ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3077

ตอนที่ 3077 เรือปราบปรามไกลมาอีกแล้ว

ระดับบรรพบุรุษของสวนเอเดน และระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเทียนถงต่างแสดงความขอบคุณแล้วขอบคุณอีกต่อหลี่ชิเย่ สุดท้าย หลังจากที่ระดับบรรพบุรุษทั้งสองระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิได้นัดหมายวันเวลาที่จะจัดส่งสินสอดกันแล้ว ศิษย์ของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิทั้ง+9สองต่างไปจากที่นี่ด้วยความดีอกดีใจ

ขณะที่มีการถอนกำลังกันไปนั้น ราชันหญิงจื่อหลง อ่องเต้วิหารอมตะ พวกเขาต่างแสดงความเคารพต่อหลี่ชิเย่ และถามไถ่สารทุกข์สุขดิบต่อหลี่ชิเย่ แล้วจึงนำกองทัพของตนถอนกำลังกันจากไป

“วันหน้าหวังว่าใต้เท้าจะมาเป็นแขกที่ตำหนักมังกรแท้จริง” ขณะที่ถอนกำลังกลับไป ราชันหญิงจื่อหลงยังได้เอ่ยคำเชื้อเชิญต่อหลี่ชิเย่

หลี่ชิเย่หัวเราะและเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “วันหน้าหากมีเวลา ข้าจะต้องไปที่ตำหนักมังกรแท้จริงสักครั้งแน่นอน ข้ามีต้นกำเนิดที่ลึกซึ้งและยาวไกลยิ่งกับตำหนักมังกรแท้จริงของพวกเจ้า” พูดจบยิ้มลึกลับขึ้นมา

ราชันหญิงจื่อหลงรู้สึกเหนือความคาดคิดอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ คำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ดูไม่เหมือนเป็นการพูดเล่น อีกทั้งคำพูดของผู้ดำรงอยู่ในฐานะเฉกเช่นหลี่ชิเย่ที่พูดออกมาย่อมมีน้ำหนักอยู่แล้ว

“ใต้เท้าเคยไปที่ตำหนักมังกรแท้จริงของพวกเรา?” ราชันหญิงจื่อหลงอดที่จะตกใจระคนกับความแปลกใจ ทว่า ในความทรงจำของนางนั้น เหมือนว่าไม่เคยพบเห็นหลี่ชิเย่ที่ตำหนักมังกรแท้จริงมาก่อน

ดังนั้น ราชันหญิงจื่อหลงอดที่จะมองไปยังบรรดาบรรพบุรุษที่อยู่ข้างกายตนไม่ได้ เหล่าบรรพบุรุษต่างส่ายหน้าเบาๆ

ความจริงแล้ว กล่าวสำหรับบรรดาบรรพบุรุษตำหนักมังกรแท้จริงแล้ว กล่าวได้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาแปลกหน้ากับหลี่ชิเย่อย่างยิ่ง ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยพบเห็นหลี่ชิเย่มาก่อน และไม่รู้ถึงการดำรงอยู่ของหลี่ชิเย่

เวลานี้ หลี่ชิเย่กลับบอกว่ามีต้นกำเนิดที่ลึกซึ้งยาวนานยิ่งกับตำหนักมังกรแท้จริงของพวกเขา แล้วจะไม่ให้พวกเขารู้สึกเหนือความคาดคิดได้อย่างใดกันเล่า

“แม้ว่าข้าไม่เคยไปที่ตำหนักมังกรแท้จริงมาก่อน” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆและกล่าวว่า “แต่ว่า กับต้นกำเนิดตำหนักมังกรแท้จริงของพวกเจ้านั้นสามารถไล่ย้อนกลับไปถึงกาลเวลาที่ยาวไกลมากๆ ต้นกำเนิดตำหนักมังกรแท้จริงพวกเจ้าข้าก็พอรู้มาอยู่บ้าง”

คำพูดที่สบายๆ พลันทำให้ราชันหญิงจื่อหลง และเหล่าบรรพบุรุษตำหนักมังกรแท้จริงถึงกับสะดุ้งในใจ พวกราชันหญิงจื่อหลงสามารถจับประเด็นอะไรบางอย่างได้จากคำพูดของหลี่ชิเย่ เป็นข่าวที่ไม่เคยมีผู้ใดรับรู้มาก่อน

ราชันหญิงจื่อหลงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง แสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่อีกครั้ง และกล่าวว่า “ประตูของตำหนักมังกรแท้จริงให้การต้อนรับใต้เท้าตลอดไป การมาเยือนของใต้เท้าคือเกียรติของตำหนักมังกรแท้จริง เป็นการนำพาแสงสว่างมาสู่ตำหนักมังกรแท้จริงอันต่ำต้อย”

“แน่นอน” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ พยักหน้าเบาๆ และไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ราชันหญิงจื่อหลง และเหล่าบรรพบุรุษของตำหนักมังกรแท้จริงแสดงคารวะอีกครั้ง แล้วจึงนำพากองทัพถอนกำลังไปจากที่นี่

“ท่านบรรพบุรุษจะออกจากการกักตน” ก่อนที่ฮ่องเต้วิหารอมตะจะจากไป ได้คำนับต่อหลี่ชิเย่และบอกกล่าวข่าวคราวเช่นนี้ต่อหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “ท่านบรรพบุรุษได้บอกว่า หลังออกจากการกักตนแล้วจะมาขอบคุณใต้เท้าด้วยตนเอง”

“นับเป็นเรื่องน่ายินดี” หลี่ชิเย่พยักหน้าเบาๆ และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “วันที่เขาออกจากการกักตนก็คือวันที่ทะลุผ่านคอขวด และจะต้องส่งประกายเจิดจ้า ซึ่งเป็นการวางรากฐานให้กับวิหารอมตะพวกเจ้าอย่างยาวนาน และเป็นการทำให้ชื่อเสียงบารมีของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิเทพมารให้แข็งแกร่งขึ้น”

“หวังว่าจะสมปรารถนาดั่งที่ท่านกล่าวเอาไว้” ฮ่องเต้วิหารอมตะคารวะอีกครั้ง แล้วจึงนำพาบรรดาบรรพบุรุษที่เก็บตัวจากไป

หลังจากที่ฮ่องเต้วิหารอมตะจากไปแล้ว กระบือดำขนาดใหญ่อดที่จะทอดถอนใจขึ้นมาว่า “ดูท่าวิหารอมตะมากด้วยผู้มีความสามารถ นี่จะสร้างความสะเทือนเลื่อนลั่นนะเนี่ย”

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มๆ เท่านั้นเอง เรื่องเช่นนี้เขาไม่ได้เหนือความคาดคิด

“ใต้เท้ากับหอจรัสศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรามีวาสนาที่ลึกซึ้งต่อกัน” ขณะที่กำลังถอนกำลังออกไป ใต้เท้าเซิ่นตู๋ได้หัวเราะและกล่าวกับหลี่ชิเย่ด้วยท่าทางที่อบอุ่นยิ่งนัก

“ใต้เท้าเซิ่นตู๋ไม่เรียกหาความรับผิดชอบของข้าแล้วรึ?” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา

ใต้เท้าเซิ่นตู๋ดูจะผะอืดผะอมอยู่บ้าง แต่ เขาเองก็ไม่สะทกสะท้าน หัวเราะและกล่าวว่า “นั่นเป็นเพียงละครฉากหนึ่งเท่านั่นเอง ข้ากับเฒ่าตู้รู้จักกันมาชั่วชีวิตแล้ว ข้ายังจะไม่เข้าใจเขารึ?”

หลี่ชิเย่ยิ้มๆ ระหว่างใต้เท้าเซิ่นตู๋กับตู้เหวินรุ่ยครั้งนั้นเป็นเพียงการแสดงละครเท่านั้นเอง ดูผิวเผินเหมือนว่าใต้เท้าเซิ่นตู๋นั้นเป็นผู้ที่มีความเที่ยงธรรม ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้น ต้องการลงโทษหลี่ชิเย่ ต้องการเอาโทษสถาบันศึกษาล้างบาป

ความจริงแล้ว นั่นคือการมอบโอกาสให้กับตู้เหวินรุ่ย ที่เขาทำเช่นนี้ก็เป็นการช่วยเหลือตู้เหวินรุ่ยอีกแรงอย่างลับๆ แล้ว

“อธิการบดีตู้คือบุคคลที่ปราดเปรื่องน่าทึ่ง” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบๆ ว่า “หอจรัสศักดิ์สิทธิ์ควรรับรู้ถึงคุณค่าของเขา”

“ตาเฒ่าตู้” ใต้เท้าเซิ่นตู๋ทอดถอนใจขึ้นมา และกล่าวว่า “ผู้ที่ข้าเลื่อมใสมากที่สุดในชาตินี้ก็คือตาเฒ่าผู้นี้แล้ว แต่ว่า อย่ามองว่าเขาเป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวาง เวลาที่เขาดื้อรั้นขึ้นมาก็เหมือนหินในห้องส้วมทั้งเหม็นทั้งแข็ง ไม่ว่าใครก็ทำอะไรเขาไม่ได้ พวกเราก็เคยคาดหวังให้เขาสามารถเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้นมา”