ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2909

ตอนที่ 2909 ภัยธรรมชาติ

เด็กอัจฉริยะสามตาติดตามหลี่ชิเย่ก้าวเดินไปข้างหน้า และก้าวออกจากผืนแผ่นดินที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตานี้โดยไม่รู้ตัว กลับเข้าไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง

จังหวะที่หลี่ชิเย่ก้าวเดินออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เขารู้สึกมีลางสังหรณ์ขึ้นกะทันหัน และจ้องมองไปยังบริเวณที่ลึกที่สุดในจักรวาล สายตาของหลี่ชิเย่พลันทะลุผ่านหมื่นแดน ก้าวข้ามอดีตปัจจุบัน พลันไปถึงบริเวณที่เปลี่ยวที่ห่างไกลยิ่งในพริบตาเดียวนั่นเอง

ขณะที่สายตาของหลี่ชิเย่จ้องมองไปบนจักรวาลในพริบตาเดียวนั้น เด็กอัจฉริยะสามตายังไม่รู้ว่าได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ว่า เขาคาดว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน ดังนั้น เขาจึงได้เปิดดวงตาทองคำขึ้น มองตามสายตาของหลี่ชิเย่ในทันที

ตูม ตูม ตูม…หลังจาผ่านไปนานมาก ปรากฏเสียงดังตูมตามเป็นระลอกได้ถูกส่งมาถึง แรกทีเดียวผู้คนบนโลกล้วนแล้วแต่ไม่ได้ใส่ใจ ยังเข้าใจว่ามีสถานที่บางแห่งเกิดการสู้รบขึ้นมา

แต่ว่า จากเวลาที่เคลื่อนผ่านไป เสียงตูม ตูม ตูมดูจะดังมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย สถานที่ต่างๆ ของแดนลัทธิเซียนล้วนแล้วตู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน อากาศกำลังสั่นเทา เหมือนมีสิ่งของบางสิ่งกำลังพุ่งชนฟ้าดินอย่างนั้น

จังหวะที่ผู้คนบนโลกมีปฏิกิริยากับสิ่งนี้ ในพริบตาเดียวนั่นเอง มียอดฝีมือที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า ได้แก่สุดยอดคงความอมตะตลอดกาลสูงสุด และมีระดับปฐมบรรพบุรุษทีปราศจากผู้ต่อกร ยิ่งไปกว่านั้นยังมีฟอสซิลมีชีวิตที่เงียบสงัดมาเป็นพันล้านปีได้จ้องมองไปยังที่ที่เสียงดังตูมตามได้ดังขึ้น!

ในพริบตาเดียวนั่นเอง ได้มีสายตาแต่ละคู่ที่คล้ายดั่งเป็นเทียนศักดิ์สิทธิ์มองไปยังที่ที่เสียงดังตูมตามถูกส่งเข้ามา

ตูม ตูม ตูมสุดท้าย บรรดาสถานที่ทุกแห่งในแดนลัทธิเซียนล้วนแล้วแต่สามารถได้ยินเสียงตัวตูมตามนี้ได้อย่างชัดเจน และผืนแผ่นดินล้วนแล้วแต่สั่นไหวโคลงเคลงขึ้น เหมือนมีภัยพิบัติมาถึงอย่างนั้น

เสียงตูม…ดังสนั่นหวั่นไหว ในเวลานี้เองมีบางสิ่งที่ทะลุผ่านจุดวิกฤต และพุ่งโจมตีเข้ามาโดยฉับพลัน

ณ ส่วนที่ลึกเข้าไปมากที่สุดในจักรวาล ทันใดนั้นปรากฎประกายแห่งกาลเวลาสายหนึ่งพุ่งโจมตีเข้ามา มันได้กรีดจักรวาลจนขาด โดยที่ประกายแห่งกาลเวลาสายนี้มีขนาดที่ใหญ่มาก พริบตาเดียวนั่นเองได้ฉีกช่องว่างจนขาด แล้วพุ่งโจมตีไปยังอีกด้านหนึ่งของจักรวาล

ตูม ตูม ตูมเสียงตูมตามดังสะเทือนฟ้าดิน สั่นคลอนไปทั่วทั้งจักรวาล โดยที่ประกายแห่งกาลเวลานี้นับว่ามีขนาดที่ใหญ่มากเหลือเกิน เหมือนเป็นดาวเคราะห์ขนาดยักษ์ที่ปราศจากผู้เทียบเทียมพุ่งโจมตีเข้ามาอย่างนั้น

ขณะที่ประกายแห่งกาลเวลาลักษณะเช่นนี้พุ่งโจมตีเข้ามานั้น มองเห็นส่วนที่ดูคล้ายเป็นหางทอดยาวออกไปยาวมาก ในขณะเดียวกัน จากประกายสายนี้ที่พุ่งโจมตีเข้ามา ยังมีเศษชิ้นส่วนจำนวนมากที่ติดตามมาด้วย โดยเศษชิ้นส่วนจำนวนมากเหล่านี้แม้จะเรียกว่าเป็นเศษชิ้นส่วน ความจริงแล้ว ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นล้วนแล้วแต่มีขนาดใหญ่มากสุดเทียบเทียม เหมือนเป็นลูกอุกาบาตรแต่ละลูกอย่างนั้น

ตูม…ตูม…ตูม…เสียงตูมตามดังขึ้นมาเป็นระลอกไม่ขาดสายทำเอาแก้วหูแทบแตก จักรวาลสั่นไหวโคลงเคลง แรกทีเดียวเสียงเช่นนี้ยังถูกจัดกัดดังขึ้นที่บริเวณส่วนที่ลึกเข้าไปในจักรวาล สุดท้ายจึงได้ส่งผ่านมาและดังไปทั่วแดนลัทธิเซียน

แรกทีเดียว มีเพียงบรรดาผู้ที่มีความแข็งแกร่งยิ่งสามารถอาศัยเนตรฟ้าก้าวข้ามช่องว่างที่ไม่มีสิ้นสุด มองไปยังจักรวาล และมองเห็นภาพเช่นนี้ หลังจากนั้น เนื่องจากประกายแห่งกาลเวลาดังกล่าวซึ่งกรีดทะลุจักรวาลมันละลานตามากเหลือเกิน ท้ายที่สุด ประชาชนนับล้านล้านคนในสถานที่หลายแห่งของแดนลัทธิเซียนก็สามารถมองเห็นภาพเช่นนี้ได้

“นั่น นั่น นั่นคืออะไร อุกาบาตรจากนอกโลกรึ?” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ ผู้คนจำนวนมากได้ร้องเสียงดังขึ้นมาเมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว

เนื่องจากประกายแห่งกาลเวลายังคงมองเห็นได้อย่างละลานตายิ่งแม้อยู่ห่างไกลมากเหลือเกิน ดังนั้น ผู้ที่มีกำลังความสามารถจึงได้เปิดเนตรฟ้าขึ้นในทันที มองไปที่จักรวาล เมื่อมองเห็นภาพของประกายแห่งกาลเวลาที่กรีดจักรวาลจนขาด ถูกทำให้ตื่นตะลึงโดยสิ้นเชิง ถ้าหากประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่ถึงเพียงนี้พุ่งโจมตีเข้ามา เรียกว่าไม่ทราบสามารถทำลายระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิ ไปได้กี่แห่ง

“นั่นมันออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่นี่…” ยอดฝีมือทั่วไปไม่มีความสามารถเช่นนั้น แต่ว่า ระดับราชันแท้จริง หรือคงความอมตะตลอดกาลกลับสามารถมองเห็นภาพนี้แต่ต้น พวกเขามองเห็นว่าประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่โตยิ่งสายนี้พุ่งออกมาจากที่ตรงไหน

“ทะเลปุ๊ตู้ไห่ มันคืออะไร…” ในเวลานี้ ระดับราชันแท้จริงถึงกับใจหายใจคว่ำ รู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ!

“นี่ นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ปรกติล้วนแล้วแต่เป็นมนุษย์ปุถุชนที่เข้าไปยังทะเลปุ๊ตู้ไห่ ไม่เคยเห็นว่ามีสิ่งใดออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ ชาตินี้มันเป็นอย่างไรกันแน่ไปแล้ว” มีฟอสซิลมีชีวิตที่รู้สึกสะดุ้งในใจ เรื่องเช่นนี้ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในรอบพันล้านปีที่ผ่านมา

ตูม ตูม ตูมสุดท้ายประกายแห่งกาลเวลาได้เข้าใกล้เข้าๆ ทุกขณะ สั่นคลอนไปทั่วทั้งแดนลัทธิเซียน ในเวลานี้ทุกคนต่างมองเห็นประกายแห่งกาลเวลาสายนี้กันแล้ว

ท่ามกลางเสียงตูม…ตูม…ตูม…ตูม…ที่ดังสนั่นหวั่นไหว ทุกคนมองเห็นบนหัวของตนเองถูกสิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารขวางเอาไว้ โดยเจ้าสิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารดังกล่าวเหมือนต้องการพุ่งชนแดนลัทธิเซียนโดยเฉพาะ!

นี่เป็นเรื่องที่น่าสยองขวัญอย่างยิ่ง ภายใต้สิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิใดๆ ในแดนลัทธิเซียนก็ตาม ล้วนแล้วแต่ดูมีขนาดที่เล็กมาก เหมือนว่าขณะสิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้พุ่งชนเข้ามานั้น สามารถทำให้ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิหลายสิบแห่งแหลกละเอียดในพริบตา กระทั่งมีความเป็นไปได้ที่จะโจมตีแดนลัทธิเซียนจนละเอียดไปทั้งหมด

“โอ้แม่เจ้า นี่ต้องการจะทำลายฟ้าดินกันหรืออย่างไร?” ไม่รู้ว่าผู้คนจำนวนเท่าไรในแดนลัทธิเซียนต้องถูกทำให้ตกใจจนหวาดหวั่นพรั่นพรึง เมื่อมองเห็นประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้

“นี่ภัยธรรมชาติเกิดขึ้นแล้วรึ?” ยอดฝีมือระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิต่างรู้สึกหวาดผวาจนหน้าถอดสี เมื่อมองเห็นประกายแห่งกาลเวลาขนาดใหญ่เช่นนี้

ในเวลานี้ ทุกคนนึกถึงคำพยากรณ์เมื่อหลายปีก่อนคำนั้น “ฟ้าจะเปลี่ยน คนโหดปรากฎ!”

“เข้าใกล้แนวประตูเมืองธรรมชาติเทียนเชี่ยนแล้ว!” ในเวลานี้ มีผู้ปราศจากผู้ต่อกรจำนวนมากที่มองไปที่จักรวาล มองเห็นประกายแห่งกาลเวลาสายนี้ที่พุ่งโจมตีเข้ามา อดร้องเสียงดังขึ้นมาไม่ได้

“แนวประตูเมืองธรรมชาติเทียนเชี่ยนต้านเอาไว้ได้หรือไม่?” แม้แต่ระดับคงความอมตะตลอดกาลก็รู้สึกหวาดกลัว อดที่จะร้องเสียงดังขึ้นมาด้วยความหวาดผวา

ตูม ตูม ตูมแม้เสียงดังตูมตามยังคงดังขึ้นมาไม่ขาดสาย แต่ว่า มันไกลออกไปอย่างช้าๆ และเงาขนาดยักษ์บนท้องฟ้าก็มีขนาดเล็กลงอย่างช้าๆ

“ยังดี” ไม่ทราบว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่หายใจด้วยความโล่งอกเมื่อมองเห็นเงาขนาดยักษ์ค่อยๆ ไกลออกไปช้าๆ ทุกคนต่างรู้สึกว่าเป็นการกระต่ายตื่นตูมไปเอง

ครั้นได้สติกลับมากันแล้ว ปรากฏว่ามีผู้ที่ถูกทำให้ตกใจจนทรุดนั่งอยู่กับพื้น ท่ามกลางความหวาดเสียวเช่นนี้ไปแล้ว

ตูม ตูม ตูมท่ามกลางเสียงดังตูมตามที่เบาลงเรื่อยๆ มองเห็นประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารได้พุ่งไปยังอีกด้านหนึ่งของท้องฟ้า พุ่งชนไปยังท้องฟ้าที่กว้างขวางใหญ่โตยิ่งกว่า

“มันพุ่งเป้าไปยังท้องฟ้าด้านเหนือ…” มีผู้ที่พึมพำขึ้นมา เมื่อมองเห็นประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารพุ่งชนไปยังท้องฟ้าอีกด้านหนึ่ง

“ท้องฟ้าด้านเหนือ…” ราชันแท้จริงกระซิบขึ้นมาว่า “นี่มันคือฟ้าดินที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต มันคืออะไรกันแน่!”

เสียงตูม…ดังสนั่นหวั่นไหว จังหวะที่ประกายแห่งกาลเวลาสายนี้พุ่งไปยังท้องฟ้าด้านเหนือนั้น นาทีนี้เอง ภายในบริเวณที่ลึกเข้าไปของท้องฟ้าด้านเหนือคล้ายมีอะไรบางอย่างพลันระเบิดขึ้นมาอย่างนั้น ดุจดั่งระเบิดควันสีแดงที่ระเบิดขึ้นมาอย่างนั้น ตามติดด้วยแสงที่เกิดจากการระเบิดดังกล่าวพลันหดตัว และพังถล่มลงมาทันที เหมือนเป็นการปกป้องอะไรบางอย่าง เหมือนเป็นการป้องกันอย่างนั้น จากนั้นก็ได้จางหายไป

“นั่นมันคืออะไร…” ม้แต่ปฐมบรรพบุรุษที่มองเห็นเหมือนว่าบริเวณที่ลึกเข้าไปของท้องฟ้าด้านเหนือคล้ายมีอะไรบางอย่างระเบิดขึ้นมา เหมือนเป็นการดึงเอาม่านเหล็กออกมาเป็นแนวป้องกันตนเอง แม้แต่ปฐมบรรพบุรุษถึงกับดวงตาทั้งสองดูดุดันน่าเกรงขาม มองทะลุผ่านอดีตปัจจุบัน ก้าวข้ามช่องว่างทั้งหมด แต่ว่า ก็ไม่สามารถแอบส่องเห็นสิ่งที่ลึกซึ้งยอดเยี่ยมและลึกลับที่ซ่อนอยู่ภายใน

พลันที่ประกายแสงเช่นนี้หายไป เหมือนว่าทำให้ผุ้คนไม่สามารถแอบส่องเห็นได้อีกต่อไป

ขณะที่ประกายแห่งกาลเวลาที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารก็ค่อยๆ หายไปในท้องฟ้าด้านเหนือที่กว้างใหญ่ไพศาลท่ามกลางเสียงดังตูมตามที่ดังตูม ตูม ตูมนั่น

“โชคดี โชคดีที่รอดพ้นเคราะห์กรรมไปได้อีกหนึ่งครั้ง” สำหรับผู้คนบนโลกแล้ว พวกเขาไม่ได้มองเห็นความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังนี้ เมื่อเห็นว่าประกายแห่งกาลเวลาขนาดใหญ่โตมโหฬารล้วนแล้วแต่หายไปแล้ว พวกเขาต่างไชโยโห่ร้องขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม บรรดาผู้ปราศจากผู้ต่อกร เช่นราชันแท้จริง ปฐมบรรพบุรุษเป็นต้น พวกเขากลับมีท่าทีที่หนักแน่นจริงจังขึ้นมา พวกเขาสามารถคาดการณ์ได้ล่วงหน้าว่า จะมีเรื่องราวใหญ่โตที่สะเทือนเลื่อนลั่นเกิดขึ้นแล้ว

……………………………………………………………..