ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2988

ตอนที่ 2988 อะไรอยู่ในหีบ

ในเวลานี้ หลี่ชิเย่ได้หยิบเอาหีบไม้ใบนั้นออกจากก้อนหินก้อนนั้น ขณะที่หยิบเอามานั้นทุกคนต่างมองออกว่าหีบไม้ใบนี้ดูหนักอึ้ง

เวลานี้ทุกคนที่อยู่ในงานต่างยื่นคอยาวมากออกไป ต่างยื่นหน้าไปต้องการดูว่าสิ่งที่บรรจุในหีบไม้คืออะไร

ในที่สุดหลี่ชิเย่ก็สามารถเปิดหินก้อนนี้ออกมาได้ ไท่อิ๋นสี่ก็ดีใจเป็นล้นพ้นเมื่อได้มองเห็นหีบไม้ใบนี้ เรื่องที่พวกเขาอาศัยพลังไปมากมายก็ทำไม่สำเร็จ มาวันนี้กูกหลี่ชิเย่ทำสำเร็จแล้ว จะไม่ให้ภายในใจของเขารู้สึกดีใจได้อย่างใดกันเล่า?

“สิ่งที่บรรจุอยู่ข้างในคืออะไรกันนะ? ” ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างทยอยกันคาดเดา ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการรู้ว่า ภายในหีบไม้ได้บรรจุอะไรเอาไว้กันแน่

“บางทีอาจเป็นสุดยอดของวิเศษที่ปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรคนใดคนหนึ่งที่ทิ้งกับแดนลัทธิเซียน” มียอดฝีมือที่คาดเดา

ขณะเดียวกันก็มีระดับเทพแท้จริงขั้นอมตะคิดว่า “เกรงว่าคงไม่ง่ายปานนั้น ในเมื่อหีบวิเศษนี้ติดตามลูกอุกาบาดบินมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ย่อมต้องกระทำด้วยความตั้งใจ บางทีสิ่งนี้ไม่เพียงแค่ปฐมบรรพบุรุษคนเดียวเท่านั้น ไม่แน่นักอาจเป็นการร่วมมือของปฐมบรรพบุรุษหลายคนกระทั่งมากกว่านั้น พวกเขาทิ้งสิ่งของบางสิ่งเอาไว้ เพื่อต่อต้านภัยพิบัติ และหรือปกป้องชนรุ่นหลัง”

ลักษณะการพูดเช่นนี้ทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกว่ามีเหตุผลและทยอยกันพยักหน้า และกล่าวว่า “บางทีเหล่าปฐมบรรพบุรุษก็คงคาดการณ์ถึงการมาถึงของวันนี้ จึงได้ทิ้งหีบวิเศษใบลักษณะเช่นนี้เอาไว้”

ทุกคนต่างรู้ว่า ในรอบพันล้านปีที่ผ่านมา ปฐมบรรพบุรุษแต่ละยุคสมัยล้วนแล้วแต่เข้าไปในทะเลปุ๊ตู้ไห่ ปฐมบรรพบุรุษที่ไม่ได้เข้าไปยังทะเลปุ๊ตู้ไห่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ไม่แน่นัก ระดับปฐมบรรพบุรุษที่ต่างยุคสมัยกันได้มีการพบปะกันแล้วที่ทะเลปุ๊ตู้ไห่

บางที บรรดาปฐมบรรพบุรุษก็คาดการณ์ได้ว่า จะมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้นในอนาคต ดังนั้น พวกเขาจึงได้ทิ้งหีบวิเศษลักษณะเช่นนี้เอาไว้ ให้มันติดตามลูกอุกาบาดบินออกจากทะเลปุ๊ตู้ไห่

ที่เหล่าปฐมบรรพบุรุษทำเช่นนี้ก็เพื่อให้ทายาทรุ่นหลังของแดนลัทธิเซียนมีกำลังที่จะไปรับมือ ขณะภัยพิบัติใหญ่มาถึง

เพียงแต่ หลี่ชิเย่ไม่ได้เปิดหีบไม้ใบนี้ออกมา เขาเพียงตบหีบไม้ใบนี้เบาๆ และกล่าวเรียบเฉยว่า “หากจะกล่าวว่าผู้ใด ระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิใดที่อยู่ในงานนี้สามารถรับเอาหีบไม้ใบนี้เอาไว้ล่ะก็ คงมีเพียงเขาหวู่สิงซานเท่านั้น”

พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ ผู้ที่อยู่ในงานต่างมีปฏิกิริยาตอบสนอง ทุกคนทยอยกันมองไปที่ฮุ่ยชิงเสียนแห่งเขาหวู่สิงซาน

ทุกคนต่างมองว่า ไม่ว่าคำพูดนี้ของหลี่ชิเย่จะทำไปด้วยอารมณ์เช่นใดก็ตาม จะเอาใจฮุ้ยชิงเสียนก็ดี ต้องการเกาะเขาหวู่สิงซานก็ช่าง แต่ว่า ทุกคนสามารถมั่นใจได้ก็คือ คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่เป็นความจริงโดยแท้

หากว่าสิ่งที่อยู่ภายในหีบวิเศษใบนี้เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของแดนลัทธิเซียนจริงๆ สามารถใช้ประโยชน์ได้จริงขณะเกิดภัยวิบัติครั้งใหญ่ล่ะก็ เช่นนั้นแล้ว เขาหวู่สิงซานนับว่ามีความเหมาะสมโดยแท้จริง และเป็นระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิที่มีสิทธิ์ครอบครองหีบวิเศษใบนี้มากที่สุด และเป็นความจริงที่นางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานฮุ่ยชิงเสียนก็เป็นผู้มีสิทธิ์มากที่สุดที่จะได้เป็นผู้ควบคุมหีบไม้ใบนี้

เวลานี้ แม้แต่ไท่อิ๋นสี่ก็โค้งคำนับ และกล่าวว่า “คุณชายหลี่กล่าวได้ถูกต้อง หีบไม้ใบนี้ให้เขาหวู่สิงซานเก็บรักษาไว้เหมาะสมที่สุด”

หลี่ชิเย่ไม่ได้เปิดหีบวิเศษออกมา ไท่อิ๋นสี่ก็ไม่ได้ไปดูว่าภายในหีบวิเศษบรรจุสิ่งใดกันแน่ แต่ว่า ในขณะนี้ไท่อิ๋นสี่ยินดียกหีบวิเศษใบนี้ให้กับเขาหวู่สิงซาน

สิ่งนี้นอกจากตัวไท่อิ๋นสี่เองก็คือศิษย์นอกสำนักของเขาหวู่สิงซานแล้ว เป็นความจริงที่ตัวเขาไม่ได้มีความเห็นแก่ตัวในเรื่องนี้สักเท่าไร เขาต้องการทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดจริงๆ

จะอย่างไรเสียเขาเป็นผู้เฝ้ารักษาอยู่ที่ชายแดนของแดนลัทธิเซียน เมื่อใดที่มีภัยพิบัติใหญ่มาถึง ด่านเทียนสงกวาน กองทัพเทียนเชี่ยนก็คือผู้ที่จะประสบภัยพิบัติเป็นคนแรก ดังนั้น เป็นความจริงที่เขาคาดหวังให้แดนลัทธิเซียนสามารถแบกรับกับภัยพิบัติเช่นนี้เอาไว้

ถ้าหากมีภัยพิบัติใหญ่มาถึงจริงๆ ในวันหนึ่งข้างหน้า ในทัศนะของไท่อิ๋นสี่มองว่า ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าเขาหวู่สิงซานในการเป็นผู้นำใต้หล้า ดังนั้น ไท่อิ๋นสี่ก็ยินดีมอบหีบวิเศษใบนี้ให้กับนางฟ้าแห่งเขาหวู่สิงซานฮุ่ยชิงเสียน

แน่นอน ทุกคนล้วนไม่มีความเห็นที่ไท่อิ๋นสี่พูดเช่นนี้ และทุกคนก็รู้สึกว่าฮุ่ยชิงเสียนแห่งเขาหวู่สิงซานมีสิทธิ์มากที่สุดจริงๆ และเป็นผู้ที่เหมาะสมในการครอบครองหีบวิเศษใบนี้ที่สุด

อีกอย่าง หีบวิเศษใบนี้ไท่อิ๋นสี่เป็นผู้ได้มา ในระดับหนึ่งแล้ว หีบวิเศษใบนี้ก็คือของๆ ไท่อิ๋นสี่เอง เขาจะครอบครองเอาไว้แต่ผู้เดียวก็ได้ หรือจะนำออกมาแบ่งปันให้กับผู้คนใต้หล้าก็ได้ เวลานี้เขายกหีบวิเศษใบนี้ให้กับฮุ่ยชิงเสียนแห่งเขาหวู่สิงซาน ผู้ที่อยู่ในงานไม่มีผุ้หนึ่งผู้ใดมีความเห็น และไม่มีใครกล้าก้าวออกมากล่าวตำหนิไท่อิ๋นสี่

ฮุ่ยชิงเสียนแห่งเขาหวู่สิงซานยังคงมีท่าทีไม่สะทกสะท้าน และงดงามภายใต้สายตาของผู้คนทั่วหล้าที่ให้ความสนใจ นางกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ขอบคุณใต้เท้าที่ให้เกียรติและรักใคร่ ขอบคุณผู้คนใต้หล้าที่ให้ความสำคัญในเขาหวู่สิงซาน ชิงเสียนคิดว่าหีบวิเศษใบนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง บางทีอาจได้ใช้มันในอนาคต ใต้เท้าอิ๋นเฝ้ารักษาด่านเทียนสงกวาน เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของแดนลัทธิเซียน อยู่ในจุดที่เป็นแนวหน้าของสมรภูมิสู้รบ…”

“…ถ้าหากจะมีของวิเศษใดสามารถปกป้องคุ้มครองแดนลัทธิเซียน ต่อต้านภัยพิบัติล่ะก็ เช่นนั้นแล้ว ของลักษณะเช่นนี้เหมาะที่จะอยู่ที่ด่านเทียนสงกวานมากกว่า และยิ่งสมควรอยู่ในความคาอบครองของกองทัพเทียนเชี่ยน มีเพียงต้องการอาศัยมัน จึงจะเป็นการนำมันไปใช้ให้เป็นประโยชน์ได้อย่างแท้จริง”

คำพูดของฮุ่ยชิงเสียนพูดได้เหมาะสมยิ่งนัก และรอบคอบยิ่ง นางช่างงดงามอะไรอย่างนั้น ช่างสงบนิ่งอะไรอย่างนั้น ทำให้ผู้คนจำนวนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง

สมควรทราบว่า ไม่ว่าสิ่งที่อยู่ในหีบวิเศษจะเป็นของวิเศษเช่นใดก็ตาม ในเมื่อมันสามารถบินมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ได้ ย่อมเป็นการบ่งบอกว่ามันมีคุณค่าที่สะเทือนเลื่อนลั่นอย่างยิ่ง

เปลี่ยนเป็นคนอื่น หากตนเองมีโอกาสที่จะได้ครอบครองของวิเศษเช่นนี้แล้ว พวกเขาจะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างใดเล่า แน่นอนย่อมคว้าเอามาครองในทันที สำหรับโอกาสดีๆ เช่นนี้ เกรงว่าไม่รู้ผู้คนจำนวนเท่าไรที่แย่งกันเพื่อครอบครอง แต่ ฮุ่ยชิงเสียนกลับปฏิเสธแล้ว