ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2878

ตอนที่ 2878 หงส์ผีจักรพรรดิราตรี

สองตาเพ่งไปข้างหน้า ไม่เพียงสามารถสยบจิตวิญญาณของผู้คนเท่านั้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง เหมือนว่าความมืดทั้งหมดเสมือนดั่งคลื่นน้ำที่ไหลไปรวมตัวอยู่ในดวงตาของมัน

พริบตาเดียวนั่นเอง ดวงตาของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีคล้ายได้กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก แม้แต่ความสว่างก็ไม่สามารถหนีรอดไปได้

ในเวลานี้ดเอง หงส์ผีจักรพรรดิราตรีได้เปล่งพลังความมืดที่น่ากลัวออกมาแล้ว พลังความมืดเช่นนี้เหมือนต้องการบดขยี้เหล่าเทพ สังหารเหล่าราชันในพริบตาเดียวอย่างนั้น

แต่ว่า หลี่ชิเย่ไม่ได้สนใจที่จะมองดูหงส์ผีจักรพรรดิราตรีเพิ่มขึ้นสักแวบหนึ่ง สายตาของเขาตกไปอยู่ข้างหน้า สายตาได้ก้าวข้ามกองภูเขาหัวกะโหลกนั้น ไปยังบริเวณที่ลึกเข้าไปของตำหนัก

ปราชญ์ไกลกันดารคือปฐมบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งเพียงใด กล่าวสำหรับเขาแล้ว แม้หงส์ผีจักรพรรดิราตรีจะมีความแข็งแกร่งยิ่งก็จริง แต่ว่า พาหนะลักษณะเช่นนี้ยังไม่คู่ควรให้เขาต้องครุ่นคิดทุกวิถีทางจัดการผนึกหงส์ผีจักรพรรดิราตรีขังเอาไว้ที่นี่

อย่างไรก็ตาม เวลานี้หงส์ผีจักรพรรดิราตรีถูกปราชญ์ไกลกันดารผนึกเอาไว้ในนี้ เป็นเพราะต้องการให้มันเฝ้าปกป้องที่นี่เอาไว้ และหรือเฝ้าปกป้องสิ่งของบางอย่าง

สิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่นะ คู่ควรให้ปราชญ์ไกลกันดารต้องให้ความสำคัญถึงเพียงนี้ ที่สำคัญกว่าก็คือ ปราชญ์ไกลกันดารในชาตินี้คือปราชญ์ที่สมบูรณ์แบบ ตามหลักแล้ว ต่อให้เขาต้องการเฝ้ารักษาบางอย่างเอาไว้ สมควรที่จะให้สัตว์ยักษ์ดึกดำบรรพ์ที่มีความสว่างและศักดิ์สิทธิ์ไปฝ้า ไม่ใช่ให้สิ่งชั่วร้ายและความมืดอย่างหงส์ผีจักรพรรดิราตรีไปเฝ้า

แต่ว่า ปราชญ์ไกลกันดารกลับให้หงส์ผีจักรพรรดิราตรีตัวหนึ่งไปเฝ้ารักษาสิ่งหนึ่งสิ่งใดของตนเสียนี่ สิ่งที่เก็บซ่อนอยู่ภายในคู่ควรที่ไปครุ่นคิดแล้วล่ะ

โฮ่ว…เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ดั่งก้องไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน ในเวลานี้เองขณะหลี่ชิเย่มองลึกเข้าไปภายในตำหนักนั้น ตัวของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารพลันตวัดทีหนึ่งและบดบังสายตาของหลี่ชิเย่เอาไว้ เหมือนมันเองก็เข้าใจได้ว่าหลี่ชิเย่ต้องการแอบส่องอะไรบางอย่าง

ในเวลานี้เอง หงส์ผีจักรพรรดิราตรีได้ส่งเสียงคำรามเสียงดังใส่หลี่ชิเย่ คลื่นเสียงนั้นดั่งพายุที่ทำลายล้างรุนแรง สะเทือนดวงดาวจนแตกละเอียด พัดดวงตะวันจนดับ ซัดทางช้างเผือกจนกระจัดกระจาย อานุภาพนั้นทรงพลังยากจะหาสิ่งใดเทียม

แต่ว่า ไม่ว่าเสียงคำรามของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีจะทรงพลังเช่นใด และน่าสยองขวัญเพียงใดก็ตาม หลี่ชิเย่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยอารมณ์ที่สงบนิ่งและผ่อนคลาย ไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

หงส์ผีจักรพรรดิราตรีได้ขวางและบดบังสายตาของหลี่ชิเย่เอาไว้ แลบลิ้นดั่งแผล็บ แผล็บ แผล็บฟาดใส่ฟ้าดินดุจดั่งแส้ยาว ทำให้ผู้คนถึงหวาดหวั่นพรั่นพรึง

หลี่ชิเย่ละสายตากลับมา มองดูหงส์ผีจักรพรรดิราตรีที่ดุร้ายทีหนึ่ง ยิ้มตามอารมณ์นิดหนึ่ง และกล่าวว่า “ทำไมรึ? คิดจะขวางทางข้าอย่างนั้นรึ ? ดี ฆ่าเจ้าเสีย!”

คำพูดของหลี่ชิเย่พูดได้เอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเป็นการทำเรื่องที่เล็กน้อยมากไม่คุ่ควรจะกล่าวถึง สมควรทราบว่า หงส์ผีจักรพรรดิราตรีนั้นเคยอาศัยระดับคงความอมตะตลอดกาลเป็นอาหาร ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ได้ยินชื่อแล้วต้องขวัญหนีดีฝ่อ

อิ้ววว…หงส์ผีจักรพรรดิราตรีส่งเสียงคำรามเสียงดัง สะเทือนสุริยันจันทราและดวงดาวจนแตกละเอียด ในพริบตาเดียวนั่นเอง ได้ยินเสียงดังปังสนั่นหวั่นไหว มันได้ม้วนตัวของมันทีหนึ่ง เสมือนดั่งฟาดฟ้าดินจนละเอียด ตำหนักสั่นไหวโคลงเคลงไปทั้งหลัง

ได้ยินเสียงดังตึง ตึง ตึงขึ้นมา ในเวลานี้ เห็นเพียงเกล็ดบนตัวของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีทั้งหมดได้ตั้งขึ้น เพียงชั่วพริบตาเดียว หงส์ผีจักรพรรดิราตรีเสมือนหนึ่งได้สวมใส่สุดยอดเกราะศักดิ์สิทธิ์สูงสุดอย่างนั้น

เวลานี้เอง เหมือนเป็นชุดเกราะสีดำตัวหนึ่งได้คลุมอยู่บนตัวของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีอย่างนั้น ซึ่งส่งผลให้ตัวมันแลดูทรงกำลังอำนาจมาก แม้ว่ามันจะมีชาติกำเนิดจากความมืดและปีศาจชั่วร้าย ก็แลดูมีความเป็นเทพอยู่หลายส่วน

ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า ในขณะนี้ตัวของหงส์ผีจักรพรรดิราตรีก็รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของหลี่ชิเย่แล้ว จึงไม่กล้าประมาทศัตรู

“ก็ดี ข้าจะอาศัยกระบี่ของปราชญ์ไกลกันดารสังหารเจ้า!” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง ตึงเสียงกระบี่คำรามขึ้น ค่อยๆ ชักกระบี่ล้างบาปออกจากฝัก

ตึง ตึง ตึง…ขณะที่หลี่ชิเย่ชักกระบี่ล้างบาปนั้น กระบี่ล้างบาปได้ส่งเสียงร้องขึ้นมาทันที และสั่นไหวอย่างรุนแรง ในเวลานี้กระบี่ล้างบาปถึงกับไม่ต้องการออกจากฝัก

จากการที่หลี่ชิเย่ค่อยๆ ชักกระบี่ล้างบาปออกจากฝักนั้น ได้ปรากฏเสียงเสียดสีขึ้น เนื่องจากกระบี่ล้างบาปถึงกับต้องการกลับคืนเข้าฝัก คิดจะดิ้นหลุดจากมือของหลี่ชิเย่

ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า กระบี่ล้างบาปนั้นจดจำหงส์ผีจักรพรรดิราตรีได้ และมันไม่ต้องการออกจากฝักเพื่อสังหารหงส์ผีจักรพรรดิราตรี

เหตุนี้เอง ขณะที่หลี่ชิเย่ชักกระบี่ล้างบาปออกจากฝัก กระบี่ล้างบาปจึงสั่นไหวอย่างรุนแรงเพื่อต้องการกลับเข้าฝัก!

กระบี่ล้างบาปคือกระบี่ประจำตัวของปราชญ์ไกลกันดารมาชั่วชีวิต ขณะที่หงส์ผีจักรพรรดิราตรีคือพาหนะที่ปราชญ์ไกลกันดารคงไว้อย่างลับๆ ต่างมีเจ้าของคนเดียวกัน กระทั่งพวกเขาอาจเคยอยู่ร่วมกันมาก่อน ลองนึกภาพดูว่ากระบี่ล้างบาปจะยอมไปสังหารหงส์ผีจักรพรรดิราตรีรึ?

หลี่ชิเย่ส่งเสียงฮึเย็นชา มือคว้าหมับอย่างชำนาญและกล่าวเสียงน่าเกรงขามว่า “หากไม่ออกจากฝักจะเก็บเจ้าเอาไว้ทำไม หลอมละลายให้กลายเป็นน้ำโลหะเสีย!”

คำพูดของหลี่ชิเย่เยือกเย็นเด็ดขาด พลันที่คำพูดคำนี้ของหลี่ชิเย่ถูกพูดออกมา ฟ้าดินเงียบและเยือกเย็น เหล่าเทพเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน กระทั่งสูงสุดถึงระดับปฐมบรรพบุรุษก็ต้องสั่นเทา คำพูดของเขาจึงเป็นสิ่งที่สูงสุดในโลก!

ดังนั้น พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ กระบี่ล้างบาปสั่นเทาทีหนึ่ง ภายใต้มือใหญ่ที่กำเอาไว้กระบี่ล้างบาปพลันสยบ ไม่กล้าต่อต้านแม้แต่น้อย ยิ่งไม่มีการดิ้นรนเพื่อกลับคืนสูงฝัก