ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2984

ตอนที่ 2984 สังหารหลวงจีนในหนึ่งกระบวนท่า

พลันที่อัจฉริยะบุคคลผู้นี้พูดเช่นนี้ขึ้นมา สายตาจำนวนไม่น้อยที่มองไปยังหลี่ชิเย่พลันเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพาะผู้ที่มีความเป็นศัตรูต่อหลี่ชิเย่ก่อนหน้านั้นมาแล้ว ในเวลานี้ สายตาที่มองไปยังหลี่ชิเย่พลันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“แหะคำพูดนี้ก็มีเหตุผล” มีผู้ที่แอบอยู่ท่ามกลางฝูงชนคอยเสี้ยมเขาควายให้ชนกัน หัวเราะแหะแหะและกล่าวว่า “เมื่อครู่ยังคุยโม้จนน้ำไหลไฟดับ ด้วยบุคลิกลักษณะอาจหาญยิ่งใหญ่ ไม่แน่นักอาจเป็นเพียงแค่คนไม่มีสมองเท่านั้น ยกหางตัวเอง ดีไม่ดีพลันที่ลงมือก็เผยไต๋ออกมาแล้ว”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ฟังแล้วดูจะไม่สบายหูนัก และดูเหมือนก็ไม่ใช่การกระทำของสุภาพชน แต่ว่า เมื่อมีผู้ที่พูดออกมาเช่นนี้แล้ว สายตาที่มองไปยังหลี่ชิเย่ล้วนแล้วแต่ดูแปลกๆ ไปบ้าง

จะอย่างไรเสียคำพูดของคนผู้นี้ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

“มีฝีมือก็ลองดูสักตั้ง จัดการเปิดหินก้อนนี้ออกมา ให้ผู้คนทั่วหล้าได้เห็นสักหน่อย” อัจฉริยะบุคคลกลุ่มคนรุ่นใหม่ส่งเสียงฮึเย็นชาขึ้นมา

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่อิจฉาริษยาหลี่ชิเย่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้มาแล้ว ในทัศนะของพวกเขามองว่าหลี่ชิเย่มีดีอะไร ถึงกับได้รับการโปรดปรานจากนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซาน พวกเขามองว่าหลี่ชิเย่ไม่มีสิทธิ์อยู่แล้ว

เพียงแต่นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานอยู่ในเหตุการณ์ แม้ทุกคนจะรู้สึกอิจฉาริษยาอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมาเท่านั้น เวลานี้มีโอกาสที่จะแกล้งหลี่ชิเย่ มีโอกาสกระทบหลี่ชิเย่ สามารถทำให้หลี่ชิเย่ต้องอับอายขายหน้าต่อหน้านางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานแล้ว กล่าวสำหรับอัจฉริยะบุคคลกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่อิจฉาริษยาในหลี่ชิเย่ ผู้มีใจรักใคร่ในตัวนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานแล้ว ไหนเลยจะไม่ทำเล่า? ”

“ไม่มีอารมณ์” หลี่ชิเย่ยังคงเรียบเฉยอย่างยิ่ง สำหรับคำพูดที่เย็นชาเหล่านี้

“เปิดไม่ได้ก็พูดออกมาคำหนึ่ง ยังจะต้องชักช้าด้วยรึ? ” เสินกู่จ้านมองดูหลี่ชิเย่ด้วยสายตาเย็นชาทีหนึ่ง ยิ้มเยาะและกล่าวว่า “เป็นลูกผู้ชายทำอะไรให้มันกล้าหาญสักหน่อย การเปิดหินก้อนนี้ออกมาทำเพื่อประโยชน์สุขให้กับใต้หล้า”

“พี่กู่จ้าน ท่านมิเท่ากับไปทำให้ผู้อื่นเขาต้องลำบากใจรึ? ผู้อื่นเขาเพียงแค่สร้างภาพเท่านั้นเอง ท่านคิดว่าผู้อื่นเขามีฝีมือเช่นนี้จริงๆ รึ ท่านคิดว่าผู้อื่นเขาสามารถเปิดหินก้อนนี้ออกได้จริงรึ คนอื่นแค่ทำท่าทางดัดจริตเท่านั้น” ด้านข้างปรากฏผู้ที่กล่าวเยาะเย้ยสนับสนุนเสินกู่จ้านทันที

“ก็ถูก อย่าไปทำให้คนอื่นต้องลำบากใจ ให้คนอื่นต้องปล่อยไก่มันไม่พดี ไม่ใช่การกระทำของสุภาพบุรุษ ไม่ใช่การกระทำของสุภาพบุรุษ” คนอื่นๆ ก็หัวเราะเยาะขึ้นมา

แต่ว่า หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะไปสนใจสำหรับการหัวเราะเยาะ และยั่วยุของพวกเสินกู่จ้าน เพียงยิ้มๆ เท่านั้น และจ้องมองดูไท่อิ๋นสี่

ไท่อิ๋นสี่รีบคารวะต่อหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “ขอคุณชายได้โปรดลงมือ”

“ใต้เท้าอิ๋นสี่ ในเมื่อเขาไม่อยากลงมือ ผู้มีฝีมือใต้หล้ามากมายดั่งดอกเห็ด ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เห็นว่าเขาจะมีความสามารถเช่นนี้” ผู้ยิ่งใหญ่รุ่นอาวุโสที่อยู่ด้านข้างกล่าวต่อไท่อิ๋นสี่

ผู้ที่มองหลี่ชิเย่แล้วขัดหูขัดตาไม่ได้มีเพียงอัจฉริยะบุคคลกลุ่มคนรุ่นใหม่เท่านั้น ผู้ยิ่งใหญ่รุ่นอาวุโสบางส่วนก็มองหลี่ชิเย่ขัดหูขัดตาเช่นกัน

“ผู้มีความสามารถใต้หล้าเป็นเพียงพวกสมองกลวงฝูงหนึ่งเท่านั้น” หลี่ชิเย่ถึงกับหัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “ที่กล่าวกันว่าผู้กล้าใต้หล้า รวมตัวกันมากมาย แค่ก้อนหินก้อนหนึ่งยังเปิดไม่ออก ยังกล้าทำตัวเป็นพวกผู้หญิงที่วันๆ เอาแต่พูดนินทาอยู่ตรงนี้ นอกจากเป็นพวกสมองกลวงแล้วยังจะทำอะไรได้อีก? ”

เจ้า…ผู้ที่อยู่ในงานจำนวนไม่น้อยพลันถูกคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ทำให้โกรธ พวกเขาต่างเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั้งสิ้น กลับถูกหลี่ชิเย่พูดเสียไม่เอาไหนขนาดนี้ พวกเขาที่เป็นถึงผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้ถูกหลี่ชิเย่ชี้หน้าด่าว่าเป็นพวกสมองกลวง พวกเขาไหนเลยกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้

กลับจะเป็นราชันแท้จริงจุนหวง ราชันแท้จริงเซิ่นซวง พวกเขาหลายคนยังคงควบคุมอารมณ์เอาไว้ได้ ไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจอะไร เพียงยิ้มเจื่อนๆ เท่านั้นเอง

อัจฉริยะบุคคลกลุ่มคนรุ่นใหม่หัวเราะเยาะ และกล่าวเหยียดหยามว่า “พูดไปแล้ว เหมือนว่าเจ้าสามารถเปิดก้อนหินก้อนนี้ออกมาได้อย่างนั้น”

“แค่ก้อนหินก้อนหนึ่งเท่านั้นเอง เปิดมันออกมาจะไปยากเย็นอะไร ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเท่านั้น” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวว่า “มีเพียงพวกไม่มีสมองจึงเปิดไม่ออก ทั้งยังพูดนินทาอยู่ตรงนั้นเสมือนผู้หญิง”

วาจาสามหาวมาก…พลันที่หลี่ชิเย่พูดคำนี้ออกมา ผู้ที่อยู่ในงานจำนวนมากดูจะไม่ยอมรับ เวลานี้ไม่เพียงมีผู้คนจำนวนมากจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธเท่านั้น ยังมีผู้ยิงใหญ่จำนวนไม่น้อยที่แย่งกันพูดตำหนิหลี่ชิเย่จนฟังไม่ได้ศัพท์

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครรึ ถึงได้กล้ากล่าววาจาสามหาเช่นนี้” มีผู้ยิ่งใหญ่ถึงกับกล่าวด้วยความโกรธ

“ฮึวาจาสามหาวไม่เบาทีเดียว ออกจะคุยโวมากไปหน่อยแล้วกระมัง” เสินกู่จ้านหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “แม้แต่พระอาจารย์จินกวงยังเปิดไม่ออก เจ้าอาศัยอะไรเปิดมันออกมา”

อาศัยที่ข้าเหนือกว่าพวกสมองกลวงเช่นพวกเจ้าฝูงนี้” หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง

เจ้า…ไม่เพียงเสินกู่จ้านเท่านั้นที่โกรธ ผู้ยิ่งใหญ่จำนวนไม่น้อยที่อยู่ในงานต่างก็จ้องเขม็งหลี่ชิเย่ด้วยความโกรธ เมื่อถูกหลี่ชิเย่เรียกพวกเขาว่า ‘พวกสมองกลวง’ ครั้งแล้วครั้งเล่า หากไม่เป็นเพราะนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานนั่งอยู่ตรงนั้น เกรงว่าคงมีผู้ที่ก้าวออกมาท้าสู้กับหลี่ชิเย่แล้ว

“เชิญคุณชายลงมือจะเป็นเช่นไร? ” เวลานี้ไท่อิ๋นสี่ได้คารวะต่อหลี่ชิเย่

“นั่นสิ หากมีฝีมือก็เปิดออกมาให้พวกเราทุกคนได้เห็น อย่ามัวแต่คุยโม้โอ้อวดอยู่นั่น ฮึใครบ้างที่คุยโวโอ้อวดไม่เป็น” เวลานี้ผู้ที่อยู่ในงานจำนวนมากต่างพากันเอะอะโวยวายขึ้นมา

หลี่ชิเย่ขึ้คร้านจะให้ความสนใจสำหรับพวกที่เอะอะโวยวายขึ้นมาเหล่านั้น เขามองเพียงไท่อิ๋นสี่ และกล่าวเรียบเฉยว่า “ของฟรีไม่มีในโลก จะให้ข้าลงมือมันก็ไม่ยาก เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ถ้าหากข้าเปิดมันออกมา ของที่อยู่ข้างในเป็นของข้า ว่าไง”

เรื่องนี้…ไท่อิ๋นสี่พลันรู้สึกลำบากใจทันที สำหรับความต้องการเช่นนี้ของหลี่ชิเย่