ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2859

ตอนที่ 2859 สวนดึกดำบรรพ์

ลึกเข้าไปในสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ มีภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น ในอดีตไม่มีผู้คนสักเท่าไรให้ความสนใจกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ จะอย่างไรเสีย ภายในสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ลักษณะเช่นนี้นับว่าธรรมดาเหลือเกิน ภายในสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์สามารถพบเห็นได้ทุกแห่ง

แต่ว่า ในขณะนี้จะมีผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกนี้ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกนี้เมื่อมองจากระยะห่างไกล มันก็เหมือนเป็นประตูๆ หนึ่งอย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองลูกปรากฎประกายวูบวาบ คล้ายเป็นประตูสองบานถูกเปิดออก สามารถมองเห็นโลกที่อยู่ภายใน

ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ในขณะที่ยังเดินไปไม่ถึงบริเวณระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกนี้ ก็สามารถรับรู้ถึงกลิ่นอายสายหนึ่งแต่ไกล เป็นกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่มหาศาลและเก่าแก่โบราณ กลิ่นอายลักษณะเช่นนี้คล้ายดั่งถูกส่งต่อมาจากยุกสมัยเก่าแก่โบราณอย่างนั้น ท่ามกลางกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่มหาศาลเช่นนี้เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายสัตว์

เหมือนว่ากลิ่นอายสัตว์ลักษณะเช่นนี้เป็นกลิ่นอายที่แผ่กระจายมาจากสัตว์ในยุกดึกดำบรรพ์แต่ละตัวอย่างนั้น กลิ่นอายสัตว์เปี่ยมด้วยพลัง ต่อให้เป็นกลิ่นอายสัตว์สายหนึ่งสายใดที่พวยพุ่งเข้ามา ล้วนแล้วแต่มีพลังมหาศาล

แม้ว่ากลิ่นอายสัตว์ที่ถูกส่งออกมาระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกนี้ จะมีพลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาล เสมือนดั่งคลื่นทะเลที่ทรงพลัง แต่ว่ากลิ่นอายที่แข็งแกร่งและมีพลังกลับดูเหมือนช่างมั่นคงและมีกำลังอย่างนั้น เหมือนว่าภายใต้การคุ้มครองของพลังจรัสมันจะไม่ทำร้ายสิ่งใดๆ

สิ่งนี้ก็คล้ายดั่งคลื่นทะเลที่ทรงพลัง ต่อให้มันทรงพลังมากกว่านี้ ก็แค่โหมสาดซัดหินโสโครกที่อยู่ริมชายหาดเท่านั้น ไม่ได้นำพามาซึ่งภัยพิบัติ

ในเวลานี้ได้มีนักศึกษาจำนวนมากกรูกันเข้าไประหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูกนี้ ขณะที่พวกเขาเดินลอดผ่านระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง ก็ได้เข้าสู่โลกอีกโลกหนึ่งที่กว้างขวางใหญ่โตยิ่งกว่า ขณะที่เดินเข้าไปยังโลกที่กว้างขวางใหญ่โตยิ่งกว่านั้น เหมือนเข้าไปยังพื้นที่รกร้าง

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ พวกของหลี่ชิเย่ก็ได้มาถึงที่ตรงนี้ ขณะยืนอยู่ด้านนอกระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์สองลูก สามารถพบว่ามีอักขระยันต์ที่ถูกทำให้เสียหายซ้ายขวาทั้งสองด้าน เห็นทีสถานที่แห่งนี้เคยถูกปิดผนึกเอาไว้ เพียงแต่เวลานี้พลังผนึกได้ถูกทำลายไปแล้ว

“ดูท่าราชันแท้จริงจินผู่ได้เตรียมตัวมาอย่างดี” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเรียบเฉยขณะมองดูอักขระยันต์ที่ถูกทำลาย

“อาศัยประสบการณ์ส่วนตัวของจินผู่ไม่เห็นจะมีความเข้าใจในสวนดึกดำบรรพ์สักเท่าไร” ตู้เหวินรุ่ยนิ่งเงียบพักหนึ่งขณะมองดูโลกที่อยู่ภายในระหว่างภูเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองลูก และกล่าวว่า “บางทีเขาอาจรู้จักสวนดึกดำบรรพ์มาจากคำบอกเล่าของอาจารย์ เกรงว่าความเข้าใจของเขาที่มีต่อสวนดึกดำบรรพ์ก็มาจากอาจารย์ของเขา”

อาจารย์ของราชันแท้จริงจินผู่คือปราชญ์อัจฉริยะหลันซู สมควรทราบว่าเขานั้นคือปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่ง ปฐมบรรพบุรุษในยุคปัจจุบัน นับว่ามีฐานะสูงสุด

ถึงสวนดึกดำบรรพ์ของสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์จะลึกลับมาก และมีความลึกซึ้งยอดเยี่ยม แต่ว่า ในที่สุดสิ่งเหล่านี้ก็หลอกตาของปราชญ์อัจฉริยะหลันซูไม่ได้

แม้ว่าในครั้งนั้นปราชญ์อัจฉริยะหลันซูไม่เคยเปิดสวนดึกดำบรรพ์มาก่อน บางทีเขาอาจดูแคลน เพราะจะอย่างไรเสียเขาก็คือปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่ง

แต่ว่า ราชันแท้จริงจินผู่มาในฐานะที่เป็นศิษย์ของเขาย่อมแตกต่าง สิ่งที่ถูกปราชญ์อัจฉริยะหลันซูเหยียดหยาม สำหรับราชันแท้จริงจินผู่แล้วมันดูจะล้ำค่า และในใจของเขากระหายอยาก

มาครั้งนี้ ราชันแท้จริงจินผู่เปิดสวนดึกดำบรรพ์ออกมา เกรงว่าจะไม่ได้เป็นความคิดที่เกิดขึ้นกะทันหัน เกรงว่าเขาได้เตรียมการมานานแล้ว กระทั่งอาจเป็นไปได้ว่า จุดประสงค์การมาที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ก็เพื่อต้องการเปิดสวนดึกดำบรรพ์ออกมา

“เข้าไปดูสักหน่อยก็รู้เอง” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง ก้าวเท้าเข้าไประหว่างภูเขาทั้งสองลูก

ระหว่างภูเขาสองลูกมีประกายวูบวาบ เหมือนเป็นประตูที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ก้าวเท้าเข้าไปแล้ว ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าแวบขึ้นมา เพียงพริบตาเดียวก็ก้าวเท้าเข้าไปยังโลกอีกโลกหนึ่งอย่างนั้น

ความจริงแล้ว ที่ตรงนี้ยังคงเป็นสวนสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เพียงแต่สถานที่แห่งนี้ถูกวิชาตัดขาดเท่านั้น ในอดีตไม่มีคนอื่นเคยมาที่นี่

พลันที่พวกนักศึกษาอย่างจ้าวชิวสือเมื่อก้าวเท้าเข้าไปในสวนดึกดำบรรพ์ ก็สามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณโชยมาปะทะใบหน้า เหมือนว่าในขณะนี้ตนเองได้มาอยู่บนโลกที่ที่ดึกดำบรรพ์และรกร้างอย่างนั้น

ทอดสายตามาอออกไป ที่ตรงนี้มีแต่ป่าไม้เก่าแก่โบราณและรกร้าง ที่ตรงนี้ ภูเขาขนาดยักษ์สูงใหญ่มากกว่าด้านนอกเสียอีก และมีขนาดเขื่องมากกว่า ต้นดึกดำบรรพ์ทุกต้นทะลุฟ้า ต้นไม้ใหญ่ทุกต้นจเหมือนว่าสามารถบดบังท้องฟ้าเอาไว้ได้อย่างนั้น

แต่ว่า ด้วยป่าไม้ที่รกร้างเก่าแก่โบราณเช่นนี้ กลับพบเห็นสิงสาราสัตว์และนกนานาชนิดอยู่ไม่เท่าไร ตามหลักแล้ว ด้วยป่าไม้ที่รกร้างและเก่าแก่โบราณ ควรจะได้เห็นบรรดาสิงสาราสัตว์และนกนานาชนิดที่ดุดัน และมีขนาดยักษ์จึงถูก

“พลังจรัสที่แข็งแกร่งมาก” เวลานี้จ้าวชิวสือถึงกับพึมพำขึ้นมา

แม้ว่าทุกคนจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยสายตาว่าใต้พื้นดินมีจรัสที่ทะลักขึ้นมา แต่ว่า ขณะยืนอยู่ในสวนดึกดำบรรพ์นั้น กลับทำให้ผู้คนรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า พลังจรัสที่ไร้รูปไร้เงาได้ทะลักขึ้นมาจากใต้เท้าเหมือนน้ำพุอย่างนั้น พลันทำให้รองเท้าเปียก ทำให้ฝ่าเท้าเปียก

“ไม่อย่างนั้น จะไปมีสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารนอนสนิทอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร กระทั่งละสังขารที่นี่” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวเรียบเฉยว่า “แสดงว่าที่นี้มีสิ่งที่เพียงพอจะดึงดูดในของมัน”

ในขณะนี้ผู้ที่ก้าวเข้มายังสวนดึกดำบรรพ์ไม่ได้มีเพียงพวกของหลี่ชิเย่เท่านั้น นักศึกษาจำนวนมหาศาลล้วนแล้วแต่ทะลักเข้าไปในสวนดึกดำบรรพ์ เวลานี้บนยอดเขา ใต้ต้นไม้ยักษ์ แม่น้ำลำธารล้วนแล้วแต่สามารถมองเห็นเงาของนักศึกษาจะสถาบันศึกษาใหญ่ๆ แต่ละแห่ง