ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1002

ราชันเร้นลับ 1,002 : การเคลื่อนไหวที่สอง
ณ จัตุรัสนักบุญฮิลลัน ฝั่งทิศตะวันตกเฉียงเหนือ บนชั้นสามของภัตตาคาร

เมื่อวิญญาณหมาป่าและดอกกุหลาบปรากฏขึ้นในการมองเห็นของเออร์เนส·โบยาร์ มิสทราลเจ้าของผมสีเงินซีดและดวงตาแดงก่ำ ถอนสายตาจากเอ็มลิน·ไวท์ทันที แผ่นหลังของมันแผ่กระแสความมืด ภายในความมืดมีค้างคาวตัวเล็กจำนวนนับไม่ถ้วน

ติดสินบน… ขณะเอิร์ลผีดูดเลือดกำลังพึมพำ มัน ‘เห็น’ รถม้าคว่ำ ‘ได้ยิน’ เสียงคำรามของม้า ‘ได้กลิ่น’ อีกหลากหลายชนิด แต่กลับไม่พบต้นตอของอุบัติเหตุและความโกลาหล

ทันใดนั้น ‘วิสัยทัศน์’ ของมันพลันดำมืด คล้ายกับ ‘ดวงตา’ สูญเสียการรับรู้แสง ภายใน ‘หู’ เองก็ได้ยินเสียงบางสิ่งดังลั่น!

เอิร์ลมิสทราลพ่นลมหายใจเงียบ จากนั้น มันผสานเป็นหนึ่งเดียวกับค้างคาวจำนวนมากด้านหลัง ก่อนที่ร่างกายจะค่อยๆ เลือนหายและเตรียมไปโผล่ข้างๆ เออร์เนส·โบยาร์

แต่ทันใดนั้น ท่ามกลางวิสัยทัศน์ที่ดำมืด จุดแสงหนึ่งสว่างขึ้น

แสงดังกล่าวขยายขนาดอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ สว่างขึ้นทีละนิด ตามด้วยการปรากฏกายของร่างสีทองที่มีปีกสีดำสนิทสิบสองคู่บนแผ่นหลัง!

ปีกค่อยๆ กางออกทีละคู่ ปกคลุม ‘การมองเห็น’ ของมิสทราลท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยแสงสว่างและความมืด บนร่างแสงสีทองเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ที่ลึกลับและซับซ้อน แฝงความรู้สึกทั้งศักดิ์สิทธิ์และเลวทราม ทั้งด้านสว่างและด้านมืด

เทวทูต! รูม่านตามิสทราลพลันเบิกกว้าง รีบยกเลิกการกระทำของตนอย่างลนลาน

เออร์เนส·โบยาร์ตื่นขึ้นด้วยความงุนงง มองเห็นดวงตาคู่หนึ่งที่ใสราวกับอัญมณี ราวกับน้ำในทะเลสาบ และรู้สึกคล้ายกับ มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งถูกสอดเข้ามาในมือ

ภายในดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้น ระลอกคลื่นกระเพื่อมแผ่วเบา ลึกลงไปมีวังวนของกระแสน้ำ คล้ายกับสามารถดูดกลืนวิญญาณของผู้ที่จ้องมอง

เออร์เนส·โบยาร์ถูกแช่แข็งทันที มิอาจละสายตาจากภาพนี้ได้

จากนั้น เสียงสตรีที่นุ่มนวลและล่องลอย ดังกังวานในโสตประสาทของมัน:

“ถือหนังสือพิมพ์ ไล่ตามเอ็มลิน·ไวท์…”

“ถือหนังสือพิมพ์ ไล่ตามเอ็มลิน·ไวท์…”

เสียงดังกล่าวซ้อนทับหลายชั้น กังวานในห้วงการได้ยินของเออร์เนส·โบยาร์ ผ่านเข้าไปในสมองและจิตใจ

เออร์เนส·โบยาร์พยักหน้าเหม่อลอย สัมผัสได้ว่ายังมีคำอื่นอยู่อีก แต่กลับได้ยินไม่ชัดด้วยเหตุผลบางประการ

เด็กส่งหนังสือพิมพ์คนที่นำหนังสือพิมพ์มายัดมือ หมุนตัวกลับหลังและวิ่งแทรกเข้าไปในกลุ่มจักรยานอย่างรวดเร็ว หายไปพร้อมกับฝูงชน

‘เด็กชาย’ คนนั้นมีใบหน้าสะสวย ผมสีเทายุ่งเหยิงปรกคิ้ว ขณะก้าวเดิน ‘เขา’ ถอดถุงมือผ้าสีดำที่สวมอยู่ในมือซ้าย พับหนึ่งทบก่อนจะยัดลงในกระเป๋าสะพายใส่หนังสือพิมพ์

สายลมพัดผ่าน ส่งผลให้เสื้อผ้าของ ‘เขา’ พัดกระพือ เผยให้เห็นสิ่งที่กำลังโป่งขึ้นจากข้อมือ

ไม่กี่วินาทีถัดมา เออร์เนส·โบยาร์กระโดดถอยหลังกะทันหัน คล้ายกับพยายามหลบหลีกบางสิ่ง

ท่าไม่ดีแล้ว! เราถูกพลังฝันร้ายเล่นงาน! มันรีบตั้งหลักมั่นคง รูม่านตาขยายออก มองไปรอบตัวด้วยความระมัดระวัง พร้อมรับมือทุกการโจมตีที่อาจเกิดขึ้น

แม้เออร์เนส·โบยาร์จะฉงนในเรื่องที่ตนถูกดึงเข้าความฝันได้ง่ายดายนัก แต่มันก็ทราบว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลามัวใส่ใจรายละเอียด สิ่งที่สำคัญคือช่วงเวลาหลังจากนี้ ห้ามฟุ้งซ่านโดยเด็ดขาด

กริ๊ง!

จักรยานหลายคันแล่นผ่านมาใกล้ ส่งเสียงกริ่งเพื่อเตือนให้สุภาพบุรุษกลางถนนหลบ

เออร์เนส·โบยาร์หรี่ตาลงและจ้องมองพวกมัน เตรียมซัดกำปั้นใส่ทุกวินาที

จักรยานคันแล้วคันเล่าขับผ่านไป ผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาตามปรกติ แต่บ้างเริ่มเดินช้าลงและชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง

ก๊อง! ก๊อง! ก๊อง!

เสียงระฆังดังสิบสองหนรวด ไอน้ำสีขาวถูกพ่นออกจากปล่องไฟด้านบนสุดของวิหารนักบุญฮิลลัน เพลงสรรเสริญดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฟืองและคันโยก ดังกังวานทั่วสารทิศ

ณ จัตุรัส ทุกคนชะงักฝีเท้าทันที บ้างหลับตาลงและสวดวิงวอนในช่วงเวลาอันแสนศักดิ์สิทธิ์นี้ บ้างฟังเสียงระฆังอย่างเงียบงัน ไม่เกี่ยวว่าจะเป็นสาวกของโบสถ์จักรกลไอน้ำหรือไม่ มีเพียงนกพิราบที่อิ่มท้องเท่านั้นที่กระพือปีกบิน ลอยขึ้นไปในอากาศ

ก๊อง! ก๊อง! ก๊อง!

เสียงระฆังดังก้อง ไม่มีใครขยับเขยื้อนร่างกาย แม้แต่เอิร์ลมิสทราลในห้องอาหารก็เช่นกัน มันไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย

‘ทัศนวิสัย’ ของมันฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง ทว่า สิ่งที่เห็นมีเพียงคนงานในสุดสีเทาน้ำเงิน คนงานในชุดสีฟ้าอ่อน บ้างเดินเท้าบ้างปั่นจักรยาน นอกจากนั้นก็ไม่พบสิ่งใดเลย และเออร์เนส·โบยาร์ก็มิได้บาดเจ็บ

แน่นอน พิจารณาจากหนังสือพิมพ์ที่ไวเคาต์ผีดูดเลือดกำลังถือ มันเชื่อว่าเด็กส่งหนังสือพิมพ์คนนั้นต้องไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่คิดจะไล่ตาม

เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า พลังระดับเทวทูตที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้วิเศษลำดับต่ำถึงกลางจะสร้างขึ้นมาได้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง พรรคพวกที่อยู่เบื้องหลังเอ็มลิน·ไวท์ จะต้องมีครึ่งเทพอย่างน้อยหนึ่งตนกำลังซ่อนตัวในบริเวณใกล้เคียง และมิสทราลเชื่อว่า หากตนเปิดหน้าลงมือ อีกฝ่ายคงยับยั้งได้ทัน หรือแม้กระทั่งทำอันตรายกับตน

เมื่อตนอยู่ที่แจ้ง ส่วนอีกฝ่ายอยู่ในที่ลับ มิสทราลซึ่งเป็นเอิร์ลผีดูเลือด ย่อมมองออกว่าสถานการณ์เช่นนี้ไม่ใช่เรื่องดี การไล่ตามไปยังแต่จะสร้างปัญหา

นอกจากนั้น สำหรับเผ่าพันธุ์ผีดูดเลือด นี่เป็นเพียงบททดสอบ ต่อให้ทางพรรคพวกของเอ็มลินลงทุนนำครึ่งเทพออกปฏิบัติการ เออร์เนส·โบยาร์ก็ยังพอจะยื้อชีวิตได้ด้วยสมบัติวิเศษในตัว และช่วงเวลาดังกล่าวจะช่วยให้มิสทราลมองผ่าน ‘คำสาบานแห่งกุหลาบ’ และยืนยันตัวผู้โจมตี – พวกมันไม่ได้คิดจะทำให้ความขัดแย้งบานปลายด้วยเรื่องแค่นี้ ตามแผนที่วางไว้ในตอนต้น อย่างมากที่สุด มิสทราลมีหน้าที่คอยยับยั้งการปะทะ ช่วยให้เออร์เนส·โบยาร์ไม่ถึงแก่ความตาย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ