ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3027

ตอนที่ 3027 พระอริยะเทียนหลง

สุดท้าย เรือปราบปรามไกลก็ได้หยุดลงในที่สุด มันจอดชิดอยู่ข้างๆ ลูกอุกกาบาตยักษ์นั่น

เมื่อเรือปราบปรามไกลได้จอดชิดอยู่ข้างๆ ลูกอุกกาบาตยักษ์ช้าๆ ก็คล้ายเป็นเรือยักษ์ลำหนึ่งที่จอดทอดสมออยู่ในท่าเรืออย่างนั้น ดูจากเรือปราบปรามไกลแล้วเหมือนมีความรู้สึกได้กลับบ้านอย่างนั้น

“ดูท่าเป้าหมายของเรือปราบปรามไกลก็คือลูกอุกกาบาตยักษ์นะเนี่ย” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับพึมพำขึ้นมา เมื่อเห็นเรือปราบปรามไกลจอดชิดอยู่ข้างๆ ลูกอุกกาบาตยักษ์

“แหะที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือศึกใน” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะและกล่าวว่า “เห็นทีครั้งนั้นจะต้องเกิดเรื่องสกปรกขึ้น เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเปิดเผยได้”

ราชันแท้จริงเซิ่นซวงได้แต่ทอดถอนใจออกมาเบาๆ ไม่ต้องการไปวิจารณ์บรรพชนรุ่นก่อน จะอย่างไรเสีย นางเองไม่รู้อะไรเลยในรายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในครั้งนั้น ไม่กล้าตัดสินความง่ายดาย เพื่อป้องกันไม่ทำให้ชื่อเสียงของปรัชญาเมธีต้องเสียหาย

“พวกเราขึ้นไปเถอะ” หลี่ชิเย่มองดูลูกอุกกาบาตยักษ์แล้วยิ้มบางๆ กระโดดลงจากเรือปราบปรามไกล

พวกกระบือดำขนาดใหญ่ตามติดด้านหลัง ทยอยกันกระโดดลงจากเรือปราบปรามไกลขึ้นไปบนลูกอุกกาบาตยักษ์

ขณะที่พวกของหลี่ชิเย่เหยียบลงบนลูกอุกกาบาตยักษ์นั้น คลื่นความร้อนสายหนึ่งได้เข้ามากระทบใบหน้า เหมือนว่า ณ ที่ตรงนี้มีอะไรบางสิ่งที่ร้อนแผดเผากำลังเผาไหม้อยู่อย่างนั้น

ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าลูกอุกกาบาตยักษ์ทั้งลูกมีขนาดใหญ่โตเท่าใด กล่าวได้ว่าลูกอุกกาบาตยักษ์ลูกนี้ใหญ่กว่าดาวเคราะห์ขนาดยักษ์จำนวนมาก ด้วยลูกอุกกาบาตยักษ์ลักษณะเช่นนี้ ไม่รู้ว่ามีระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจำนวนเท่าไรเมื่ออยู่ตรงหน้าของมันแล้ว ยังเป็นไม่ได้แม้แต่จุดเล็กๆ เท่านั้น

ลองนึกภาพดูว่า พื้นที่ด้านในของลูกอุกกาบาตยักษ์เช่นนี้กว้างขวางเพียงใด ทั่วทั้งบริเวณเหมือนเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง

ขณะที่พวกของหลี่ชิเย่ยืนอยู่บนผืนแผ่นดินของลูกอุกกาบาตยักษ์นั้น คลื่นความร้อนสายหนึ่งได้เข้ามาปะทะใบหน้า พลันทำให้ผู้คนรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาทันที

ทอดสายตามองออกไป ที่ที่สายตาสามารถมองเห็นล้วนแล้วแต่เป็นดินสีน้ำตาล หรือจะพูดให้ถูกต้องก็คือ ที่สายตามองเห็นล้วนแล้วแต่เป็นดินที่ไหม้เกรียม เหมือนว่าแผ่นดินบริเวณนี้ล้วนแล้วแต่ถูกเผาไหม้จนเกรียมมาก่อน

เพียงแต่กาลเวลาผ่านไปนานมากเกินไปแล้ว จากการที่ถูกทำลายโดยปรากฎการณ์ธรรมชาติ ทำให้ดินไหม้เกรียมทั้งหมดต่างกลับคืนสู่ดั้งเดิมอีกครั้งแล้ว

บนผืนแผ่นดินสีน้ำตาลเช่นนี้ปรากฏคลื่นความร้อนสายหนึ่งปะทะใบหน้า แม้ว่าเหนือศีรษะขึ้นไปจะไม่ได้มีดวงตะวันที่เผาจนผู้คนรู้สึกวิงเวียน แม้ว่าใต้พื้นดินก็ไม่ได้มีภูเขาไฟที่ปะทุเป็นไอความร้อนขึ้นมา แต่ว่า ท่ามกลางผืนแผ่นดินสีน้ำตาลแห่งนี้กลับมีคลื่นความร้อนสายหนึ่งที่ไม่สามารถจางหายไป เหมือนว่ามันเป็นเช่นนี้ตลอดพันล้านปีที่ผ่านมา คลื่นความร้อนลักษณะเช่นนี้ก็คล้ายเป็นวิญญาณที่วนเวียนอยู่ไม่จางหายอย่างนั้น

เวลานี้ กระบือดำขนาดใหญ่ได้ย่อตัวต่ำลง และทำลายดินน้ำตาลด้วยการบดละเอียด แล้วพิจารณาดูอย่างละเอียด

“ดินกลายเป็นดินเหนียวสำหรับทำเครื่องปั้นดินเผา เพียงแต่เวลาผ่านไปเนิ่นนานเกินไป จึงถูกทำลายโดยปรากฎการณ์ธรรมชาติเช่นกัน” กระบือดำขนาดใหญ่ปล่อยให้ดินน้ำตาลในมือล่องลอยไปตามลม และกล่าวสรุปว่า “ในครั้งนั้น ที่นี่เคยถูกไฟโลกันตร์ที่น่ากลัวยิ่งเผาผลาญมาก่อน ทำให้ผืนแผ่นดินล้วนถูกเผาจนกลายเป็นดินเหนียวสำหรับทำเครื่องปั้นดินเผา ผู้ที่มีกำลังความสามารถขนาดนี้ได้นั้น ทั่วโลกมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น”

“ตัวลูกอุกกาบาตยักษ์ลูกนี้คือของวิเศษในตัวของมันเองอยู่แล้ว ภายในดินเต็มไปด้วยโลหะศักดิ์สิทธิ์ สิ่งนี้เป็นการบ่งบอกว่า ลูกอุกกาบาตยักษ์ทั้งลูกก็คือเหมืองแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารยากจะหาใดเทียมอยู่แล้ว แต่ว่า ภายใต้ไฟโลกันตร์ที่น่าสยองขวัญยิ่ง ยังคงถูกหลอมกลั่นให้กลายเป็นดินเหนียวสำหรับเครื่องปั้นดินเผา ไฟโลกันตร์ลักษณะเช่นนี้คือพลังที่น่าสยองขวัญของปฐมบรรพบุรุษ” ครั้นกระบือดำขนาดใหญ่เอ่ยมาถึงตรงนี้ได้หัวเราะเยาะทีหนึ่ง

“เหตุใดจะต้องเผาผลาญที่ตรงนี้เล่า?” ภายในใจของ*ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับสะท้าน และคำตอบก็มีอยู่ในใจของนางพร้อมที่จะออกมาแล้ว

“เคยมีการต่อสู้ในบริเวณที่ลึกที่สุด” กระบือดำขนาดใหญ่มองไปข้างหน้า สายตาลึกล้ำ และเอ่ยขึ้นมาช้าๆ ว่า “เป็นการต่อสู้ชี้ขาดที่แข็งแกร่งมากๆ ที่ตรงนี้เพียงได้รับผลกระทบปลายๆ เท่านั้นเอง”

“สถานที่ตรงนี้มีสิ่งที่มุ่งแสวงหา” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวว่า “นี่เป็นการต่อสู้ชี้ขาดที่เนิ่นนาน ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ขณะลูกอุกกาบาตรยักษ์บินออกมาในครั้งนั้น ก็จะไม่มีหินอุกกาบาตรตกลงไปในด่านเทียนสงกวาน”

“ถูกต้อง” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะ และกล่าวว่า “ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า เรือปราบปรามไกลนั้นไล่ติดตามลูกอุกกาบาตยักษ์นี้มาถึงที่ตรงนี้ แน่นอน รายละเอียดที่ว่าระหว่างนั้นได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็คงพูดยาก พูดยากแล้วล่ะ มีผู้ที่ได้เปลี่ยนแปลงความตั้งใจเดิมของตน”

ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงกระสับกระส่าย จะอย่างไรเสียการที่คนในเรือปราบปรามไกลเสียชีวิตทั้งหมด สมควรทราบว่า ขบวนทัพเรือปราบปรามไกลในครั้งนั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใด มีความน่าสยองขวัญเช่นใด แต่ว่า ท้ายที่สุดแล้วเรือปราบปรามไกลได้กลายเป็นเรือวิญญาณไปแล้ว มันช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวเช่นใด

“นี่คือศัตรูที่น่ากลัวเช่นใดกันแน่ จึงทำให้ระดับปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรจำนวนมากเช่นนี้ล้วนแล้วแต่อับจนหนทาง” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดที่จะพึมพำขึ้นมาไม่ได้

แหะ…กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะ และกล่าวเยาะเย้ยว่า “แน่นอน ศัตรูนั้นย่อมจะน่ากลัว ทว่าที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือมีคนที่มีใจมาร นี่แหละคือสิ่งที่ถึงตายมากที่สุด ต้องการสลายกองกำลังที่ปราศจากผู้ต่อกร วิธีการที่ดีที่สุดก็คือการสลายจากด้านใน สามารถทำให้มันแตกสลายได้ภายในระยะเวลาอันสั้น”

ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดที่จะทอดถอนใจเบาๆ ทำท่าเหมือนต้องการพูด แต่ก็หยุด

ตูม ตูม ตูม…ในเวลานี้เอง เสียงตูมตามดังขึ้นเป็นระลอกไม่ขาดสาย เห็นเพียงเรือที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารลำหนึ่งแล่นเข้ามาในเรือยักษ์ และลอยลำอยู่บนท้องฟ้า

ท่ามกลางเสียงดังตูม ตูม ตูมที่ดังเป็นระลอก พสุธาล้วนสั่นเทา ดินปลิวว่อน มองเห็นสิ่งที่มีขนาดใหญ่โตแต่ละตัวลงมาจากบนท้องฟ้า ขณะที่ลงแตะพื้นดินอย่างแรงนั้น เสมือนหนึ่งผืนแผ่นดินถูกเหยียบจนแหลกละเอียดอย่างนั้น

สิ่งที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารแต่ละตัวที่ลงมาจากบนท้องฟ้านั้นคือ สัตว์ดุและวิหคร้ายแต่ละตัว มีมารวัวที่ใหญ่โตดั่งภูผา มีนกหงส์ที่ปีกทั้งสองข้างปกฟ้า ยิ่งไปกว่านั้นยังมีซวนหนีที่มีชุดเกราะทั้งตัว…