ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3092

ตอนที่ 3092 โซ่เหล็กพันธนาการหงส์

เสียงแคร๊งค์ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง เวลานี้หลี่ชิเย่สะบัดโซ่เหล็กที่อยู่ในมือทีหนึ่ง

ปฐมบรรพบุรุษอัคคีก็จ้องเขม็งไปที่โซ่เหล็กที่มีสีแดงคล้ำเส้นนั้น แม้ว่าเขาจะนิ่งเงียบแต่ท่าทีดูจะสลับซับซ้อนอย่างยิ่ง กล่าวสำหรับเขาแล้ว โซ่เหล็กเส้นนี้มีความหมายที่ไม่ธรรมดา

“ข้าไม่ใช่ข้าอีกแล้ว” สุดท้าย ปฐมบรรพบุรุษอัคคีเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “เกรงว่าสิ่งนี้ไร้ผลสำหรับข้าแล้ว”

“อย่างนั้นรึ?” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวสงบนิ่งว่า “เป็นความจริงที่เจ้าไม่ใช่ปฐมบรรพบุรุษอัคคีในครั้งนั้นอีกแล้ว และไม่ใช่คนหนุ่มที่มีปณิธานยิ่งใหญ่กว้างไกล แต่ว่า เจ้ายังคงเป็นเจ้า เจ้ายังคงอยู่ มิฉะนั้นแล้วผู้ที่ปรากฏอยู่ที่นี่ก็ไม่ใช่เจ้า แต่เป็นคนผู้นั้น คนที่กบดันอยู่บริเวณส่วนลึกของทะเลปุ๊ตู้ไห่คนนั้น แต่ เขาไม่ได้เข้ามาแทนที่เจ้า ดังนั้น เจ้ายังคงอยู่ อยู่ที่ตรงนี้” กล่าวพลางหลี่ชิเย่ได้ชี้ไปที่อกของตน

ปฐมบรรพบุรุษอัคคีถึงกับนิ่งเงียบนิดหนึ่งสำหรับคำพูดเช่นนี้ สายตายังคงจ้องมองไปที่โซ่เหล็กเส้นนั้น ไม่เคยละสายตาเลย

พวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงเองถึงกับกลั้นลมหายใจเอาไว้ ในจังหวะที่สายตาของปฐมบรรพบุรุษอัคคีจ้องเขม็งที่โซ่เหล็กเส้นนั้นในมือหลี่ชิเย่

แม้ว่าพวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงจะไม่ทราบถึงประวัติความเป็นมาของโซ่เหล็กเส้นนี้ แต่ พวกเขาก็เข้าใจได้ว่า สำหรับปฐมบรรพบุรุษอัคคีแล้วโซ่เหล็กเส้นนี้มีความหมายที่ไม่ธรรมดาเลย

เสียงแคร๊งค์…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง หลี่ชิเย่สะบัดโซ่เหล็กที่อยู่ในมือทีหนึ่ง และกล่าวเรียบเฉยว่า “สมควรออกเดินทางได้แล้ว ให้ข้าโปรดเจ้าสู่สุขคติก็แล้วกัน ช่วยตาเฒ่าของตระกูลเจ้าทำเรื่องที่เป็นกุศลเรื่องนี้” ท่าทีของปฐมบรรพบุรุษอัคคีดูหนักแน่นจริงจัง เพ่งมองโซ่เหล็กเส้นนั้นในมือของหลี่ชิเย่ ขณะที่เขาไม่พูดอะไรออกมานั้น ทุกคนต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้

“ก็ต้องดูว่าสหายสามารถโปรดข้าไปสู่สุขคติได้หรือไม่แล้วล่ะ” ปฐมบรรพบุรุษอัคคีก้าวออกมาช้าๆ ในเวลานี้ ท่าทีของเขาก็ดูไม่สะทกสะท้านยิ่งนัก แม้ว่าจะเป็นการเผชิญกับโซ่เหล็กเส้นนั้นที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่ เขาเองดูสบายๆ บางทีเขาอาจมองทะลุสิ่งเหล่านี้ไปแล้ว

“ไม่ใช่ข้าที่ต้องการโปรดเจ้า” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “เป็นตาเฒ่าต้องการโปรดเจ้า”

“มันก็เหมือนกัน” ท่าทางของปฐมบรรพบุรุษอัคคีสงบนิ่ง กล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “หากสามารถโปรดข้าได้ก็สมควรสิ้นสุดลงได้แล้ว ให้ข้าสู่สุขคติก็แล้วกัน”

เสียงตูม…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เอง เตาหงส์ในมือของปฐมบรรพบุรุษอัคคีพลันปรากฎเปลวไฟร้อนแรงที่พุ่งขึ้นมา เปลวไฟพุ่งขึ้นไปสูงมากในพริบตาเดียวเท่านั้น

เปลวไฟร้อนแรงที่ลุกโชนขึ้นมาแม้เพียงหนึ่งเดียวก็สามารถเผาผลาญระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิๆ หนึ่งได้ในพริบตาเดียว เปลวไฟร้อนแรงที่พุ่งขึ้นมาจากเตาหงส์นั้นเสมือนดั่งมาจากไฟสมาธิสูงสุดของหงส์นิพพาน ทุกสิ่งล้วนถูกเผาไหม้จนสิ้นภายใต้เปลวไฟร้อนแรงเช่นนี้

อิ้วว…เสียงคำรณของหงส์ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง เสียงหงส์คำรณดังเก้าชั้นฟ้า ในพริบตาเดียวนั่นเอง มองเห็นเปลวไฟร้อนแรงในเตาหงส์ปรากฏหงส์ตัวหนึ่งลอยขึ้นมาช้าๆ ขณะที่หงส์ตัวนี้ปรากฏตัวขึ้นช้าๆ ทำให้โลกทั้งโลกเปี่ยมด้วยอุณหภูมิสูง พริบตาเดียวนั่นเอง อุณหภูมิสูงเช่นนี้เพียงพอที่จะหลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกได้

ฉับพลันที่อุณหภูมิสูงขนาดนี้ปรากฏ ทำให้ภายในใจของพวกราชันแท้จริงหวงจุนอดที่จะหวาดหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้ พวกเขาต่างทยอยกันถอยหลังให้ห่างไกลจากเดิมมากขึ้นอีกครั้ง กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว อุณหภูมิที่สูงเช่นนี้ช่างน่าสยองขวัญเหลือเกิน แม้แต่ราชันแท้จริงก็รองรับมันไม่ได้ หากถูกไฟหงส์เช่นนี้ยิงโจมตีเข้าให้ แม้จะเป็นเพียงสายหนึ่ง ระดับราชันแท้จริงก็ต้องถูกเผาจนหายวับไปกับตาในพริบตาเดียว

เสียงแคร็งค์…ดังขึ้นเสียงหนึ่ง พริบตาเดียวนั่นเอง โซ่เหล็กในมือหลี่ชิเย่พลันหลุดลอยไปจากมือ ด้านที่ลอยออกไปได้อาศัยความเร็วที่ปราศจากผู้เทียบเทียมพุ่งโจมตีเข้าหาปฐมบรรพบุรุษอัคคี

ขณะที่โซ่เหล็กลักษณะเช่นนี้หลุดมือลอยออกไปนั้น พริบตาเดียวนั้นเอง เหมือนว่าโซ่เหล็กดังกล่าวมีชีวิตขึ้นมาอย่างนั้น มันไม่จำเป็นต้องอาศัยหลี่ชิเย่ไปขับเคลื่อนมันก็สามารถพุ่งเข้าหาปฐมบรรพบุรุษอัคคีได้เอง

นาทีนี้หาใช่หลี่ชิเย่ที่กำลังโจมตีปฐมบรรพบุรุษอัคคีแล้ว แต่เป็นตัวโซ่เหล็กเองที่เปิดฉากโจมตีต่อปฐมบรรพบุรุษอัคคี

สิ่งที่ขับเคลื่อนโซ่เหล็กเส้นนี้คือพลังจากกฎเกณฑ์ล้านล้านสายนั่น มันมีสัจธรรมที่ลึกซึ้งยอดเยี่ยมและแข็งแกร่งที่สุดในครอบครอง มันคือตัวแทนปณิธานของผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะสูงสุด เมื่อใดที่ปณิธานลักษณะเช่นนี้ฟื้นตื่นขึ้นมา เกรงว่าผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ยากจะต้านทานกับสิ่งนี้ได้

อิ้วว…เสียงคำรณของหงส์ดังก้องเก้าชั้นฟ้าขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั้นเอง หงส์ได้บินขึ้นไป เสียงตูมดังขึ้นในพริบตาเดียวที่หงส์บินขึ้น มันได้เผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก ไฟหงส์ที่ปกคลุมมาได้หลอมละลายกระทั่งกฎเกณฑ์ฟ้าดินในฉับพลัน อานุภาพที่สยองขวัญทำให้ผู้คนตัวสั่นดั่งลูกนก

แคร็งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่หงส์บินขึ้นไปนั้น โซ่เหล็กได้สะบัดฟาดผ่านไป พลันจัดการพันเอาตัวของหงส์เอาไว้ ท่ามกลางเสียงแคร็งค์ที่ดังขึ้น อีกด้านหนึ่งของโซ่เหล็กพลันสะบัดและพันธนาการปฐมบรรพบุรุษอัคคีเอาไว้

อิ้วว…หงส์คำรณเสียงยาว หวังพุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้า แต่ทว่า ตัวของมันที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็ก ทำให้ไฟหงส์ถูกสยบเอาไว้โดยพลัน เปลวไฟหดตัวลงทันที และอุณหภูมิที่สูงก็ลดลงโดยพลันเช่นกัน

ในชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง โซ่เหล็กได้จัดการดึงเอาตัวของหงส์ที่กำลังจะโบยบินขึ้นท้องฟ้าลงมาดื้อๆ จากนั้นโซ่เหล็กมีการสะบัดอีกที จับมันมัดรวมเข้าด้วยกันกับปฐมบรรพบุรุษอัคคีอย่างแน่นหนา

ในเวลานี้ เตาหงส์ที่บินขึ้นได้กลับไปอยู่ในมือของปฐมบรรพบุรุษอัคคีอีกครั้ง มันกับปฐมบรรพบุรุษอัคคีถูกโซ่เหล็กพันธนาการเอาไว้เช่นเดียวกัน