ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3001

ตอนที่ 3001 จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรเป็นสำคัญ

“พวกเขาไปไหนกันเล่า? ” หลิ่วเยี่ยนไป๋ที่นั่งอยู่บนหลังกระบือรู้สึกแปลกใจ ขณะมองดูทหารอเวจีที่กำลังเคลื่อนทัพอยู่

เมื่อมองตามขบวนทัพทหารอเวจีไปข้างหน้า เห็นเพียงขบวนที่ยาวเหยียดเหมือนมองไม่เห็นที่สิ้นสุดอย่างนั้น เหมือนว่าขบวนทัพอเวจีขบวนนี้ต้องการก้าวเดินไปให้ถึงจุดที่เป็นปลายทางของโลกอย่างนั้น

“ไปดูสักหน่อยก็รู้แล้ว” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะ เดินตามขบวนทัพทหารอเวจีไปข้างหน้าทันที

หลี่ชิเย่หัวเราะทีหนึ่ง และก้าวตามขบวนทัพทหารอเวจีไปข้างหน้า ราชันแท้จริงเซิ่นซวงรีบตามขึ้นไปให้ทัน

“ทหารอเวจีเคลื่อนทัพ ทำเพื่ออะไรกันแน่” หลังจากที่ราชันแท้จริงเซิ่นซวงตามทันแล้ว มองดูขบวนที่เดินไปข้างหน้าตลอดอดที่จะมีข้อสงสัยไม่ได้

ในฐานะที่นางเป็นถึงระดับราชันแท้จริง เคยพบเห็นเรื่องราวประหลาดมานับไม่ถ้วน ประสบสิ่งที่น่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงมาเป็นจำนวนมาก แต่ว่า เฉกเช่นการเคลื่อนทัพของทหารอเวจีเช่นนี้ นางเพิ่งจะได้พบเห็นเป็นครั้งแรก

“การเคลื่อนทัพย่อมมีสาเหตุ” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยว่า “ทะเลปุ๊ตู้ไห่เริ่มต้นด้วยการมีลูกอุกาบาตยักษ์บินออกมา จากนั้นมีเรือที่วิ่งไล่ตามกันมา เวลานี้ก็มีทหารอเวจีเคลื่อนทัพ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกสิงล้วนแล้วแต่มีสาเหตุ”

“ความหมายของพี่ท่าน ซากเรือทั้งหมดที่ลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ล้วนแล้วแต่ติดตามลูกอุกาบาตยักษ์มา” ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับเย็นวาบบ

เวลาล่วงเลยมาถึงตอนนี้ทุกคนยังไม่สามารถเขาใจได้ว่า ลูกอุกาบาตรยักษ์ที่บินออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่นั้นคืออะไรกันแน่ แม้ว่าเทพสงครามจินเปี้ยน หมิงหวางฝอพวกเขาได้ไล่ติดตามไปแล้ว แต่ว่า กลับไม่ได้นำข่าวคราวที่ตื่นตระหนกตกใจระคนกับความดีใจอะไรกลับมา

“เรื่องราวทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนมีสาเหตุทั้งสิ้น ทะเลปุ๊ตู้ไห่สงบปราศจากเรื่องราวใดๆ มานับพันล้านปี” หลี่ชิเย่หล่าวเรียบเฉยว่า “ล่วงเลยมาถึงวันนี้ สมควรได้เวลาที่จะเกิดเหตุแล้ว”

แม้ว่าราชันแท้จริงเซิ่นซวงจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้แล้ว ท่าทีของนางก็อดที่จะหนักแน่นจริงจังขึ้น นางเองก็ได้พานพบเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดจากลูกอุกาบาตยักษ์ที่พุ่งชนเข้ามา นับว่าสร้างความหวั่นไหวต่อจิตใจผู้คนมากเหลือเกิน

การพุ่งชนเข้ามาของลูกอุกาบาตรยักษ์เช่นนี้ นางที่อยู่ในฐานะราชันแท้จริงสิบสองลัคนาน่าจะไม่มีปัญหาในอันที่จะปกป้องตนเอง แต่ทว่า หากจะต้องเฝ้าปกป้องระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิๆ หนึ่งล่ะก็พูดยาก จะอย่างไรเสียลูกอุกาบาตรมีขนาดใหญ่ยักษ์มากเหลือเกิน แรงที่พุ่งเข้าปะทะน่าสยองขวัญยิ่งเหลือเกิน

“หรือจะบอกว่าลูกอุกาบาตรยักษ์ก็คือการเริ่มต้นของภัยพิบัติ และหรือคือต้นกำเนิดของภัยพิบัติ? ” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดทีจะกังวลไม่ได้

ภายในใจไท่อิ๋นสี่ยังคงเฝ้าระวังสำหรับลูกอุกาบาตรยักษ์ที่พุ่งเข้าไปในท้องฟ้าทางด้านเหนือไปแล้วนั่น เวลานี้ดูไปแล้วสิ่งนี้ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

“หากจะกล่าวว่านี่คือจุดเริ่มต้นของภัยพิบัติบางทีอาจพอจะพูดได้ สำหรับต้นกำเนิดภัยพิบัติรึ? ” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวว่า “ต้นกำเนิดภัยพิบัติที่แท้จริงคือจิตมนุษย์”

“จิตมนุษย์” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับเพ่งสายตาไปข้างหน้า

“ในฐานะที่เป็นราชันแท้จริงสิบสองลัคนา เจ้ามองอย่างไรสำหรับจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ มองดูราชันแท้จริงเซิ่นซวง

“จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรมั่นคง ฐานรากจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรจึงจะแกร่ง” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ความคิดชั่ววูบก็สามารถธาตุไฟเข้าแทรกได้ ขณะที่ข้าฝ่าด่านราชันแท้จริงในครั้งนั้น ยากจะทะลุผ่านคอขวดไปได้ ได้รับความทรมานยิ่งนัก เคยคิดที่จะละทิ้ง ท่ามกลางสภาพที่ยากลำบาก ภายในใจบังเกิดจิตไม่ปรกติ กระวนกระวายไม่สงบ ภายหลังได้รับการชี้แนะจากผู้อาวุโส อารมณ์สงบจิตมั่นคง จึงทำให้สามารถเข้ากันได้ไม่รู้สึกผิดปรกติแต่อย่างใด ผ่านการขัดเกลา เมื่อเงื่อนไขทุกอย่างสุกงอม ก้าวสู่ตำแหน่งราชัน…”

ราชันแท้จริงเซิ่นซวงไม่ได้ปิดบังเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชิเย่ เล่าถึงประสบการณ์ของตนอย่างละเอียด

กล่าวสำหรับราชันแท้จริงเซิ่นซวงแล้ว ประสบการณ์ในครั้งนั้นได้รับผลตอบแทนอย่างเป็นกอบเป็นกำ สิ่งนี้ไม่เพียงเพราะทำให้นางได้กลายเป็นราชันแท้จริงเท่านั้น ขณะเดียวกันก็ทำให้นางมีความเข้าใจเกี่ยวกับจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ในอดีต ในฐานะที่ได้รับการยกย่องเป็นผู้กล้าแห่งยุค แม้ว่าหลายครั้งที่ราชันแท้จริงเซิ่นซวงเคยได้รับฟังผู้อาวุโสพูดถึงเรื่องจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทว่า นางไม่ได้ใส่ใจเป็นพิเศษ

จะอย่างไรเสีย ในเวลานั้น นางที่มีชาติกำเนิดมาจากเป่ยเยี่ยนซึ่งมีฐานะที่สูงส่งอยู่แล้ว จึงมีท่าทีที่หยิ่งผยอง ทั้งยังมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมยากจะหาใดเทียมในหล้า การฝึกฝนทุกอย่างของนางดูจะมีเงื่อนไขที่พร้อมสรรพทั้งสิ้น กล่าวสำหรับนางที่มีอายุน้อยแล้ว ทุกอย่างช่างง่ายดายอะไรอย่างนั้น

ดังนั้น ขณะที่นางอายุยังน้อย นางจึงเข้าใจว่ากล่าวสำหรับการฝีกบำเพ็ญเพียรนั้น พรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมปราศจากผู้เทียบเทียมจึงเป็นแก่นแท้ของการฝึกบำเพ็ญเพียร

แต่ว่า ในขณะที่พุ่งทะลุขึ้นสู่ตำแหน่งราชันนั้น ทำให้นางได้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ท่ามกลางสถานการณ์ที่ยากลำบาก การทำให้จิตสงบขับใจมารให้สลาย สิ่งที่เป็นแก่นแท้มากที่สุดยังคงต้องอาศัยจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร หากปราศจากจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่แกร่งและมั่นคง เมื่อก้าวมาถึงจุดนี้แล้วก็คือก้าวเดียวขึ้นสู่สวรรค์ และก้าวเดียวลงสู่นรกอเวจี เสมือนดั่งก้าวอยู่บนหน้าผาสูงชันอย่างนั้น หากจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรไม่แกร่งพอแม้เพียงน้อยนิด ก็สามารถทำให้ธาตุไฟเข้าแทรก กระทั่งสลายทั้งกายเนื้อและจิตวิญญาณ

ท่ามกลางสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ ต่อให้มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมมากไปกว่านี้ก็ไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใด

“ผิด ผิดอย่างมหันต์” หลี่ชิเย่มองหน้านางแวบหนึ่ง ส่ายหัว และกล่าวว่า “เหมือนดั่งที่ข้าได้พูดเอาไว้อย่างนั้น ยามที่เจ้าเดินไปถึงก้าวนั้น พรสวรรค์ในอดีตของเจ้า ความแข็งแกร่งของเจ้า สิ่งที่เจ้าได้ฝึกฝนมา ชาติกำเนิดของเจ้าล้วนไม่มีความสำคัญ! นาทีนี้ สิ่งที่จะมาตัดสินความนึกคิดแวบหนึ่งของเจ้า คือจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร…”

“…อย่าลืมไปสิ สุดปลายทางของความสว่างก็คือความมืด ถ้าหากเจ้าก้าวเดินไปถึงที่สุดของความสว่างแล้ว ก็จะเผชิญกับความมืด ในเวลานี้ หาใช่ความมืดมายั่วยวนเจ้า แต่ตัวของเจ้าเองก็มีความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นความมืด หากไม่มีความมืดความสว่างจะมาจากไหนกัน ไม่มีความสว่างแล้วความมืดมาจากไหน ทั้งสองสิ่งที่เกิดคู่กันอยู่แล้ว”

คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่พูดด้วยอารมณ์และน้ำเสียงที่มีพลังฮึกเหิมยิ่ง ทำให้ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับหวั่นไหว

“หากเป็นเช่นนี้ ขอพี่ท่านได้โปรดขยายความให้ชัดแจ้ง” เมื่อราชันแท้จริงเซิ่นซวงได้สติกลับมา นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง

“เรื่องนี้ข้ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ เจ้าต้องพึ่งพาตนเอง ก้าวมาถึงจุดนี้แล้วใครก็ช่วยเจ้าไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วยังคงต้องพึ่งตนเอง” หลี่ชิเย่พูดเรียบเฉยว่า “ข้าจะพูดให้ง่ายๆ เป็นต้นว่าความเป็นอมตะ ด้านหน้าความสว่างเจ้าไม่สามารถก้าวต่อไปได้อีกแล้ว แต่ หันหน้าเข้าหาความมืด เจ้ายังคงมีความหวัง เจ้าจะเลือกเช่นใด? ”

เรื่องนี้…ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับตะลึง เมื่อเผชิญกับการเอ่ยถามเช่นนี้ของหลี่ชิเย่

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ราชันแท้จริงเซิ่นซวงหัวเราะเจื่อนๆ และกล่าวว่า “ไม่ขอปิดบังพี่ท่าน ข้ายังก้าวไปไม่ถึงระดับนั้น ไม่กล้าตอบพี่ท่านโดยขัดความรู้สึก ถ้าหากอาศัยสภาพการณ์ในขณะนี้ ข้าจะต้องให้คำตอบพี่ท่านแน่นอน ยืนหยัดในวิถีทางของข้า

“นั่นก็จริง” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “แต่ว่า เจ้าสามารถจินตนาการนิดหนึ่ง ถ้าหากเจ้ายืนอยู่ตรงหน้าความเป็นอมตะ หอจรัสศักดิ์สิทธิ์ แดนลัทธิเซียน ไม่สิ กระทั่งแดนสามเซียนทั้งหมด กระทั่งกล่าวได้ว่าชั่วนิรันดร์ มาอยู่ตรงหน้า เจ้าคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญหรือไม่? ไร้ค่าคู่ควรจะกล่าวถึง บางที เจ้าแค่ยื่นมือออกไปสักนิดก็สามารถลบมันออกไปเบาๆ ในเวลานี้ สิ่งที่ทำให้เจ้าเลือกอย่างแท้จริงเช่นใด ก็ต้องขึ้นอยู่กับจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของเจ้าแกร่งหรือไม่แล้ว”

“ชั่วนิรันดร์ก็ลบออกไปได้เบาๆ ” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง

ลองนึกดู บุคคลผู้หนึ่งหากก้าวถึงระดับเช่นนี้จริงๆ ก็เหมือนเช่นที่หลี่ชิเย่ได้พูดเป็นนัยไว้อย่างนั้น บางทีผู้ที่ก้าวถึงระดับความสูงเช่นนั้นไม่แคร์ทุกสิ่งอีกแล้ว ในสายตาทุกสิ่งเป็นเพียงมดปลวก เป็นเพียงฝุ่นผงเท่านั้น เป็นความจริงนาทีนี้สิ่งที่ทำให้ตัดสินใจเลือกไม่ใช่พรสวรรค์ และหรือชาติกำเนิด!

“ดังนั้น ครั้งนั้นขณะยังอ่อนด้อยจะไม่รู้สึกว่าจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรมีความสำคัญเพียงใด แต่ว่า เมื่อก้าวเดินไปถึงจุดสูงสุดในหล้า โดยเฉพาะจุดสูงสุดเป็นนิรันดร์ เวลานี้จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ตัดสินตัวของตนเอง และยังเป็นการตัดสินโลกทั้งโลก อาณาประชาราษฎร์นับล้านล้าน กาลเวลาที่เป็นนิรันดร์! ทั้งหลายทั้งปวงล้วนอยู่ที่หนึ่งความนึกคิดของเจ้า และสิ่งที่บงการความนึกคิดแวบเดียวนี้ของเจ้าก็คือจิตแห่งการบำเพ็ญเพียร! ” เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว ดูหนักแน่นจริงจังยิ่งนัก

…………………………………………………………………………………….