ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2871

ตอนที่ 2871 สรรพสิ่งมีธนู

สรรพสิ่งมีธนู ส่งผลให้มือที่กำคันธนูของเทพธนูม้าบินถึงกับสั่นเทาทีหนึ่ง

เขานึกไม่ถึงว่า มาวันนี้ผู้ที่ก้าวไปถึงระดับสรรพสิ่งมีธนูถึงกับเป็นหลี่ชิเย่ ในสายตาของเขามองว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว

ผลที่ออกมาเช่นนี้กล่าวสำหรับเทพธนูม้าบินแล้ว นับว่าส่งผลกระทบไม่น้อยเลยทีเดียว เขาขลุกอยู่กับวิชาธนูมาชั่วชีวิต เรียกได้ว่าระดับความลึกซึ้งด้านวิชาธนูนั้นไม่มีผู้ใดเทียมเทียม เรียกได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งในหล้า แต่ว่า มาวันนี้กลับถูกชนรุ่นหลังคนหนึ่งแซงล้ำหน้าไป สิ่งนี้กล่าวสำหรับเขาแล้ว เรียกได้ว่าหลากหลายความรู้สึกผสมปนเปอยู่ในใจ

“เจ้าคิดดีแล้วยัง?” ขณะที่เทพธนูม้าบินกำลังเหม่อลอยอยู่นั้น เสียงที่เอ้อระเหยของหลี่ชิเย่ดังขึ้น และกล่าวว่า “นี่คือธนูดอกสุดท้ายของเจ้า!”

คำพูดลักษณะเช่นนี้พลันทำให้ภายในใจของเทพธนูม้าบินสะท้านทีหนึ่ง ธนูดอกสุดท้าย คำพูดประโยคนี้ออกจะมีความหมายแฝงอยู่หลายชั้นทีเดียว

เทพธนูม้าบินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง ได้ยินเสียงแว้งค์ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ในเวลานี้ ประกายที่ปรากฎอยู่รอบกายของเขาได้จางหายไป วิชาธนูได้หายไป

หลี่ชิเย่พูดไม่ผิด การโจมตีก็คือการป้องกันที่ดีที่สุด กล่าวสำหรับวิชาธนูแล้ว ยังไม่ทันลงมือก็ป้องกัน สิ่งนี้คือการกระทำระดับล่างแล้ว แผนการระดับบนคือต้องสังหารศัตรูในหนึ่งธนู ไม่ให้ศัตรูมีโอกาสลงมือ

นี่คือธนูดอกสุดท้ายของเทพธนูม้าบิน ไม่เพียงเป็นดอกสุดท้ายในจำนวนสามดอกของเขา อาจมีความเป็นไปได้ว่าเป็นดอกสุดท้ายในชีวิตของเขา ธนูดอกนี้ย่อมต้องเจิดจ้าอย่างแน่นอน ย่อมต้องน่าทึ่งอย่างแน่นอน เขาจะอนุรักษ์เกินไปไม่ได้ มิฉะนั้นล่ะก็ เท่ากับเป็นการทำให้ผิดหวังต่อวิชาธนูที่เขาขลุกอยู่กับมันมาชั่วชีวิต

ตูม ตูม ตูมในเวลานี้เอง ฟ้าดินและช่องว่างล้วนแล้วแต่สั่นเทาขึ้น การสั่นเทาเบาๆ ยิ่งเพิ่มความถี่มากยิ่งขึ้น ในที่สุด เวลานี้เทพธนูม้าบินที่อดกลั้นอารมณ์ได้ก็ได้ลงมืออีกครั้ง

ขณะที่นิ้วมือของเทพธนูม้าบินคีบทีหนึ่งฟ้าดินกลับกลายเป็นธนู สรรพสิ่งกลายเป็นธนู สัจธรรมกลายเป็นธนู ลมปราณกลายเป็นธนู ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนกลับกลายเป็นธนูที่แหลมคมดอกหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง พลังฟ้าดินทุกอย่างล้วนแล้วแต่รวมตัวกันอยู่ระหว่างนิ้วมือทั้งสองของเทพธนูม้าบิน เสมือนดั่งทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกหนีบอยู่ท่ามกลางปลายนิ้วแล้ว

เวลานี้ นาทีนี้โชคชะตาชั่วชีวิต ทักษะยุทธชั่วชีวิต พลังลมปราณชั่วชีวิต กระทั่งอายุขัยชั่วชีวิตล้วนแล้วแต่ถูกเทพธนูม้าบินหนีบอยู่ระหว่างนิ้วมือ และกลายเป็นธนูที่แหลมคมดอกหนึ่ง

เสียงน้าวสายดังแว้งค์…ขึ้นมา ในขณะนี้มองเห็นเทพธนูม้าบินได้น้าวสายธนูขึ้นช้าๆ จากการน้าวสายปรากฎลูกธนูแหลมคมปรากฎบนสายธนูช้าๆ

ธนูไร้รูปจับตัวจนกลายเป็นรูปเป็นร่าง ธนูดอกนี้หาใช่ธนูที่แท้จริง ธนูดอกนี้เกิดจากการรวมตัวกันของพลังลมปราณทั้งตัวของเทพธนูม้าบิน พลังสัจธรรมกระทั่งพลังฟ้าดินรวมตัวกัน สุดท้ายจากไร้รูปกลายเป็นมีรูปมีร่างขึ้นมา

ในเวลานี้ บนสายธนูปรากฏธนูโลหิตขึ้นดอกหนึ่ง โดยที่ธนูโลหิตดอกนี้มีสีแดงสด ธนูแหลมคมทั้งดอกปรากฎประกายโลหิตที่เต้นวูบวาบ ขณะที่ประกายโลหิตแต่ละสายกำลังสั่นเทานั้น ธนูทั้งดอกเสมือนดั่งแกะสลักขึ้นมาจากพลอยทับทิมอย่างนั้น

ธนูดอกนี้มีความแหลมคมยิ่งนัก หัวธนูปรากฏประกายเยือกเย็นวูบวาบที่มีสีแดงดั่งโลหิต เหมือนประกายที่หักเหออกมาจากพลอยทับทิมที่เย็นยะเยือกอย่างนั้น เมื่อมองเห็นประกายโลหิตวูบวาบของหัวธนูแล้ว ทำให้ผู้คนนึกถึงหนึ่งธนูทะลุคอหอยทันที

ธนูอยู่ในมือ คันธนูน้าวสายเต็มที่ ในพริบตาเดียวนั่นเอง เทพธนูม้าบินได้ล็อคเป้าที่ตัวของหลี่ชิเย่แล้ว นาทีนี้เทพธนูม้าบินได้เข้าสู่สภาพของคนกับธนูหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้ว

ในพริบตาเดียวนั่นเอง ไม่ว่าเป็นใครเมื่อมองดูแล้วเทพธนูม้าบินก็คือธนู ธนูก็คือเทพธนูม้าบิน ภายในดวงตาของเทพธนูม้าบินก็มีเพียงธนูเท่านั้น ขณะที่ผู้คนข้างๆ ก็มีเพียงธนูเท่านั้น เหมือนว่าเทพธนูม้าบินได้หายสาบสูญไปแล้วอย่างนั้น

คนและธนูรวมเป็นหนึ่ง จังหวะที่เทพธนูม้าบินได้ล็อคเป้าบนตัวของหลี่ชิเย่แล้วนั้น ทุกคนต่างรู้สึกสะท้านภายในใจ ไม่ว่าจะเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะแข็งแกร่งเพียงใดก็ตาม ในพริบตาเดียวนั่นเองก็รู้สึกว่าตนเองถูกล็อคเป้าเอาไว้อย่างนั้น และตนเองก็คือเหยื่อที่อยู่ภายใต้ธนูแหลมคม ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง

ที่ทำให้ผู้คนต้องหวาดหวั่นพรั่นพรึงที่สุดก็คือ ไม่ว่าเจ้าจะหลบเลี่ยงอย่างไร หรือหลบซ่อนตัวอย่างไรก็ตามก็หลบการล็อคเป้าของธนูแหลมคมไม่ได้ อยู่ภายใต้หัวธนูตลอดไป

“ลงมือเถอะ” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่งเมื่อต้องเผชิญกับการถูกล็อคเป้า

เสียงฉึก…ดังขึ้น เทพธนูม้าบินได้ลงมือแล้วขณะที่หลี่ชิเย่ยังกล่าวไม่จบคำ โดยเทพธนูม้าบินฉวยโอกาสที่ดีที่สุดขณะที่หลี่ชิเย่กำลังพูดด้วยการปล่อยธนูคมกริบไปออกจากมือ ซึ่งเป็นจังหวะที่หลี่ชิเย่กำลังเสียสมาธิ และเป็นเวลาที่เผยจุดอ่อนขึ้นมา

เทพธนูม้าบินฉกฉวยโอกาสที่หาได้ยากยิ่งนี้ยิงธนูออกไปทันที หนึ่งธนูที่มุ่งหมายถึงชีวิต ขณะที่หลังจากเวลาผ่านไปนานมากแล้ว เสียงธนูแหวกอากาจึงถูกส่งออกมา

พลันที่ธนูโลหิตถูกยิงออกไปนั้น ในเวลานี้เองธนูโลหิตเสมือนดั่งได้กระโดดออกจากช่องว่าง ล้ำหน้ากาลเวลา เสมือนดั่งก้าวข้ามทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกโดยพลัน ไม่ว่าระยะทางจะห่างไกลเพียงใด ไม่ว่ากาลเวลาจะยาวนานเช่นใด ภายใต้หนึ่งธนูนี้ล้วนแล้วแต่ปราศจากปัญหา ไม่มีดำรงคงอยู่

ขณะธนูโลหิตยิงมา ได้ยินเสียงดังจี๊ดดังขึ้นเสียงหนึ่ง ภาพที่น่ากลัวปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน ขณะที่ธนูโลหิตแฉลบผ่านไปนั้น ไม่ว่าจะเป็นช่องว่างหรือกาลเวลาพลันเหี่ยวเฉาในทันที เหมือนถูกธธนูโลหิตนำพาพลังไปทั้งหมดอย่างนั้น เหลือไว้เพียงเปลือกนอกที่ว่างเปล่า

ด้วยเหตุนี้เองขณะที่ธนูโลหิตแฉลบผ่านไปนั้น ปรากฏเป็นรอยแผลที่น่ากลัวบนท้องฟ้า ขณะที่รอยแผลนี้ปรากฎตรงนั้นช่างตื่นตาตื่นใจเหลือเกิน