ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3014

ตอนที่ 3014 หลอมกลั่น

“ไม่ต้องการ” หินสีดำปฏิเสธความหวังดีของหลี่ชิเย่ทันควัน กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “ข้าถูกสยบอยู่ที่นี่ก็สบายดี สมควรอยู่อย่างสงบ ต่อให้สงบอีกเป็นพันเป็นหมื่นปีก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร”

“แหะให้เจ้าอยู่ที่นี่กลืนกินคนอื่นเป็นๆ อย่างนั้นรึ?” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะเยาะและกล่าวว่า “เจ้ายังต้องการกลืนกินผู้คนอยู่ที่นี่อีกสักกี่คนล่ะ?”

“เรื่องนี้โทษข้าไม่ได้” หินสีดำพูดเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างนั้น กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้าหากพวกเขาไม่โลภจะมีจุดจบเช่นนี้รึ? ขอเพียงพวกเขาสามารถรักษาจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของตนให้มั่นไม่หวั่นไหว พวกเขาจะตกเป็นอาหารอันโอชะของข้ารึ? ทั้งหลายทั้งปวงล้วนเกิดจากความโลภเท่านั้นเอง หาใช่เป็นข้าที่กลืนกินพวกเขาเป็นๆ แต่เป็นจิตมนุษย์!”

คำพูดเช่นนี้ของหินสีดำทำให้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับสะท้านภายในใจ ดีที่ในขณะนั้นมีหลี่ชิเย่เตือนสติ มิฉะนั้นล่ะก็ ไม่แน่นักนางก็อาจจะมีจุดจบเช่นนี้ก็เป็นไป ตายอย่างไร้ที่ฝัง

“แหะทำเล่นสำบัดสำนวน” กระบือดำขนาดใหญ่ยิ้มเยาะทีหนึ่ง กล่าวเหยียดหยามว่า “ต่อให้เจ้าเถียงข้างๆ คูๆ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่สามารถหักล้างความจริงว่าเจ้าได้กลายเป็นมารไปแล้ว”

“มารก็ดี เทพก็ช่าง” หินสีดำกล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “ธาตุแท้ก็เหมือนๆ กัน มันก็แค่เป็นโลกของปลาใหญ่กินปลาเล็กเท่านั้นเอง เทพกับมารมีข้อแตกต่างกันรึ? หากจะมีข้อแตกต่างมันก็แค่วิธีการไม่เหมือนกันเท่านั้น”

“เจ้ายังคงจำได้หรือไม่ ช่วงเวลาขณะที่เจ้ายังคงเป็นก้อนหินศักดิ์สิทธิ์ก้อนหนึ่งใต้ทะเลลึกดึกดำบรรพ์ จำได้หรือไม่ว่า ครั้งแรกที่เจ้าบังเกิดจิตวิญญาณและปัญญาขึ้นมา ขณะแหงนหน้ามองท้องฟ้านั้นความรู้สึกของเจ้าเป็นเช่นใด ความคิดแรกที่เกิดขึ้นคืออะไร? ขณะที่เจ้าอยู่ใต้ทะเลลึกดึกดำบรรพ์นั่น” ในเวลานี้หลี่ชิเย่ได้กล่าวขึ้นช้าๆ คำพูดของเขาเต็มไปด้วยท่วงทำนอง เต็มไปด้วยจังหวะจะโคน ทำให้ผู้คนอดที่จะใฝ่ฝันถึงไม่ได้

คำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่พลันทำให้หินสีดำหวั่นไหว จากนั้น เขาได้ตกอยู่ในความนิ่งเงียบ เหมือนว่าในขณะนี้เขาพลันกลับไปยังกาลเวลาขณะยังอยู่ใต้ทะเลลึกอย่างนั้น เหมือนว่าเขายังคงเป็นหินก้อนหนึ่งที่ไรทุกข์ไร้ความกังวลในเวลานั้น

“เงียบสงบมาก เงียบสงบมาก…” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ หินสีดำได้พึมพำขึ้นมาว่า “ทั้งสงบเงียบ และเงียบสงบ หนึ่งเดียวที่ขาดไปก็คือสงบเงียบเกินไป หากว่าคึกครื้นขึ้นอีกสักนิดก็จะยิ่งดี…” เมื่อหินสีดำเอ่ยมาถึงตรงนี้ดูเหมือนจะปัญญาอ่อนอยู่บ้าง เหมือนว่าเขาได้กลับไปยังวันเวลาที่ตนเองอยู่ในทะเลลึกดึกดำบรรพ์อีกครั้ง

เหมือนเช่นที่หลี่ชิเย่พูดเอาไว้อย่างนั้น วินาทีที่เขามีจิตวิญญาณและปัญญาขึ้นมา เขาแหงนหน้ามองดูท้องฟ้าขณะที่ยังอยู่ในทะเลลึกดึกดำบรรพ์นั้น ความคิดแรกในใจของเขานั้นคืออะไร เขาต้องการอะไรเล่า…

เวลานี้เมื่อนึกถึงความคิดแรกที่กำเนิดขึ้นมาอีกครั้ง ทุกสิ่งดูเหมือนจะค่อยๆ ห่างไกลออกไป ภายหลังเหมือนว่าเขาเกือบจะลืมความคิดแรกของตนไปแล้ว

อ๊ากกก…ขณะที่หินสีดำกำลังเหม่อลอยนั้น ความเจ็บปวดเกิดขึ้นเป็นระลอก เขาร้องน่าเวทนาเสียงแหลมขึ้นมา

เวลานี้ง่ามนิ้วของหลี่ชิเย่ได้มีเพลิงสัจธรรมที่ทิ้งตัวลงมา นี่คือเพลิงสัจธรรมสูงสุดที่ห่อหุ้มหินสีดำเอาไว้โดยพลัน และเริ่มเผาผลาญมัน

“เจ้าคิดจะทำอะไร…” หินสีดำหวาดผวายิ่งนัก ร้องเสียงดังขึ้นหมายดิ้นหลุด แต่ทว่า เขาถูกสยบอยู่ใต้ภูเขาไม่ว่าจะดิ้นรนอย่างไรก็หลบหนีจากเพลิงสัจธรรมของหลี่ชิเย่ไปได้

ต่อให้ไม่ได้ถูกสยบเอาไว้ ขอเพียงหลี่ชิเย่ต้องการหลอมกลั่นมันล่ะก็ มันก็ไม่สามารถดิ้นรนไปไหนได้

“ไม่ทำอะไร” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยว่า “ให้เจ้าได้คืนกับร่างเดิมเท่านั้น พลังความมืดบนตัวของเจ้ามันไม่ได้เป็นของเจ้า เป็นเพียงถูกผู้อื่นนำมาไว้บนตัวเจ้าเท่านั้น”

“ไม่…” หินสีดำร้องเสียงดังขึ้นมา “ข้าไม่ต้องการ ข้าถูกสยบอยู่ที่นี่ก็พอแล้ว ควรเป็นเช่นใดก็เป็นเช่นนั้น!”

“แหะข้าว่าอานุภาพเสียงพิณนั้นจะต่ำไปหน่อย หากต้องบดขยี้ทำลายเจ้าต้องยาวไปอย่างไม่มีกำหนด ยังคงให้ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ช่วยเจ้าหนึ่งแรงจะดีกว่า” กระบือดำขนาดใหญ่มีท่าทียินดีที่เห็นผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน กล่าวหัวเราะแหะแหะว่า “แม้ว่าเริ่มแรกจะเจ็บปวดนิดหน่อย แต่ว่า เจ็บสั้นดีกว่าเจ็บยาว เจ้าลองนึกดู ในครั้งนั้นขณะที่คนช้อนเจ้าขึ้นมาจากใต้ทะเลลึกดึกดำบรรพ์ และหลอมกลั่นเจ้า เจ้าก็เจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวเช่นกัน…”

อ๊ากกก…ระหว่างที่กระบือดำขนาดใหญ่กำลังพูดอยู่นั่นเอง หินสีดำได้ร้องเสียงแหลมน่าเวทนาขึ้นมา ในเวลานี้เอง ได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น มองเห็นร่างกายของหินสีดำเริ่มหลอมละลายขึ้น

หินสีดำมีชาติกำเนิดที่ไม่ธรรมดา คือสุดยอดหินศักดิ์สิทธิ์สูงสุด ประกอบด้วยเนื้อธาตุที่ฝืนลิขิตสวรรค์ แต่ว่า ยังคงไม่สามารถรองรับภายใต้การหลอมกลั่นด้วยเพลิงสัจธรรมของหลี่ชิเย่ได้ มันค่อยๆ หลอมละลายขึ้นมา

ท่ามกลางเสียงหลอมกลั่นดังจี๊ด จี๊ด จี๊ด มองเห็นควันดำที่ลอยขึ้นขณะที่เพลิงสัจธรรมกำลังเผาผลาญ ควันดูลอยขึ้นเป็นวงๆ เสมือนดั่งเป็นความโหดร้ายดึกดำบรรพ์อย่างนั้น

พลันที่ความมืดเช่นนี้โผล่ขึ้นมา มันสามารถทำให้ช่องว่างถูกกัดกร่อน สามารถได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ด ช่องว่างถูกกัดกร่อนจนกลายเป็นรูขนาดเล็กขึ้นมารูแล้วรูเล่า

ควันดำลักษณะเช่นนี้หากไปถูกตัวสิ่งมีชีวิตใดๆ ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ใบหญ้า หรือสิงสาราสัตว์และสัตว์ปีก พวกมันล้วนแล้วแต่ต้องถูกทำให้กลายเป็นมารได้ในพริบตาเดียว

เพียงแต่ขณะที่ควันดำเหล่านี้โผล่ออกมาโดยพลัน มืออีกข้างหนึ่งได้ปรากฏเพลิงแห่งสัจธรรมขึ้นมาแล้ว โดยที่เพลิงแห่งสัจธรรมเหล่านี้พลันเข้าพันธนาการกลุ่มควันดำที่ม้วนตัวลอยขึ้นมาเหล่านี้ และจัดการเผาไหม้พวกมันจนหายวับไปกับตาในพริบตาเดียว