ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3106

ตอนที่ 3106 ใครตาย?

ฟ้าดินเงียบสงัด ภาพของหลี่ชิเย่ถูกยิงสังหารนั้นนับว่าสะเทือนหวั่นไหวต่อจิตใจผู้คนเหลือเกิน

ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกใจหายใจคว่ำ นี่คือระดับปฐมบรรพบุรุษที่ปราดเปรื่องน่าทึ่งคนหนึ่งนะเนี่ย ต้องมาถูกผู้อื่นลอบยิงสังหาร นับว่าสร้างความสะเทือนหวั่นไหวมากเหลือเกิน

นาทีนี้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองไปที่กระบี่เหินเทียนเจียว บางที นางคือระดับคงความอมตะตลอดกาลขั้นต้นเพียงหนึ่งเดียวนับแต่อดีตถึงปัจจุบันที่สามารถสังหารระดับปฐมบรรพบุรุษได้

“นี่ นี่ นี่ดูจะน่าเสียดายเกินไปแล้ว” มียอดฝีมืออดที่จะพึมพำขึ้นว่า “หากว่าระดับปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรแห่งยุคคนหนึ่งจะต้องมาตายแบบนี้จริงๆ ล่ะก็ ออกจะหดหู่ใจเกินไปแล้วกระมัง”

นี่คือผู้ดำรงอยู่ในชั้นระดับปฐมบรรพบุรุษนะเนี่ย มาวันนี้กลับถูกคนเขาลอบสังหาร ในสายตาของผู้อื่นมองว่า จุดจบเช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่ตับข้องใจอย่างยิ่ง

“สวรรค์อิจฉาผู้มีความสามารถ” มีระดับบรรพบุรุษถึงกับรู้สึกเสียดายในตัวของหลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “นี่เป็นการยโสอวดดีมากเกินไปของเขา”

ผู้ยิ่งใหญ่รุ่นอาวุโสบางคนมองไปที่กระบี่เหินเทียนเจียว ท่าทางดูจะดูแคลนอยู่บ้าง จะอย่างไรเสียกระบี่เหินเทียนเจียวมีชาติกำเนิดมาจากสำนักจัดตั้งเพื่อการสืบทอดอย่างสี่ซี เรียกว่าเป็นศิษย์สำนักที่มีชื่อเสียง กลับทำการลอบทำร้าย ถือโอกาสที่ผู้อื่นกำลังอยู่ในอันตราย นับว่าทำให้ผู้อื่นรังเกียจที่จะเอ่ยถึง เป็นการทำให้ระบบถ่ายทอดความคิดทางด้านลัทธิเสื่อมเสียชื่อเสียง

“ระดับบรรพบุรุษผู้หนึ่งต้องเสียชีวิตลงในลักษณะเช่นนี้” ในใจของผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกเสียดาย เมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว

และมีคนส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ประมาทเช่นนี้ ยโสถือดีเช่นนี้ การเสียชีวิตก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดคิด เรื่องที่สะเทือนเลื่อนลั่นเช่นนี้สมควรมีการวางแผนอย่างละเอียดรอบคอบจึงถูก การบำเพ็ญเพียรอันตราย มีโอกาสเสียชีวิตทุกเมื่อ”

“ก็ถูก คนโหดอันดับหนึ่งอ่อนเยาว์เกินไป ทำอะไรยังมีมีความระมัดระวังเพียงพอ” มียอดฝีมือบางส่วนคิดเช่นนี้

การที่คนโหดอันดับหนึ่งทำเรื่องปล้นสวรรค์ขึ้นมา แต่กลับไม่วางการป้องกันให้รอบคอบ นับว่าประมาทเลินเล่อเกินไปแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้การถูกผู้อื่นลอบสังหารก็นับว่าสามารถจินตนาการได้

แต่ว่า กระบี่เหินเทียนเจียวไม่สนเรื่องเหล่านี้ ภายในใจของนางรู้สึกสบายอารมณ์ยิ่งนัก เมื่อเห็นร่างของหลี่ชิเย่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสูง เมื่อแก้แค้นได้ ทำให้นางได้ระบายความเคียดแค้นในใจ รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

“ไม่ว่าเจ้าจะดำรงอยู่ในฐานะเช่นใด เป็นศัตรูกับข้าจะต้องตาย” กระบี่เหินเทียนเจียวได้ลืมตาอ้าปาก หยิ่งยโสลำพอง ท่าทางเหมือนได้แก้แค้นอย่างนั้น

แน่นอน กล่าวสำหรับคำพูดลักษณะเช่นนี้ของกระบี่เหินเทียนเจียวแล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่สะดวกจะพูดอะไร แม้ว่าจะมีผู้ที่ดูแคลนในตัวของกระบี่เหินเทียนเจียว

“เจ้าสำคัญตัวเองมากเกินไปแล้ว” ขณะที่กระบี่เหินเทียนเจียวเพิ่งจะพูดขาดคำ เสียงที่เรียบเฉยเสียงหนึ่งได้ดังขึ้นในเวลานี้ กล่าวเอ้อระเหยว่า “แค่มดปลวดตัวหนึ่ง ต่อให้มีอาวุธที่แหลมคมเช่นใดก็ตาม มันก็แค่มดปลวกตัวหนึ่งเท่านั้น คิดว่าอาศัยอาวุธปฐมบรรพบุรุษชิ้นหนึ่งก็สามารถสังหารระดับปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่งได้จริงๆ รึ?”

ในเวลานี้เอง บนท้องฟ้าที่อยู่ห่างจากยอดเขาสูงที่กระบี่เหินเทียนเจียวอยู่นั้น เห็นคนผู้หนึ่งยืนอยู่

“คนโหดอันดับหนึ่ง เป็นคนโหดอันดับหนึ่ง!” ในเวลานี้ทุกคนต่างจ้องมองไป ผู้คนจำนวนมากล้วนร้องเสียงดังขึ้นมา หลังจากมองเห็นคนผู้นี้อย่างชัดเจนแล้ว

“ข้ารู้อยู่แล้วว่า เป็นไปไม่ได้ที่คนโหดอันดับหนึ่งจะตายง่ายดายเช่นนี้อยู่แล้ว” ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกดีใจขึ้นมา

ต่อให้เป็นคนที่เคยเป็นศัตรูกับหลี่ชิเย่มาก่อน เวลานี้ต่างดีใจและร้องเสียงดังขึ้นมา ขณะมองเห็นหลี่ชิเย่

จะอย่างไรเสีย กล่าวสำหรับทุกคนแล้ว หากระดับปฐมบรรพบุรุษสักคนต่อสู้กันซึ่งหน้าในสมรภูมิรบ แล้วถูกสังหารโดยผู้ที่แข็งแกร่งกว่า มันคือเรื่องที่น่าเสียใจ แต่ว่า หากปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่งถูกลอบสังหารโดยผู้อ่อนแอกว่า มันก็คือความอัปยศอย่างหนึ่ง!

เวลานี้ หลี่ชิเย่ยืนอยู่ตรงนั้น แม้ว่าบนตัวของเขายังคงมีรอยเลือดอยู่เต็มไปหมด ธนูเขี้ยวมังกรยังคงปักอยู่บนตัวของเขา แต่ว่า เขายังคงมีอากัปกิริยาเป็นธรรมชาติ เหมือนว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

“เป็นไปไม่ได้…” กระบี่เหินเทียนเจียวรู้สึกตกใจยิ่งคล้ายดั่งเห็นผีอย่างนั้น เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ยังคงตัวเป็นๆ ยืนอยู่ข้างหน้าของตนเอง สีหน้าขาวซีด ก้าวถอยหลังติดต่อกัน

เวลานี้ หลี่ชิเย่ได้ถอนธนูเขี้ยวมังกรออกจากตัวช้าๆ เลือดสดๆ พุ่งกระฉูด แต่ว่า บาดแผลนั้นสมานได้รวดเร็วมาก

“แค่ธนูเขี้ยวมังกรดอกหนึ่งเท่านั้นสามารถสังหารข้าได้ มันก็คือเรื่องปาฏิหาริย์นับแต่อดีตถึงปัจจุบันแล้ว” หลี่ชิเย่ถือโอกาสโยนธนูทิ้งไปตามอารมณ์ ด้วยท่าทางสบายๆ

เวลานี้ สายตาของหลี่ชิเย่ตกอยู่บนตัวของกระบี่เหินเทียนเจียว และกล่าวเรียบเฉยว่า “เจ้าคิดจะตายแบบไหนล่ะ?”

ในเวลานี้ กระบี่เหินเทียนเจียวรู้สึกว่าตนเองเหมือนเป็นคนตายคนหนึ่งในสายตาของหลี่ชิเย่ เพียงแต่จะตายแบบไหนเท่านั้นเอง

เมื่อทุกคนมองเห็นหลี่ชิเย่ยังคงมีชีวิตอยู่ต่างรู้สึกตื่นเต้นดีใจ แน่นอนทุกคนก็รู้ว่า ขอเพียงหลี่ชิเย่ยังมีชีวิตอยู่ กระบี่เหินเทียนเจียวคงต้องจบสิ้นแน่

“ตายแน่แล้ว ใครก็ปกป้องนางไม่ได้” ทุกคนล้วนเข้าใจได้ว่า ขอเพียงคนโหดอันดับหนึ่งยังคงมีชีวิตอยู่ กระบี่เหินเทียนเจียวจะต้องตาย แม้ว่านางจะเป็นน้องภรรยาของพระอาจารย์จินกวงก็ไม่ได้

ทุกคนต่างก็เข้าใจความโหดร้ายของคนโหดอันดับหนึ่ง ขอเพียงเป็นคนที่คนโหดอันดับหนึ่งต้องการสังหาร ต่อให้พระอาจารย์จินกวงก็ปกป้องไม่ได้เช่นเดียวกัน คนๆ นี้ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

“ลุย…” กระบี่เหินเทียนเจียวส่งเสียงดังคำหนึ่ง แม้ว่านางรู้อยู่แล้วว่าตนเองหนีความตายไม่พ้น แต่ว่า นางยังคงต้องดิ้นรน จะอย่างไรเสียไม่มีใครยินดีถูกสังหารโดยง่ายดาย

สำหรับกองกำลังทหารหน่วยเล็กที่บุกสังหารเข้ามานั้น หลี่ชิเย่ไม่เคยมองเลยสักแวบ กองกำลังทหารที่มีความยอดเยี่ยมและมุทะลุดุดันหน่วยหนึ่ง บางทีอาจสามารถส่งผลคุกคามสำหรับคนอื่น แต่ว่า ในสายตาของหลี่ชิเย่มันจะแตกต่างอะไรกับมดปลวกเล่า? หลี่ชิเย่ไม่ได้เลิกกระทั่งหนังตาด้วยซ้ำ เมื่อดีดนิ้วออกไปทีหนึ่ง ได้ยินเสียงปุดังขึ้นเสียงหนึ่ง กองกำลังทหารหน่วยเล็กหน่วยนี้พลันถูกโจมตีจนกลายเป็นหมอกเลือดไป ไม่ทันกระทั่งร้องเสียงน่าเวทนาขึ้นมา

กระบี่เหินเทียนเจียวตกใจจนร้องเสียงแหลมไปพลาง วิ่งหนีสุดชีวิตไปข้างหน้าพลาง อาศัยกำลังทั้งหมดที่มีอย่างเต็มที่

ท่าทางของหลี่ชิเย่เป็นไปตามธรรมชาติ ก้าวเดินไปช้าๆ ไม่ว่ากระบี่เหินเทียนเจียวจะหนีไปด้วยความเร็วเช่นใดก็ตาม เขาก็จะติดตามไปอย่างเอ้อระเหย รักษาระยะห่างไม่เปลี่ยนแปลง

ผู้คนจำนวนมากเมื่อเห็นกระบี่เหินเทียนเจียวกับหลี่ชิเย่ที่คนหนึ่งหนี คนหนึ่งติดตาม ต่างมองหน้ากันและกันและเข้าใจได้ว่า หลี่ชิเย่ไม่รีบร้อนที่จะสังหารกระบี่เหินเทียนเจียว ประดุจดั่งแมวที่จับหนูอย่างนั้น

ความรู้สึกในการหนีเอาชีวิตรอดเช่นนี้มันสุดที่จะทนได้ยิ่งกว่าสังหารกระบี่เหินเทียนเจียวเสียเลย ตลอดขั้นตอนการวิ่งหนีเอาชีวิตรอดนับว่าทรมานอย่างยิ่ง กระบี่เหินเทียนเจียวถูกทำให้ตกใจจนขวัญกระเจิง

แต่ว่า ในขณะนี้นางไม่มีทางเลือก ได้แต่พกพาความหวาดกลัวพยายามวิ่งหนีไปข้างหน้าอย่างเต็มที่ คาดหวังสามารถพบเจอผู้ที่จะปกป้องคุ้มครองนางได้

“พายุมาแล้ว…” ระดับบรรพบุรุษที่มองเห็นภาพของกระบี่เหินเทียนเจียวที่วิ่งหนีใกล้เข้าไปทุกทีๆ เกือบจะเข้าไปยังบริเวณเขตหวงห้ามแล้ว ถึงกับพึมพำขึ้นมา

“เกรงว่าจะต้องเกิดศึกระหว่างปฐมบรรพบุรุษทั้งสอง” ผู้คนจำนวนมากต่างเข้าใจได้ ขณะมองดูกระบี่เหินเทียนเจียวที่หนีไปยังบริเวณส่วนที่ลึกเข้าไปในผืนแผ่นดินผืนนี้

กระบี่เหินเทียนเจียวคือน้องภรรยาของพระอาจารย์จินกวง ถ้าหากกระบี่เหินเทียนเจียวขอความช่วยเหลือต่อพระอาจารย์จินกวง เมื่อเป็นเช่นนั้น พระอาจารย์จินกวงเห็นคนจะตายต่อหน้าแล้วไม่ให้การช่วยเหลืออย่างนั้นรึ? จะอย่างไรเสีย นี่คือน้องภรรยาของเขาเลยนะ ย่อมไม่สามารถมองตาปริบๆ ปล่อยให้นางถูกคนโหดอันดับหนึ่งฆ่าตายกระมัง?

แต่ว่า ทุกคนต่างก็รู้ว่า ถ้าหากคนที่คนโหดอันดับหนึ่งต้องการสังหาร ใครก็ปกป้องไม่ได้ สิ่งนี้เป็นการบ่งบอกว่าพระอาจารย์จินกวงกับคนโหดอันดับหนึ่งจะเกิดศึกขึ้น

“พายุฝนฟ้าคะนองจะมาแล้ว” ระดับคงความอมตะตลอดกาลเอ่ยขึ้นช้าๆ เมื่อเห็นกระบี่เหินเทียนเจียววิ่งหลบหนีเข้าไป “คราวนี้จะกลายเป็นการศึกที่เจิดจรัส สะเทือนฟ้าดินเลื่อนลั่นที่สุดแห่งยุค นั่นคือศึกระหว่างปฐมบรรพบุรุษ!”

“ศึกระหว่างปฐมบรรพบุรุษ!” ไม่ทราบว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรรู้สึกหวั่นไหวในใจเมื่อได้ยินคำพูดคำนี้ ศึกลักษณะเช่นนี้ทั้งทำให้ผู้คนจำนวนมากรู้สึกฮึกเหิม แต่ก็ทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยห่วงกังวลอยู่ไม่น้อย

จะอย่างไรเสีย ศึกระหว่างปฐมบรรพบุรุษย่อมจะต้องทำลายฟ้าดินจนพินาศย่อยยับอย่างแน่นอน หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็ยากจะประเมินผลที่จะเกิดขึ้น

มีผู้พึมพำขึ้นเมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว “พระอาจารย์จินกวงจะช่วยเหลือกระบี่เหินเทียนเจียวหรือไม่?”

มีผู้คนจำนวนมากต่างมองตากันและกัน สำหรับปัญหาข้อนี้นั้น หากว่ากันตามเหตุผลแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องระเบิดศึกระหว่างปฐมบรรพบุรุษ เพื่อกระบี่เหินเทียนเจียวคนหนึ่ง

ทว่า จะอย่างไรเสียกระบี่เหินเทียนเจียวก็คือนองภรรยาของพระอาจารย์จินกวงนะเนี่ย จะอย่างไรพระอาจารย์จินกวงไม่สามารถมอเห็นคนจะตายต่อหน้าแล้วไม่ให้การช่วยเหลือ

…………………………………………..