ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2934

ตอนที่ 2934 หลิวซันเฉียง

หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่งและกล่าวว่า “มันล้ำค่ากว่าการสร้างขึ้นมากับมือของพระลังกาอีกนิดหนึ่ง”

“ล้ำค่ากว่าการสร้างขึ้นมากับมือของพระลังกาอีกนิดหนึ่ง” ไป่จินหนิงตะลึงอยู่ตรงนั้น แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุคคลที่ไม่มีความสำคัญ แต่ว่า นางก็รู้ว่าพระลังกานั้นดำรงอยู่ในสถานะเช่นใด

พระลังกาคือปฐมบรรพบุรุษที่ยอดเยี่ยมมาก มีผู้กล่าวว่าเขาสามารถเทียบเคียงได้กับปราชญ์ไกลกันดาร หากว่าพระพุทธรูปไม้องค์นี้สร้างขึ้นโดยพระลังกา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของวิเศษ แม้ว่ามันเป็นเพียงสิ่งที่ดูธรรมดาๆ ชิ้นหนึ่ง มูลค่าของมันก็เป็นที่สะเทือนเลื่อนลั่น

ตอนนั้น กุมารซ้ายหมิงหวัง และกุมารขวาหมิงหวังคิดจะซื้อพระพุทธรูปไม้องค์นี้ก็เพราะคาดเดาว่า พระพุทธรูปไม้องค์นี้อาจมีความเป็นไปได้ที่สร้างขึ้นกับมือโดยพระลังกา เพียงแต่พวกเขาไม่ค่อยจะมั่นใจเท่านั้น

“เช่น เช่น เช่นนั้นมันคืออะไร? ” ไป่จินหนิงรู้สึกมึนงงอยู่บ้าง นางเติบโตมาพร้อมกับเห็นพระพุทธรูปไม้องค์นี้ แต่กลับมองไม่ออกว่าพระพุทธรูปไม้องค์นี้ล้ำค่ายิ่งกว่าสร้างขึ้นกับมือของพระลังกาเสียอีก

“เอานี่ไป” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง โยนพระพุทธรูปไม้ที่อยู่ในมือให้กับไป่จินหนิง

ขณะที่พระพุทธรูปไม้องค์นี้ถูกโยนออกมานั้น ทำเอาไป่จินหนิงตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ รีบเร่งรับเอาพระพุทธรูปไม้องค์นี้ที่ถูกโยนเข้ามา นางเกรงว่าหากไม่ทันระวังแล้วรับเอาไว้ไม่ได้ เช่นนั้นแล้วพระพุทธรูปไม้องค์นี้คงตกแตกละเอียดไป

เมื่อมือทั้งสองของไป่จินหนิงกอดพระพุทธรูปไม้องค์นี้เอาไว้อย่างแน่นหพดำดนาแล้ว นางจึงรู้สึกโล่งอกไปที เหมือนยกของหนักลงจากบ่า แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม มือทั้งสองของนางก็อดที่จะสั่นเทาทีหนึ่ง สามารถจินตนาการได้ว่าเมื่อครู่นั้นตื่นเต้นเพียงใด

เมื่อครู่นี้นับว่าสร้างความตระหนกแก่ไป่จินหนิงไม่น้อยทีเดียว ต่อให้พระพุทธรูปไม้องค์นี้ไม่ใช่สมบัติประจำตระกูลของพวกเขา แต่ว่า มันก็เสียเงินซื้อมาถึงหนึ่งร้อยล้าน เกิดตกแตกล่ะก็ มันช่างเป็นการผลาญสมบัติของตระกูลเพียงใด จะมีสักกี่คนที่สามารถผลาญเงินจำนวนนี้ได้เล่า?

นี่ นี นี่…ไป่จินหนิงมองดูพระพุทธรูปไม้ที่อยู่ในมือ รู้สึกไม่ค่อยจะเข้าใจ นางจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดหลี่ชิเย่จึงได้โยนพระพุทธรูปไม้องค์นี้ให้กับนาง

“มอบให้เจ้า” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง ท่าทางตามอารมณ์ยิ่ง และกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นสมบัติประจำตระกูลของเจ้า เวลานี้ก็นับว่าเป็นการกลับคืนสู่เจ้าของแล้ว”

“มอบ มอบ มอบ มอบให้ข้า” ไป่จินหนิงถึงกับพูดติดอ่าง ไม่ง่ายนักขณะพูดคำๆ นี้ออกมา นางถึงกับลากเสียงสูง และร้องเสียงแหลมขึ้นมา

มาคราวนี้ คนโหดอันดับหนึ่งเองก็ตกใจจนตะลึงงันไปแล้ว ยังไม่ต้องพูดถึงว่ามีมูลค่าเท่าไร ลำพังอาศัยมันซื้อกลับคืนมาด้วยเงินหนึ่งร้อยล้าน ของสิ่งนี้นางไม่กล้าแม้แต่จะคิด หนึ่งร้อยล้านสำหรับนางแล้ว มันคือตัวเลขมหาศาล

แต่ว่า เวลานี้หลี่ชิเย่โยนพระพุทธรูปไม้องค์นี้มอบให้กับนางตามอารมณ์ง่ายๆ ผู้ที่มือเติบบนโลกนี้นางเคยพบเห็นมาก่อน แต่ เฉกเช่นหลี่ชิเย่ที่พลันลงมือก็คือหนึ่งร้อยล้าน มอบให้ตามอารมณ์ง่ายๆ เช่นนี้ เกรงว่านางไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน!

ในเวลานี้ ไป่จินหนิงตะลึงงันอยู่ตรงนั้น และไม่สามารถเรียกสติกลับมา หนึ่งร้อยล้านก็ได้มอบให้กับนางง่ายๆ แบบนี้ มันเหมือนว่าเป็นความฝันชัดๆ

“นี่ นี่ นี่เป็นเรื่องจริงรึ? ” ไป่จินหนิงเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีงงงัน หลังจากตะลึงอยู่ครู่ใหญ่

หากจะว่าด้วยเจตนาที่เห็นแก่ตัว ไป่จินหนิงย่อมต้องการได้พระพุทธรูปไม้องค์นี้ จะอย่างไรเสียนี่คือสมบัติประจำตระกูลของพวกเขา ยังไม่ต้องพูดถึงว่าพระพุทธรูปไม้องค์นี้มีค่าอย่างใด ในฐานะที่หนึ่งในสมาชิกของตระกูล นางมีหน้าที่ที่จะต้องรับเอาพระพุทธรูปไม้องค์นี้กลับบ้าน

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนั้นเพื่อให้นางได้เข้าไปเป็นผู้บำเพ็ญตน ทางตระกูลจึงได้นำเอาพระพุทธรูปไม้องค์นี้ไปจำนำ กล่าวได้ว่า นางมีภาระหน้าที่ยิ่งใหญ่ในการรับพระพุทธรูปไม้องค์นี้กลับไปยังตระกูล

แต่ทว่า สมควรทราบว่า หลี่ชิเย่เป็นผู้ที่จ่ายเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านซื้อพระพุทธรูปไม้องค์นี้กลับมา

“จริงแท้แน่นอน” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง และกล่าวเรียบๆ ขึ้น การที่เขาถือโอกาสจัดการโยนพระพุทธรูปไม้องค์นี้ให้กับไป่จินหนิงตามอารมณ์เช่นนี้ ไม่เหมือนเป็นการโยนหนึ่งร้อยล้าน แต่เป็นการโยนหนึ่งอีแปะอย่างนั้น

“ข้า ข้า ข้ารับไว้ไม่ได้” สุดท้าย ไป่จินหนิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง แม้ว่าท่าทางจะช้านิดหนึ่ง แต่นางยังคงคืนพระพุทธรูปไม้องค์นี้ให้กับหลี่ชิเย่ไป

“ข้า ข้าน่ะอยากได้มันมาก” หลี่ชิเย่ดูจะตัดใจไม่ได้อยู่บ้าง แต่ว่า นางยังคงละสายตากลับมาอย่างใจร้าย และกล่าวท่าทีจริงจังว่า “แต่ว่า มัน มันถูกซื้อกลับมาโดยท่านด้วยการเสียเงินไปหนึ่งร้อยล้าน ข้ารับไว้ไม่ได้ ล้ำค่าเกินไปแล้ว”

แม้ว่าไป่จินหนิงอยากได้พระพุทธรูปไม้องค์นี้เป็นอันมาก และหากนางสามารถรับพระพุทธรูปไม้องค์นี้กลับตระกูล ไม่เพียงเป็นการจัดการเรื่องใหญ่ที่อยู่ภายในใจของนางให้เสร็จสินเท่านั้น ยังเป็นการจัดการเรื่องใหญ่ภายในใจของคนในตระกูลให้เสร็จสิ้นเรียบร้อยอีกด้วย

แต่ว่า นางยังคงไม่กล้ารับเอาไว้ ราคาสูงถึงหนึ่งร้อยล้านกล่าวสำหรับไป่จินหนิงแล้ว นับว่าล้ำค่ามากเกินไป มีค่ามากเกินไปแล้ว

“รับเอาไว้เถอะ” หลี่ชิเย่ไม่ได้ยื่นมือไปรับ ยิ้มนิดหนึ่งและกล่าวว่า “แค่พระพุทธรูปไม้องค์หนึ่งเท่านั้นเอง ต่อให้เป็นพระจริงๆ มาสำหรับข้าแล้วอย่างไรก็ได้ เจ้าจะไปแคร์ซาลาเปาราคาหนึ่งอีแปะอย่างนั้นรึ? ”

ไป่จินหนิงจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยท่าทีงงงันนิดหนึ่ง นางเห็นว่าหลี่ชิเย่ไม่เหมือนเป็นการล้อเล่น นางเข้าใจได้ว่าการกระทำของหลี่ชิเย่นี้จริงจัง

“ขอบคุณคุณชาย” ครั้นไป่จินหนิงรับเอาพระพุทธรูปไม้เอาไว้แล้ว ได้คุกเข่าก้มกราบกับพื้นด้วยการแสดงคารวะเต็มรูปแบบ และกล่าวว่า “บุญคุณยิ่งใหญ่ที่คุณชายมีต่อตระกูลของข้า ข้าไป่จินหนิงไม่มีสิ่งใดตอบแทน ขอเพียงคุณชายต้องการ ข้าไป่จินหนิงยินดีเป็นวัวเป็นควายให้กับคุณชาย”

“ลุกขึ้นมาเถอะ” หลี่ชิเย่รับการคารวะเต็มรูปแบบจากไป่จินหนิง พยักหน้าด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น