ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2876

ตอนที่ 2876 ข้ามีธุระ ข้าไปก่อนล่ะ

ดวงตาทองคำ จับความเท็จ เห็นความจริง มันเป็นสุดยอดดวงตาสูงสุดดวงหนึ่ง ขอเพียงลืมตาทองคำขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้ ไม่ว่าจะมีความลึกซึ้งยอดเยี่ยมเพียงใดก็ สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เด็กอัศจรรย์สามตาในฐานะที่เป็นระดับคงความอมตะตลอดกาลชั้นต้น และเขาเป็นผู้ที่สามารถฝึกดวงตาทองคำได้สำเร็จ ซึ่งมีอายุน้อยที่สุดเท่าที่มีการจดบันทึกมาของเผ่าสามตา

กล่าวได้ว่า ดวงตาข้างนี้ของเขาได้บรรลุขั้นสมบูรณ์แล้ว สามารถมองเห็นความจริงได้ทั้งหมด ขอเพียงเขาลืมดวงตาทองคำข้างนี้ขึ้นก็สามารถมองเห็นได้ทุกสิ่ง

“เปิด…” ในเวลานี้เอง เด็กมหัศจรรย์สามตาคำรามเสียงทุ้มต่ำ สำแดงเคล็ดวิชา ประกายที่อยู่ภายในดวงตาทองคำดูเจิดจ้ายิ่งนัก ประกายสีทองแต่ละสายพลันพวยพุ่งออกมาทันที

ในพริบตาเดียวนั่นเอง ผู้คนได้ยินเสียงสั่นเทาดังแว้งค์ขึ้นมาแผ่วเบา ในเวลานี้เอง เหมือนทั่วฟ้าดินล้วนแล้วแต่ถูกดวงตาทองคำนี้ล็อคเป้าเอาไว้อย่างนั้น

ในพริบตาเดียวนั่นเอง เหมือนว่าทุกอย่างล้วนแล้วแต่หยุดนิ่งลงอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นกาลเวลาที่ไหลเคลื่อนไป หรือว่าสายลมที่พัดโชยมาเบาๆ ในเวลานี้ล้วนแล้วแต่เหมือนหยุดลงอย่างนั้น

ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ฟ้าดิน ไม่ว่าจะเป็นสรรพสิ่งบนโลกล้วนแล้วแต่เผยข้อบกพร่องที่มีอยู่ในตัวออกมา ล้วนแล้วแต่เผยความเจริญรุ่งเรืองและความเสื่อมโทรมที่พวกมันมีอยู่ออกมา

นาทีนี้เวลานี้ เด็กมหัศจรรย์สามตาเร่งรัดให้ดวงตาทองคำของตนมองไปยังหลี่ชิเย่

ขณะที่หลี่ชิเย่ยิ้มๆ และยืนอยู่ตรงนั้นตามอารมณ์ เหมือนสุดแล้วแต่เด็กมหัศจรรย์สามตาจะมองดูโดยไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

เมื่อประกายของดวงตาทองคำที่ร้อนแรงสาดส่องลงบนตัวของหลี่ชิเย่นั้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง เสมือนดั่งมีการเคลือบสีทองลงบนตัวของหลี่ชิเย่ชั้นหนึ่ง มองไปแล้วคล้ายหลี่ชิเย่ได้สวมใส่ชุดสีทองทั้งชุดอย่างนั้น

ภายใต้การสาดส่องอย่างร้อนแรงของดวงตาทองคำ ประกายสีทองพลันเหมือนท่วมตัวของหลี่ชิเย่จนจมมิด ประกายสีทองนับไม่ถ้วนได้ทะลุผ่านร่างกายของหลี่ชิเย่ในพริบตาเดียว เหมือนต้องการร่อนและกลั่นกรองร่างทั้งร่างของหลี่ชิเย่รอบหนึ่งอย่างนั้น

เหมือนว่าหลี่ชิเย่ไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้เลยภายใต้การสาดส่องที่ร้อนแรงของประกายสีทองนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องปรากฎออกมาท่ามกลางสายตาของเด็กมหัศจรรย์สามตา

ตึง ตึง ตึง…เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นระลอก ขณะที่ดวงตาทองคำของเด็กมหัศจรรย์สามตาสาดส่องร้อนแรงไปบนตัวของหลี่ชิเย่เพียงชั่วขณะ สีหน้าของเด็กมหัศจรรย์สามตาพลันเปลี่ยนไปมากทีเดียว พลันเรียกเก็บดวงตาทองคำคืนทันที และเด็กมหัศจรรย์สามตาก้าวถอยหลังติดต่อกันไปหลายก้าว ท่ามกลางเสียงฝีเท้าที่ดังตึง ตึง ตึงขึ้นมานั่น

เวลานี้ สีหน้าของเด็กมหัศจรรย์สามตาที่เรียกดวงตาทองคำคืนพลันขาวซีด จ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความหวาดผวา

ในขณะนี้ แววตาที่เด็กมหัศจรรย์สามตาจ้องมองหลี่ชิเย่นั้นคล้ายดั่งมองเห็นผีอย่างนั้น แลดูแปลกประหลาดมาก ท่ามกลางแววตาของเด็กมหัศจรรย์สามตาในเวลานี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

สมควรทราบว่า ดวงตาทองคำของเด็กมหัศจรรย์สามตานั้นสามารถจับความเท็จ เห็นความจริงได้ ขณะที่ดวงตาทองคำของเขามองไปบนตัวของหลี่ชิเย่นั้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง เขาได้มองเห็นสิ่งที่ไม่สมควรเห็น แม้ว่าจะเป็นการเห็นเพียงแวบเดียวในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ก็ทำให้เด็กมหัศจรรย์สามตาต้องหวาดผวาจนหน้าถอดสีแล้ว

“ข้าอะไร…” หลี่ชิเย่ยิ้มเอ้อระเหยเหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

แต่ว่า พลันที่หลี่ชิเย่เปิดปาก เด็กมหัศจรรย์สามตากลับก้าวถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว ท่าทางของเขาคล้ายเห็นผีอย่างนั้น กระทั่งกล่าวได้ว่า ในสายตาของเขานั้นหลี่ชิเย่น่ากลัวยิ่งกว่าผีเสียอีก

ตึง ตึง ตึง…ในเวลานี้เอง บริเวณที่ห่างไกลออกไปปรากฎเสียงกลองทุ้มลึกแต่ละเสียงที่ดังขึ้นมา โดยเสียงกลองทุ้มลึกแต่ละเสียงนี้เหมือนเป็นการเรียกอะไรสักอย่าง

เด็กมหัศจรรย์สามตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง และกล่าวว่า “ข้ามีเรื่องสำคัญอื่นๆ ต้องทำ ขอล่วงหน้าไปก่อนแล้ว!”

เด็กมหัศจรรย์สามตาพูดคำๆ นี้เสียงดังมาก ไม่รู้ว่าพูดให้ตนเองฟัง หรือพูดให้คนอื่นฟังกันแน่

สรุปก็คึอ พลันที่เด็กมหัศจรรย์สามตาพูดจบหันหลังจากไปอย่างรวดเร็วในทันที ไม่มีการรั้งรอแม้แต่น้อย กระทั่งกล่าวได้ว่า การที่เขาจากไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ หาใช่เป็นเพราะการเรียกตัวของเสียงกลองดังกล่าว ที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็คือ เขาต้องการไปจากที่นี่ในทันที ออกห่างจากตัวของหลี่ชิเย่ให้ไกลๆ!

“ทำไมจะไปอย่างนี้เลยรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ แต่ว่า เด็กมหัศจรรย์สามตากลับหายไปบนเส้นขอบฟ้าในชั่วพริบตาเดียว แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่

“แหะเจ้าเด็กไร้เดียงสานี้นับว่ายังมีสายตาใช้ได้ เมื่อมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นจึงรีบเผ่นหนีไปก่อน” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะ และเอ่ยขึ้นหลังจากที่เด็กมหัศจรรย์สามตาจากไปอย่างรีบด่วนแล้ว

“ดวงตาทองคำ ตาข้างนี้ไม่เลว” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “เพียงแต่ขาดความสมบูรณ์ด้านทักษะความชำนาญไปนิด หาไม่แล้วดวงตาข้างนี้สามารถนำมาทำพิธีบูชาและสร้างให้เป็นสุดยอดของวิเศษได้” ถ้าหากเด็กมหัศจรรย์สามตายังคงอยู่ที่นี่ล่ะก็ จะต้องหวาดหวั่นพรั่นพรึงแน่นอนเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

“แหะข้ารู้ว่าในเผ่าสามตายังคงมีตาแก่ที่ยอดเยี่ยมอยู่หลายคน ดวงตาทองคำดวงนั้นของพวกเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าดวงตาทองคำของเจ้าเด็กไร้เดียงสาผู้นี้ แหะจะให้ข้าพาท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ไปควักลูกตาของพวกมันออกมา แล้วนำมาบูชาสร้างเป็นของวิเศษ” กระบือดำขนาดใหญ่ส่งเสียงหัวเราะชั่วร้ายขึ้นมาและยุยงต่อหลี่ชิเย่

ลองนึกภาพดู การไปควักเอาลูกตาทองคำของเฒ่าประหลาดที่แข็งแกร่งยากจะหาผู้ใดเทียมของเผ่าสามตามาบูชาและสร้างเป็นของวิเศษ นั่นเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นเร้าใจยิ่งนักเรื่องหนึ่ง

“เจ้านี่กลัวแต่จะไม่วุ่นวาย เพื่อให้ได้ตามที่ต้องการ” หลี่ชิเย่เหลือบมองกระบือดำขนาดใหญ่ทีหนึ่ง กล่าวเรียบเฉยว่า “ข้าแค่เสียดายผู้มีความสามารถเท่านั้นเอง ละเว้นชีวิตให้เขา” กล่าวพลางออกเดินทางต่อไป

“แหะท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่คือปราชญ์ที่ยอดเยี่ยม” กระบือดำขนาดใหญ่ไล่ตามทันหลี่ชิเย่ พูดประจบสอพรอเป็นการใหญ่ และกล่าวว่า “ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ท่านว่ากระบือสุดหล่ออย่างข้ามีสติปัญญายากจะหาผู้ใดเทียมใช่หรือไม่ หน่วยก้านยอดเยี่ยม ท่านก็เสียดายความสามารถอยู่มิใช่รึ? ช่วยชี้ทางสว่างให้กับกระบือสุดหล่อสักหน่อยเป็นไร? ให้กระบือสุดหล่ออย่างข้าได้กลั่นปรับปรุงสายเลือดสักหน่อยเป็นไร?”