ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3026

ตอนที่ 3026 การค้าขายกับสระเฟยตี้ฉือ

ในใจของบรรดผู้บำเพ็ญตนจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง เมื่อได้ยินเรื่องราวเช่นนี้จากผู้อาวุโส ต่างรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ก่อนหน้านี้ยังมีกลุ่มคนรุ่นใหม่จำนวนไม่น้อยที่พกพาจิตใจที่ชอบล้อเล่น และหรือชอบเล่น รู้สึกว่าเฉกเช่นสถานที่อย่างสระเฟยตี้ฉือเป็นสถานที่ที่น่าสนใจยิ่งทีเดียว

เวลานี้ หลังจากได้ฟังเรื่องราวเช่นนี้แล้ว พวกเขาอดที่จะหวาดหวั่นพรั่นพรึงในใจไม่ได้ มักรู้สึกมีดวงตาทมิฬเยือกเย็นคู่หนึ่งจับจ้องที่ด้านหลังของตน ทำให้เสียวสันหลังวาบ และถึงกับมีเหงื่อเย็นไหลโทรมกายออกมา

“ที่พี่ท่านพูดถึงคือราชันเตียนตี้รึ?” ผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งหลังจากได้ฟันเรื่องราวนี้แล้ว เอ่ยถามขึ้นเบาๆ

ผู้อาวุโสผู้นี้เพียงมองหน้าเขาด้วยท่าทีเย็นชาทีหนึ่ง ไม่ได้ตอบคำถามของเขา

“เป็นบรรพบุรุษราชันเตียนตี้จริงๆ รึ?” ศิษย์ผู้นี้ของนิกายถึงกับหวาดผวาเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ร้องเสียงหลงและเอ่ยถามขึ้นมา

แต่ว่า ผู้อาวุโสผู้นี้ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก มองดูสระเฟยตี้ฉือแล้วนิ่งเงียบ

แม้ว่าอาวุโสผู้นี้ไม่ยอมพูดอะไรอีก แต่ว่า ภายในใจของศิษย์เหล่านี้ของนิกายเป็นที่เข้าใจแล้ว พวกเขาต่างรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง และสูดหายใจเข้าทีหนึ่ง

เนื่องจาก ‘ราชันเตียนตี้’ ที่พูดถึงก็คือหนึ่งในบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดของนิกายพวกเขา แต่ว่าบันทึกเรื่องราวที่เกี่ยวกับบรรพบุรุษผู้นี้ของนิกายพวกเขากลับมีน้อยมาก และไม่เคยได้ยินผู้อาวุโสคนใดที่เคยเอ่ยถึงบรรพบุรุษผู้นี้มาก่อน

กล่าวสำหรับนิกายพวกเขาแล้ว บรรพบุรุษผู้นี้ซึ่งเคยเป็นบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งที่สุดของนิกายนั้น ในขณะเดียวกันก็เหมือนเป็นคนแปลกหน้าอย่างนั้น ทั่วทั้งนิกายก็ไม่ได้มีบันทึกเรื่องราวใดๆ เกี่ยวกับตัวเขาเลย

เวลานี้ศิษย์ของนิกายก็ได้เข้าใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้วว่า เพราะอะไรบันทึกภายในของนิกายจึงไม่มีบันทึกเกี่ยวกับบรรพบุรุษราชันเตียนตี้ผู้นี้

พวกเขาถึงกับสั่นเทิ้มทีหนึ่งเมื่อนึกมาถึงตรงนี้ กระทั่งเหงื่อเย็นออกมาจากฝ่ามือตลอด

สมควรทราบว่า ราชันแท้จริงที่มีความแข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกร มีความปราดเปรื่องน่าทึ่งยากจะหาใดเทียมคนหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้วถึงกับคลุ้มคลั่งจนตาย มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสยองขวัญเพียงใด เบื้องหลังของมันมีเรื่องอะไรที่ชวนให้หวาดหวั่นพรั่นพรึงกันแน่

ในทัศนะของผู้เยาว์จำนวนเท่าใดที่มองว่า ลำพังราชันแท้จริงคนหนึ่งก็นับว่าปราศจากผู้ต่อกรมากพอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นราชันแท้จริงที่ปราดเปรื่องยากจะหาผู้ใดเทียมเล่า โลกนี้ยังจะมีสิ่งใดที่สามารถบงการ หรือกลั่นแกล้งราชันแท้จริงได้เล่า

แต่ว่า ด้วยราชันแท้จริงที่ปราดเปรื่องยากจะหาผู้ใดเทียมผู้หนึ่งนี่แหละ ท้ายที่สุดแล้วถึงกับคลุ้มคลั่งจนตาย มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสยองขวัญมากเช่นใดกันเล่า?

“นี่ นี่ นี่คือคำสาปรึ?” ผู้เยาว์ที่รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง สั่นเทิ้มทีหนึ่ง อดที่จะสั่นเทาขึ้นในใจไม่ได้

“ใจมาร” ผู้อาวุโสกล่าวน่าเกรงขามว่า “นับแต่วินาทีที่มีการซื้อขายแลกเปลี่ยน ใจมารก็ได้หลบอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของจิตใจแล้ว มันจะคอยหาโอกาสกลืนกินเจ้า!”

“ใจมาร” บรรดาผู้เยาว์ต่างพึมพำกับตัวเอง รู้สึกหวาดเสียวภายในใจของพวกเขา

แม้แต่ราชันแท้จริงคนหนึ่งยังคงถูกในมารของตนกลืนกิน สุดท้ายต้องคลุ้มคลั่งจนตาย ลองจินตนาการดู แม้แต่ราชันแท้จริงที่ปราดเปรื่องน่าทึ่งยากจะหาผู้ใดเทียมก็ไม่สามารถรอดไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอย่างพวกเขา

“ยังคิดจะไปซื้อขายแลกเปลี่ยนอีกหรือไม่?” ระดับผู้อาวุโสมองดูด้วยสายตาเย็นชากับผู้เยาว์ของตน

บรรดาผู้เยาว์ข้างกายของเขาต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน พวกเขาล้วนแล้วแต่เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า สุดท้าย ศีรษะพวกเขาส่ายเหมือนกับป๋องแป๋งอย่างนั้น ในเวลานี้ แววตาที่มองไปยังสระเฟยตี้ฉือพลันเปลี่ยนไปแล้ว ส่วนลึกของแววตาพลันเปี่ยมด้วยความหวาดกลัว

ก่อนหน้านี้ พวกเขาต่างรู้สึกว่าการซื้อขายแลกเปลี่ยน การไถ่คืนในลักษณะเช่นนี้ของสระเฟยตี้ฉือนั้นน่าสนใจมาก น่าลองมากอย่างนั้น แต่ทว่า เวลานี้พวกเขาต่างรู้สึกว่าไม่สนุก และรู้สึกหวาดเสียวเมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้

“แปลกจัง…” ขณะกระบือดำขนาดใหญ่จ้องมองดูสระเฟยตี้ฉือ มองดูโลกที่พร่างพราวนั่น และกล่าวว่า “เหตุใดจึงมีประกายแสงที่แหลมคมเพิ่มขึ้นมาชั้นหนึ่งได้ นี่ต้องการทำอะไร ไม่ให้ผู้คนเข้าไปรึ?”

“เพราะว่าได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว” หลี่ชิเย่มองดูสระเฟยตี้ฉือทีหนึ่ง กล่าวเรียบเฉยว่า “แม้แต่มันก็ยังเข้าสู่ลักษณะของการป้องกัน เจ้าก็จินตนาการเอาเองก็แล้วกัน”

“หรือว่าการบินมาของอุกกาบาตในวันนั้น ภายในท้องฟ้าด้านทิศเหนือมีประกายแสงที่ระเบิดขึ้นมาคือเปล่งออกมาจากสระเฟยตี้ฉืออย่างนั้นรึ?” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงเองก็รู้สึกตระหนก เมื่อนึกถึงภาพของอุกกาบาตยักษ์บินเข้าท้องฟ้าด้านทิศเหนือในขณะนั้น

ในครั้งนั้น หลังจากที่อุกกาบาตยักษ์บินโฉบผ่านด่านเทียนสงกวานไปแล้ว ก็ได้บินเข้าไปในท้องฟ้าด้านทิศเหนือ ในขณะนั้น ลึกเข้าไปในท้องฟ้าด้านทิศเหนือมีประกายแสงที่ไม่มีสิ้นสุดระเบิดขึ้น สร้างความหวั่นไหวต่อจิตใจผู้คนมากเหลือเกิน

“โอ้แม่จ๋า มีผู้ยิ่งใหญ่จะมาแล้ว ไม่ถูก บางทีต้องบอกว่ามีผู้มีอำนาจจะมาแล้ว” กระบือดำขนาดใหญ่ถึงกับหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม และกล่าวว่า “สระเฟยตี้ฉือเห็นการณ์ไกลมากกว่าพวกเราเสียอีกนะเนี่ย”

ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงก็รู้สึกสะท้าน แม้แต่สระเฟยตี้ฉือยังเข้าสู่โหมดป้องกันล่ะก็ เช่นนั้นแล้วย่อมสามารถจินตนาการถึงผลของมันได้แล้ว

สระเฟยตี้ฉือในฐานะที่เป็นหนึ่งในหกพื้นที่ไถ่ถอนชั่วร้าย มันมีความน่ากลัวเพียงใด และมีความลึกลับเช่นใด แม้แต่ระดับบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งปราศจากผู้ต่อกร หรือผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราดเปรื่องยากจะหาผู้ใดเทียม ก็ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นในสระเฟยตี้ฉือ

“คุณชายต้องการเข้าไปจริงรึ?” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงรู้สึกตระหนก และกล่าวว่า “เรื่อง เรื่อง เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่เป็นมงคล”

แม้ว่าราชันแท้จริงเซิ่นซวงจะมีความมั่นใจในกำลังความสามารถของหลี่ชิเย่ แต่ว่า การซื้อขายแลกเปลี่ยนของสระเฟยตี้ฉือมีความชั่วร้ายอย่างยิ่งตลอดมา ผู้คนจำนวนมากที่เคยทำการค้าด้วยแล้ว ท้ายสุดก็ไม่ได้ตายดี สิ่งนี้นับว่าแปลกประหลาดมาก และชั่วร้ายมากเหลือเกิน

“บางทีกล่าวสำหรับท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว สิ่งนี้ก็เป็นการขัดเกลาอย่างหนึ่ง” กระบือดำขนาดใหญ่เอียงคอครุ่นคิดทีหนึ่ง และกล่าวว่า “หากเป็นเช่นนี้จริงล่ะก็ ไหนเลยจะไม่ใช่เป็นการเจียระไนจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรที่ดียิ่งอย่างหนึ่งของท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เล่า?”

กระบือดำขนาดใหญ่มีประสบการณ์กว้างไกลยิ่งกว่า ยืนอยู่ในมุมมองที่สูงยิ่งกว่า ดังนั้น สิ่งที่เขามองเห็นจึงอยู่เหนือคนอื่นๆ

ทัศนะเช่นนี้ของกระบือดำขนาดใหญ่ทำให้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงตะลึงงัน แต่ว่า เมื่อครุ่นคิดให้ละเอียดแล้วดูเหมือนจะมีเหตุผล จะอย่างไรเสีย จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของหลี่ชิเย่นั้นแข็งแกร่งปานใด ถ้าเป็นคนอื่นอาจได้รับผลกระทบ แต่ หลี่ชิเย่ไม่เห็นจะเป็นเช่นนั้น

“ดีมันดีหรอก” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวช้าๆ ว่า “เสียดาย สิ่งที่ข้าต้องการ สระเฟยตี้ฉือให้ข้าไม่ได้! มิฉะนั้นล่ะก็ นับว่าน่าสนใจมากทีเดียว”

เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้ได้หยุดนิดหนึ่ง สายตานั้นลึกล้ำยิ่งนัก มองไปที่สระเฟยตี้ฉือและกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “สิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุด…”

ราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดที่จะจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ ในใจของนางก็อยากรู้อยากเห็นและมีความการหายยาก นางเองก็อยากรู้นักว่า สิ่งที่ล้ำค่าที่สุด ยากจะตัดใจมากที่สุดในใจของหลี่ชิเย่นั้นคือสิ่งใดกันแน่!

แน่นอน ในทัศนะของราชันแท้จริงเซิ่นซวงมองว่า ต้องไม่ใช่ของวิเศษแน่นอน และไม่ใช่เคล็ดวิชาอะไร จะอย่างไรเสียกล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว สิ่งที่เรียกว่าของวิเศษ เคล็ดวิชา เขาไม่เคยนำมาใส่ใจ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นของล้ำค่าที่สุด ยากที่จะตัดใจมากที่สุดในใจของเขา

บางทีอาจเป็นคนบางคน? ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับคิดเช่นนี้ ถ้าหากมีคนเช่นนั้นจริงๆ ทำให้หลี่ชิเย่ยากตัดใจ สิ่งที่เป็นของล้ำค่ามากที่สุดในใจของหลี่ชิเย่ แล้วมันจะเป็นคนที่มีลักษณะเช่นใดกันเล่า

หากจะกล่าวว่า มีคนผู้หนึ่งสามารถกลายเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดภายในในของหลี่ชิเย่ ย่อมจะต้องเป็นผู้ที่ยากจะหาใดเทียมในหล้า ปราดเปรื่องน่าทึ่งนับแต่อดีตถึงปัจจุบันแน่นอน อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ใช่คนอย่างนาง!

ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับมีความกระหายอยาก นางต้องการพบกับคนเช่นนี้มาก ถ้าหากมีคนเช่นนี้จริง

ทว่าจากนั้น ราชันแท้จริงเซิ่นซวงก็อดที่จะส่ายหน้าไม่ได้ นางครุ่นคิดอย่างละเอียดทีหนึ่ง โลกนี้เกรงว่าไม่มีผู้ใดสักคนที่สามารถเหนี่ยวรั้งตัวหลี่ชิเย่เอาไว้ และไม่มีผู้ใดสามารถสยบจิตใจดวงนั้นของหลี่ชิเย่ได้ บางทีอาจไม่มีใครสักคนที่สามารถกลายเป็นคนที่ล้ำค่ามากที่สุด ยากที่จะตัดใจมากที่สุดภายในใจของเขา!

…………………………………………………………….