ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3082

ตอนที่ 3082 ปราชญ์กระบี่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียน

พวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงต่างจ้องตากันและกัน ขณะมองดูเจ้าอิทธิพลอาชาศึก ฮ่องเต้รถศักดิ์สิทธิ์ และมนุษย์ทองแดงเรือทองคำที่ล้อมปฐมบรรพบุรุษทงเสินเอาไว้

“พวกเราจะช่วยเหลือปฐมบรรพบุรุษอีกแรงหรือไม่?” ไท่เสวียนฟงถึงกับเอ่ยขึ้นมา

“ไม่แน่เสมอไปว่าเจ้าอิทธิพลทั้งสามจะใช่คู่ต่อสู้ของปฐมบรรพบุรุษ” ราชันแท้จริงหวงจุนส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ในครั้งนั้น ปฐมบรรพบุรุษทงเสินแข็งแกร่งเช่นใด เคยเข้าไปแดนอาถรรพ์แล้วกลับออกมาอย่างปลอดภัย ปราดเปรื่องน่าทึ่งอย่างยิ่ง แม้ว่าเขาไม่ได้ถูกจัดให้อยู่ในสิบยอดปฐมบรรพบุรุษ แต่ว่าก็เป็นปฐมบรรพบุรุษที่ยอดเยี่ยมมากคนหนึ่งในบรรดาปฐมบรรพบุรุษทั้งหลาย”

นางฟ้าหวู่สิงฮุ่ยชิงเสวียนก็พยักหน้าเบาๆ และเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “นี่คือสงครามของคนตาย ไม่จำเป็นต้องให้พวกเราเข้าไปสอด ปฐมบรรพบุรุษทงเสินก็สามารถรับมือได้”

“มีข้าอยู่อย่าหวังจะเหยียบเข้าไปได้แม้เพียงครึ่งก้าว!” เวลานี้เสียงของปฐมบรรพบุรุษทงเสินดังขึ้น เสียงที่หนักแน่นเปี่ยมไปด้วยพลัง เสมือนดั่งโจมตีใส่ฟ้าดินอย่างหนักอย่างนั้น

เวลานี้ปฐมบรรพบุรุษทงเสินไม่ได้เปิดปากพูด เขายังคงเป็นคนตายคนหนึ่ง ไม่เคยเปิดปากพูดออกมา แต่ว่าเสียงของเขากลับสะท้อนอยู่ท่ามกลางฟ้าดิน น้ำเสียงของเขาเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น เหมือนว่าพันล้านปีผ่านไปเขาก็ขวางอยู่ตรงนี้ไม่ห่างแม้เพียงครึ่งก้าว

เสียงปัง…ดังสนั่นขึ้นเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง ม้าศึกของเจ้าอิทธิพลอาชาศึกกระโดดขึ้นสูง กีบเท้าของม้าศึกได้กระทืบใส่ปฐมบรรพบุรุษทงเสินอย่างแรง

มาศึกตัวนี้คืออาชาเทพที่ปราศจากผู้เทียบเทียม ขณะที่หนึ่งเท้าเหยียบกระทืบลงมานั้น ท้องฟ้าถูกเตะเป็นรู

พริบตาเดียวกันกับเท้าของม้าศึกที่เหยียบกระทืบลงไป เจ้าอิทธิพลได้ลงมือแล้ว ได้ยินเสียงตึงดังขึ้นเสียงหนึ่ง เห็นประกายทวนแวบหนึ่ง ทวนยาวเสมือนดั่งประกายศักดิ์สิทธิ์ที่ทิ่งแทงใสลำคอของปฐมบรรพบุรุษทงเสิน

จังหวะที่เจ้าอิทธิพลอาชาศึกลงมือ ฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนรถศักดิ์สิทธิ์พลันลุกขึ้นยืน ได้ยินเสียงกระบี่คำรามดังตึงขึ้นมา กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากฝัก ประกายเยือกเย็นส่องสว่างเก้าทวีป

“มังกรฟ้าเงยหน้าปรากฏตัว…” เวลานี้ฮ่องเต้รถศักดิ์สิทธิ์ร้องเสียงดังขึ้นมา กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ในมือดุจมังกรฟ้าที่พุ่งออกไป ได้ยินเสียงมังกรคำรามดังไม่ขาดสาย ปรากฏเสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว มังกรทองตัวหนึ่งจิกหัวลงมา แยกเขี้ยวฟ้อนเล็บ ฉีกฟ้าดินจนขาด กลิ่นอายมังกรเสมือนดั่งคลื่นยักษ์ที่โหมสาดซัดพุ่งโจมตีเข้ามา ทำลายทุกสิ่งได้อย่างง่ายดาย!

เสียงปัง…ดังขึ้นเสียงหนึ่ง เจ้าอิทธิพลอาชาศึกเริ่ม ตามด้วยฮ่องเต้รถศักดิ์สิทธิ์ มนุษย์ทองแดงเรือทองคำยิ่งโดยตรงกว่า ร่างกายของเขาก็คืออาวุธที่พุ่งชนเข้ามาทันที ร่างกายของเขาเหมือนหลอมสร้างด้วยทองแดงศักดิ์สิทธิ์ เมื่อพุ่งชนเข้ามาเสมือนดั่งภูเขาที่มีน้ำหนักมากที่สุดในโลกที่พุ่งชนเข้ามาอย่างแรง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดหากขวางตรงหน้าของเขาก็ต้องถูกร่างกายของเขาชนจนแหลกละเอียดไปโดยพลัน

จังหวะที่มนุษย์ทองแดงเรือทองคำพุ่งชนเข้ามานั้น ช่องว่างพลันแตกละเอียดกลายเป็นหลุมดำ ขณะที่ร่างกายของมนุษย์ทองแดงเรือทองคำก็ได้พุ่งชนเข้าไปยังหน้าอกของปฐมบรรพบุรุษทงเสินทันที

“แปดแดนมีแปดทิศ…” ในพริบตาเดียวนั่นเอง เสียงที่หนักแน่นของปฐมบรรพบุรุษทงเสินดังคำรามไม่หยุด ได้ยินเสียงตูมที่ดังสนั่นหวั่นไหว ใต้เท้าของเขาปรากฏเป็นยันต์แปดทิศอันหนึ่งลอยขึ้น ยันต์แปดทิศส่งประกายศักดิ์สิทธิ์วูบวาบ เสมือนดั่งทำให้หมื่นอาณาจักรสับสนวุ่นวาย

พริบตาเดียวนั่นเอง ยันต์แปดทิศปิดกั้นสิบทิศ ปรากฏกำแพงคริสตัลแปดด้านลอยขึ้น ทุกๆ กำแพงคริสตัลด้านหนึ่งล้วนมีลวดลายศักดิ์สิทธิ์ มีหงส์ มีมังกรแท้จริง มีเต่านิล…บรรดาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่แปลงมาจากลวดลายศักดิ์สิทธิ์ ล้วนเหมือนมีชีวิตและเปี่ยมด้วยพลังดึกดำบรรพ์

ทันใดนั่นเอง ได้ยินเสียงหงส์คำรามมังกรคำรณดังขึ้น มองเห็นหงส์ มังกรแท้จริง เต่านิล…สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดล้วนพุ่งออกมา

เสียงฟ้าถล่มดินทลายปัง ปัง ปัง…ดังขึ้นเป็นระลอก ในพริบตาเดียวนั่นเอง ปฐมบรรพบุรุษทงเสินและเจ้าอิทธิพลอาชาศึกทั้งสามคนต่อสู้พันตูด้วยกัน

แม้ว่าปฐมบรรพบุรุษทงเสินหนึ่งเดียวสู้กับสามคนโดยลำพัง ยังคงหมางเมินทั่วหล้า กระบวนท่านั้นรุกฆาตผู้ที่เข้ามาใกล้กว่าด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ไพศาล

“ปฐมบรรพบุรุษทงเสินแม้อายุมากแล้วแต่ฝีมือยังไม่เสื่อมถอย…” บรรดาบรรพบุรุษที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างชมเปาะด้วยความตื่นตะลึง เมื่อมองเห็นปฐมบรรพบุรุษทงเสินแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

เสียงตูมดังขึ้นเสียงหนึ่ง ในขณะนี้เรือปราบปรามไกลได้เดินเครื่องอีกครั้ง พลันบุกเข้าไปในภูเขาโดยไม่ในใจการต่อสู้ครั้งนี้

“พวกเราไป” หลี่ชิเย่กระโดดไปข้างหน้า ติดตามเรือปราบปรามไกลขึ้นไปยังภูเขา

พวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงก็รีบตามไป ทุกคนเข้าใจดีว่า ในภูเขาแห่งนี้ต้องมีของวิเศษเซียนแน่นอน หาไม่แล้วปฐมบรรพบุรุษทงเสินก็จะไม่เฝ้าตายอยู่ที่ตรงนี้แล้วปฐมบรรพบุรุษทงเสิน

แม้ปฐมบรรพบุรุษทงเสินคิดจะแยกร่างไปขัดขวางเรือปราบปรามไกล แต่ว่า กลับถูกพวกของเจ้าอิทธิพลอาชาศึกพัวพันเอาไว้ ไม่สามารถแยกตัวได้ชั่วคราว

หลังจากเรือปราบปรามไกลบุกขึ้นเขาแล้วก็ได้หยุดลง และห้อยอยู่บนท้องฟ้า

บนยอดเขามีหิมะที่ขาวสะอาด ปรากฏความเย็นสายหนึ่งเข้ามาปะทะกับใบหน้า ตัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เรียกได้ว่าเป็นหน้าผาสูงชัน พื้นถูกปูด้วยหิมะกลายเป็นสีขาว เสมือนดั่งพันล้านปีไม่เคยมีผู้คนอย่างนั้น

ภูเขาสูงที่ยากจะปีนป่ายเช่นนี้ถึงกับมีวิหารโบราณอยู่หลังหนึ่ง วิหารโบราณหลังนี้ดูไปคล้ายเป็นวัดวาอารามอย่างนั้น แต่ ไม่ว่าจะเป็นด้านของแบบ หรือด้านของโครงสร้าง ก็ไม่สามารถดูออกได้ว่า วิหารโบราณดังกล่าวเป็นของยุคสมัยใด

มันคือวิหารหลังหนึ่งที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์จนยากจะไล่ย้อนกลับไปได้ เหมือนว่าในยุคที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์ที่สุดมันก็ดำรงอยู่แล้ว

วิหารโบราณหลังนี้ปิดประตูแน่น และมีหิมะที่กองสุมอยู่ เหมือนว่าพันล้านปีที่ผ่านมานั้น ปราศจากผู้ใดที่มาเปิดประตูใหญ่ของวิหารโบราณหลังนี้แล้ว

ด้านหน้าของวิหารโบราณมีโต๊ะหินตัวหนึ่ง มีหินรองเท้าตั้งวางอยู่ และมีต้นสนเก่าแก่ขึ้นอยู่ต้นหนึ่ง

ถ้าหากนั่งอยู่ด้านหน้าหินรองเท้า ใต้ต้นสน แล้วดื่มน้ำชาร้อนๆ สักแก้วหนึ่ง มองดูภาพของหิมะที่อยู่เบื้องล่าง สิ่งนี้ถือเป็นการเสพสุขที่งดงามมากอย่างหนึ่ง

เวลานี้ ด้านหน้าหินรองเท้าก็มีคนนั่งอยู่สองคน แต่ว่า พวกเขานั่งอยู่ที่ตรงนั้นไม่ได้เพื่อดื่มน้ำชาร้อนๆ สักแก้ว

บุคคลทั้งสองนั่งอยู่ตรงนั้น ฟ้าดินเงียบสงบ เหมือนว่าฟ้าดินทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสงบเงียบขึ้นมา

ปราชญ์กระบี่มีชาติกำเนิดมาจากระดับปฐมบรรพบุรุษของแดนลัทธิพรรษ ชั่วชีวิตอาศัยกระบี่ปราศจากผู้ต่อกร แม้ว่าเริ่มแรกทีเดียวเขาคือระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิพรรษ แต่ว่า ภายหลังเขาได้ขึ้นมายังแดนลัทธิเซียน เกรียงไกรเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน หนึ่งกระบี่ไร้เทียมทาน

เคยมีผู้กล่าวเอาไว้ว่า นับแต่อดีตถึงปัจจุบัน ผู้ที่อาศัยกระบี่ในการอธิบายหลักปรัชญาเต๋า มีปราชญ์กระบี่ที่ถือเป็นที่สุด

แม้ว่าภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงพวกเขาได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่ว่า เมื่อมองเห็นปราชญ์กระบี่แล้วนั้น ยังคงอดที่จะตระหนกอยู่ในใจ

“เขา เขาคือดาบบรรพบุรุษไคเทียนมิใช่รึ?” เมื่อราชันแท้จริงหวงจุนมองเห็นผู้เฒ่าคนที่กอดดาบยาวแนบอกผู้นั้น กล่าวด้วยความไม่มั่นใจมากนัก

“ถูกต้อง เขาก็คือดาบบรรพบุรุษไคเทียน บรรพบุรุษ ชั้นคงความอมตะตลอดกาล” กล่าวด้วยท่าทีหนักแน่นจริงจังว่า “ฟังว่า ขณะที่เขาไปจากแดนลัทธิเซียนเข้าไปในทะเลปุ๊ตู้ไห่นั้น เขาก็คือระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นลัทธิราชันแล้ว”

“เวลานี้เขาคือระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนแล้ว” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

คำพูดคำนี้ทำให้ผู้คนถึงกับจ้องตากันและกัน บรรพบุรุษดาบไคเทียนเหมือนเช่นปราชญ์กระบี่ มีชาติกำเนิดมาจากแดนลัทธิพรรษ ภายหลังขณะที่เขาเข้าไปในทะเลปุ๊ตู้ไห่นั้น เขาก็คือระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนแล้ว

ดูไปแล้วเวลานี้ เขาได้ทำลายลำดับชั้นในทะเลปุ๊ตู้ไห่ กลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนแล้ว

เวลานี้มองว่า เขาได้ทะลุลำดับชั้นในทะเลปุ๊ตู้ไห่ กลายเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียน ไปแล้ว

ในเวลานี้ พวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงต่งจ้องมองดูบรรพบุรุษดาบไคเทียนและปราชญ์กระบี่เงียบๆ ทุกคนไม่กล้าพูดเสียงดัง ด้วยเกรงว่าจะเป็นการรบกวนพวกเขา

เวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นบรรพบุรุษดาบไคเทียนหรือปราชญ์กระบี่ พวกเขาต่างนั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ปราศจากซุ่มเสียงใดๆ เพราะว่าพวกเขาล้วนเป็นคนตายไปแล้ว

“พวก พวกเขามรณะภาพในท่านั่งสมาธิอยู่ตรงนี้รึ?” ไท่เสวียนฟงมองดูปราชญ์กระบี่และบรรพบุรุษดาบไคเทียนที่ตายไปแล้ว กล่าวด้วยความไม่มั่นใจ

พวกราชันแท้จริงหวงจุนอดที่จะจ้องตากันและกัน พวกเขาก็ดูไม่ออกว่าบรรพบุรุษดาบไคเทียนและปราชญ์กระบี่มรณะภาพในท่านั่งสมาธิอยู่ตรงนี้หรือไม่

“ไม่” หลี่ชิเย่มองดูพวกเขาทั้งสองแล้วส่ายหน้าเบาๆ เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ขณะมีชีวิตอยู่พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเคยทำการรักษา แต่ว่า ท้ายที่สุดแล้วยังคงไม่สามารถยับยั้งอายุขัยเหือดแห้งและเสียชีวิตในที่สุด”

ภายในใจของพวกราชันแท้จริงหวงจุนถึงกับสะเทือนหวั่นไหว เมื่อได้ฟังคำเช่นนี้ของหลี่ชิเย่

…………………………………………………………