ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2901

ตอนที่ 2901 ลาอีกครั้ง

หลี่ชิเย่ไม่สนการยุยงของกระบือดำขนาดใหญ่ หยิบเอากระบี่ล้างบาปออกมาแล้วยื่นให้ตู้เหวินรุ่ย และกล่าวว่า “นำกลับไปเถอะ สิ่งนี้จะอย่างไรเสียก็คือของวิเศษประจำสถาบันศึกษาล้างบาป”

“กระบี่ล้างบาปนะเนี่ย ไม่เอาก็ให้ข้า” ตาทั้งสองของกระบือดำขนาดใหญ่ลุกวาวยื่นกีบเท้าไปหมายแย่งเอาทันที เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ส่งคืนกระบี่ล้างบาปให้กับตู้เหวินรุ่ย

ปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น แต่ว่าพลันที่ชิงเอากระบี่ล้างบาปมาได้ กระบือดำขนาดใหญ่ก็ล้มหงายเท้าชี้ฟ้าทันที โดยกระบี่ล้างบาปไม่ยอมรับเขาอยู่แล้ว หรือจะบอกว่ากระบี่ล้างบาปใส่อารมณ์กับเขามากเป็นพิเศษ พลันเล่นงานกระแทกตัวเขาอย่างแรง เหมือนว่ากระบี่ล้างบาปไม่ค่อยจะชอบในตัวของกระบือดำขนาดใหญ่มากนัก

“ถุย ก็แค่กระบี่ซังกะบ้วยเท่านั้นมิใช่รึ? แน่มากหรือไง ครั้งนั้นปราชญ์ไกลกันดารยังอยู่ เจ้ายังพอจะสำแดงบารมีได้บ้าง เวลานี้ปราชญ์ไกลกันดารได้ตายไปแล้ว ดูว่าเจ้ายังจะเก่งสักแค่ไหนเชียว มา มะ มาเลยเก่งจริงเจ้าก็ออกจากฝักมาสิ คอยดูว่ากระบือสุดหล่ออย่างข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ดหลาบอย่างไร…”

ในเวลานี้ กระบือดำขนาดใหญ่โกรธเป็นอันมาก ถึงกับกระโดดขึ้นมาสบถออกไปว่า “…กระบือสุดหล่ออย่างข้าจะเหยียบเจ้าให้จมกีบ เหยียบเจ้าให้แหลก ไม่สิ กระบือสุดหล่ออย่างข้าจะต้องหลอมกลั่นเจ้าให้เป็นเศษเหล็ก แล้วจับโยนลงไปใปในเหวลึก ให้เจ้าไม่ได้ผุดได้เกิด ไม่ได้เห็นตะวันตลอดไป!”

“ในเมื่อเป็นแค่กระบี่ซังกะบ้วยเล่มหนึ่ง เจ้าจะไปถือสากับมันทำไม” หลี่ชิเย่มองดูกระบือดำขนาดใหญ่ที่กำลังด่าสาดเสียเทเสียนั่น

“ก็ถูกนะ” กระบือดำขนาดใหญ่ตะลึงนิดหนึ่ง รู้สึกว่าคำพูดของหลี่ชิเย่มีเหตุผลอย่างยิ่ง ยืดตัวตรงและเชิดหัวขึ้นสูง กล่าวเชิดใส่กระบี่ล้างบาปว่า “แค่กระบี่ซังกะบ้วยเล่มหนึ่งเท่านั้น กระบือสุดหล่ออย่างข้าไม่ใยดีหรอกนะ ไม่เข้าตา เศษเหล็กอย่างเจ้ายังคงรั้งอยู่ที่สถาบันศึกษาล้างบาปสถานที่แย่ๆ จนเน่าผุไปเลย ใครเขาต้องการเจ้า”

ตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น กระบี่ล้างบาปส่งเสียงคำรามทีหนึ่ง เหมือนว่าก็เชิดใส่กระบือดำขนาดใหญ่เช่นเดียวกัน ท่าทางเหมือนอยู่สูงเด่นและข่มขวัญผู้คนอย่างนั้น

ดูท่าระหว่างกระบี่ล้างบาป กับกระบือดำขนาดใหญ่เคยมีความแค้นกันมาก่อน ส่วนที่ว่าพวกเขามีความแค้นอย่างไรนั้น คนนอกคงไม่อาจรู้ได้

หลี่ชิเย่หัวเราะ และขี้คร้านจะไปสนใจในกระบือดำขนาดใหญ่ กล่าวกับตู้เหวินรุ่ยว่า “นำมันกลับไป อนาคตจะได้มอบให้กับผู้มีวาสนา” กล่าวพลางยื่นกระบี่ล้างบาปให้

“เรื่องนี้…” ตู้เหวินรุ่ยถึงกับลังเลนิดหนึ่ง และกล่าวว่า “ในเมื่อกระบี่เล่มนี้ยอมรับนักศึกษาหลี่เป็นนาย จากนี้ไปมันก็คือของของนักศึกษาหลี่ ไม่ใช่ของสถาบันล้างบาปอีกต่อไป”

ตู้เหวินรุ่ยเองก็เข้าใจเป็นอย่างดี เขามองออกว่าหากหลี่ชิเย่ยินดีนำกระบี่ล้างบาปไปด้วยล่ะก็ ตัวของกระบี่ล้างบาปยินดีอย่างยิ่งที่จะติดตามหลี่ชิเย่ไป

“ข้าก็แค่ทดลองดูเท่านั้นเอง นี่เป็นกระบี่ที่ดีเล่มหนึ่ง” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง และกล่าวว่า “สุภาพบุรุษจะไม่ชิงเอาของรักของผู้อื่น แม้ข้าจะไม่ใช่สุภาพบุรุษ แต่ว่า ก็ไม่ถึงขั้นแย่งกระบี่ล้างบาป ชิงของวิเศษประจำสถาบันศึกษาล้างบาป”

ตู้เหวินรุ่ยนิ่งเงียบพักหนึ่ง สุดท้าย แสดงคารวะด้วยท่าทีหนักแน่นอีกครั้ง และกล่าวว่า “เช่นนั้นแล้ว ข้าก็รับเอาไว้ด้วยความหน้าหนาแล้ว ขอบคุณนักศึกษาหลี่ที่ส่งเสริม” กล่าวพลาง จึงยื่นมือรับเอากระบี่ล้างบาปมา

ตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น กระบี่ล้างบาปส่งเสียงคำรามเบาๆ น้ำเสียงเหมือนไม่อยากจากไป ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า ความจริงแล้วกระบี่ล้างบาปยินดีที่จะติดตามหลี่ชิเย่ไป

“ไปเถอะ” หลี่ชิเย่ลูบกระบี่ล้างบาปเบาๆ ทีหนึ่ง กล่าวเรียบเฉยขึ้นว่า “ฟ้าดินจะมีการแปรผัน บางทีหอจรัสศักดิ์สิทธิ์จึงเป็นที่พักพิงที่แท้จริงของเจ้า อนาคตเจ้าต้องได้พบกับนายที่เหมาะสมแน่นอน”

ภายใต้การลูบเบาๆ ของหลี่ชิเย่ จึงทำให้กระบี่ล้างบาปสงบลง สุดท้าย ตู้เหวินรุ่ยได้เก็บกระบี่ล้างบาปเอาไว้ และแสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่อีกครั้ง

กล่าวสำหรับสถาบันศึกษาล้างบาปแล้ว กระบี่ล้างบาปคือของวิเศษประจำสถาบันศึกษาล้างบาป มันมีความล้ำค่าเพียงใด แน่นอน หากหลี่ชิเย่จะนำกระบี่ล้างบาปติดตัวไปด้วยจริงๆ ตู้เหวินรุ่ยก็ไม่มีความเห็นเป็นอื่น

เวลานี้หลี่ชิเย่กลับส่งกระบี่ล้างบาปคืนให้กับสถาบันศึกษาล้างบาปอีกครั้ง นี่คือบุญคุณอันใหญ่หลวง การกระทำเช่นนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าการที่ปราชญ์ไกลกันดารประทานกระบี่ล้างบาปให้กับสถาบันศึกษาล้างบาปในครั้งนั้น

แม้ว่ากระบี่ล้างบาปจะมีความแข็งแกร่ง แต่ว่ากล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้วยังไม่ถึงขั้นที่ว่าจะต้องให้ได้มาให้จงได้ จะอย่างไรเสียในมือของเขายังมีอาวุธอยู่หลายชิ้นที่แข็งแกร่งเฉกเช่นกระบี่ล้างบาป กระทั่งเหนือกว่ากระบี่ล้างบาปด้วยซ้ำ

กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว เขามีอาวุธที่สามารถทดแทนกระบี่ล้างบาปได้อย่างสิ้นเชิง ครั้งนั้นที่เขาหยิบกระบี่ล้างบาปไปจากสถาบันศึกษาล้างบาปนั้นเป็นเพียงนึกสนุกขึ้นมาเท่านั้น เป็นการลองมือเท่านั้นเอง หาใช่ต้องการชิงเอากระบี่ล้างบาปเล่มนี้ไปจากสถาบันศึกษาล้างบาปจริงๆ

“นักศึกษาทั้งหลาย พวกเราขอบคุณคุณชายหลี่ที่คอยดูแลพวกเรามาตลอดทาง” ในเวลานี้ตู้เหวินรุ่ยนำพานักศึกษาของสถาบันศึกษาล้างบาปแสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่อีกครั้ง

บรรดานักศึกษาอย่างจ้าวชิวสือต่างทยอยกันคารวะต่อหลี่ชิเย่ตามตู้เหวินรุ่ย ด้วยท่าทางที่เคารพนอบน้อมและมีความศรัทธาอย่างยิ่ง การแสดงเคารพของพวกเขาก็ดูจริงใจอย่างยิ่ง

เป็นความจริงที่หลี่ชิเย่ได้ให้การดูแลพวกเขาไม่น้อยตลอดทางที่ผ่านมา ให้ผลประโยชน์พวกเขามากมาย ทำให้พวกของจ้าวชิวสือที่เป็นนักศึกษาของสถาบันศึกษาล้างบาปต่างสำนึกในบุญคุณยิ่ง

“ขอให้นักศึกษาหลี่ประสบความสำเร็จตั้งแต่เริ่มต้น” สุดท้าย ตู้เหวินรุ่ยู้สึกทอดถอนใจ และเศร้าใจอยู่บ้าง กล่าวด้วยความจริงใจต่อหลี่ชิเย่

“แน่นอน คิดว่าแสงสว่างก็คงส่องสว่างทั่วสถาบันศึกษาล้างบาปสักวัน” หลี่ชิเย่หัวเราะและเอ่ยขึ้นช้าๆ