ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3088

ตอนที่ 3088 ยังไงก็ปราศจากผู้ต่อกร

หนึ่งกระบี่ไร้รูป ทำลายสรรพวิชา ได้ยินเสียงปุดังขึ้นเสียงหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นหนึ่งกระบี่ที่ไร้รูป แต่ว่า ในพริบตาเดียวนั่นเอง ไม่ว่าใครก็รับรู้ได้ว่าหนึ่งกระบี่นี้พลันโจมตีจนทะละร่างกายของปฐมบรรพบุรุษอัคคี

หนึ่งกระบี่ที่ไร้เงาไร้รูปได้แทงทะลุร่างกายของปฐมบรรพบุรุษอัคคีในพริบตาเดียว ทันใด้นั้นทำให้ทุกคนล้วนรู้สึกได้ว่าปฐมบรรพบุรุษอัคคีถูกตรึงเอาไว้อยู่ตรงนั้นโดยพลัน

ในเสี้ยววินาทีนี้เอง มีเศษชิ้นส่วนปลิวกระจาย เลือดสดๆ ได้กระจายตามออกมา อีกทั้งตลอดขั้นตอนถูกทำให้เป็นภาพเคลื่อนไหวช้าอย่างไร้ขีดจำกัด ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ลองนึกภาพดู ปฐมบรรพบุรุษอัคคีที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ คิดจะทำร้ายเขาได้ใช่เป็นเรื่องง่ายดาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชุดเกราะหงส์ที่สวมอยู่บนตัวแกร่งไม่สามารถทำลายได้ อย่าว่าแต่เป็นอาวุธทั่วไปเลย ต่อให้เป็นอาวุธชั้นเดียวกันก็ยากจะทำลายชุดเกราะหงส์ชุดนี้ได้

แต่ว่า พริบตาเดียวภายใต้หนึ่งกระบี่ไร้เงาไร้รูป เศษชิ้นส่วนปลิวกระจาย ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่าหนึ่งกระบี่นี้น่าสยองขวัญเช่นใด และหนึ่งกระบี่นี้ได้โจมตีเข้าจุดตายของปฐมบรรพบุรุษอัคคีอย่างชัดเจน

ท่ามลางกาลเวลาและช่องว่างที่ถูกขยายออกโดยไร้ขีดจำกัด สามารถมองเห็นร่างกายของปฐมบรรพบุรุษอัคคีที่ล้มไปทางด้านหลังอย่างชัดเจน หากไม่เป็นเพราะอยู่ภายใต้การครอบคลุมของพระจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ล่ะก็ ร่างกายของปฐมบรรพบุรุษอัคคีอาจจะถูกโจมตีจนกระเด็นลอยออกไปก็เป็นได้

เสียงกระบี่คำรณดังตึงขึ้นเสียงหนึ่ง! จังหวะที่กรงเล็บหงส์ยื่นคว้าออกมาในพริบตาเดียวนั้น ดาบของบรรพบุรุษดาบไคเทียนก็ฟันลงมาเช่นกัน

ทันใดนั้นเอง ดาบยาวของบรรพบุรุษดาบไคเทียนนั้นเรียกว่าเจิดจ้ายิ่งนัก หนึ่งดาบได้พวยพุ่งประกายที่ที่เจิดจ้าที่สุดในโลกขึ้นมา เหมือนดวงดาวนับล้านล้านดวงพลันระเบิดขึ้นในพริบตาเดียวอย่างนั้น

ขณะดวงดาวนับล้านล้านดวงระเบิดขึ้นทันที พลันกลายเป็นผ้าแพรไหมสีขาวสายหนึ่งที่ฟาดฟันดลงมาทันที ขณะที่ผ้าแพรไหมสีขาวลักษณะเช่นนี้ฟาดฟันลงมา ตัดสินหยินและหยาง แยกแยะผลกรรม ชี้ถูกผิด ยามที่ผ้าแพรไหมสีขาวลงมานั้น ทุกอย่างถูกแกออกจากกัน พริบตาเดียวนั่นเองทุกอย่างกลับกลายเป็นความแตกต่างที่เห็นได้อย่างชัดแจ้งอะไรอย่างนั้น

ภายใต้หนึ่งกระบี่ เนื้อและกระดูกแยกออกจากกัน ความรู้สึกเช่นนี้ชัดเจนอย่างยิ่ง เหมือนว่าหนึ่งดาบที่กวาดผ่านไป กระดูกและกล้ามเนื้อของตนถูกแยกออกจากกันอย่างสมบูรณ์แบบ ด้วยทักษะที่ชำนิชำนาญอย่างยิ่ง

เสียงฉึกดังขึ้นเสียงหนึ่ง หนึ่งดาบที่ฟาดฟันลงมานั้นได้เฉือนเข้าไปที่บริเวณหัวไหล่ของปฐมบรรพบุรุษอัคคี ตลอดขั้นตอนสามารถมองเห็นไฟชั่วร้ายบนชุดเกราะหงส์ที่สวมใส่อบุ่บนตัวปฐมบรรพบุรุษอัคคีที่ไม่ขาดช่วง และชุดเกราะหงส์ได้เปล่งประกายที่เจิดจ้ายิ่งขึ้นมา มองเห็นกฎเกณฑ์แต่ละสายที่ปรากฏขึ้นมา เพื่อต้านหนึ่งดาบของบรรพบุรุษดาบไคเทียน

ทว่า ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่อาจต้านหนึ่งดาบของบรรพบุรุษดาบไคเทียนไว้ได้ หนึ่งดาบได้ฟันเข้าให้ที่บริเวณหัวไหล่ของปฐมบรรพบุรุษอัคคีอย่างแรง

ทั้งหมดเหล่านี้ดูเหมือนช้า แต่ความจริงแล้ว มันรวดเร็วเสียยิ่งกว่าสายฟ้าแลบเป็นพันเท่า จังหวะที่กรงเล็บหงส์ยื่นออกไปในพริบตาเดียวนั่นเอง ก็คือช่วงเวลาที่หนึ่งกระบี่ของปราชญ์กระบี่แทงทะลุอก ยิ่งกว่านั้นยังเป็นช่วงที่หนึ่งดาบของบรรพบุรุษดาบไคเทียนฟันเข้าให้ที่หัวไหล่ของปฐมบรรพบุรุษอัคคี ขณะเดียวกันก็เป็นจังหวะที่พระจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ของปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ได้คลุมร่างของปฐมบรรพบุรุษอัคคีเอาไว้

ความเคลื่อนไหวของคนทั้งสี่ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นในพริบตาเดียว ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน ไม่สามารถชี้ว่ากรณีไหนเกิดก่อนเกิดหลัง เพียงแต่ว่าในพริบตาเดียวนั่นกาลเวลาและช่องว่างถูกพระจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ของปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ขยายให้กว้างขึ้นโดยไร้ขีดจำกัดเท่านั้นเอง

ในพริบตาเดียวนั่นเอง ปราชญ์กระบี่ ปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียนพวกเขาต่างบรรลุสัญญาลับที่รับรู้กัน สามารถตีแตกแนวป้องกันของปฐมบรรพบุรุษอัคคีในพริบตา พวกเขาได้เข้าสยบปฐมบรรพบุรุษอัคคีโดยอาศัยความร่วมมือของสามคน หนึ่งกระบี่ของปราชญ์กระบี่แทงทะลุร่าง หนึ่งดาบของบรรพบุรุษดาบไคเทียนฟันเข้าให้ที่หัวไหล่ของปฐมบรรพบุรุษอัคคี ดาบยาวฟันลึกลงไปในหัวไหล่

ภาพนี้ทำให้ผู้คนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน และเป็นการสร้างความหวั่นไหวอย่างหนักต่อพวกของราชันแท้จริงหวงจุน กระบวนท่าสังหารเด็ดขาดของสามปฐมบรรพบุรุษ ไม่ว่าผู้ใดก็ต้านเอาไว้ไม่อยู่ ต่อให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ต้องได้รับบาดเจ็บ ไม่ถูกตัดเอาศีรษะออกมา ไม่ถูกสังหารจากหนึ่งกระบวนท่าที่ร่วมมือกัน ก็ต้องถือว่าเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราดเปรื่องน่าทึ่งชั่วนนิรันดร์แล้ว

ในโลกนี้ ผู้ที่สามารถรอดชีวิตจากการโจมตีร่วมกันของปราชญ์กระบี่ ปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียนได้นั้น เกรงว่าคงมีเพียงพวกปฐมบรรพบุรุษอัคคีไม่กี่คนเท่านั้นแล้ว

เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว ในพริบตาเดียวนั่นเอง ฟ้าดินระเบิดขึ้น โลกทั้งโลกเสมือนดั่งถูกระเบิดจนหายวับไปกับตาในพริบตาเดียวอย่างนั้น

ภายใต้เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว แสงจันทร์ที่ครอบคลุมพลันระเบิดขึ้นมา พริบตาเดียวที่แสงจันทร์ถูกระเบิด เดิมกาลเวลาที่ถูกหยุดเอาไว้พลันไหลเคลื่อนไปเสมือนดั่งน้ำขึ้นน้ำลงในทันที

ภายใต้เสียงระเบิดตูมดังสนั่นหวั่นไหว พวกของราชันแท้จริงหวงจุนถูกแสงจากการระเบิดนั้นจนลืมตาไม่ขึ้น แสงเจิดจ้าที่พุ่งเข้ามาภายใต้เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นปรากฏมีแต่ความมืดไปทั่ว ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

เมื่อทุกคนสามารถมองเห็นได้อีกครั้ง ต่างมองเห็นปราชญ์กระบี่ ปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียนทั้งสามคนถูกโจมตีจนกระเด็นออกไปในทันที

ท่ามกลางเสียงระเบิดที่น่ากลัวเสียงนี้ เสมือนหนึ่งโลกทั้งโลกถูกระเบิดจนแหลกละเอียด ภายใต้โครงข่ายที่เชื่อมต่อกัน กาลเวลาและช่องว่างพลันปรากฏเป็นความว่างเปล่า ที่ตรงนั้นมีแต่ความขาวหม่น มันไม่ได้เป็นทั้งถูกโจมตีจนกลับไปยังจุดเริ่มต้น และไม่ใช่ถูกยิงทำลาย เหมือนว่าทุกสิ่งมันไม่มีอยู่แต่เดิมอยู่แล้ว

ครั้นพวกราชันแท้จริงจุนหวงได้สติกลับมา ทุกคนทอดสายตามองออกไป มองเห็นบนตัวของพวกปราชญ์กระบี่ ปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียนมีแต่รอยเลือด สามารถดูรู้ได้ว่าพวกของปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ทั้งสามต่างได้รับบาดเจ็บไม่เบา ภายใต้เสียงโจมตีเช่นนี้

ทุกคนมองออกไป เวลานี้ในมือของปฐมบรรพบุรุษอัคคีได้อุ้มเตาวิเศษใบหนึ่ง ในขณะนี้เตาวิเศษยังคงมีไฟชั่วร้ายที่ลูบวาบอยู่ ทุกๆ เปลวไฟชั่วร้ายล้วนสามารถเผาผลาญฟ้าดินได้

แม้ว่าในเวลานี้ปฐมบรรพบุรุษอัคคีได้คลี่คลายการสยบสังหารของปราชญ์กระบี่ ปฐมบรรพบุรุษเสินเยว่ และบรรพบุรุษดาบไคเทียนทั้งสามคนไปได้ แต่ว่า บนตัวของเขาก็เต็มไปด้วยรอยเลือดเช่นเดียวกัน