ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3107

ตอนที่ 3107 กระบี่ปาฉื่อเหมยเจี้ยน

ในเวลานี้ กระบี่เหินเทียนเจียวได้หนีเข้าไปในเขตหวงห้ามของเขาเซียนถงซานแล้ว

หลี่ชิเย่ไม่ได้รีบเร่งแต่อย่างใด เพียงก้าวเดินเข้าไปช้าๆ เสมือนดั่งเดินเล่นในสวนหลังบ้านตนเองอย่างนั้น ท่าทางตามอารมณ์ยิ่งนัก แม้ว่าข้างหน้านั้นก็คือกองทัพของเขาเซียนถงซานแล้ว เขายังคงมองว่าไร้ตัวตน

“ท่าน โปรดหยุดก่อน” ในขณะที่หลี่ชิเย่เดินเข้าไปใกล้นั้น กองกำลังทหารของเขาเซียนถงซานพลันวิ่งกรูกันออกมาจากด้านซ้ายด้านขวา ทำการปิดล้อมทางเดินของหลี่ชิเย่เอาไว้

เมื่อกองกำลังทหารวิ่งกรูกันออกมาจาด้านซ้ายด้านขวา พลันขวางอยู่ตรงด้านหน้าของหลี่ชิเย่ เสมือนหนึ่งกำแพงทองแดงที่กั้นขวางอยู่ตรงนั้น

ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนทั้งหมดที่ยืนดูอยู่ในระยะห่างไกลต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้ เมื่อมองเห็นภาพนี้แล้ว เกรงว่าความขัดแย้งระหว่างคนโหดอันดับหนึ่งกับพระอาจารย์จินกวงกำลังจะระเบิดขึ้นมาแล้ว

เมื่อใดที่ทั้งสองฝ่ายล้วนไม่อ่อนข้อให้แก่กัน สงครามครั้งยิ่งใหญ่แห่งยุคย่อมไม่หนีไปไหนแน่

ขณะที่กองกำลังทหารวิ่งเข้ามาจากด้านซ้ายและขวาแล้วขวางทางเอาไว้นั้น หลี่ชิเย่เพียงเลิกหนังตาตามอารมณ์นิดหนึ่งเท่านั้น กล่าวเรียบเฉยว่า “อยากตายหรือไง?”

คำๆ นี้ออกจากปากของหลี่ชิเย่ดูเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ช่างง่ายดายอะไรปานนั้น

สมควรทราบว่า กองกำลังทหารที่อยู่ตรงหน้าคือกองทัพที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของพระอาจารย์จินกวง ต่อให้กองทหารทัพนี้หาใช่กองทัพที่ยอดเยี่ยมที่สุด แต่ว่า กำลังความสามารถยังคงทระนงองอาจ ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยชื่อเสียงของพระอาจารย์จินกวง ใครหาญกล้าต่อกรด้วย

แต่ว่า ทุกคนต่างมองออกว่า แม้ว่ากองทัพนี้คือกองทัพที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของพระอาจารย์จินกวง หลี่ชิเย่ยังคงมองเหมือนไม่มีตัวตน ไม่ได้ถือเอากองทัพที่อยู่ตรงหน้าว่าจะมีอะไรดีนักหนา

มาถึงวันนี้แล้ว ทุกคนต่างเข้าใจดี ผู้ที่แข็งแกร่งเฉกเช่นคนโหดอันดับหนึ่งย่อมไม่มองกองทัพภายใต้บังคับบัญชาของพระอาจารย์จินกวงอยู่ในสายตา จะอย่างไรเสียกำลังของทั้งสองฝ่ายหาได้อยู่ในชั้นเดียวกันอย่างสิ้นเชิง

แม้คำว่า ‘อยากตายหรือไง’ จะเป็นการพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เอ้อระเหยมากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่า ทุกคนต่างรู้ว่าคำๆ นี้มีน้ำหนักพอที่ทุกคนจะประมาทไม่ได้

บรรดาทหารที่ขวางอยู่ด้านหน้าหลี่ชิเย่ต่างจ้องมองตากันและกัน สุดท้าย แม่ทัพผู้หนึ่งแสดงคารวะแบบจีน และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ท่าน พวกเราทำตามหน้าที่ ขอท่านได้โปรดอภัย…”

“ไม่ก็ไสหัวไป ไม่ก็ตาย!” ท่าทางหลี่ชิเย่เย็นชา กล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

“ท่าน…” บรรดากองกำลังทหารทัพนี้ต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป เมื่อหลี่ชิเย่พูดเช่นนี้ออกมา ท่าทีเช่นนี้ของหลี่ชิเย่นับว่าหยามพวกเขามากเหลือเกิน

แต่ว่า แม่ทัพผู้นี้พูดยังไม่ทันขาดคำ มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ก็ได้กางออก

“แย่แล้ว…” แม่ทัพพลังสั่งการเสียงทุ้มต่ำออกไปทันที เมื่อเห็นมือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ที่กางออก “ตั้งค่าย ฆ่า!” ขาดคำ กองกำลังทัพนี้พลันตั้งเป็นค่ายกลขึ้นมา

เสียงตึง ตึงดังขึ้น ค่ายกลถูกตั้งขึ้นในพริบตาเดียว มองเห็นทวนและกระบี่มากมาย ประกายดาบเงากระบี่ครอบคลุมไปทั่วฟ้าดินในพริบตา ฟันเข้าไปยังมือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่ตรงๆ พร้อมกับลากเงาที่ยาวมากพ่วงท้ายตามมา

ไม่อาจไม่บอกว่ากองทัพดังกล่าวนี้มีปฏิกิริยาที่รวดเร็วอย่างยิ่ง พลันที่กองทัพนี้ลงมือก็มีอานุภาพที่ไม่ธรรมดา เมื่อประกายดาบเงากระบี่ฟาดฟันเข้ามา ได้ผ่าท้องฟ้าให้แยกออก มุทะลุดุดันอย่างยิ่ง

ทว่า แม้กองทัพนี้จะมีความทระนงองอาจมากกว่านี้ก็ไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ในมือของหลี่ชิเย่ ได้ยินเสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่พลันตบลงไปทันที

ขณะที่มือขนาดใหญ่นี้ตบลงไปนั้น เสมือนดั่งท้องฟ้าถล่มลงมาอย่างนั้น ฟาดลงบนตัวของกองทัพดังกล่าวนี้อย่างแรง

หนึ่งฝ่ามือที่ฟาดตบลงมานั้น พื้นปฐพีถูกตบจนทรุดลงไป เหลือทิ้งไว้เพียงรอยฝ่ามือทั้งใหญ่ทั้งลึกรอยหนึ่ง สำหรับกองทัพเมื่อครู่ที่ต้องการสกัดหลี่ชิเย่เอาไว้นั้นถูกตบจนกลายเป็นเนื้อบด ไม่มีโอกาสกระทั่งร้องด้วยความน่าเวทนาออกมา

เลือดสดๆ ค่อยๆ ไหลรินอยู่บนพื้นดินสีดำ ไหลย้อมซึมลงในดิน ภายใต้การไหลย้อมของเลือดสดๆ ดินนั้นดูเหมือนจะมีสีดำและมีความอุดมสมบูรณ์ขึ้นกว่าเดิม

ขณะที่เลือดสดๆ ไหลรินอยู่นั้น กลิ่นคาวเลือดได้ตลบอบอวลอยู่บริเวณปลายจมูกของทุกๆ คน ทำให้ผู้คนจำนวนมากถึงกับร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง

เดิมทีภาพเช่นนี้อยู่ในความคาดการณ์ของทุกคนอยู่แล้ว แต่ว่า เมื่อได้เห็นกับตาตนเองว่า พลันที่พูดไม่เข้าหูหลี่ชิเย่ก็จัดการตบกองทัพๆ หนึ่งจนกลายเป็นเนื้อบด สภาพการณ์เช่นนี้ยังคงสร้างความหวั่นไหวอย่างยิ่งแก่ผู้คน

จะอย่างไรเสีย กองทัพดังกล่าวนี้หาใช่กองทัพธรรมดาทั่วไป มันคือกองทัพที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของพระอาจารย์จินกวง เคยเกรียงไกรทั่วหล้า และผู้ทคนใต้หล้าต่างหวั่นเกรงต่อกองทัพดังกล่าว

แต่ว่า เวลานี้คนโหดอันดับหนึ่งแค่ตบลงมาตามอารมณ์ ก็จัดการทำลายกองทัพๆ นี้แล้ว เหมือนตบแมลงวันตายไปตัวหนึ่งอย่างนั้น แม้ว่ากองทัพดังกล่าวนี้จะไม่ใช่เป็นกองทัพที่ปราศจากผู้ต่อกรมากที่สุดใต้บังคับบัญชาของพระอาจารย์จินกวงก็ตาม ยังคงสร้างความหวั่นไหวต่อจิตในผู้คนมากเหลือเกิน

“คนโหดอันดับหนึ่งย่อมเป็นคนโหดอันดับหนึ่ง แค่คำพูดไม่เข้าหูคำหนึ่งก็ทำลายกองกำลังทหารนับพัน” ระดับบรรพบุรุษอดที่จะซุบซิบขึ้นมาไม่ได้

มีผู้ที่ไม่เคยเห็นคนโหดอันดับหนึ่งลงมือมาก่อน มาวันนี้เมื่อได้เห็นคนโหดอันดับหนึ่งลงมือแล้ว นับว่าได้เข้าใจแล้วว่า เพราะอะไรเขาจึงได้ถูกขนานนามว่า ‘คนโหดอันดับหนึ่ง’ ด้วยบทบาทที่มุทะลุดุดันเช่นนี้ ยกย่องให้เป็น ‘คนโหดอันดับหนึ่ง’ นับว่าเหมาะสมมากที่สุดแล้ว

หลังจากที่หลี่ชิเย่อาศัยหนึ่งฝ่ามือสังหารกองทัพดังกล่าวแล้วก็ไม่ได้มองดูอีกสักครั้ง ก้าวเดินเข้าไปด้านในต่อไป เหมือนตบแมลงวันตายไปตัวหนึ่งเท่านั้นเอง

“ท่านผู้อาวุโส โปรดระงับโทสะ” ขณะที่หลี่ชิเย่ก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ปรากฏคนผู้หนึ่งเข้ามาขวางทางของเขาเอาไว้

‘ราชันแท้จริงปาฉื่อ’ มีผู้ที่ร้องขึ้นมาเบาๆ เมื่อมองเห็นชายฉกรรจที่เข้ามาขวางทางของหลี่ชิเย่

ราชันแท้จริงปาฉื่อคือราชันแท้จริงที่แข็งแกร่งมากนะเนี่ย หลี่ชิเย่ถึงกับกล้าบอกว่าสามารถเอาชนะได้ในหนึ่งกระบวนท่า คำพูดเช่นนี้นับว่าพาลมากเหลือเกิน

“จะลงมือแล้วล่ะ” ภายในใจของบรรดาบรรพบุรุษก็รู้สึกหวั่นไหว และมีคู่นัยน์ตาที่เบิกกว้าง เพราะก่อนหน้านี้เคยเห็นความปราศจากผู้ต่อกรของหลี่ชิเย่ขณะสังหารพวกของเทพสงครามจินเปี้ยนมาก่อน

ราชันแท้จริงปาฉื่อลังเลนิดหนึ่ง สุดท้าย เขาแสดงคารวะด้วยการโค้งคำนับอย่างลึกซึ้ง และกล่าวว่า “ศิษย์ไร้ความสามารถ ขอเชิญคุณชายช่วยชี้แนะให้บ้าง”

ภายในใจของราชันแท้จริงปาฉื่อย่อมไม่ต้องการไปแปดเปื้อนกับน้ำโคลนเช่นนี้ พูดคำพูดที่ไม่น่าฟัง ความเป็นความตายของกระบี่เหินเทียนเจียวมันเกี่ยวอะไรกับเขา

เพียงแต่ เวลานี้กระบี่เหินเทียนเจียวถูกคนอื่นตามฆ่าถึงในบ้าน เขาจึงไม่อาจนิ่งดูดาย ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม กระบี่เหินเทียนเจียวก็คือน้องภรรยาของอาจารย์ของเขา

เวลานี้ ราชันแท้จริงปาฉื่อได้แต่รับมือกับหนึ่งกระบวนท่าของหลี่ชิเย่แล้ว แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม ท่วงท่าของราชันแท้จริงปาฉื่อยังคงให้ความเคารพ และยึดธรรมเนียมของผู้ที่เป็นผู้เยาว์ โดยไม่ได้มีความคิดที่จะเป็นศัตรูกับหลี่ชิเย่โดยสิ้นเชิง

เสียงตึง…ดังขึ้นเสียงหนึ่ง เวลานี้ราชันแท้จริงปาฉื่อหนึ่งกระบี่ในมือ ครั้นหนึ่งกระบี่อยู่ในมือเสมือนดั่งกำฟ้าดินเอาไว้ อานุภาพปฐมบรรพบุรุษยิ่งใหญ่ไพศาล

“กระบี่เล่มนี้มีชื่อว่ากระบี่ปาฉื่อเหมยเจี้ยน ท่านอาจารย์เป็นผู้ประทานให้” ราชันแท้จริงปาฉื่อท่าทีให้ความเคารพ และกล่าวว่า “ศิษย์โง่เขลา สามารถสำแดงอานุภาพของกระบี่เล่มนี้ได้เพียงหกถึงเจ็ดส่วนเท่านั้น ส่วนที่บกพร่องขาดหายไปเป็นที่หัวเราะเยาะของคุณชายแล้ว โปรดชี้แนะด้วย”

“ลงมือเถอะ” หลี่ชิเย่เพียงยิ้มนิดหนึ่งเท่านั้นเอง

ทุกคนต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้เมื่อได้เห็นภาพนี้ กำลังความสามารถของราชันแท้จริงปาฉื่อนั้น นับว่ามีความเข้มแข็งในแดนลัทธิเซียนตลอดมา และมีชื่อเสียงโด่งดัง เพียงแต่พระอาจารย์จินกวงอาจารย์ของเขานั้นแข็งแกร่งเกินไป ยอดเยี่ยมมากเกินไป มักจะทำให้เขาถูกรัศมีของพระอาจารย์จินกวงบดบังเอาไว้อยู่เสมอๆ ภายใต้รัศมีอาจารย์ของเขานั้น ราชันแท้จริงเช่นเขาดูจะสลดและอับแสง

ความจริงแล้ว ด้วยกำลังความสามารถของเขา ไม่เห็นจะด้อยไปกว่าพวกของเทพสงครามจินเปี้ยนสักเท่าไร

ราชันแท้จริงปาฉื่อในฐานะศิษย์เอกของพระอาจารย์จินกวง ไม่เพียงได้รับการถ่ายทอดวิชาจากพระอาจารย์จินกวงด้วยตนเอง และพระอาจารย์จินกวงยังได้หลอมสร้างอาวุธให้กับเขาด้วยตนเอง ย่อมสามารถมองออกได้ว่า พระอาจารย์จินกวงให้ความสำคัญในตัวของราชันแท้จริงปาฉื่อเพียงใด

“ล่วงเกินแล้ว!” ราชันแท้จริงปาฉื่อมีท่าทีให้ความเคารพ แม้ขณะลงมือยังคงมีมารยาทและสุภาพเรียบร้อย แสดงคารวะสูงสุดในฐานะผู้เยาว์ เป็นท่าทีที่ผู้เยาว์ขอรับการชี้แนะจากผู้อาวุโสอย่างนั้น

เรียกได้ว่า ทุกๆ การเคลื่อนไหวของราชันแท้จริงปาฉื่อล้วนเผยให้เห็นถึงท่วงท่าบุคลิกของสำนักเจ้าลัทธิ ไม่เสียทีที่เป็นศิษย์ของพระอาจารย์จินกวง

เสียงตึงดังขึ้นเสียงหนึ่ง ในเวลานี้ ราชันแท้จริงปาฉื่อยกกระบี่ขึ้นเสมอคิ้ว ในพริบตาเดียวนั่นเอง กระบี่ของราชันแท้จริงปาฉื่อก็ได้ล็อกเป้าหมายที่หว่างคิ้วของหลี่ชิเย่ไว้แล้ว

………………………………………….