ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2967

ตอนที่ 2967 ความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของฝ่ามือทองคำ

ไม่ว่าเจ้ากระบือดำตัวใหญ่จะแสดงความไม่พอใจเช่นใดก็ตาม หลี่ชิเย่ไม่ไปให้ความสนใจเขา ให้หลิ่วเยี่ยนไป๋ไปเป็นศิษย์ของเขา เป็นผู้สืบทอดของเขา

แม้ว่าเจ้ากระบือดำตัวใหญ่จะบ่นด้วยความไม่พอใจ แต่ทว่า ในเวลานี้หลี่ชิเย่ได้เคาะเรื่องนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว การคัดค้าน และบ่นอุบด้วยความไม่พอใจของเขาก็ไร้ประโยชน์

“เจ้าเคารพอาจารย์ตามธรรมเนียมก็แล้วกัน” จังหวะที่เจ้ากระบือดำตัวใหญ่กำลังบ่นอุบด้วยความไม่พอใจ หลี่ชิเย่ได้สั่งการออกไป

หลิ่วเยี่ยนไป๋ถึงกับตะลึงงัน ในเวลานี้นางมองไปที่หลี่ชิเย่ และมองไปที่กระบือดำตัวใหญ่ ไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นใด

“น้องสาว นี่คือโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง” ไป่จินหนิงเห็นว่าหลิ่วเยี่ยนไป๋งุนงงอยู่จึงรีบเร่งเตือนสตินาง และสอนนางให้แสดงคารวะในฐานะที่เป็นศิษย์ต่อกระบือดำตัวใหญ่

แม้ว่ากระบือดำตัวใหญ่จะบ่นอุบในเรื่องนี้ แต่ว่า เมื่อทุกอย่างลงเอยเรียบร้อยแล้วเขาก็ยอมรับ ด้วยการรับการคารวะสูงสุดจากหลิ่วเยี่ยนไป๋แล้วก็หัวเราะแหะแหะว่า “ดี ดี ดี ดีนังหนู หมั่นฝึกฝนให้ดี คงมีสักวันที่เจ้าจะต้องปราศจากผู้ต่อกรใต้หล้า เจ้าปีศาจต้นไม้เฒ่ามีหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดแล้วเก่งนักรึ แหะรอให้ศิษย์ของข้าปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้าแล้ว ก็จะกดดันจนเขาหอบหายใจไม่ทัน กดดันจนหอจรัสศักดิ์สิทธิ์หอบหายใจไม่ทัน”

จะอย่างไรเสียหลิ่วเยี่ยนไป๋ยังคงงุนงงอยู่บ้าง เนื่องจากนางยังอ่อนต่อโลก ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่รู้ว่าการกราบเจ้ากระบือดำตัวใหญ่เป็นอาจารย์นั้นบ่งบอกถึงสิ่งใด

แต่ว่า ไป่จินหนิงกลับรู้ดี นางรู้สึกอิจฉานางอยู่บ้างเหมือนกัน แม้ว่านางไม่รู้ถึงรายละเอียดประวัติความเป็นมาของกระบือดำตัวใหญ่ แต่ว่า สามารถติดตามอยู่ข้างกายของผู้ที่ดำรงอยู่ในสถานะเช่นนี้ได้จะธรรมดาได้รึ? ต้องเป็นประเภทดำรงอยู่ในสถานะหมางเมินทั่วหล้าอย่างแน่นอน

“แหะ ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ นังหนูนี่ข้ารับเอาไว้แล้ว กระบือสุดหล่ออย่างข้าจะต้องทำให้นางเกรียงไกรปราศจากผู้ต่อกรไปทั่วหล้า” เจ้ากระบือดำตัวใหญ่หัวเราะแหะแหะและจ้องมองหลี่ชิเย่ทีหนึ่ง และกล่าวว่า “ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่าน ควรจะให้ของขวัญกับศิษย์ของข้าสักชิ้นหนึ่งใช่หรือไม่?”

“มา มา มาศิษย์ข้า รีบคารวะเต็มรูปแบบกับท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่คือผู้ปราศจากผู้ต่อกรตลอดกาล เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะยากจะหาผู้ใดเทียมตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน จากนี้ไปเมื่อเจ้าท่องไปทั่วหล้า เจ้าก็แจ้งชื่อฉายาของท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ บอกว่าท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นผู้คุ้มครองเจ้าอยู่ จะทำให้เจ้าผ่านไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน…” เจ้ากระบือดำตัวใหญ่ย่อมไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสที่จะขูดรีดหลี่ชิเย่แน่นอน จึงสอนให้หลิ่วเยี่ยนไป๋คารวะเต็มรูปแบบต่อหลี่ชิเย่

ขณะที่หลิ่วเยี่ยนไป๋ยังไม่เข้าใจถึงประโยชน์ของการกระทำได้ทั้งหมด ก็ได้แสดงคารวะเต็มรูปแบบต่อหลี่ชิเย่ด้วยความงุนงง

หลี่ชิเย่หัวเราะ หยิบเอาเสื้อสีขาวตัวที่ประมูลได้มาจากห้างเจียวเหิงออกมา เสื้อสีชาวตัวนี้คือเสื้อตัวที่นางฟ้าผู้นั้นซึ่งบินขึ้นมาพร้อมกับเสวียนเซียวทิ้งเอาไว้ให้ มีความลึกซึ้งยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง

“เสื้อวิเศษตัวนี้มีความลึกซึ้งยอดเยี่ยมอยู่ภายใน สามารถบรรลุได้หรือไม่ก็ต้องดูที่โชควาสนาของเจ้าเองแล้ว” หลี่ชิเย่มอบเสื้อขาวให้กับหลิ่วเยี่ยนไป๋

หลิ่วเยี่ยนไป๋รับเอาเสื้อสีขาวมาด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าเป็นของดีหรือไม่ดี

“ของดี นี่เป็นของดี ศิษย์ข้า ต่อไปนี้เจ้าก็สวมใส่มันเอาไว้” เทียบกับยอดฝีมืออื่นๆ แล้ว สายตาของเจ้ากระบือดำตัวใหญ่ไม่รู้ว่ายอดเยี่ยมกว่ากันเท่าไร เขาย่อมเข้าใจได้ว่านี่เป็นของดีแล้ว

“แหะแต่ว่า ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ศิษย์ของข้าก็มีท่านเป็นผู้แนะนำมา ต่อไปนี้จะส่งผลถึงชื่อเสียงของท่าน ท่านจะขี้ตืดไม่ได้ ลำพังแค่เสื้อขาวตัวเดียวเกรงว่าจะไม่เพียงพอนะเนี่ย” เจ้ากระบือดำตัวใหญ่โลภมาก หวังจะรีดจากหลี่ชิเย่ให้สูญเสียทรัพย์มากที่สุด

แน่นอน เรื่องที่จะทำให้สูญเสียทรัพย์มากที่สุดเป็นเพียงแค่พูดให้เกินเลยไปเท่านั้น ในใจของเจ้ากระบือดำตัวใหญ่ย่อมเข้าใจ อาศัยธาตุแท้ภายในของหลี่ชิเย่นั้น การมอบของวิเศษสักชิ้นสองชิ้นนั้นไม่ถือเป็นอะไรอยู่แล้ว

หลี่ชิเย่ยิ้มๆ ล้วงหยิบสิ่งของออกมาชิ้นหนึ่ง มันคือฝ่ามือทองคำข้างหนึ่ง ฝ่ามือทองคำนี้ส่งประกายเจิดจ้า โดยมีลักษณะเหมือนหล่อขึ้นมาจากทองคำ แลดูงดงามยิ่งนัก

ด้วยฝ่ามือทองคำที่มีขนาดหนาใหญ่เช่นนี้ ยากที่จะจินตนาการได้ว่ามันเป็นฝ่ามือจริงๆ ไม่ว่าใครก็ตามหากได้เห็นฝ่ามือทองคำนี้แล้ว ก็จะนึกไปถึงว่ามันเป็นเพียงฝ่ามือที่หล่อด้วยทองคำเท่านั้นเอง

แต่ว่า เมื่อไปรับรู้ฝ่ามือทองคำนี้อย่างละเอียดก็จะสามารถรับรู้ได้ว่า ฝ่ามือทองคำข้างนี้เหมือนมีพลังที่ปราศจากผู้ต่อกรในครอบครอง ด้วยฝ่ามือทองคำข้างนี้นี่แหละเหมือนว่ามันสามารถผ่าฟ้าดินให้แยกออกได้ สามารถผ่าทุกสิ่งทุกอย่างในหล้าได้ ภายใต้ฝ่ามือทองคำข้างนี้เหมือนว่าไร้สิ่งใดสามารถต้านทานได้ ปราศจากสิ่งใดที่ทำลายไม่ได้

“สิ่งนี้มอบให้กับเจ้า บางที วันหน้าเจ้าอาจสามารถทำให้มันเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาได้” หลี่ชิเย่ได้มอบฝ่ามือทองคำนี้ให้กับหลิ่วเยี่ยนไป๋

ในครั้งนั้น หลี่ชิเย่ไปพบฝ่ามือทองคำข้างนี้มาจากพื้นที่ไกลกันดารของเมืองล้างบาป ขณะนั้น ฝ่ามือทองคำข้างนี้กำลังกำดวงตาแห่งความมืดข้างนั้นเอาไว้อย่างแน่นหนา

“รับเอาไว้ รีบรับเอาไว้” เจ้ากระบือดำตัวใหญ่เป็นใครกัน พลันที่มองเห็นฝ่ามือทองคำข้างนั้นก็รู้ว่าฝ่ามือทองคำข้างนี้ยอดเยี่ยมมาก มันคือของที่ฝืนลิขิตสวรรค์ปราศจากผู้ต่อกร

หลิ่วเยี่ยนไป๋ไม่รู้จักชื่นชมในฝ่ามือทองคำข้างนี้ มองดูมันหลายครั้งขณะที่ถืออยู่ในมือ ไม่ทราบเป็นเพราะอะไร นางรู้สึกว่าฝ่ามือข้างนี้ดูจะมีความสนิทสนมยิ่ง ทำให้นางรู้สึกว่านางกับฝ่ามือทองคำนี้มีความคุ้นเคย ความสนิทสนมอย่างบอกไม่ถูก เหมือนว่าตนเองกับฝ่ามือทองคำข้างนี้เป็นคนในครอบครัวเดียวกันอย่างนั้น