ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1001

สรุปบท ราชันเร้นลับ 1001 : ความเคลื่อนไหวแรก: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

อ่านสรุป ราชันเร้นลับ 1001 : ความเคลื่อนไหวแรก จาก ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

บทที่ ราชันเร้นลับ 1001 : ความเคลื่อนไหวแรก คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ราชันเร้นลับ 1,001 : ความเคลื่อนไหวแรก
รอจนกระทั่งวิญญาณอาฆาตฝั่งตรงข้ามหายไป เอ็มลินถอนสายตากลับ คลายเกลียวเชือกของถุงเอกสาร ดึงข้อมูลด้านในออกมา

ไล่อ่านทีละหนึ่ง เอ็มลินสามารถกะเกณฑ์กิจวัตรของเออร์เนส·โบยาร์ได้เบื้องต้น

ตามปรกติแล้ว ไวเคาต์ผีดูดเลือดรายนี้มีกิจวัตรไม่ค่อยซ้ำหน้า บ้างอยู่บ้าน บ้างเยี่ยมชมนิทรรศการ บ้างชิมไวน์ที่คฤหาสน์นอกเมือง บ้างเที่ยวห้างใหญ่กับเพื่อนสาว บ้างวาดภาพโดยให้สตรีมาเป็นแบบ ทำตัวเหมือนเศรษฐีทั่วไป

แต่ในระยะหลัง เออร์เนสแวะไปแถวย่านนักบุญจอร์จวันเว้นวัน คอยกำกับดูแลงานบำรุงซ่อมแซมโรงงานเครื่องเรือนที่ลงทุนไป หวังเปิดกิจการใหม่โดยเร็ว

ด้วยเหตุนี้ วิถีชีวิตไวเคาต์ผีดูดเลือดจึงค่อนข้างจำเจ ต้องไปยังสถานที่เดิมๆ วันเว้นวัน ไปทางตามเส้นทางเดิมๆ และกินอาหารกลางวันในร้านเดิมๆ

เอ็มลินยกมือขึ้นพลางกดหน้าผาก ฉากที่เหมาะสมสามแห่งดึงถูกออกจากข้อมูลมาขบคิด

แห่งแรก ภายในหรือทางหน้าเข้าโรงงานเครื่องเรือนที่เออร์เนส·โบยาร์เป็นเจ้าของ แห่งที่สอง จัตุรัสนักบุญฮิลลันที่อีกฝ่ายมักแวะให้อาหารนกและรับประทานอาหารระหว่างทางกลับบ้าน และสาม สะพานเบ็คลันด์ – เว้นเสียแต่เออร์เนส·โบยาร์อยากอ้อมไกล ไม่อย่างนั้นมันก็ต้องผ่านสามแห่งนี้ระหว่างทางไปกลับคฤหาสน์และเขตนักบุญจอร์จอย่างมิอาจเลี่ยง

จากทั้งสามแห่ง ทั้งหมดเข้าเงื่อนไขที่ต้องการผู้คนหนาแน่น แต่สำหรับสะพานเบ็คลันด์ เส้นทางผ่านเข้าออกมีน้อยเกินไป ปลายทางทั้งสองมีคนคอยควบคุมดูแล ทางหนีเดียวคือการกระโดดลงแม่น้ำ เป็นทางเลือกของพวกงี่เง่า… จัตุรัสนักบุญฮิลลันเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิหารนักบุญฮิลลัน วิหารของเทพจักรกลไอน้ำที่ใหญ่ที่สุดในเบ็คลันด์ ไม่สิ อาจทั้งโลเอ็น ถูกขนานนามให้เป็น ‘สันตะตำหนัก’ แห่งที่สองของศาสนา ตรงตามข้อเสนอมิสเตอร์แฮงแมน… ที่นี่จะไม่เกิดการปะทะอย่างรุนแรง อีกทั้งยังรบกวนผลการทำนายและสืบสวนขยายผล… เอ็มลินค่อยๆ เอนเอียงไปยังตัวเลือกหนึ่ง

เมื่อมีความเอนเอียง สิ่งมีชีวิตจะมองหาเหตุผลมาสนับสนุนโดยไม่รู้ตัว กับเอ็มลินก็เช่นกัน ยิ่งครุ่นคิดมากเท่าไร ก็ยิ่งพบว่าจัตุรัสนักบุญฮิลลันตรงตามเงื่อนไขที่มันต้องการเกือบทั้งหมด:

ประการแรก เออร์เนสจะหยุดอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน เพื่อรับประทานอาหารกลางวันในภัตตาคารสไตล์ซิลวารัส – ไวเคาต์ผีดูดเลือดรายนี้เกิดที่แคว้นซิลวารัส

ประการที่สอง ในละแวกดังกล่าวมีป้ายรถม้าหลายจุด ผู้คนเดินเท้าจึงขวักไขว่ โดยส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นกลางและล่าง มักมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น

ประการที่สาม จากที่นั่น หากไม่ตรงไปยังสะพานเบ็คลันด์ ก็ต้องวิ่งไปยังถนนฝั่งทิศใต้ของสะพานเบ็คลันด์ ซึ่งค่อนข้างใกล้กับวิหารฤดูเก็บเกี่ยว

และประการสุดท้าย ยามเที่ยงตรง วิหารนักบุญฮิลลันจะทำการพ่นไอน้ำและโยกคันโยกเพื่อตีระฆังใหญ่ ผู้คนส่วนใหญ่จะถูกหันเหความสนใจอย่างมิอาจเลี่ยง

เอาที่นี่แหละ… เอ็มลินตัดสินใจหนักแน่น ยกมือขวาขึ้น ตัดแต่งโบหูกระต่ายด้วยดวงตาสีแดงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

แต่ทันใดนั้น มันขมวดคิ้วทันที สังเกตเห็นความผิดปรกติ

จัตุรัสนักบุญฮิลลันเหมาะสมเกินไปที่จะลงมือ!

เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบและจอมโจทย์ทุกข้อ!

เออร์เนสจะไม่ระวังการแก้แค้นของเราเชียวหรือ? เจ้านั่นจะยอมปล่อยให้ตัวเองอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน? ถึงมันจะโง่จนคิดไม่ออก แต่ท่านเอิร์ลก็ต้องเตือนแน่… มุมปากเอ็มลินยกขึ้นเล็กน้อย เริ่มเข้าใจเหตุและผล

จัตุรัสนักบุญฮิลลันคือสถานที่ซึ่งเบื้องบนของตระกูลผีดูดเลือด ‘เลือกให้ตน’ !

หึหึ… เอ็มลินหัวเราะในลำคอ มุมปากยกค้างไม่ตก

มันตัดสินใจแจ้งกับเดอะฟูลทันที ขอเรียกประชุมด่วนกับสมาชิกทุกคนที่เข้าร่วมปฏิบัติการ และเชิญมิสเตอร์แฮงแมนมาเป็นที่ปรึกษา!

แตกต่างจาก ‘กรอบงาน’ ที่เคยได้ข้อสรุปไปในคราวก่อน หนนี้ต้องเจาะจงทุกรายละเอียด พิจารณาทุกปัญหาที่เป็นไปได้!

…

สิบเอ็ดโมงสี่สิบห้า เขตนักบุญจอร์จ จัตุรัสนักบุญฮิลลัน

ณ ชั้นสามของร้านอาหารฝั่งทิศตะวันตกเฉียงเหนือของจัตุรัส

ร่างหนึ่งยืนอยู่ริมหน้าต่าง ถือแก้วไวน์เลือดสีแดงสด มองดูน้ำพุที่ห่างออกไปไม่ไกลและผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา

รูปร่างของชายคนดังกล่าวค่อนข้างสูงและผอม ปัจจุบันกำลังสวมสูทสุภาพราวกับจะเข้าร่วมงานเลี้ยง เส้นผมสีเงินซีด ดวงตาสีแดงสด มอบความงดงามเจือความน่าสะพรึงเล็กๆ มุมปากเผยรอยยิ้มที่ไม่เด่นชัด

“ท่านเอิร์ล จะไม่เป็นอะไรแน่หรือ? เอ็มลินแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก เห็นได้จากการแข่งล่าสาวกดวงจันทร์บรรพกาล” ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีเข้ม ถามพลางเดินมาที่หน้าต่างด้วยสีหน้าเจือความกังวล

ชายคนที่ถูกเรียกว่าท่านเอิร์ล ยืนมองไปทางเอ็มลิน·ไวท์ พลางฟังการบรรเลงไวโอลินที่แสดงขึ้นริมถนนจัตุรัส ยิ้มในลำคอและกล่าว

“การรับมือของพวกเราป้องกันได้แม้กระทั่งครึ่งเทพ นับประสาอะไรกับเจ้าตัวน้อยที่ยังไม่ได้เป็นไวเคาต์ตนนี้? นอกจากนั้น พวกเราไม่ต้องทำอะไรเลย แค่คอยยืนยันบางสิ่ง ง่ายกว่าการป้องกันไม่ให้ใครสักคนหลบหนีเสียอีก”

ขณะกล่าว ชายผมสีซีด ดวงตาสีดำแดง ยกมือขวาขึ้นเล็กน้อย บิดหมุนแหวนที่นิ้วนางมือซ้าย

ตัวแหวนทำจากเงิน ฝังอัญมณีสีน้ำเงินแปลกตา

…

ภายในรถม้าที่มุ่งหน้าไปยังจัตุรัสนักบุญฮิลลัน เออร์เนส·โบยาร์เลื่อนมือขวามาหามือซ้าย หมุนแหวนบนนิ้วนางที่ฝังอัญมณีสีน้ำเงินอย่างเป็นธรรมชาติ

มันมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่ใส่ใจ เห็นรถม้าสาธารณะไร้รางกำลังเล่นเข้ามาอย่างเชื่องช้าจากระยะไกล เห็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ที่สูงกว่า 1.6 เมตรเล็กน้อย กำลังสะพายกระเป๋าและพยายามขายหนังสือพิมพ์ไปทั่วท้องถนน เห็นจักรยานจำนวนมากมาแทนที่รถม้า แล่นผ่านฝูงชนที่ขวักไขว่

สำหรับที่นี่ มีคนสวมชุดคนงานสีฟ้าอ่อนหรือเทาน้ำเงินและหมวกแก๊ป มากกว่าคนที่สวมสูทสุภาพและหมวกทรงสูง

เออร์เนสถอนสายตากลับ หัวเราะในลำคอ ไม่กังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ตรงกันข้าม มันค่อนข้างคาดหวัง

มันเชื่อว่า การเตรียมตัวของตนดีพออยู่แล้ว

…

ณ ทางเข้าจัตุรัสนักบุญฮิลลัน หัวใจเออร์เนส·โบยาร์เริ่มเต้นแรง พบว่าสิ่งที่มันรอคอยกำลังจะเกิด

เอ็มลินเลือกจัตุรัสนักบุญฮิลลันจริงๆ … เออร์เนสมองออกไปนอกหน้าต่างรถม้าอีกครั้ง เฝ้ามองผู้คนเดินถนนอย่างใจเย็น มีทั้งรถม้าสาธารณะไร้รางที่กำลังจะแซงไป เด็กส่งหนังสือพิมพ์ธรรมดาๆ ที่คอยเร่ขายหนังสือพิมพ์ และยังเห็นบ้านเรือนมากมายและส่วนหน้าของร้านค้า

มันอาจไม่ได้คิดว่าผู้สมรู้ร่วมคิดของเอ็มลินจะซ่อนตัวอยู่ภายในนั้น เพราะในจัตุรัสนักบุญฮิลลันมีสถานที่ซึ่งเหมาะสมกว่าที่จะซ่อนตัว อย่างไรก็ตาม มันยังไม่ลดความระแวงลง

ทันใดนั้น ร่างกายของมันขยับเล็กน้อย โน้มตัวไปด้านหน้าจนเกือบจะลุกยืน

รถม้าหยุดลงโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย!

ทันทีหลังจากนั้น คล้ายกับม้าลากรถกำลังเผชิญฝันร้าย มันดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งจนรถม้าคว่ำ

ระหว่างนี้ เออร์เนส·โบยาร์มีเวลาและพลังมากพอจะช่วยให้คนขับรถม้ากลับมาควบคุมสถานการณ์ แต่มันก็ไม่ได้ทำ เพราะกำลังเห็นวิญญาณที่คล้ายกับหมาป่าโปร่งใส พุ่งเข้าหาจากทางหน้าต่างพร้อมกับโยนดอกกุหลาบในลำตัวให้กับมัน

กุหลาบ!

ดวงตาเออร์เนส·โบยาร์พลันเบิกกว้างขณะรถม้ากำลังตะแคงข้าง

มันรีบกระโจนออกจากรถม้าในอีกทางหนึ่ง เสกกุญแจมือสีดำมายาขึ้นจากความว่างเปล่า เล็งพันธนาการวิญญาณหมาป่า!

สิ้นเสียงกึก วิญญาณหมาป่าทรุดตัวลง ปราศจากการต่อสู้

และในวินาทีที่เออร์เนส·โบยาร์ตั้งหลักยืนมั่นคง การเคลื่อนไหวร่างกายพลันชะงัก ไม่กระดุกกระดิกแม้แต่น้อย ดวงตาของมันเหม่อลอยกะทันหัน

เขากำลังเข้าสู่ห้วงนิทรา

ภายในรถม้าสาธารณะไร้รางที่เพิ่งแล่นผ่านไป ชายผมดำดวงตาสีเขียวที่สวมเสื้อกันลมตัวบางๆ และนั่งหันหลัง กำลังอ่านสมุดบันทึกปกแข็งที่มีคราบสกปรกอย่างตั้งใจ

รอบๆ ตัวมัน ผู้โดยสารส่วนใหญ่บ้างอ่านหนังสือพิมพ์ บ้างพูดคุยกัน บ้างมองออกไปข้างนอกและเห็นม้าเสียสติตัวหนึ่งที่กลับเป็นปรกติภายในเวลาไม่นาน

ฉึบ! ชายผมดำตาสีเขียวพลิกสมุดในมือไปอีกหน้าหนึ่ง

รถม้าสาธารณะไร้รางยังคงแล่นต่อไป จนกระทั่งเลือนลับสายตา