ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3036

ตอนที่ 3036 หลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์

“สงเคราะห์ผู้อื่น…” กระบือดำขนาดใหญ่หัวเราะแหะแหะทีหนึ่ง ดวงตาที่ดั่งกระดิ่งทองแดงคู่นั้นเบิ่งตาทีหนึ่ง และมองไปที่ทะเลสาบอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง กระบือดำขนาดใหญ่ตะลึงนิดหนึ่ง และกล่าวว่า “เจ้าหนูนี่ เมื่อครู่กระบือสุดหล่ออย่างข้ามัวแต่วุ่นอยู่กับการวิวัฒนาการ ไม่ทันได้เห็นจริงๆ นับว่ามีฝีมืออยู่บ้าง”

“ช่างเถอะ ช่างเถอะ” กระบือดำขนาดใหญ่ทำท่าไตร่ตรองนิดหนึ่ง และกล่าวว่า “เห็นแก่ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ จะสงเคราะห์ผู้อื่นสักครั้งก็แล้วกัน”

การที่กระบือดำขนาดใหญ่เลิกล้มความคิดที่จะไปเก็บต้นหลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์กะทันหัน ทำให้ผู้คนรู้สึกเหนือความคาดคิด และทำให้บางคนหายใจด้วยความโล่งอกทีหนึ่ง

จะอย่างไรเสีย ในสายตาของผู้คนจำนวนมากมองว่า หากกระบือดำขนาดใหญ่ลงมือล่ะก็ ไม่แน่นักเขาอาจสามารถทำได้สำเร็จจริงๆ

“พวกเราทดลองดู” ในเวลานี้ มีบรรพบุรุษคนอื่นๆ อดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว พวกเขาชักชวนกันกระโดดลงไปในทะเลสาบ

อ๊ากกก…เวลานี้เสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้นลงสลับ ในขณะนี้ กลางทะเลสาบได้ปรากฎเสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้น มองเห็นผู้ยิ่งใหญ่หลายคนร่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า เนื้อตัวของพวกเขาชุ่มไปด้วยเลือด

“เป็นอ๋องศักดิ์สิทธิ์อิ๋นหู…” มีผู้รู้สึกตระหนก เมื่อเห็นผู้ยิ่งใหญ่หลายคนที่ร่วงหล่นลงมากะทันหัน

“มีผู้เข้าไปกี่คน?” ในขณะนี้มียอดฝีมือถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“อ๋องศักดิ์สิทธิ์ปาจ้าน เทพแท้จริงซิงคง เจ้าอารามหวูเสียน…” ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนที่มาถึงที่นี่ค่อนข้างเร็วนับนิ้วทีหนึ่ง

บรรดายอดฝีมือที่ยังคงอยู่ที่บริเวณริมทะเลสาบต่างรู้สึกใจหายใจคว่ำเมื่อได้ยินชื่อบุคคลเหล่านี้ พวกเขาเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในแดนลัทธิเซียนทั้งสิ้น

อ๊ากกก…ขณะที่คนผู้นี้เพิ่งจะพูดขาดคำ กลางทะเลสาบได้ปรากฏเสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้นอีกครั้ง มองเห็นผู้ยิ่งใหญ่สองคนร่วงหล่นลงมา เลือดสดๆ ย้อมจนน้ำทะเลสาบกลายเป็นสีแดง

“เป็นอ๋องศักดิ์สิทธิ์ปาจ้าน กับเจ้าอารามหวูเสียน…” มีผู้หนึ่งร้องเสียงดังขึ้นมา เมื่อมองเห็นผู้ที่ตายอนาถในทะเลสาบ

“อ๋องศักดิ์สิทธิ์ปาจ้าน และเจ้าอารามหวูเสียนไปเจออะไรเข้ากันแน่” ระดับผู้อาวุโสคนนั้นถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึง เนื่องจากเขาเข้าใจในกำลังควงามสามารถของอ๋องศักดิ์สิทธิ์ปาจ้านและเจ้าอารามหวูเสียน ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า ถึงกับตายอนาถอยู่ในทะเลสาบเช่นนี้

เวลานี้ หลี่ชิเย่มองดูทะเลสาบ มองดูหลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์ต้นนั้น ยิ้มบางๆ ทีหนึ่ง ไม่ได้ลงมือไปเก็บเท่านั้นเอง

“เป็นสิ่งของเซียนจริงๆ” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงเมื่อมองเห็นหลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์แล้ว อดที่จะชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง และกล่าวว่า “เสียดาย ถูกผู้อื่นมาถึงก่อนได้ก่อนไปแล้ว”

“แหะนั่นมันก็ไม่แน่ ถ้าหากไม่เป็นเพราะท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ให้ข้าแย่งกับเจ้าหนูนั่น กระบือสุดหล่ออย่างข้าต้องแย่งชิงเก็บเอามาได้ก่อนแน่นอน” กระบือดำขนาดใหญ่ไม่ยอมรับ หัวเราะแหะแหะทีหนึ่ง

“คนอื่นเขายากจะมีโอกาสเช่นนี้ เจ้าเองใช่ว่าจะไม่เคยลิ้มลองสิ่งของเซียนมาก่อน สงเคราะห์คนอื่นเขาก็แล้วกัน” หลี่ชิเย่หัวเราะและส่ายหัวเบาๆ

กระบือดำขนาดใหญ่ได้แต่ยักไหล่ และกล่าวว่า “แม้แต่ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ช่วยเขา นั่นถือเป็นความโชคดีของเจ้าหนูคนนี้แล้ว หวังว่าเขาจะมีความมุมานะพยายาม”

“เขาน่าจะไม่มีปัญหากับการที่จะเก็บหลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์นี้มาได้” ราชันแท้จริงเซิ่นซวงก็จ้องมองไปที่ทะเลสาบเช่นกัน

ในทัศนะของยอดฝีมือทั่วไปมองว่า ทะเลสาบที่อยู่ตรงหน้าก็เป็นเพียงทะเลสาบแห่งหนึ่งเท่านั้นเอง แต่ว่า เฉกเช่นหลี่ชิเย่ กระบือดำขนาดใหญ่ที่เป็นผู้ปราศจากผู้ต่อกรแล้วมันแตกต่าง พื้นที่ที่อยู่ตรงหน้าเป็นพื้นที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง ที่ตรงนั้นมีลาวาที่เสมือนดั่งมหาสมุทร มีหมอกมารที่วนเวียนไม่จางหาย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีมิติกาลเวลาที่สับสนรุนแรง…

“อาจารย์ เพราะอะไรหลังจากพวกเขาเข้าไปแล้วล้วนหายตัวไปล่ะ?” หลิ่วเยี่ยนไป๋มีทักษะยุทธอ่อนจึงมองเส้นสนกลในไม่ออก มียอดฝีมือจำนวนลายกลุ่มได้เข้าไปภายในระยะเวลาอันสั้น นางรู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นพวกเขาพลันที่เข้าไปแล้วก็หายตัวไป

“ที่เจ้ามองเห็นนั้นมันเป็นเพียงภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเท่านั้นเอง ไม่ได้มองทะลุไปถึงธาตุแท้ของช่องว่าง” กระบือดำขนาดใหญ่ส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “ในทะเลสาบแห่งนี้คือช่องว่างที่มีอยู่หลายชั้นมาก เมื่อใดที่ก้าวเท้าเข้าไป หนึ่งก้าวคือหนึ่งฟ้าดิน ภายใต้พื้นที่ธรรมชาติสร้างสรรค์เช่นนี้ ความโชคดีกับอันตรายอยู่เคียงคู่กิน ความโชคดีมีมากเท่าใด ก็จะมีอันตรายมากขึ้นเท่านั้น”

หลิ่วเยี่ยนไป๋พยักหน้าเหมือนเข้าใจ เมื่อได้ยินคำพูดอาจารย์ของตน

จังหวะที่พวกเขาสนทนาอยู่นั้น ภายในทะเลสาบก็ปรากฏเสียงร้องน่าเวทนาดังขึ้น มีระดับผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังจำนวนหลายคนก็ได้ตายอนาถในทะเลสาบอีกแล้ว

เสียงแว้งค์…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง ภายในทะเลสาบได้ปรากฏร่างเงาคนๆ หนึ่ง และปรากฏร่างเงาอีกผู้หนึ่งตามติดกันมา

ร่างเงาทั้งสองอยู่ด้วยกัน พวกเขาได้นั่งโดยสามรมากับดอกบัววิเศษดอกหนึ่ง เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เมื่อพวกเขายืนเคียงข้างกันมาเสมือนหนึ่งเป็นคู่รักสวรรค์

“เด็กอัจฉริยะสามตา กับราชันแท้จริงหลิงซิน” ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างร้องเสียงหลงขึ้นมา เมื่อมองเห็นคนทั้งสอง

ถูกต้อง เวลานี้สองคนที่ปรากฎอยู่ท่ามกลางทะเลสาบก็คือราชันแท้จริงหลิงซินกับเด็กอัจฉริยะสามตานั่นเอง พวกเขาทั้งสองที่มีท่าทีเหมือนร่วมโบยบินเคียงคู่กันนั้น เป็นความจริงที่ดูไปแล้วเหมือนคู่รักสวรรค์คู่หนึ่งโดยแท้ ทำให้ผุ้คนต้องชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง

แว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น เด็กอัจฉริยะสามตา กับราชันแท้จริงหลิงซินก็ได้หายตัวไปอีกแล้ว พวกเขาได้ก้าวเข้าไปยังฟ้าดินอีกชั้นหนึ่งแล้ว

“เพราะอะไรราชันแท้จริงหลิงซินจึงไปอยู่ด้วยกันกับเด็กอัจฉริยะสามตาได้” มีผู้ที่พูดเสียงแผ่วเบาขึ้นมา หลังจากที่เด็กอัจฉริยะสามตา กับราชันแท้จริงหลิงซินต่างได้หายตัวไปแล้ว

ตูม ตูม ตูม…จากการร่วมมือกันของเสินกู่จ้านและกระบี่เหินเทียนเจียวก็สามารถบุกเข้าไปในพื้นที่สองชั้นภายในระยะเวลาอันสั้น พวกเขามีอานุภาพเกรียงไกรไปทั่ว มีท่าที่ของการก้าวสู่ตำแหน่งสูงสุด พวกเขาสองคนร่วมมือกัน อานุภาพทำลายล้างรุนแรง เหมือนว่าความอันตรายทุกสิ่งทุกอย่างในนี้ล้วนต้านพวกเขาไม่ได้

“แข็งแกร่งมาก” ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ข้างทะเลสาบล้วนชมเปาะด้วยความตะลึง เมื่อเห็นเสินกู่จ้านและกระบี่เหินเทียนเจียวที่มีอานุภาพทำลายล้างรุนแรง

“ระหว่างเด็กอัจฉริยะสามตาร่วมมือกับราชันแท้จริงหลิงซิน ขณะที่เสินกู่จ้านร่วมมือกับกระบี่เหินเทียนเจียว พวกเขาจึงเป็นผู้ที่เก็บต้นหลินจือวิเศษหิมะทองคำไฟศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้ได้ก่อนเล่า?” มีผู้ที่มองเห็นภาพนี้ตรงหน้าแล้วอดที่จะกระซิบขึ้นมา

“เรื่องนี้พูดยาก เด็กอัจฉริยะสามตา กับราชันแท้จริงหลิงซินเกือบทำลายฟ้าดินชั้นที่เก้าแล้ว” ระดับบรรพบุรุษที่มาถึงที่นี่นานแล้วได้กล่าวขึ้น

เสียงแว้งค์…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในเวลานี้ปรากฏเรือทองคำนอกโลกบินเข้ามา เพียงพริบตาเดียว เรือทองคำลำนี้ก็ได้มาถึงด้านหน้าของทะเลสาบแห่งนี้

“เป็นเรือทองคำของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จินเปี้ยน” มียอดฝีมืออดที่จะตะหนกในใจ เมื่อมองเห็นเรือทองคำลำนี้

ในเวลานี้ บนเรือทองคำได้มีทหารสองขบวนร่อนลง โดยที่กองทหารสองขบวนพรั่งพร้อมด้วยอาวุธและเกรียงไกร ได้เปล่งกลิ่นอายการฆ่าฟันที่รุนแรงออกมาทั่วตัว เหมือนว่าพวกเขาก็คือกองกำลังรบที่เลือดทระนงที่เพิ่งมาจากสมรภูมิรบ

“เป็นกองทัพเสินจุ้งของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จินเปี้ยน” ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างใจหายใจคว่ำในใจ เมื่อเห็นกองทัพทั้งสองทัพนี้

“กองทัพเสินจุ้งของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จินเปี้ยนไม่ด้อยไปกว่ากองทัพสัตว์เทพเทียนหรงแม้แต่น้อย ฟังว่าจำนวนคนของพวกเขายิ่งน้อยกว่า และคู่ต่อสู้ที่เป็นเป้าหมายล้วนเป็นศัตรูระดับเทพแท้จริง” ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างทยอยกันถอยหลัง เมื่อมองเห็นกองทัพที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายฆ่าฟันที่มีเลือดทระนง

ในเวลานี้ บนเรือทองคำปรากฏคนสองคนก้าวเดินลงมา คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่มีอายุสามสิบต้นๆ อีกคนหนึ่งคือผู้เฒ่าที่สวมชุดคลุมตัวใหญ่ โดยผู้เฒ่าผู้นี้อยู่ในชุดคนรับใช้ แต่ก็กลับสวมหมวกขุนนาง

“เทพสวรรค์กระบี่ครึ่งเล่ม…” มียอดฝีมือถึงกับร้องเสียงหลงขึ้นมา เมื่อมองเห็นชายหนุ่มที่มีอายุสามสิบเศษ และกล่าวว่า “เขาคือศิษย์พี่ของเทพสงครามจินเปี้ยน”

“คนนั้นคือคนรับใช้เก่าแก่ข้างกายของเทพสงครามจินเปี้ยน เป็นผู้เฝ้าดูการเติบใหญ่ของเทพสงครามจินเปี้ยน ฟังว่า เวลานี้ได้ดำรงตำแหน่งอำมาตย์ของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จินเปี้ยนแล้ว” มีผู้ที่ตระหนกอยู่ในใจเช่นกัน เมื่อมองดูผู้เฒ่าที่มีท่าทีเหมือนคนรับใช้ผู้นั้น

“ตำหนักศักดิ์สิทธิ์จินเปี้ยนได้โยกกองทัพใหญ่มาแล้ว” มีผู้พูดเสียงแผ่วเบาขึ้นเมื่อได้เห็นขบวนทัพนี้แล้ว

“ราชันหญิงจื่อหลงก็โยกเอากองทัพสัตว์เทพเทียนหรงมาด้วยมิใช่รึ? การที่เทพสงครามจินเปี้ยนโยกเอากองทัพเสินจุ้งมาก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผลอยู่แล้ว” และมียอดฝีมือไม่คิดเช่นนั้น

…………………………………………..