ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3022

ตอนที่ 3022 ท้องฟ้าด้านทิศเหนือ

หลี่ชิเย่แค่มองดูกระบือดำขนาดใหญ่แวบหนี่งเท่านั้นโดยไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้น มองดูเมืองยักษ์ที่แตกหักเสียหาย และเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ไปเถอะ ที่นี่ก็ควรจบสิ้นได้แล้ว”

กระบือดำขนาดใหญ่พยักหน้า รู้ว่าที่ตรงนี้ก็คือศูนย์กลางของเรือปราบปรามไกลแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องเดินไปข้างหน้าอีกต่อไป

ก่อนจาก ราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดที่จะจ้องมองดูถ้ำยักษ์อีกครั้งหนึ่ง หน้าตาแสดงออกถึงความกังวล และบังเกิดเงาทมิฬในใจที่ไม่อาจลบเลือนไป เนื่องจากนางรู้ว่าสิ่งนี้บ่งบอกถึงอะไร

ขณะที่หลี่ชิเย่ไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย และไม่ได้ไปมองมันอีก และเขาก็ไม่ได้ใส่ใจว่าร่างเงานั้นจะเป็นหรือตาย หันหลังจากไปทันที

ตอนที่พวกของหลี่ชิเย่ออกมาจากโลกใบเล็กแห่งนี้ ทั่วทั้งโลกใบเล็กอยู่ในสภาพเงียบสงัดแล้ว ทั่วทั้งโลกใบเล็กเงียบสงบอย่างยิ่ง กระทั่งกล่าวได้ว่าไร้ซุ่มไร้เสียงใดๆ

ก่อนหน้านั้น มียอดฝีมือ ผู้ยิ่งใหญ่จำนวนไม่น้อยที่ทะลักเข้ามายังโลกใบเล็กแห่งนี้ นับว่าเป็นภาพที่มีความคึกคักอย่างยิ่ง การศึกเมื่อครู่นั่นเอง ทำเอาบรรดายอดฝีมือ ผู้ยิ่งใหญ่ต่างขวัญหนีดีฝ่อ ต่างทยอยกันล่าถอยออกจากโลกใบเล็กแห่งนี้ ส่งผลให้โลกใบเล็กแห่งนี้สงบเงียบขึ้นมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ขณะที่พวกของหลี่ชิเย่ได้ก้าวเดินออกมานั้น ทหารอเวจีที่เคยเดินทัพก็อันตรธานหายไป ไม่รู้ว่าพวกมันล้วนกระโดดลงไปในหม้อน้ำทองแดงจนหมดสิ้น หรือว่าพวกมันได้ไปยังสถานที่อื่นแล้ว

ขณะที่ขบวนของหลี่ชิเย่ก้าวเดินออกมานั้น ทั่วทั้งบริเวณโลกใบเล็กเงียบสงบจนดูน่ากลัว เหมือนว่าทั่วทั้งโลกใบเล็กเหลือเพียงพวกเขาเท่านั้นเอง นาทีนี้เวลานี้ ท่ามกลางโลกใบเล็กแห่งนี้ นอกเหนือจากพวกเขาแล้ว อย่าว่าแต่เงาคนสักคนเลยแม้แต่เงาผีก็ไม่มีให้เห็น

เหมือนว่าบรรดาสิ่งปราศจากชีวิตที่อยู่ในโลกใบเล็กล้วนแล้วแต่หลบซ่อนตัว และไม่เผยโฉมออกมาให้เห็นอีกแล้ว

ราชันแท้จริงเซิ่นซวงเข้าใจ การที่โลกใบเล็กพลันกลายเป็นเงียบสงบเป็นเพราะเกี่ยวเนื่องกับการศึกเมื่อครู่ สืบเนื่องจากร่างเงานั้นที่หลบหนีไป ทำให้บรรดาสิ่งปราศจากชีวิตที่อยู่ในโลกใบเล็กล้วนแล้วแต่อันตรธานหายไป

สิ่งนี้หาใช่บอกว่าสิ่งปราศจากชีวิตทั้งหมดล้วนแล้วแต่ตายไปหมดแล้ว พวกมันแค่หลบซ่อนตัวเท่านั้นเอง เกรงว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว พวกเขาก็จะปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

นี่แหละคือสิ่งที่ราชันแท้จริงเซิ่นซวงกังวลมากที่สุด สิ่งปราศจากชีวิตที่อยู่ภายในโลกใบเล็กทั้งหมด และหรือสามารถเรียกมันว่ากองทัพคนตาย เกรงว่าจะมีขนาดที่ใหญ่มาก เฉกเช่นฮ่องเต้รถศักดิ์สิทธิ์ เจ้าอิทธิพลอาชาศึกต่างก็เคยเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงร่างเงาคนนั้นที่อยู่ในเตาหงส์เลย

พวกเขาที่เป็นกองทัพคนตายที่น่าสยองขวัญและล่องลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่เช่นนี้ เกรงว่าใช่จะไม่มีเหตุผลอยู่ในนั้น บางทีพวกมันอาจกำลังเดินทางปราบปรามไกลอยู่

ส่วนที่ว่าเดินทางปราบปรามไกลอะไรนั้นนางไม่ชัดเจน บางทีอาจมีความเป็นไปได้ว่า กองทัพคนตายทัพลักษณะเช่นนี้ต้องเป็นทัพปราบปรามไกลต่อแดนลัทธิเซียนทั้งหมด

เมื่อพวกของหลี่ชิเย่ได้ออกจากโลกใบเล็กนี้แล้ว และยืนอยู่บนกาบเรือของเรือปราบปรามไกลจึงพบว่า เรือปราบปรามไกลกำลังแล่นไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่สูงมาก

นาทีนี้เวลานี้เรือปราบปรามไกลมีความเร็วที่รวดเร็วมาก เสมือนดั่งประกายที่เคลื่อนไหววิ่งผ่านท้องฟ้าที่ว่างเปล่า ทั้งยังไร้ซุ่มไร้เสียงอีกด้วย คล้ายเป็นเรือวิญญาณที่มาจากนรกอเวจีอย่างแท้จริง

ขณะที่เรือปราบปรามไกลกำลังวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงนั้น ขณะที่ก่อนหน้านั้นเรือแตกหัก และหรือเศษชิ้นส่วนเรือจำนวนมากที่ล่องลอยออกมาก่อนใครกลับค่อยๆ หยุดลงอย่างช้าๆ

เรือชำรุดแตกหัก และหรือเศษชิ้นส่วนที่ล่องลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ หลังจากที่พวกมันได้ลอยเข้าไปยังท้องฟ้าด้านทิศเหนือแล้ว พวกมันได้ค่อยๆ ช้าลง กระทั่งหยุดไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป เหมือนว่าพวกมันได้สูญเสียพลังที่จะล่องลอยต่อไปอีกแล้ว

ขณะที่เรือปราบปรามไกลกลับตรงกันข้าม เมื่อเรือชำรุดแตกหัก และหรือเศษชิ้นส่วนต่างลดความเร็วลง กระทั่งหยุดนิ่ง เรือปราปรามไกลกลับเพิ่มความเร็วมากขึ้น เสมือนดั่งเป็นวาฬยักษ์ที่กระโจนบินร่อนอยู่ที่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือที่กว้างขวางไร้ขอบเขตแห่งนี้

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เรือปราบปรามไกลเร่งความเร็วไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มันไม่ได้เดินทางอ้อมแต่อย่างใด ดูจากลักษณะท่าทางของการบินด้วยความเร็วสูงนั้น มันมีที่หมายที่ชัดเจนมาก มันบินอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ตนต้องการไปให้ถึงอย่างแม่นยำ

ย่อมไม่ต้องสงสัย เรือปราบปรามไกลมีพลังที่แข็งแกร่งมากปราศจากผู้ต่อกรสายหนึ่งที่ขับเคลื่อนให้พวกมันแล่นไปข้างหน้า บางทีอาจมีบางสิ่งบางอย่างในท้องฟ้าด้านทิศเหนือที่ดึงดูดพวกมันเอาไว้ ให้พวกมันมุ่งหน้าแล่นไปอย่างรวดเร็วในทิศทางที่แน่นอน

“มาด้วยความตั้งใจ” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงที่มองดูเรือปราบปรามไกลแล่นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว โดยมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่แน่นอนแล้วก็เข้าใจได้ว่า การล่องลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ของเรือชำรุดแตกหัก และหรือเศษชิ้นส่วนอื่นๆ มีความเป็นไปได้อาจมาจากสาเหตุต่างๆ นานา

แต่ทว่า เรือปราบปรามไกลแตกต่างกัน พวกมันขับเคลื่อนออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนยิ่งนัก พวกมันไปจากทะเลปุ๊ตู้ไห่เรียกว่ามีเป้าหมายที่ชัดเจนอย่างยิ่ง

แม้ว่าระยะทางจากทะเลปุ๊ตู้ไห่กับท้องฟ้าด้านทิศเหนือห่างไกลจนสุดจะคาดเดา แต่เรือปราบปรามไกลยังคงแล่นอย่างรวดเร็วไปยังทิศทางนี้ด้วยความแม่นยำยิ่ง ตลอดขั้นตอนทั้งหมดไม่ได้มีการวิ่งอ้อม กระทั่งไม่เคยปรากฏข้อผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้น

ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงไม่กล้ายืนยันว่า มันเป็นเพราะพลังอะไรที่ส่งผลให้เรือปราบปรามไกลแล่นออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ และมุ่งหน้าตรงไปยังท้องฟ้าด้านทิศเหนือกันแน่

“สวยมาก…” จังหวะที่เรือปราบปรามไกลกำลังเดินทางด้วยความรวดเร็วนั้น หลิ่วเยี่ยนไป๋ที่นั่งอยู่บนหลังกระบือร้องเสียงหลงขึ้นมา และชี้ไปยังข้างหน้า

ด้วยเหตุที่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือและทะเลปุ๊ตู้ไห่ที่แตกต่างกับผู้อื่น ทำให้ท้องฟ้าด้านทิศเหนือและทะเลปุ๊ตู้ไห่กลายเป็นสถานสองแห่งที่ที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง กล่าวสำหรับยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนทั้งหมดในแดนลัทธิเซียนแล้ว ท้องฟ้าด้านทิศเหนือคือสวนสนุกของผู้สำรวจ ที่ตรงนี้เต็มไปด้วยความอันตราย และเต็มไปด้วยเรื่องประหลาดมหัศจรรย์ที่จะได้พบเจอ ขณะที่ทะเลปุ๊ตู้ไห่คือเส้นทางของการปราบปราม เป็นที่พักพิงสุดท้ายของระดับปฐมบรรพบุรุษ

ด้วยเหตุนี้เอง จึงไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่เข้าสู่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือในทุกๆ ปี ในจำนวนพวกเขามีราชันแท้จริงที่ปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้า และผู้ไม่มีความสำคัญที่ไร้ชื่อเสียงบารมี

จุดประสงค์ของการเข้าสู่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือก็มีหลากหลาย มีผู้ที่เข้าสู่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือก็เพื่อหวังได้พบเรื่องราวประหลาดมหัศจรรย์ มีผู้ที่เข้าสู่ท้องฟ้าด้านทิศเหนือเพียงเพื่อต้องการเปิดหูเปิดตา ได้เห็นสิ่งที่เป็นปาฏิหาริย์เท่านั้น

ตูม…ตูม…ตูม…จังหวะที่หลิ่วเยี่ยนไป๋กำลังเหม่อลอยนั้น เสียงที่ฟังดูอึดอัดเสียงหนึ่งดังขึ้น ท่ามกลางเสียงอึดอัดดังขึ้นมาเป็นระลอก เหมือนช่องว่างทั้งหมดได้สั่นไหวโคลงเคลงทีหนึ่ง

ขณะที่หลิ่วเยี่ยนไป๋มองไปยังทิศทางที่เสียงดังตูมตามส่งเข้ามา เห็นเพียงภูเขาที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารปรากฎตัวขึ้นบนท้องฟ้าว่างเปล่า ภูเขาลูกนี้ส่งประกายสีเงินแวบวับ ภูเขาลูกนี้มีขนาดสูงใหญ่มาก มันเหมือนหลอมสร้างขึ้นมาด้วยเงินจำนวนนับไม่ถ้วน และบนภูเขาสีเงินลูกนี้ได้สลักอักขระยันต์ที่แปลกประหลาดยิ่งนัก ขณะที่อักขระยันต์เหล่านี้ส่งประกายแวบวับนั้น เหมือนเป็นดวงตาแต่ละข้างที่กำลังกะพริบหนังตาอย่างนั้น แปลกมา และประหลาดมาก

ภูเขาสีเงินที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารลูกนี้กำลังเคลื่อนที่ มันหาใช่เป็นการเคลื่อนที่เอง ด้านหน้าของภูเขาสีเงินลูกนี้ถึงกับมีช้างขนาดยักษ์แต่ละเชือกที่ลากให้มันเคลื่อนไป

ช้างขนาดยักษ์แต่ละเชือกหาใช่สิ่งมีชีวิต แต่เป็นช้างหินแต่ละตัว ลักษณะของช้างหินแต่ละตัว ไม่รู้ว่ามันคือหินแกะสลัก หรือว่าตัวของมันเองก็เกิดจากหินโดยธรรมชาติ สรุปก็คือ ดูไม่ออกว่ามันเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ หรือสร้างขึ้นภายหลัง ช้างทุกตัวล้วนแล้วแต่เหมือนมีชีวิต

บนหลังของช้างหินแต่ละตัวถูกคล้องเอาไว้ด้วยโซ่เหล็กที่ทั้งยาวและมีขนาดใหญ่ และโซ่เหล็กพันธนาการไว้กับภูเขา ด้วยเหตุนี้ ช้างหินแต่ละตัวเหล่านี้จึงลากภูเขาสีเงินลูกนี้ก้าวเดินไปข้างหน้าท่ามกลางท้องฟ้าด้านทิศเหนือ

เมื่อช้างหินแต่ละตัวก้าวเท้าออกไปพร้อมกับลากเอาภูเขาสีเงินไปข้างหน้า ก็จะสามารถได้ยินเสียงเคลื่อนที่ดังตูม ตูม ตูมที่เป็นเสียงเคลื่อนที่ และเสียงฝีเท้าของช้าง

แม้ช้างหินจะงุ่มง่าม แต่ว่า ความเร็วที่ลากภูเขาสีเงินเคลื่อนที่นั้นรวดเร็วอย่างยิ่ง อาศัยคำว่าห้อตะบึงมาเปรียบเปรยก็ไม่นับว่าเกินเลย

“หนึ่งตัว สองตัว สามตัว…เก้าตัว ทั้งหมดมีเก้าตัว” หลิ่วเยี่ยนไป๋ได้นับจำนวนช้างหินแต่ละตัวเหล่านี้

‘ช้างนพเก้าลากบรรพต’ กระบือดำขนาดใหญ่ไม่รู้สึกแปลกใจ ขณะมองดูภาพที่อยู่ตรงหน้า

……………………………………………..