน่ำมาเป็นพันล้านปี โค่นไปช่างน่าเสียดายเหลือเกิน และก็เป็นแรงกายแรงใจของปฐมบรรพบุรุษนะเนี่ย ขอนักศึกษาหลี่อย่าได้ตัดโค่นมันเลย” ตู้เหวินรุ่ยพยายามอย่างยิ่งในการหว่านล้อม

ถ้าหากหลี่ชิเย่ลงมือคัดโค่นต้นสูงศักดิ์จริงล่ะก็ ต้นต้นสูงศักดิ์ต้นนี้ต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน อาศัยสามถึงห้าทีหลี่ชิเย่ก็สามารถตัดโค่นมันได้แล้ว

ในขณะนี้ ต้นสูงศักดิ์เองก็ส่งเสียงซ่าาา ซ่าาา ซ่าาาขึ้นมา เหมือนเป็นการเห็นด้วยกับคำพูดของตู้เหวินรุ่ย มองเห็นกิ่งไม้ต่างเคลื่อนไหวเบาๆ

“เหมือนว่าจะเป็นเช่นนี้” หลี่ชิเย่เกาหัวทีหนึ่ง และกล่าวว่า “การที่ปราชญ์ไกลกันดารจะปลูกต้นสูงศักดิ์นี้สักต้น ดูเหมือนจะไม่ง่ายนัก แต่ว่า ข้าอยากจะเก็บเอาผลสูงศักดิ์มาบ้าง แล้วจะทำอย่างไร ยอดไม้สูงเกินไป ต้องปีนไปถึงเมื่อไหร่กัน”

“นักศึกษาหลี่แค่เคาะเบาๆ ก็พอ ผลสูงศักดิ์ก็จะตกลงมามิใช่หรือ” ตู้เหวินรุ่ยรีบพูดไกล่เกลี่ย

จะอย่างไรเสีย ในฐานะที่เป็นศิษย์ของหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ อธิการบดีของสถาบันศึกษาล้างบาป เขาย่อมไม่หวังให้หลี่ชิเย่ตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ ถ้าหากต้นสูงศักดิ์ถูกหลี่ชิเย่ตัดโค่นไปจริง เมื่อเป็นเช่นนั้น ตัวเขาในฐานะอธิการบดีโทษคงไม่เบาเลยล่ะ

ซ่าาา ซ่าาา ซ่าาา…ในเวลานี้ ต้นสูงศักดิ์มีการสั่นไหวขึ้นมา เหมือนเป็นการเห็นด้วยกับคำพูดของตู้เหวินรุ่ยอย่างยิ่ง

“เอาเถอะ” ท่าทางหลี่ชิเย่ดูฝืนใจยิ่ง และกล่าวว่า “ในเมื่อใต้เท้าอธิการบดีเอ่ยปากแล้ว ข้ายังจะทำอะไรได้? ได้แต่ซื้อน้ำใจแล้ว”

“ต้นไม้เอ๋ย ต้นไม้ เจ้าฟังให้ดีนะ ข้าจะไม่ปีนขึ้นไปเก็บผลสูงศักดิ์แล้ว ข้าเคาะเจ้าทีหนึ่ง เจ้าก็ให้ผลตกลงมาเองก็แล้วกัน ถ้าหากไม่ตกลงมาก็ลองลิ้มลองสักครั้งว่ากระบี่ล้างบาปคมกริบแค่ไหน” กล่าวพลาง กระบี่ล้างบาปในมือได้ลากผ่านต้นสูงศักดิ์เบาๆ ทีหนึ่ง

ในเวลานี้ ต้นสูงศักดิ์ส่งเสียงซ่าาา ซ่าาาขึ้นมา เหมือนว่าได้ตอบตกลงในคำพูดของหลี่ชิเย่แล้วอย่างนั้น เหมือนไก่ตัวหนึ่งที่ถูกคนเขาเอามีดปังตอจ่อคออย่างนั้น ยังมีอะไรที่ตอบตกลงไม่ได้?