ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2860

ตอนที่ 2860 สาริกาสันติภาพ

“เฮ้บังเอิญเหลือเกิน พวกเราพบกันอีกแล้ว” ในขณะที่พวกของหลี่ชิเย่ก้าวเดินไปได้ไม่ไกลเท่าไร ด้านหลังปรากฏเสียงหนึ่งดังขึ้น

ทุกคนหันหลังกลับไปดู ปรากฏเจ้ากระบือดำยักษ์ไม่รู้ว่าเดินตามอยู่ด้านหลังพวกเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ และยังทำเป็นเล็มหญ้าอย่างเอ้อระเหย ท่าทางเหมือนสบายใจอย่างยิ่ง

ท่าทางของนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปดูแปลกๆ เมื่อมองเห็นกระบือดำยักษ์ตัวนี้

หลี่ชิเย่แค่จ้องเขม็งไปทีหนึ่ง กล่าวเรียบเฉยว่า “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

“แหะ แหะ แหะชมวิว ท่องไปทั่ว ชั่วดีอย่างไรที่นี่ก็คือบ้านของข้า ข้าเดินดูไปรอบๆ ไม่ได้หรือไร?” ท่าทางเจ้ากระบือดำยักษ์เหมือนไม่ได้มาดีอย่างนั้น

“ได้สิ ทำไมไม่ได้” หลี่ชิเย่กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยว่า “แต่ว่า ตามก้นขามาล่ะก็ไม่ได้ ถ้าหากเจ้าอยากจะเดินตามจริงๆ เฮ่อข้ารู้สึกว่าชักหิวแล้วสิ ข้ากำลังคิดอยู่ว่า มันจะดีไหมถ้าจะปรุงเนื้อผัดซอสแดงมากินสักหน่อย”

“ไม่ ข้าแค่ล้อเล่น ข้าแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง” พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ ทำให้กระบือดำยักษ์รู้สึกเครียดขึ้นมา รีบกล่าวว่า “ข้าแค่ล้อเล่นกับทุกๆ คน อย่าถือเป็นจริงเป็นจัง อย่าจริงจัง”

บรรดานักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปต่างเม้มปากยิ้ม เมื่อเห็นท่าทางของเจ้ากระบือดำยักษ์แล้ว ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกว่าแม้กระบือดำยักษ์จะดูชั่วร้ายสักนิด แต่ก็ไม่ได้มีประสงค์ร้ายสักเท่าไร

หลี่ชิเย่เพียงมองมันแวบหนึ่ง ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าโดยไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก

กระบือดำยักษ์รีบก้าวเท้าเข้ามาใกล้หลี่ชิเย่ หัวเราะแหะแหะ และกล่าวว่า “ข้าว่านะ ข้าได้พบความลับเล็กน้อยที่นี่น่ะ พี่น้อง”

“เจ้าเป็นคนเชียร์แขกหรือ?” หลี่ชิเย่จ้องมองเจ้ากระบือดำยักษ์ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพวกชั้นต่ำ กล่าวเรียบเฉยว่า “พลันที่เห็นท่าทางของเจ้าก็เหมือนพ่อเล้าของหออี้หงย่วน”

“นี่ นี่ นี่เจ้าพูดแบบนี้ได้ไง?” เจ้ากระบือดำยักษ์ถึงกับกระโดดขึ้นมาด้วยความโกรธ แหกปากร้องกล่าวลากเสียงสูงว่า “กระบือสุดหล่ออย่างข้ามีสายเลือดเซียนมาแต่กำเนิด คำพูดเช่นนี้ของเจ้าเป็นการสบประมาทข้า เจ้ารีบขอโทษข้า”

“คนที่ข้าสบประมาทมีมากมาย ไม่ขาดแค่เจ้าตัวเดียว” หลี่ชิเย่พูดเรียบเฉยขึ้นมา

ท่าทางเช่นนี้ของหลี่ชิเย่พลันทำให้เจ้ากระบือดำยักษ์จนปัญญา ได้แต่ก้มหน้าลง

“ว้าวพวกเจ้าดูนั้น แม่น้ำสายนั้นสวยเหลือเกิน” เวลานี้มีนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปร้องเสียงดังขึ้นมาพร้อมกับชี้ไปข้างหน้า

ทุกคนมองตามไป เห็นเพียงด้านหน้ามีแม่น้ำที่ใหญ่มากสายหนึ่ง สายน้ำเป็นสีสายรุ้งที่ไหลไปไม่ขาดสาย เหมือนจินตนาการเพ้อฝัน คล้ายดั่งแม่น้ำสายนี้มาจากสวรรค์อย่างนั้น ทำให้เกิดอารมณ์อยากจะลงไปอาบน้ำ

“แหะมองดูน่ะสวยงาม นั่นมันคือสิ่งที่มีพิษมหันต์ หนอนปีศาจสายรุ้ง” เจ้ากระบือดำยักษ์หัวเราะแหะแหะทีหนึ่ง จากนั้นได้ยินเขาส่งเสียงดังม่อขึ้นมา

ในเวลานี้เอง ได้ยินเสียงน้ำดังช่าาาขึ้นมาไม่ขาดสาย มองเห็นทะเลสายใหญ่สายนั้นพลันตั้งขึ้น เหมือนทะเลทั้งสายที่ไหลย้อนขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างนั้น เพียงชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง มันได้ห้อยอยู่บนท้องฟ้าสูง

“แม่จ๋า” เมื่อพวกของจ้าวชิวสือมองเห็นได้อย่างชัดเจนถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึงขึ้นมา ขณะที่ทะเลสายนี้ห้อยอยู่บนท้องฟ้าสูงนั้น มองเห็นเพียงด้านบนมีหัวที่ทิ้งตัวลงมาหัวหนึ่ง

พลันที่หัวดังกล่าวอ้าปากขึ้นมา ปากของมันถึงกับแยกออกเป็นแปดแฉก ภายในปากทุกๆ แฉกล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยหนามขอเกี่ยว ทำให้เป็นที่หวาดหวั่นพรั่นพรึงของผู้พบเห็น

แม่น้ำที่เสมือนดั่งจินตนาการอยู่ในใจของนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปเมื่อครู่พลันแตกสลาย ทำเอาบรรดานักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปต่างทยอยกันก้าวถอยหลัง และมีสีหน้าที่ขาวซีด

“เฮ้ เจ้าหนอนผีเสื้อ เจ้ายังคงไปหลับของเจ้าต่อไปเถอะ” ท่าทางเจ้ากระบือดำยักษ์เหมือนอวดดีอย่างยิ่ง กล่าวทักทายต่อหนอนปีศาจสายรุ้งตัวนี้

หนอนปีศาจสายรุ้งตัวนี้จ้องมองกระบือดำยักษ์ทีหนึ่ง จากนั้น ได้ยินเสียงน้ำช่าาา ช่าาา ช่าาาดังขึ้น มันหมอบลงกับพื้นตามเดิม พลันกลับกลายเป็นแม่น้ำที่งดงามเสมือนดั่งความฝันดั่งจินตนาการทันที

แต่ว่า เวลานี้พวกจ้าวชิวสือต่างรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงเมื่อได้เห็นแม่น้ำสายนี้ ไม่ได้มีความรู้สึกว่ามันเหมือนความฝัน เหมือนจินตนาการอีกแล้ว

“เจ้า เจ้าสนิทกับมันได้อย่างไรกันเล่า?” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ มีนักศึกษาที่ยังคงวิญญาณไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้กล่าวกับเจ้ากระบือดำยักษ์

“แหะไม่ดูว่ากระบือสุดหล่อเป็นใคร? กระบือสุดหล่ออย่างข้าคือเซียนแท้จริงที่ลงมายังโลกมนุษย์ ปราศจากผู้ใดเทียมในหล้า เป็นฮ่องเต้หมื่นสัตว์ เป็นจักรพรรดิของสัตว์ร้อยล้าน หนอนปีศาจสายรุ้งอะไรนั่น มันก็แค่หนอนผีเสื้อตัวหนึ่งในสายตากระบือสุดหล่ออย่างข้าเท่านั้นเอง” กระบือดำยักษ์คุยโม้ยกหางตัวเอง ทำเชิดหน้าเสียสูง ท่าทางดูอวดดีและลำพองเหลือเกิน

“จริงหรือ?” นักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปถึงกับเลื่อมใสศรัทธา เมื่อได้ฟังกระบือดำยักษ์ยกหางตัวเอง

“ย่อมเป็นความจริง จริงแท้ยิ่งกว่าจริง” กระบือดำยักษ์ได้รับความพึงพอใจสูงสุด กล่าวด้วยท่าทางภาคภูมิใจอย่างยิ่ง

“อย่าไปฟังมันคุยโม้เลย” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ถ้าหากเขาเป็นเซียนแท้จริงที่ลงมายังโลกมนุษย์คงไม่รั้งอยู่ที่นี่แล้ว ล่องลอยกลางเป็นเซียนไปนานแล้ว”

เจ้ากระบือดำยักษ์เสมือนดั่งเป็นลูกบอลที่ถูกปล่อยลมอย่างนั้น เมื่อถูกหลี่ชิเย่เปิดโปง เดิมท่าทางที่ภาคภูมิใจอย่างยิ่งพลันก้มหน้าลงต่ำทันที