ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3125

ตอนที่ 3125 แสงสุวรรณเรืองรอง

เวลานี้ พระอาจารย์จินกวงมีลักษณะท่าทางที่สดชื่นเปล่งปลั่ง เสมือนหนึ่งเป็นช่วงเวลาที่อิ่มอกอิ่มใจที่สุดของชีวิตคนอย่างนั้น

ภายในใจของผู้คนบางส่วนไม่อาจเข้าใจได้ เมื่อมองเห็นอากัปกิริยาลักษณะเช่นนี้ของพระอาจารย์จินกวง มีผู้กล่าวเอาไว้ว่า ขณะที่มีชื่อว่าผ่านการสอบคัดเลือก ก็คือช่วงเวลาที่ดีใจที่สุดของชีวิต

ในทัศนะของผู้ใดก็ตามมองว่า เวลานี้พระอาจารย์จินกวงเพิ่งจะพ่ายแพ้จากการต่อสู้ ไม่มีอะไรสมควรให้ต้องดีใจ ไม่มีสิ่งใดคู่ควรให้ต้องตื่นเต้น หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น คงรู้สึกเศร้าซึมอย่างยิ่งนานแล้ว

แต่ทว่า ในขณะนี้พระอาจารย์จินกวงไม่เพียงแต่มีลักษณะท่าทางที่สดชื่นเปล่งปลั่งเท่านั้น กระทั่งมีท่าทีที่ตื่นเต้นดีใจ

ในฐานะที่เป็นปฐมบรรพบุรุษแห่งยุค มีอุปสรรคใดที่เขาไม่เคยประสบมา? แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้เขาต้องตื่นเต้นดีใจเพียงนี้

แน่นอน ผู้ที่ไม่สามารถเข้าใจได้นั้นล้วนแล้วแต่เป็นผู้บำเพ็ญตนที่ไม่มีสิทธิ์ก้าวไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้ ประเภทปราศจากผู้ต่อกรที่แท้จริง บรรดบรรพบุรุษระดับคงความอมตะตลอดกาล พวกเขาสามารถเข้าใจถึงสภาพจิตใจของพระอาจารย์จินกวง

กล่าวสำหรับระดับปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรเช่นพระอาจารย์จินกวงแล้ว สามารถพานพบศัตรูกล้าแข็งที่เป็นอาจารย์ที่ดีและสหายในยามยากเช่นนี้ มันก็คือสิ่งที่น่าตื่นเต้นดีใจอยู่แล้ว ต่อให้พ่ายแพ้ในการต่อสู้ก็ไม่มีอะไรต้องอับอายอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น สุดยอดเคล็ดวิชาที่พระอาจารย์จินกวงได้คิดค้นขึ้น มีอานุภาพไร้ขอบเขต ใต้หล้านี้ไม่มีผู้ใดคู่ควรให้เขาต้องสำแดงเคล็ดวิชาลับที่ปราศจากผู้ต่อกร สิ่งนี้กล่าวสำหรับพระอาจารย์จินกวงแล้ว ไหนเลยจะไม่ใช่ความหดหู่อย่างหนึ่ง

สิ่งนี้ก็คล้ายช่างที่มีชื่อเสียงแห่งยุค ได้แกะสลักงานศิลปะที่ยอดเยี่ยมมากขึ้นมา แต่ว่าทำได้เพียงเก็บซ่อนเอาไว้ให้ตนเองได้ชื่นชม

มาวันนี้กลับมีสหายยามยากที่รู้คุณค่าคนหนึ่งเช่นนี้ การนำเอาผลงานที่สมบูรณ์แบบออกมาชื่นชมด้วยกัน สิ่งนี้ย่อมเป็นข่าวน่ายินดีที่ยิ่งใหญ่ของชีวิตคน

วันนี้พระอาจารย์จินกวงมีโอกาสได้สำแดงเคล็ดวิชาลับที่ปราศจากผู้ต่อกรของตน แล้วเขาจะไม่ตื่นเต้นดีใจได้อย่างไรเล่า

ถึงตายก็เพียงพอแล้ว” เวลานี้พระอาจารย์จินกวงมีท่าทางที่ฮึกเหิมและลำพองใจและกล่าวว่า “ต่อสู้เพียงครั้งเดียวใช้หมดสิ้นสรรพวิชา ถึงตายก็เพียงพอแล้ว”

หลี่ชิเย่ก็เผยรอยยิ้มขึ้นมา กล่าวเรียบเฉยว่า “ต้องการได้สัจธรรม สามารถเฝ้ารอคอยได้อยู่แล้ว ถ้าเช่นนั้นก็ขอรับการสอนสั่งจากเคล็ดวิชายอดเยี่ยมของเจ้า คิดว่าต้องสามารถสะเทือนเลื่อนลั่นได้แน่นอน

“ข้าตั้งชื่อเคล็ดวิชานี้ว่า ‘แสงสุวรรณเรืองรอง’ ท่าทีพระอาจารย์จินกวงเคร่งขริม จริงจังอย่างยิ่ง เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “หากมีความคาดหวังในชีวิต จะต้องถูกเผาไหม้ไป”

‘แสงสุวรรณเรืองรอง’ หลี่ชิเย่ค่อยๆ ลิ้มรสอย่างละเมียดละไมโดยไม่ได้กล่าวมากความ แต่เป็นการรับรู้ถึงเสียงสัจธรรมของพระอาจารย์จินกวง

ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากที่ได้ยินชื่อแสงสุวรรณเรืองรองชื่อนี้แล้ว ถึงกับตะลึงงันอยู่ตรงนั้น พระอาจารย์จินกวงเข้าใจเองว่า กระบวนท่านี้ปราศจากผู้ต่อกรทั่วหล้า เป็นเคล็ดวิชาที่ไร้เทียมทานที่สุดที่เขาเป็นผู้คิดค้นขึ้นมา

ทุกคนมองว่า ด้วยเคล็ดวิชาที่พาลรุนแรงปราศจากผู้ต่อกร ย่อมจะต้องมีชื่อที่สะเทือนเลื่อนลั่นหรือเปี่ยมด้วยลักษณะที่อันธพาลแน่นอน

แต่ว่า พระอาจารย์จินกวงไม่ได้ทำเช่นนั้น เพียงแค่ตั้งชื่อที่ฟังดูแล้วธรรมดาๆ อย่างยิ่ง นั่นก็คือแสงสุวรรณเรืองรอง

ทุกคนล้วนแล้วแต่ตะลึงงันอยู่ตรงนั้น ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรพระอาจารย์จินกวงจึงได้ตั้งชื่อที่ธรรมดาๆ เช่นนี้ ชื่อแบบนี้ไม่สามารถบ่งชี้ถึงอนุภาพที่ยอดเยี่ยมของกระบวนท่าที่ปราศจากผู้ต่อกรของเขาอย่างสิ้นเชิง

ในขณะที่ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากกำลังกลั้นลมหายใจอยู่นั้น ในเวลานี้บรรดาเหล่าบรรพบุรุษ และระดับคงความอมตะตลอดกาลที่แข็งแกร่งบางส่วน พวกเขาต่างได้กลั้นลมหายใจไปแล้ว รับรู้ถึงเสียงสัจธรรมของพระอาจารย์จินกวงแล้ว

มีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งจนถึงระดับหนึ่งเท่านั้น จึงสามารถรับรู้ถึงเสียงแห่งสัจธรรมที่แตกต่างจากผู้อื่นได้อย่างแท้จริง สิ่งนี้คือพลังที่ต่างชั้น และต่างระดับชั้นอย่างสิ้นเชิง

ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจในความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของเสียงสัจธรรมประเภทนี้ได้อยู่แล้ว ถ้าหากพวกเขาสามารถซาบซึ้งถึงความลึกซึ้งยอดเยี่ยมของเสียงสัจธรรมประเภทนี้แล้ว พวกเขาก็เข้าใกล้ความตายแล้ว

นี่คืออะไร…หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ บรรดาผู้ยิ่งใหญ่ที่แข็งแกร่งบางส่วนเริ่มสังเกตเห็นบางอย่าง

ในขณะนี้เอง บรรดาผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้ล้วนรับรู้ถึงเสียงสัจธรรมที่แผ่กระจายออกมาจากพระอาจารย์จินกวง เสียงสัจธรรมประเภทนี้เหมือนเป็นพลังอะไรสักอย่างที่บอกไม่ถูก เหมือนเป็นระลอกคลื่นในทะเลสาบที่กระเพื่อมเบาๆ อย่างนั้น

ขณะที่เสียงสัจธรรมนี้กระเพื่อมเบาๆ นั้น ภาพของสัจธรรมเสมือนดั่งน้ำในทะเลสาบที่ค่อยๆ เอ่อท่วมผ่านร่างกายของตนไปอย่างนั้น ความรู้สึกเช่นนี้มีความพิเศษมาก และยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง แต่ กลับไม่ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงอันตราย

กระทั่งกล่าวได้ว่า ขณะที่เสียงสัจธรรมกระเพื่อมในลักษณะเช่นนี้นั้น ผู้คนจำนวนมากไม่คิดว่าพลังผันแปรลักษณะเช่นนี้จะส่งผลคุกคามต่อตนเองได้

อีกทั้งผู้คนจำนวนมากยังเข้าใจว่า ขณะที่เสียงสัจธรรมลักษณะเช่นนี้กำลังผันแปรอยู่นั้น ชั้นพลังของมันกับกำลังความสามารถของพระอาจารย์จินกวงเรียกได้ว่าเข้ากันไม่ได้เลย

สมควรทราบว่า พระอาจารย์จินกวงนั้นคือระดับปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่ง แม้ว่าจะไม่สามารถต่อกรกับคนโหดอันดับหนึ่ง แต่ทว่า เขาก็สามารถสยบเหล่าชั้นฟ้าได้อย่างง่ายดาย กล่าวได้ว่า เพียงแค่เขาอาศัยพลังปฐมบรรพบุรุษเพียงเล็กน้อยบดขยี้เข้าไป ก็ส่งผลสะเทือนเลื่อนลั่น ถล่มภูเขาพลิกแม่น้ำ

เวลานี้เสียงสัจธรรมที่แผ่กระจายออกมาจากตัวของพระอาจารย์จินกวงนั้น มันมีความนุ่มนวลไม่รู้จะนุ่มนวลอย่างไรได้อีกแล้ว ไม่สอดรับกับตำแหน่งฐานะของพระอาจารย์จินกวงอย่างสิ้นเชิง

“แย่แล้ว ข้าขยับตัวไม่ได้แล้ว” ในขณะที่ผู้คนจำนวนมากกำลังรู้สึกประหลาดใจ ระดับบรรพบุรุษผู้หนึ่งรู้สึกหวาดผวา และร้องเสียงดังขึ้นมา

ภายใต้เสียงร้องดังลักษณะเช่นนี้ได้สร้างความตกใจตื่นให้กับทุกๆ คน ในเวลานี้ทุกคนต่างพบว่าตนเองไม่สามารถขยับตัวได้แล้ว