ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1090

ยามราตรีบนท่าเรือพริสต์ ในสุสานย่านชานเมือง

บรรดาเหยื่อที่เสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดของเรือเหาะจะถูกนำร่างมาไว้ที่นี่ โดยมีนักบวชและบิชอปของสามโบสถ์หลักกำลังยุ่งอยู่กับการปลอบดวงวิญญาณคนตายและป้องกันมิให้เกิดเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ

ภายในวันสั้นๆ เพียงหนึ่งวัน ภรรยาหลายคนต้องสูญเสียสามี บุตรหลายคนต้องสูญเสียมารดา หลายครอบครัวเหลือสมาชิกเพียงคนเดียว ผู้ประสบเคราะห์กรรมเหล่านี้กำลังเดินเตร็ดเตร่ในสุสาน บางคนเงียบขรึม บางคนหลั่งน้ำตา บางคนร้องไห้จนหมดสติ

ไคลน์ที่สวมใบหน้าดาษดื่นยืนปะปนกับฝูงชน เฝ้ามองเหตุการณ์อย่างเงียบงัน ทำเอานึกถึงงานศพที่มันเคยเข้าร่วม

ในช่วงก่อนหน้านี้ อาศัยประโยชน์จากความมืด ชายหนุ่มตระเวนใช้ไม้เท้าแห่งชีวิตรักษาเหยื่อที่ได้รับบาดเจ็บตามโรงพยาบาลต่างๆ ในกรุงเบ็คลันด์และท่าเรือพริสต์ ขณะเดียวกันก็ทิ้งตำนานสุดสยองขวัญและน่าสะพรึงเอาไว้เพื่อย่อยโอสถจอมเวทพิสดาร

มันทราบดี หากเรื่องราวสุดประหลาดข้างต้นแพร่กระจายเป็นวงกว้าง ซาราธซึ่งอยู่ในเบ็คลันด์จะทราบทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและรีบส่งหุ่นเชิดไปตรวจสอบ ดังนั้น ก่อนที่ข่าวจะแพร่กระจาย ไคลน์รีบใช้เทเลพอร์ตเพื่อย้ายตำแหน่งตัวเองไปทุกโรงพยาบาล สร้างเรื่องราวสยองขวัญประเภทต่างๆ พลางรักษาผู้ป่วยหนัก

ทันทีข่าวลือแพร่กระจายออกไป มันเชื่อว่าผลตอบรับอันล้นหลามจะช่วยให้การย่อยโอสถมีพัฒนาการอย่างก้าวกระโดด

แต่ไคลน์ไม่หยุดอยู่แค่นั้น ความจริงที่ว่า ในกรุงเบ็คลันด์ยังมีการวางแผนชั่วของวิญญาณมารเทวทูตสีชาด รวมไปถึงซาราธ สิ่งเหล่านี้กลายเป็นใบมีดที่ถูกแขวนไว้เหนือศีรษะชายหนุ่ม พวกมันคอยผลักดันให้ไคลน์มองหาโอกาสใหม่ๆ ตลอดเวลา

ด้วยเหตุผลข้างตน มันตัดสินใจแวะมาดูความโศกเศร้าของผู้คน

หลังจากเงียบงันสักพัก ไคลน์ถอนสายตากลับ หันหลังและเดินออกจากสุสาน

เมื่อถึงจุดปลอดคน ถุงมือข้างซ้ายเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มและมีเกล็ดปลาปกคลุม

สายลมกระโชกพัดพาไคลน์ลอยขึ้นไปในอากาศจนถึงท่าเรือ

บนผิวทะเลในจุดที่ห่างออกไปไกล กองเรือโซเนียของฟุซัคกำลังจอดทอดสมออย่างเงียบเชียบ คล้ายกับกำลังเติมกระสุนเพื่อเตรียมถล่มอู่ต่อเรือที่ยังหลงเหลือบนชายฝั่ง

ใช้เวลาไม่นาน ไคลน์มาถึงเขตซากปรักหักพังบนท่าเรือ สายตากวาดมองไฟสลัวยามค่ำคืนอันมืดมิด

พร้อมกันนั้น หุ่นเชิดทั้งสองของชายหนุ่มใช้พลังกระโจนเพลิงเพื่อลงไปด้านล่าง แยกย้ายไปตามจุดอับสายตา

ฉากที่ได้เห็นและได้ยินเมื่อครู่ทำให้ไคลน์ไม่ลังเลเกี่ยวกับสิ่งที่ตนต้องกระทำ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังสับสนอยู่เล็กน้อย

การตอบโต้ผู้บุกรุกถือเป็นการกระทำที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ถ้ากองเรือของฟุซัคได้รับความเสียหายหนัก ฝ่ายที่มีความสุขที่สุดคงหนีไม่พ้นจอร์จที่สามแห่งโลเอ็น ชายผู้อยู่เบื้องหลังสงคราม หนึ่งในตัวการใหญ่!

โลกที่เต็มไปด้วยหลักการใบนี้ หากได้สัมผัสอย่างถ่องแท้จะพบว่า ในบางครั้ง การไม่ทำอะไรเลยคือทางเลือกที่ดีที่สุด แต่นั่นกลับทำให้หัวใจของเราเต็มไปด้วยความขัดแย้ง… ไคลน์ถอนหายใจพลางนึกทบทวนข้อมูลจากแฮงแมน:

ผู้บัญชาการกองเรือโซเนียของจักรวรรดิฟุซัคมีนามว่า พลเรือเอกอีกอร์·ไอน์ฮอร์น ครึ่งเทพที่เกิดในราชวงศ์ ลำดับปัจจุบันคือ ‘อัศวินเลือดเหล็ก’ ลำดับ 4 แห่งเส้นทางนักบวชสีชาด!

ด้วยข้อมูลดังกล่าว ไคลน์นึกทบทวนรายละเอียดและประเด็นสำคัญด้านอื่นจากไพ่นักบวชสีชาด:

อัศวินเลือดเหล็กสามารถเปลี่ยนสตรีให้เป็นบุรุษซึ่งมีความกล้าหาญดุจดังเหล็กกล้า ไม่เพียงแต่จะใช้เปลวไฟได้หลากหลาย แต่ยังชำนาญจนถูกยกย่องให้เป็นเลิศในด้านดังกล่าว ทำได้แม้กระทั่งการสร้างเหล็กกล้าจากไฟ…

…

บน ‘นีโพส’ เรือธงของกองเรือโซเนียแห่งฟุซัค

อีกอร์·ไอน์ฮอร์นผู้มีร่างกายกำยำ สูงกว่าสองเมตร หนวดเคราดกหนารอบริมฝีปาก กำลังนั่งอยู่ข้างโต๊ะทำงานพร้อมกับกางแผนที่ จิบไวน์เลือดโซเนียและวางแผนขั้นตอนถัดไป

หลังจากรุ่งสาง กองเรือเหาะของโลเอ็นจะลงมือโจมตี… และเรือรบหุ้มเกราะ ‘พริสต์’ กับกองเรือคุ้มกันก็จะกลับมาถึงในอีกไม่ช้า หากเรายังปักหลักอยู่ที่นี่จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ…

แม้ว่าเราจะเป็นอัศวินเลือดเหล็กที่สามารถรวบรวมพลังโจมตีจากทั้งกองเรือมาไว้กับตัว รวมถึงกระจายความเสียหายที่ได้รับออกไปหาทุกคนอย่างเท่าเทียม แต่ผู้บัญชาการกองเรือรบหุ้มเกราะน่าจะเป็นครึ่งเทพเส้นทางผู้ตัดสิน หรือไม่ก็พกพาสมบัติปิดผนึกของเส้นทางดังกล่าว การรับมือไม่ใช่เรื่องง่าย… หากประมาท อีกฝ่ายจะฉวยโอกาสจากความเร็วของเรือและอาวุธที่ล้ำสมัยบนเรือ…

การถอยคือทางเลือกที่ดีที่สุด จากนั้นก็ใช้ประโยชน์จากความบอบช้ำของกองทัพเรือโลเอ็นและการขาดแคลนกำลังพล ลอบโจมตีท่าเรือชายฝั่งแห่งอื่นๆ ต่อไป…

หึหึ… ไม่มีสถานการณ์ใดเหมาะแก่การย่อยโอสถไปมากกว่าสงครามอีกแล้ว…

น่าเสียดายที่เรายังไม่กลายเป็นนักบวชสงครามก่อนศึกจะเริ่มขึ้น ไม่อย่างนั้นอาจได้เป็นถึงเทวทูตทันทีที่สงครามจบลง… เฮ้อ… มีเพียงนักบวชสงครามเท่านั้นจึงจะใช้ประโยชน์จากกองทัพได้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด แตกต่างจากเราที่ทำได้แค่รวบรวมพลังมาไว้กับตัวเอง…

ท่ามกลางกระแสความคิด อีกอร์·ไอน์ฮอร์นเตรียมใช้พลังของอัศวินเลือดเหล็กติดต่อกับ ‘ทหารใต้บังคับบัญชา’ เพื่อแจ้งให้อีกฝ่ายช่วยเรียกรองกัปตันมาเข้าพบ เตรียมปรึกษาเกี่ยวกับการออกคำสั่งล่าถอยยามค่ำคืน

ทันใดนั้น มันหันไปมองทางประตู

ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดังกังวานภายในห้องที่เงียบสงบ

สัญญาณเตือนก่อนลงมือโจมตี… ความคิดเช่นนี้ผุดขึ้นในหัวอีกอร์ สติของมันเต็มไปด้วยความเครียดในพริบตา

ในศึกระหว่างครึ่งเทพ ไม่ว่าจะเป็นการวางกับดัก ลอบจู่โจม หรือโจมตีทีเผลอล้วนเป็นเทคนิคสำคัญในการเปิดศึก ช่วยให้เอาชนะคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือใกล้เคียงกันได้ง่ายขึ้นมาก ไม่อย่างนั้นโอกาสสำเร็จจะริบหรี่ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง การจงใจส่งสัญญาณเตือนล่วงหน้าคือเครื่องพิสูจน์ว่า ฝ่ายโจมตีมีระดับหรือความแข็งแกร่งสูงกว่าเหยื่อมาก

ในฐานะอัศวินเลือดเหล็กมากประสบการณ์ อีกอร์คำนึงถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด รีบปลุกลูกเรือและทหารทั้งหมดบนนีโพสที่มีสายสัมพันธ์ ‘เชื่อมต่อ’ อยู่กับตน

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้น

ปัง!

การเคาะประตูในหนนี้ดังอึกทึกราวกับเสียงปืนใหญ่คำราม ทำเอาอีกอร์รู้สึกเหมือนกับมีระเบิดดังขึ้นข้างหู

ท่ามกลางสติที่ตึงเครียดและการตั้งใจฟังเสียงสภาพแวดล้อมอย่างละเอียด เสียงระเบิดเมื่อครู่ไม่ต่างอะไรกับการคำรามจาก ‘ผู้สังเวยภัยพิบัติ’ !

เพียงพริบตา อีกอร์หูดับและเริ่มวิงเวียนศีรษะ