ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1023
ฝ่าบาท… ได้ยินคำตอบจากไวเคาต์สตาร์ฟอร์ด ซิลสับสนเล็กน้อย ภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัย
เธอไม่เข้าใจว่า การที่เชอร์แมนลงทุนตีสนิทหัวหน้าองครักษ์หลวง เพียงเพื่อถามคำถามที่ใครๆ ก็รู้คำตอบอยู่แล้วเช่นนี้น่ะหรือ? นั่นดูไม่คุ้มเสี่ยงเลยสักนิด
และพิจารณาจากคำตอบ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้โกหก
เชอร์มาเน่ยอมสละชีวิตเพื่อของแค่นี้? ซิลต้องการจะถามเพิ่มว่าเชอร์มาเน่ทำไปเพื่ออะไร แต่ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่า คำถามดังกล่าวจะพาเข้าสู่ประเด็นสำคัญเร็วเกินไป ไม่เหมาะแก่การถามไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดที่ยังไม่ได้อยู่ใน ‘สภาวะ’ พร้อมคายข้อมูล ซิลจึงอดใจรอไปก่อน
เธอครุ่นคิดสักพัก จากนั้นก็ถาม
“รู้จักเมสัน·เดียร์ไหม?”
“รู้จัก” ไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดตอบด้วยสีหน้าล่องลอย
ซิล·เดียร์ชายังคงถามในสิ่งที่ตอบได้ง่ายๆ อย่างต่อเนื่อง
“เขาเป็นใคร?”
“อดีตหัวหน้าองครักษ์หลวง” ไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดตอบเฉพาะสิ่งที่อีกฝ่ายถาม ไม่พูดเวิ่นเว้อ
ขณะเดียวกัน ฟอร์สมิได้สนใจฟังการ ‘อ่านใจ’ ซึ่งเพิ่งอยู่ในขั้นตอนเริ่มต้น เพียงนำลูกบอลคริสตัลออกมาใส่ไว้ในกระเป๋าของซิล
หลังจากฝากสิ่งของ เธอก้มหน้าและพยายามหยิบไม้กางเขนทองแดงอย่างระมัดระวัง
ในคราวนี้ แม้ว่าปลายนิ้วจะสั่นเบาๆ แต่ความรู้สึกราวกับถูกไฟแผดเผามิได้เกิดขึ้น มันปล่อยให้เธอหยิบจับอย่างง่ายดาย
เป็นอย่างที่คิด ไม้กางเขนอันนี้ไม่ต้องรับสมบัติวิเศษภายนอกทั้งหมด ไม่ยอมอยู่ร่วมกัน… หืม… แต่ในตัวเรายังมีกระดาษคนจันทราและพลังวิญญาณตกค้างของวิญญาณอาฆาตโบราณ แต่มันไม่ตอบสนอง… หมายความว่า มันจะกีดกันเฉพาะตะกอนพลัง แต่ไม่สนใจวัตถุแฝงพลังวิญญาณ? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง แปลว่ามันต้องปฏิเสธตะกอนพลังในร่างกายเราด้วย แต่ผลลัพธ์อาจยังไม่ปรากฏในทันที… หรือว่าจะเป็นผลข้างเคียงด้านลบที่ต้องใช้เวลาสักพักในการออกฤทธิ์? ฟอร์สประเมินไม้กางเขนทองแดงเบื้องต้น จากนั้นก็นำมันใส่ไว้ในช่องลับสำหรับเก็บอุปกรณ์ประกอบพิธีกรรมอย่างระมัดระวัง
จัดการเสร็จ ฟอร์สชำเลืองไปทางสร้อยข้อมือสีเงิน ยืนยันว่ามันว่างเปล่า ไม่หลงเหลืออัญมณีอีกต่อไป
หินทั้งห้าก้อนที่มีพลังในการ ‘เทเลพอร์ต’ ถูกใช้จนหมดแล้ว
แต่ฟอร์สมิได้แสดงความกังวลเหมือนเมื่อก่อน แม้ว่าการใช้งานแต่ละครั้งจะยิ่งทำให้ ‘เสียงเพรียกขณะจันทร์เต็มดวง’ ทวีความรุนแรง แต่เธอเองก็ทราบดี ขอเพียงมีความช่วยเหลือจากมิสเตอร์ฟูล เรื่องดังกล่าวก็ไม่จำเป็นต้องกังวล เพราะผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งปี หากไม่ใช่คืนจันทร์เต็มดวงหรือปรากฏการณ์จันทราโลหิต เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเคยต้องทุกข์ทรมานจาก ‘เสียงเพรียกขณะจันทร์เต็มดวง’
หวังว่าในสักวัน คำสาปนี้จะหายไปโดยสมบูรณ์… หลังจากละสายตาจากกำไลเงิน ฟอร์สถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
จากนั้น เธอรีบขอบคุณมิสเตอร์ฟูลในใจจากก้นบึ้ง
ไม่ว่าจุดประสงค์ของท่านจะเป็นสิ่งใด แต่อย่างน้อย ท่านก็เคยช่วยเราไว้มาก ไม่ใช่แค่เรื่องเสียงเพรียกขณะจันทร์เต็มดวง…
ดูเหมือนว่าไม้กางเขนอันนี้จะมีมูลค่าไม่ธรรมดา… ไม่แน่ใจว่ามิสเตอร์ฟูลจะสนใจมันไหม อยากรับการสังเวยจากเราหรือไม่… เราไม่เคยมีสมบัติวิเศษดีๆ หรือข้อมูลล้ำค่ามาก่อน ไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณเสียที จนในที่สุดโอกาสก็มาถึง…
อึก… ไม้กางเขนอันนี้เป็นส่วนแบ่งของเรากับซิล เรามีสิทธิ์เพียงครึ่งเดียว ไม่รู้ว่ามิสเตอร์ฟูลจะเต็มใจรับวัตถุที่มีสิทธิ์ครอบครองเพียงครึ่งเดียวไหม… ไม่สิ… ซิลเองก็เคยติดหนี้บุญคุณท่าน…
ฮุฮุ… บางที มันอาจเป็นสิ่งที่ทำให้มิสเตอร์ฟูลพึงพอใจก็ได้… หากท่านพอใจมาก เราอาจรบกวนให้ช่วยบันทึกพลังลงไปในสมุดสักสองสามชนิด… ไม่สิ… สมุดเล่มนี้รองรับพลังระดับทวยเทพของท่านไม่ไหวแน่… อา… อย่างน้อยเทวทูตใต้อาณัติของท่านก็ยังดี… ไม่สิ… แค่พลังของมิสเตอร์เวิร์ลก็พอแล้ว…
ฟอร์สปล่อยความคิดฟุ้งกระจาย สร้างความคาดหวังในมโนภาพ
นี่คือนิสัยที่ดีของนักเขียนนิยายขายดี
ส่วนคำถามที่ว่า ทำไมเธอถึงไม่เรียกร้องอย่างอื่นนอกจากการบันทึกพลังลงในสมุดเวทมนตร์ เพราะเธอเพิ่งได้ตระหนักถึงความสำคัญและน่าสะพรึงกลัวของพลังในระดับครึ่งเทพกับตาตัวเองมาเมื่อครู่
หากไม่ได้คัดลอก ‘ทอร์นาโด’ ไว้ใน ‘บันทึกการเดินทางของเลมาโน่’ วันนี้เธอและซิลคงหมดโอกาสจับกุมตัวไวเคาต์สตาร์ฟอร์ด บางทีอาจเอาชีวิตรอดกลับมาไม่ได้ด้วยซ้ำ
ต่อให้ไม่นับไม้กางเขนทองแดง แต่ตัวไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดก็เป็นผู้วิเศษที่แข็งแกร่ง หากไม่ได้รับบาดเจ็บล่วงหน้าจากแรงกระแทกของพายุทอร์นาโดจนศีรษะเกิดอาการวิงเวียน มีโอกาสสูงมากที่แผนลอบโจมตีของเธอและซิลจะไม่ประสบความสำเร็จ บางทีอาจถูกตอบโต้จนเสียท่า
อย่างไรก็ตาม ปฏิเสธไม่ได้ว่าการจับ ‘ไม้กางเขนเจิดจ้า’ แยกกับไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดคือกุญแจสำคัญของศึกนี้ และความดีความชอบย่อมต้องตกเป็นของพายุทอร์นาโด
เมื่อลองคิดดูให้ดี หากสถานการณ์ไม่ฉุกละหุกมากนัก ในสมมติฐานที่ตัดทั้งพลังครึ่งเทพของเราและไม้กางเขนนั่นออกไป เรากับซิลมีโอกาสสูงที่จะลอบโจมตีไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดสำเร็จ…
พลังพิเศษในสมุดเวทมนตร์ทั้งหลากหลายและเข้ากันได้ดี รวมๆ แล้วค่อนข้างแข็งแกร่ง ผนวกกับพลังทะลวงจิตของซิลและมีดเหมันต์ หากสู้กันตรงๆ โดยที่ไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดมิได้พกพาสมบัติวิเศษ ความพ่ายแพ้ของเขาก็นับว่าสมเหตุสมผลแล้ว
นักบันทึกที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ ถือเป็นหนึ่งในผู้วิเศษที่ทรงพลังอย่างไร้ข้อกังขา… ยิ่งครุ่นคิด ฟอร์สก็ยิ่งพบความแปลกประหลาด
เธอรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ