ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1013

ราชันเร้นลับ 1,013 : ต่างคนต่างเติบโต
ในอดีต อาคารหมายเลข 36 ถนนซุตแลนด์จะมีฐานเป็นซีเมนต์ หน้าต่างสองบานในแต่ละชั้นจะเป็นทรงหัวมนซึ่งถูกปิดมิดชิด มีกลิ่นอายของสถาปัตยกรรมในยุคสมัยที่ห้าช่วงก่อนปีหนึ่งพันสามร้อย แสงจากธรรมชาติส่องผ่านเข้าไปได้น้อย

แต่หลังจากสร้างใหม่ ชั้นล่างมีเฉลียงขนาดเล็กรอบทางเข้า ซ้ายขวาเป็นมุขหน้าต่างสองบานสูงจากชั้นหนึ่งถึงชั้นสอง กรอบหน้าต่างและต้นเสาหินคั่นกลางที่ถูกตกแต่งอย่างประณีต คอยค้ำจุนคานหินแนวนอนที่มั่นคงแข็งแรง ถัดขึ้นไปจากมุขหน้าต่างเป็นกำแพงอิฐสูงถึงชั้นสาม

นี่คือสถาปัตยกรรมอาคารสามชั้นที่ได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงหลายปีหลัง

ขณะจิตใจเริ่มเหม่อลอย เลียวนาร์ดรู้สึกราวกับตนมาผิดที่

มันได้สติหลังจากผ่านไปสิบวินาที ในสภาพถือไม้ค้ำเลี่ยมเงิน เลียวนาร์ดก้าวเข้าสู่อาคารหมายเลข 36 ถนนซุตแลนด์ เดินขึ้นบันไดวนจนกระทั่งเห็นประตูสีดำและป้ายแนวตั้ง

“บริษัทรักษาความปลอดภัยหนามทมิฬ”

อา… คล้ายกับมันได้รับความรู้สึกเก่าๆ กลับคืน เลียวนาร์ดเร่งความเร็ว ผลักประตูที่เปิดค้างไว้

ขณะกำลังอ่าน ‘ทิงเก็นซื่อตรง’ เมื่อสตรีผมสีน้ำตาลได้ยินเสียงฝีเท้าดังแว่ว เธอรีบขยับหนังสือพิมพ์ในมือจนเผยให้เห็นหน้าผากขาวเนียน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน และใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดู

“…ทิวาสวัสดิ์ โรแซน” เลียวนาร์ดทักทายด้วยความลังเลเล็กน้อย

โรแซนเผยสีหน้าตกตะลึงในตอนต้น ก่อนจะทำหน้าซึมและกล่าวเสียงเย็นชา

“ทิวาสวัสดิ์… ขอแสดงความยินดีที่ได้แก้แค้นให้หัวหน้ากับไคลน์”

เลียวนาร์ดอ้าปาก แต่ไม่รู้ว่าควรตอบสนองอย่างไร ไม่แม้แต่จะถอดหมวก ทั้งที่มันไม่ชอบใส่หมวก

มันฝืนยิ้ม พยักหน้าเล็กๆ และเดินผ่านโรแซน เข้าไปในประตูหลังฉากกั้น

ขณะจะเดินผ่านเข้าเขตสำนักงาน มันได้ยินเสียงโรแซนกล่าวแผ่วเบามาจากด้านหลัง

“ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข…”

เลียวนาร์ดลดความเร็วลง ผงกศีรษะหนักแน่น

มาถึงเขตด้านใน เพียงไม่นานมันก็ได้พบกับฟรายที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องหัวหน้า

ผู้เก็บซากศพยังคงมีผิวสีซีดเนื่องจากไม่ได้ตากแดดเป็นเวลานาน ผมสีดำ ตาสีฟ้า จมูกโด่งตั้งตรง ริมฝีปากบาง บรรยากาศเยือกเย็นและมืดมน

เลียวนาร์ดประสานสายตากับอีกฝ่ายสองวินาทีเต็ม ตามด้วยถอนหายใจ ยิ้มกว้างและพูด

“ไม่ได้เจอกันนาน”

“ทิวาสวัสดิ์ ไม่เจอกันนาน” ฟรายชี้ไปทางห้องทำงานของหัวหน้า “ผมได้รับโทรเลขและทราบความต้องการของคุณแล้ว จะมีเหยี่ยวราตรีสองคนออกไปทำภารกิจร่วมกับคุณ… แต่ก่อนอื่น คุณต้องกรอกเอกสารสำหรับเบิกสมบัติปิดผนึก”

เลียวนาร์ดยิ้มเล็กๆ เจือความประหลาดใจ

“คุณเป็นหัวหน้าแล้วหรือ? ไม่เงียบเหมือนเหมือนก่อนแล้วสินะ”

อันที่จริง เลียวนาร์ดย่อยโอสถนักปลอบวิญญาณเสร็จแล้ว สามารถเลื่อนเป็นลำดับ 5 จอมอาคมวิญญาณได้ทันที แต่เพื่อโอกาสในการขโมยหยดเลือดสุริยันเจิดจรัส มันจงใจรายงานเท็จและไล่ปลอบวิญญาณรอบๆ เบ็คลันด์จนหมด ในที่สุดก็มีข้ออ้างมาเยือนทิงเก็น

“ใช่” ฟรายพยักหน้า “อันที่จริง ผมก็ยังไม่ชอบพูดเหมือนเดิม แต่มันจำเป็นในฐานะหัวหน้า”

เลียวนาร์ดพยักหน้า

“คุณได้เป็นหัวหน้าตอนไหน? ผมไม่ได้ยินข่าวเลย…”

“เมื่อไม่นานมานี้เอง” ฟรายตอบห้วนในตอนต้น “หลังจากคุณออกไป ผมได้เลื่อนเป็นนักขุดสุสาน และประสบความสำเร็จในการเลื่อนเป็นผู้สื่อวิญญาณเมื่อเดือนก่อน… ประจวบเหมาะกับการที่หัวหน้าคนก่อนย้ายออกไปพอดี”

“เร็วมาก…” ยังไม่ทันจะกล่าวจบประโยค มันกำหมัดและทุบหัวตัวเองเบาๆ “ผมลืมไปได้ยังไงว่าไคลน์เคยแบ่งปันเรื่องนั้นกับทุกคนแล้ว”

มันลดมือลง หันไปยิ้มให้ฟราย

“ถ้าอย่างนั้น อนาคตของคุณค่อนข้างสดใสทีเดียว อาจไปถึงระดับอาวุโส”

ฟรายชำเลืองเล็กน้อย ถอนสายตากลับและตอบ

“ผมคิดว่าจะไม่เลื่อนลำดับอีกแล้ว”

“เพราะอะไร?” เลียวนาร์ดเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว หยุดลงข้างๆ ฟรายด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ฟรายแหงนมองเพดาน ตอบเสียงต่ำและเชื่องช้า

“ผมอยากอยู่ที่นี่… ปกป้องที่นี่… ตลอดไป”

เลียวนาร์ดแน่นิ่งไปพักใหญ่ ไม่มีการตอบสนองใดๆ

เมื่อมองไปรอบตัว มันพบว่าแม้ที่นี่จะถูกปรับปรุงครั้งใหญ่ แต่ลึกๆ แล้วยังมีบางสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง

หลังจากเงียบไปนาน ฟรายกล่าวต่อ

“ผมจะส่งคนไปกับคุณสองคน”