ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2851

ตอนที่ 2851 ผลสูงศักดิ์ รสชาติพอใช้ได้

ในเวลานี้ นักศึกษาทั้งหมดล้วนแล้วแต่ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้น มองดูพวกของหลี่ชิเย่ที่จากไปไกล โดยเฉพาะนักศึกษาบางส่วนที่แหงนหน้ามองดูต้นสูงศักดิ์นั้น มองไม่เห็นผลสูงศักดิ์ที่สุกงอมแม้แต่ลูกเดียวบนต้นสูงศักดิ์อีกแล้ว ในเวลานี้ ภายในใจของพวกเขาล้วนแล้วแต่มีรสชาติที่บอกไม่ถูก

นักศึกษาบางคนถึงกับซุบซิบขึ้นมาว่า “นี่มันทำเกินไปแล้ว ไม่เหลือผลสูงศักดิ์ให้กับพวกเราแม้แต่ลูกเดียว ที่พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อต้องการทดลองเก็บผลสูงศักดิ์สักครั้งเหมือนกัน”

ฟังคำพูดนี้แล้ว เหมือนว่าหากหลี่ชิเย่จะเหลือผลสูงศักดิ์ที่สุกงอมเอาไว้บ้าง พวกเขาก็สามารถเก็บมาได้อย่างนั้น

“กระบี่ล้างบาป นี่ นี่นับว่าทรงพลังมากเหลือเกิน” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ มีนักศึกษาที่ได้สติกลับมาแล้วถึงกับใจหายใจคว่ำ รู้สึกหวาดกลัวขึ้นในใจ และกล่าวว่า “ไม่แน่นักกระบี่ล้างบาปสามารถตัดโค่นต้นสูงศักดิ์ได้จริงๆ นี่ นี่เกรงว่าจะเป็นต้นสูงศักดิ์ทำให้ผลสูงศักดิ์ของตนตกลงมาเองทั้งหมด หาใช่หลี่ชิเย่เป็นคนเคาะให้ตกลงมา”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ได้สร้างความหวั่นไหวต่อจิตใจของนักศึกษาจำนวนไม่น้อย แม้ว่าผลสุกงอมแล้วย่อมจะหลุดร่วงลงมาได้เอง แต่ทว่า โดยปรกติแล้วผลสูงศักดิ์จะไม่ร่วงหล่นลงมาง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นจะไม่หลุดร่วงลงมาเอง

มาคราวนี้ หลี่ชิเย่เพียงแค่ใช้กระบี่ล้างบาปเคาะเบาๆ ที่ต้นสูงศักดิ์ทีหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ว่าใครก็ไม่เชื่อว่าหลี่ชิเย่เคาะเบาๆ แค่นี้ สามารถทำให้ผลสูงศักดิ์ที่สุกงอมแล้วร่วงหล่นลงมาทั้งหมด ย่อมไม่ต้องสงสัย นี่เป็นต้นสูงศักดิ์ที่สลัดเอาผลสูงศักดิ์ที่สุกงอมให้หลุดร่วงลงมาทั้งหมด สิ่งนี้บ่งบอกถึงอะไร?

ในเวลานี้ทุกคนต่างนึกถึงกระบี่ล้างบาปที่คมกริบปราศจากผู้เทียบเทียมเป็นอันดับแรก ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า แม้แต่ต้นสูงศักดิ์ที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ยังคงหวั่นเกรงต่อความคมและอานุภาพของกระบี่ล้างบาป ไม่แน่นัก กระบี่ล้างบาปสามารถฟันและโค่นต้นสูงศักดิ์ได้จริงๆ ก็เป็นได้

“กระบี่ล้างบาปไม่เสียทีที่เป็นกระบี่ประจำกายของปฐมบรรพบุรุษนะเนี่ย นี่คืออาวุธปฐมบรรพบุรุษที่ปราศจากผู้เทียบเทียมในหล้า แม้ไม่ถึงขั้นเป็นอาวุธยอดเยี่ยม เกรงว่าคงห่างไม่เท่าไรแล้ว” ในเวลานี้ ไม่ทราบว่ามีนักศึกษาจำนวนเท่าไรที่อิจฉาริษยาและแค้นเคือง เมื่อนึกถึงว่ากระบี่ล้างบาปที่แข็งแกร่งเช่นนี้ และมีอานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ในครอบครอง

“เพราะอะไรกระบี่ล้างบาปที่ปราศจากผู้เทียบเทียมในหล้าถึงไปตกอยู่ในมือของเจ้าหนูที่อวดดีและเป็นเพียงสวะคนหนึ่งเล่า โลกมนุษย์มีสุดยอดอัจฉริยะบุคคลมากมายเท่าไร” ภายในใจของนักศึกษาจำนวนไม่น้อยที่ไม่ยอมรับ และรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม ในทัศนะของพวกเขามองว่า เฉกเช่นหลี่ชิเย่ที่เป็นเพียงนักศึกษาที่ไม่คู่ควรจะกล่าวถึง ไม่คู่ควรกับอาวุธที่ปราศจากผู้เทียบเทียมในหล้าอย่างกระบี่ล้างบาปได้อยู่แล้ว!

ในเวลานี้เอง ราชันแท้จริงเคอะสือกับราชันแท้จริงงูหลามทองที่ไม่พูดไม่จามาโดยตลอด พวกเขาทั้งสองถึงกับจ้องมองตากันและกัน สายตาของพวกเขาลึกล้ำยิ่งนัก ในสายตาที่ลึกล้ำยิ่งนี้เองเปี่ยมไปด้วยการฆ่าฟันและเยือกเย็นน่าเกรงขาม

ย่อมไม่ต้องสงสัย แม้แต่พวกเขาที่เป็นราชันแท้จริงเช่นนี้ พวกเขาถึงกับใจเต้นตูมตามกับกระบี่ล้างบาป ซึ่งเป็นกระบี่ประจำกายของปฐมบรรพบุรุษ

ไม่ว่าจะเป็นราชันแท้จริงเคอะสือ หรือราชันแท้จริงงูหลามทอง พวกเขาต่างก็เป็นผู้ที่เคยเห็นอาวุธปฐมบรรพบุรุษมาก่อน แต่ว่า สามารถมองออกว่า อาวุธปฐมบรรพบุรุษธรรมดาไม่สามารถเทียบกับกระบี่ล้างบาปได้อยู่แล้ว กระบี่ล้างบาปเล่มนี้ต่อให้ไม่ใช่อาวุธยอดเยี่ยม เกรงว่าคงห่างไม่เท่าไรแล้ว

นี่คือกระบี่ประจำกายชั่วชีวิตของปราชญ์ไกลกันดาร เคยติดตามปราชญ์ไกลกันดารทำศึกมาเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน สังหารมารร้ายผู้ยิ่งใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วน ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่ากระบี่ล้างบาปเล่มนี้มีอานุภาพที่แข็งแกร่งเพียงใดแล้ว

ในการจ้องมองตากันและกัน ในฐานะที่เป็นราชันแท้จริงทั้งสองคน ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นที่กระจ่างแจ้งโดยไม่จำเป็นต้องคุยกัน ในพริบตาเดียวนั่นเองพวกเขาได้บรรลุสัญญาลับ บรรลุข้อตกลงเรียบร้อยแล้ว

กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องราวมากมายล้วนแล้วแต่สามารถไม่ถือสาหาความได้ และพวกเขาเองก็หาใช่เป็นคนใจแคบ ต่อให้หลี่ชิเย่ล่วงเกินพวกเขา กระทั่งหลี่ชิเย่สังหารศิษย์ของพวกเขา พวกเขาก็ปล่อยวางได้ เรื่องเหล่านี้ล้วนแล้วแต่สามารถสลายได้

แต่ว่า เรื่องบางเรื่องจะต้องแลกมาด้วยค่าตอบแทน สิ่งนี้ใช่ว่าพวกเขาจะต้องพุ่งเป้าไปที่หลี่ชิเย่ให้จงได้ แต่เป็นเพราะคำๆ เดียว นั่นก็คือ มีความผิดเพราะมีของดีอยู่กับตัว!

หลังไปจากต้นสูงศักดิ์แล้ว พวกของจ้าวชิวสือยังคงสับสนงุนงง สมองยังคงเบลอและเลอะเลือน ยังไม่สามารถตื่นขึ้นมาในเวลานี้ และไม่สามารถเรียกสติกลับมาได้อย่างสิ้นเชิง

กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบมากเหลือเกิน

สิ่งที่เรียกว่าผลสูงศักดิ์เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว สามารถก้าวเดินไปจนถึงใต้ต้นสูงศักดิ์ถือว่าพึงพอใจแล้ว และถือเป็นการหวังที่เกินตัวไปแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่าได้รับผลสูงศักดิ์นั้น เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะงฝัน เรื่องเช่นนี้กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว มันช่างห่างไกลเหลือเกิน ยากที่จะจินตนาการได้

แต่ทว่า เวลานี้หลี่ชิเย่แค่เคาะเพียงเบาๆ เท่านั้น ผลสูงศักดิ์ก็คล้ายดั่งฝนตกที่ตกลงมาทั้งหมดอย่างนั้น อลังการยิ่งนัก และสร้างความหวั่นไหวต่อจิตใจผู้คนเพียงใด มันเหมือนอยู่ในความฝัน แต่ว่า เรื่องเช่นนี้กลับเกิดขึ้นตรงหน้าของพวกเขา พวกเขาโชคดีที่ได้เห็นมากับตาตนเอง สิ่งนี้กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว พวกเขาถึงตะลึงไปทันที

ขณะที่ก้าวเดินลงจากเขา หลี่ชิเย่เดินอย่างเอ้อระเหยไม่เร่งรัดและไม่ช้าเกินไป หยิบเอาผลสูงศักดิ์มาลูกหนึ่งและกัดกินช้าๆ และเอ้อระเหย ผลสูงศักดิ์ที่สุกงอมมีรสชาติหอมมันเพียงใด แม้น้ำผลไม้กระเด็นออกมาเพียงน้อยนิด ก็เสมือนดั่งเป็นน้ำทิพย์อย่างนั้น

แม้แต่พวกนักศึกษาอย่างจ้าวชิวสือเมื่อได้กลิ่นหอมผลไม้แล้ว ก็ทำให้รู้สึกได้ทันทีว่าเหมือนได้ดื่มน้ำทิพย์เข้าไปอึกใหญ่อย่างนั้น รู้สึกสบายไปทั่วร่าง มีความรู้สึกเหมือนจะสำเร็จเป็นเซียน

เวลานี้หลี่ชิเย่ได้หยิบเอาผลสูงศักดิ์กองใหญ่มามอบให้กับสถาบันศึกษาล้างบาปกองแล้วกองเล่า เป็นความมือเติบเพียงใด มันคือเรื่องที่ไม่กล้าจะจินตนาการ

พวกของจ้าวชิวสือไม่เข้าใจ แต่ว่า ในใจของตู้เหวินรุ่ยชัดเจนทุกอย่าง กล่าวสำหรับสถาบันศึกษาล้างบาปแล้ว หลี่ชิเย่เป็นเพียงผู้ที่เดินทางผ่านมาเท่านั้น อย่าว่าแต่ไม่ได้เป็นญาติเป็นสหายพวกเขาเลย ความจริงแล้ว ตัวเขากระทั่งไม่นับเป็นนักศึกษาของสถาบันศึกษาล้างบาปด้วยซ้ำ

ตู้เหวินรุ่ยมองว่า ในระดับหนึ่งนั้นไม่แน่เสมอไปว่าหลี่ชิเย่จะเห็นสถาบันศึกษาล้างบาปอยู่ในสายตา สถาบันศึกษาล้างบาปที่เป็นเพียงสระน้ำเล็กๆ ไหนเลยจะรองรับกับมังกรแท้จริงอย่างเชาได้ การที่เขารั้งอยู่ที่สถาบันศึกษาล้างบาป และสามารถร่วมเดินทางไปกับพวกเขาได้ นั่นเป็นเพียงการนึกสนุกขึ้นมาชั่วคราวเท่านั้นเอง

แค่นึกสนุกชั่วคราวเท่านั้น แต่ กลับมอบผลสูงศักดิ์ให้กับพวกเขามากมายถึงเพียงนี้ ผลสูงศักดิ์จำนวนมากขนาดนี้ มูลค่าของมันไม่เพียงแค่ขุมทรัพย์แห่งหนึ่ง มันช่างล้ำค่าเพียงใด

เมื่อเป็นเช่นนี้ ส่งผลให้ตู้เหวินรุ่ยที่เคยพานพบอุปสรรคมานับไม่ถ้วน ยังคงรู้สึกว่าไม่สมควรรับผลสูงศักดิ์มากมายเช่นนี้เอาไว้

“ถือว่าเป็นวาสนาก็แล้วกัน” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง และกล่าวว่า “อีกอย่าง อธิการบดีอย่างเจ้า คอยเฝ้าดูแลสถาบันศึกษาล้างบาปที่เป็นสถาบันศึกษาที่ยากจน ต้องการทรัพยากรปราศจากทรัพยากร ต้องการของวิเศษไร้ของวิเศษ ต่อให้เจ้ามีฝีมือมากกว่านี้ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เว้นเสียแต่เจ้าจะทรยศหอจรัสศักดิ์สิทธิ์เสีย ผลสูงศักดิ์เล็กน้อยนี้ก็ถือเป็นของขวัญเล็กน้อยที่ข้ามอบให้ก็แล้วกัน”

ตู้เหวินรุ่ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง กล่าวด้วยท่าทีหนักแน่นจริงจังว่า “ก็ได้ เช่นนั้นแล้วข้าก็รับเอาไว้แทนพวกเขาก็แล้วกัน”

“ยังไม่รีบขอบคุณเพื่อนนักศึกษาหลี่ ไม่สิ เป็นคุณชายหลี่” หลังจากที่รู้เหวินรุ่ยได้รับเอาผลสูงศักดิ์เหล่านั้นเอาไว้แล้ว ท่าทางหนักแน่นจริงจัง สั่งการกับพวกจ้าวชิวสือ

ความจริงแล้ว พวกจ้าวชิวสือต่างยืนเหม่ออยู่ตรงนั้น การมอบผลสูงศักดิ์จำนวนมากมายขนาดนี้ให้พวกเขา เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด มอบผลสูงศักดิ์ลูกหนึ่งก็คือน้ำใจที่ยิ่งใหญ่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการมอบให้กองแล้วกองเล่า นี่คือความสุรุ่ยสุร่ายอย่างยิ่ง เป็นความรู้สึกและวาสนาที่ยากจะหาใดเทียม

“ขอบคุณคุณชายหลี่” เวลานี้ พวกจ้าวชิวสือที่เป็นนักศึกษาเหล่านี้ต่างทยอยกันคุกเข่าลงกราบกับพื้น แสดงคารวะเต็มรูปแบบต่อหลี่ชิเย่

…………………………………………………..