ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2873

ตอนที่ 2873 ปูคริสตัล

หลังจากที่หลี่ชิเย่ไปจากแล้ว ได้เหลือบมองดูนกสาลิกาสันติภาพสองตัวและไข่นกสาลิกาที่อยู่ในรัง และกล่าวว่า “หาที่ที่ปลอดภัยแห่งหนึ่งให้พวกมันได้อาศัยอยู่”

นกสาลิกาสันติภาพเป็นวิหคมงคลที่มีความเป็นเอกลักษณ์ยิ่ง เป็นวิหคคุณธรรมที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสอง การเลือกที่อยู่อาศัยของพวกมันนั้นจู้จี้เรื่องมากยิ่งนัก ภูเขาแม่น้ำธรรมดาทั่วไปพวกเขาจะไม่ไปอาศัยอยู่อย่างเด็ดขาด

เวลานี้นกสาลิกาสันติภาพรังนี้มีผู้คนรับรู้เป็นจำนวนมาก หากไม่จัดหาที่ที่ปลอดภัยสักแห่งให้พวกมันได้พักอาศัย ไม่แน่นักก็อาจจะถูกผู้อื่นแย่งชิงไปโดยใช้กำลังอีก

“ข้ารู้ว่ามีสถานที่อยู่แห่งหนึ่ง” กระบือดำขนาดใหญ่อาสาเอง และกล่าวว่า “ข้าพาพวกเจ้าไป ให้นกสาลิกาสันติภาพอยู่ที่นั่นน่าจะไม่เป็นอะไร”

กระบือดำขนาดใหญ่กล่าวพลางได้นำทางให้กับหลี่ชิเย่ โดยวิ่งไปตลอดทาง สุดท้ายได้พาพวกหลี่ชิเย่ไปถึงยังหุบเขาแห่งหนึ่งของสวนดึกดำบรรพ์

พลันที่เข้าไปยังหุบเขาแห่งนี้ ทำให้ผู้คนสามารถรับรู้ได้ถึงพลังที่เต็มเปี่ยมอย่างยิ่ง พลังจรัสตลบอบอวล ไปทั่วทั้งหุบเขา และไร้รูปไร้เงา

ความจริงแล้ว พลังจรัสภายในสวนดึกดำบรรพ์ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เต็มเปี่ยมอย่างยิ่ง และมีความแข็งแกร่งยิ่งนัก แต่ว่า พลังจรัสของที่นี่กลับไม่เหมือนเช่นพลังจรัสของที่อื่นๆ ของสวนดึกดำบรรพ์ พลังจรัสของที่นี่ดูจะมีความบริสุทธิ์ยิ่งกว่า เหมือนว่าพลังจรัสทุกๆ สายของที่นี่ล้วนผ่านการขัดเกลามาร้อยครั้งพันครั้งอย่างนั้น

การมายืนอยู่ในหุบเขาที่ลึกและเงียบ ซึ่งเต็มไปด้วยพลังจรัสที่เข้ามาปะทะใบหน้า และมีความชื้นที่เย็นสบายอย่างยิ่ง คล้ายความเย็นแต่ละสายในฤดูร้อนที่ร้อนจัดอย่างนั้น ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายไปทั่วร่าง ทำให้อดที่จะสูดเอาความเย็นสายนี้เข้าไปลึกๆ ทีหนึ่งไม่ได้

“นับเป็นสถานที่ที่ดีแท้ เป็นที่อยู่ของสัตว์น้ำ” หลี่ชิเย่พิจารณาหุบเขาที่อยู่ตรงหน้า

หุบเขาแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยภูเขาที่สูงตระหง่านทั้งสี่ด้าน เมื่อมองจากระยะห่างไกลมันคล้ายเป็นป้อมปราการขนาดยักษ์แห่งหนึ่ง นอกเหนือจากทางเขาหุบเขานี้แล้ว ที่อื่นๆ ล้วนแล้วแต่ยากที่จะผ่านเข้าออกได้

ภายในหุบเขามีอากาศดีตลอดทั้งปี มวลบุปผาบานเบ่งโดยพร้อมเพรียงกัน ต้นไม้เขียวชอุ่มทั้งปี ท่ามกลางหุบเขาที่งดงามเช่นนี้ เสมือนดั่งเป็นดินแดนแห่งความฝันอย่างนั้น

“เป็นสถานที่ที่สวยงามมาก” บรรดานักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาปต่างรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้นับว่าสบายโดยแท้ และมีความพิเศษมาก หลังจากที่ได้เดินเข้าไปในหุบเขาแล้ว

กระบือดำขนาดใหญ่นำพาพวกของหลี่ชิเย่วิ่งเข้าไปในหุบเขา ภายในหุบเขามีหน้าผาสูงชันด้านหนึ่ง ด้านหน้าของหน้าผาสูงชันมีบ่อน้ำลึกแห่งหนึ่ง น้ำในบ่อใสและนิ่งโดยไม่มีการกระเพื่อมแม้แต่น้อย เหมือนเป็นบ่อน้ำเก่าที่ไม่มีการเคลื่อนไหวมานับพันปี

รู้สึกได้ถึงความเย็นที่เข้ามาปะทะใบหน้าขณะยืนอยู่ด้านหน้าบ่อน้ำแห่งนี้ นาทีนี้ทุกคนจึงได้รู้ว่าความเย็นของหุบเขาแห่งนี้กำเนิดมาจากที่ใดกันแน่

“ตาเฒ่าปู ตาเฒ่าปู ออกมา ออกมาเร็วๆ กระบือสุดหล่อมีเรื่องต้องการพบเจ้า” เวลานี้ กระบือดำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างบ่อน้ำใช่กีบเท้ากระทืบบ่อน้ำและร้องกล่าวเสียงดังขึ้นมา

พลันที่กระบือดำขนาดใหญ่พูดขาดคำ เสียงน้ำดังช่าาาขึ้นมา มองเห็นน้ำในบ่อที่หมุนพลิกตัวไปมา และเพิ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย มองเห็นน้ำบ่อพลันกลายเป็นเสาน้ำที่พุ่งขึ้นไปเหมือนน้ำพุ

ในเวลานี้เอง ทุกคนจึงได้มองเห็นบนเสาน้ำได้รองรับปูเอาไว้อยู่ตัวหนึ่ง

ปูตัวนี้มีขนาดใหญ่มาก ขนาดของมันใหญ่เสมือนดั่งหน้าโต๊ะตัวหนึ่งอย่างนั้น กล่าวได้ว่าเป็นปูยักษ์ที่พบเห็นได้ยากยิ่งนัก แน่นอน ปูยักษ์ตัวหนึ่งที่มีขนาดเช่นนี้ในสวนดึกดำบรรพ์ไม่นับเป็นอะไรได้อยู่แล้ว เป็นเพียงจุดเล็กๆ ที่มีขนาดเล็กจนน่าสงสารเท่านั้นเอง จะอย่างไรเสียภายในสวนดึกดำบรรพ์แห่งนี้มีสิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารมากเหลือเกิน

สิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกประหลาดใจในปูตัวนี้หาใช่เป็นขนาดตัวของมัน แต่เป็นตัวของมัน ปูตัวนี้แลดูเหมือนโปร่งแสง สามารถมองเห็นอวัยวะภายในได้อย่างชัดเจน เหมือนว่าตัวของมันสร้างโดยแกะสลักขึ้นมาจากคริสตัล ดูเหมือนจริงมาก

เจ้าปูยักษ์ตัวนี้แม้จะมีลำตัวที่ใสงดงามเป็นประกาย แต่ว่า ไม่ได้ให้ความรู้สึกผู้คนถึงความเปราะบาง ไม่เหมือนแก้วที่สัมผัสก็แตกอะไรอย่างนั้น ตรงกันข้าม มันกลับให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งมาก ความรู้สึกที่แกร่งและหนามาก เหมือนสามารถจับต้องได้อย่างนั้น

ด้วยปูยักษ์ที่มีลำตัวใสงดงามเป็นประกายตัวนี้นี่เอง มันให้ความรู้สึกถึงหน้าตาซึ่งมีความเมตตาสุภาพอ่อนโยน เหมือนว่าผู้ที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเสาน้ำนั้นไม่ใช่ปูยักษ์ตัวหนึ่ง แต่เป็นผู้เฒ่าที่มีความเมตตาสุภาพอ่อนโยนคนหนึ่ง เสียอย่างเดียวคือไม่มีหนวดสองข้างที่ปาก

“เหอะ เหอะ เหอะที่แท้เป็นท่านขุนพลมาเยือนนะเนี่ย” เจ้าปูคริสตัลที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเสาน้ำหลังจากได้เห็นกระบือดำขนาดใหญ่แล้ว หัวเราะเหอะเหอะด้วยท่าทางที่เมตตาและอ่อนโยนอย่างยิ่ง และกล่าวว่า “วันนี้ลมอะไรพัดมา หรือว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว? ถึงกับให้ท่านขุนพลมาบ้านข้าด้วยตนเองได้ นับว่าเป็นการนำพาแสงสว่างมาสู่ที่พำนักอันต่ำต้อย นำพาแสงสว่างมาสู่ที่พำนักอันต่ำต้อย ข้าน้อยรู้สึกเป็นเกียรติ…” เจ้าปูคริสตัลนี้ไม่เพียงพร่ำบอกเป็นภาษามนุษย์เท่านั้น ทั้งยังมีความเมตตาและอ่อนโยนยิ่งนัก แม้ว่ามันจะเป็นเพียงปูตัวหนึ่ง ไม่ว่าใครก็ตามพลันที่มองเห็นมันก็ต้องนึกถึงผู้เฒ่าที่มีอัธยาศัยไมตรีดีคนหนึ่ง

“อย่าพล่ามไร้สาระ คำพูดที่สุภาพเรียบร้อยมีมารยาทเช่นนี้ ขุนพลอย่างข้าฟังแล้วก็เบื่อ” กระบือดำขนาดใหญ่โบกมือกล่าวตัดบทคำพูดของปูคริสตัล ไม่มีความอดทนแม้แต่น้อย

กระบือดำขนาดใหญ่กล่าวว่า “ที่ขุนพลอย่างข้ามาหาเจ้าในวันนี้ย่อมต่องมีธุระแล้ว มีเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งฝากเจ้าทำให้”

“มิกล้า มิกล้า” เจ้าปูคริสตัลไม่ถือสาแม้แต่น้อย และไม่ได้ร้อนรนแม้แต่น้อย เวลาพูดก็จะเนิบๆ ว่า “ไม่ทราบว่าท่านขุนพลมีเรื่องอะไรควรค่าให้ข้าน้อยรับใช้เล่า ขอเพียงทุ่นขุนพลสั่งการมาคำหนึ่ง แม้ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟ ถึงต้องตายก็ไม่เสียดายชีวิต และข้าน้อยจะไม่ปฏิเสธ…”

“ไม่ได้รุนแรงมากอย่างที่เจ้าพูดมา” กระบือดำขนาดใหญ่โบกมือ และตัดบทคำพูดของปูคริสตัล กล่าวด้วยท่าทีรำคาญว่า “เพียงแต่มีนกสองตัวจะมาอาศัยอยู่ที่นี่เท่านั้นเอง”

ถึงแม้ท่าทางของกระบือดำขนาดใหญ่ดูเหมือนรำคาญ แต่ว่า นักศึกษาของสถาบันศึกษาล้างบาปอย่างพวกจ้าวชิวสือต่างรู้สึกว่าเจ้าปูคริสตัลตัวนี้น่าสนใจมากเป็นพิเศษ

“ขอบคุณใต้เท้าที่ชื่นชม” ปูคริสตัลดูจะยิ่งให้ความเคารพเลื่อมใสศรัทธามากขึ้น และกล่าวว่า “ข้าน้อยขณะเยาว์วัยเคยได้กลืนกินมุกวิเศษใต้แม่น้ำเม็ดหนึ่ง จึงได้รับโชคเช่นนี้ แม้ว่าไม่สามารถแปลงร่างได้ แต่ก็จะมีอายุยืนยาว ได้รับอภินิหารบางส่วน”

คำพูดของปูคริสตัลถ่อมตนมาก ความจริงแล้วในฐานะที่เป็นปูตัวหนึ่ง มันมีกำลังความสามารถที่กล้าแข็งมาก มิฉะนั้นล่ะก็ เป็นไปไม่ได้ที่มันจะมีที่ยืนในสวนดึกดำบรรพ์นี้ได้ สามารถยึดครองพื้นที่แห่งหนึ่งโดยลำพัง ท่ามกลางสัตว์ดึกดำบรรพ์ขนาดยักษ์จำนวนมาก

“แหะเจ้าปูเฒ่า ครั้งนั้นนับว่าอวดดีมากเหลือเกิน ยกย่องตนเองว่าเป็นคุณชายไร้ไส้ วางอำนาจบาตรใหญ่หมู่บ้านตน” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะ เปิดแผลปูคริสตัล และกล่าวว่า “ขุนพลอย่างข้าเห็นแล้วไม่สบอารมณ์ จึงอัดเขาไปอย่างหนัก” คำพูดของกระบือดำขนาดใหญ่พลันทำให้ปูคริสตัลรู้สึกอึดอัดกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หัวเราะแห้งๆ ว่า “เรื่องราวในอดีต ท่านขุนพลอย่าไปเอ่ยถึงก็แล้วกัน เพียงแต่ครั้งนั้นยังเยาว์วัยและโง่เขลา จึงเป็นที่ขบขันของผู้คนแล้ว”

หลี่ชิเย่มองดูปูคริสตัลทีหนึ่ง ยิ้มตามอารมณ์และกล่าวว่า “รังของนกสาริกาสันติภาพจะให้ตั้งอยู่ที่ตรงนี้ ให้เจ้าเป็นผู้คุ้มครอง”

“ใต้เท้าโปรดวางใจ สามารถให้นกสาลิกาสันติภาพคอยดูแลเอาใจใส่บ้านของข้า คือเกียรติยศสูงสุดของข้าน้อย” ปูคริสตัลรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “ขอเพียงชีวิตน้อยๆ ของข้าน้อยยังคงอยู่ ข้าน้อยก็จะคุ้มครองพวกมัน ไม่ให้ใครก้าวล้ำเขามาที่นี่ได้แม้เพียงครึ่งก้าว”

ปูคริสตัลรีบกล่าวรับประกันต่อหลี่ชิเย่ด้วยคำกล่าวที่น่าเชื่อถือ

หลี่ชิเย่จัดให้นกสาลิกาสันติภาพไปอยู่บนหน้าผาสูงชันของบ่อน้ำ สถานที่ที่สำหรับตั้งบ้านเช่นนี้ได้สร้างความพึงพอใจให้กับนกสาริกาสันติภาพ

“พวกเจ้าก็รั้งอยู่ที่ตรงนี้ชั่วคราวก็แล้วกัน” หลังจากจัดแจงเรื่องของนกสาลิกาสันติภาพเสร็จสิ้นแล้ว หลี่ชิเย่ได้สั่งการพวกจ้าวชิวสือที่เป็นนักศึกษาสถาบันศึกษาล้างบาป โดยกล่าวว่า “รอให้ข้าจัดการเรื่องแล้วเสร็จก็จะมารับพวกเจ้า”

แม้ว่าพวกของจ้าวชิวสือไม่รู้ว่าหลี่ชิเย่จะไปทำอะไร แต่ว่า พวกเขาต่างตอบตกลงในเรื่องนี้

“ปูเฒ่า ช่วยขุนพลอย่างข้าดูแลบรรดาเด็กๆ เหล่านี้ให้ดี” กระบือดำขนาดใหญ่สั่งการกับปูคริสตัลว่า “หากมีอะไรผิดพลาด จะเอาเรื่องเจ้า”

“ท่านขุนพลโปรดวางใน ขอเพียงบรรดาเด็ดๆ ล้วนอยู่ภายในหุบเขา พวกเขาจะไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย” ปูคริสตัลรีบให้การรับรอง และกล่าวว่า “ใครกล้ามาที่นี่ ก็คือต้องการมีเรื่องกับข้า”

หลี่ชิเย่ กับกระบือดำขนาดใหญ่ได้ไปจากหุบเขา โดยมีปูคริสตัลที่เดินไปส่งถึงปากทางเข้าหุบเขา

………………………………………………….