ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1199

ไม่ว่าจะเป็นการกลับมาของสมบัติปิดผนึกลำดับ 0 หรือการกลับไปอยู่ในสถานะเดิม เฮอร์มิทแคทลียา และจัสติสออเดรย์ ไม่คาดการณ์เผื่อไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะนี่ไม่ใช่แผนสังหารครึ่งเทพที่เพิ่งคิดขึ้น

หากโบทิสไม่ตกหลุมพรางและเผชิญกับโรคระบาดทางจิต เจ้าหญิงนิทรา และโรคประสาทจนตกอยู่ในภาวะใกล้บ้า มันคงมีวิธีมากมายในการเทเลพอร์ตหนีอย่างต่อเนื่องจนสองสาวยากจะยับยั้ง

หากเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แคทลียากับออเดรย์ก็จะรอให้โบทิสกลับไปยัง ‘เซฟเฮาส์’ เพื่อปล่อยฟอร์สออกมาสอบปากคำ เมื่อถึงเวลาที่เนตรผู้ส่องความลับกลับมาทำงาน พวกเธอจะสร้างอิทธิพลทางไกลเพื่อเปิดช่องว่างให้มิสเมจิกเชี่ยนอัญเชิญภาพฉายจากช่องว่างประวัติศาสตร์

แต่ปัจจุบัน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับโบทิสที่เสียสติจนย้อนกลับไปเป็นปรกติไม่ได้อีกแล้ว แถมยังพยายามเปิดใช้งานสมบัติปิดผนึกลำดับ 0 อย่างเต็มกำลัง แคทลียาซึ่งอยู่ใจกลางสนามรบ รวมถึงออเดรย์ที่ซ่อนตัวอยู่ด้านนอกป่า ต่างลงมือทำในสิ่งคล้ายคลึงกันคือการนำยันต์โลหะโปร่งใส่ออกมาถือและเปล่งภาษาคนยักษ์:

“ดารา!”

นี่คือยันต์เทเลพอร์ตที่ไคลน์สร้างขึ้นเองโดยอาศัยลวดลายและอักขระที่บันทึกไว้บน ‘บันทึกการเดินทางของเลมาโน่’

ในเมื่อปราสาทต้นกำเนิดสามารถข้ามไประดมพลังของเส้นทางนักจารกรรมได้ ก็ย่อมต้องระดมพลังของเส้นทางผู้ฝึกหัดได้เช่นกัน!

สำหรับวัสดุที่จำเป็นในการสร้างยันต์ ทั้งปราชญ์พิศวงอย่างแคทลียา และนักท่องเที่ยวอย่างฟอร์สย่อมมีความรู้เชิงศาสตร์เร้นลับที่เกี่ยวข้องในระดับหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนไปถึงเดอะฟูล

โบทิสแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะสองสาววางแผนเตรียมถ่ายพลังวิญญาณเข้าไปในยันต์เพื่อเทเลพอร์ตหนีแล้วค่อยวกกลับมาตรวจสอบสถานการณ์ในอีกสองสามนาทีข้างหน้า แต่ไม่กี่อึดใจถัดมา ดวงตาซึ่งเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งของมันกลับต้องชะงักงัน

ไม่ว่าจะพยายามสักเพียงใด มันก็มิอาจเปิดชั้นล่างสุดของกล่องวันวานได้!

มันหนักมาก ราวกับถูกกดทับด้วยชั้นพลังที่มองไม่เห็นจำนวนมากจนไม่สามารถเปิดออก

โบทิสรู้สึกเหมือนตนกำลังพยายามเปิดโลกทั้งใบ ไม่ใช่กล่องหนึ่งกล่อง

ผ่านไปสักพัก มันตระหนักถึงบางสิ่งจนความบ้าคลั่งในดวงตาเลือนหายไปจนหมดสิ้น แทนที่ด้วยความประหลาดใจและสยองขวัญสุดขีด

แปะ แปะ ผิวกายโบทิสทยอยหลุดลอก เมื่อหล่นสัมผัสกับพื้น พวกมันเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นหนอนส่องแสงระยิบระยับ

หนอนแมลงเหล่านี้มีลำตัวบิดงอเป็นครึ่งวงกลม รายล้อมด้วยวงแหวนแห่งแสงจนดูคล้ายประตูมายา

โบทิสผู้อยู่ในร่างสัตว์ในตำนานที่ไม่สมบูรณ์ ร่างกายพังครืนและสลายไปอย่างมิอาจยับยั้ง

ดวงตาทั้งสองหล่นจนเปื้อนดิน

ดวงตาเหล่านี้คล้ายกับถูกแช่แข็ง ความหวาดกลัวและตกตะลึงยังคงยกถูกรักษาไว้ในสภาพสมบูรณ์ เป็นอวัยวะที่ยังไม่สลายไปส่วนสุดท้ายของร่างกาย

จอมเวทลึกลับ ครึ่งเทพลำดับ 4 เสียชีวิตอย่างเป็นทางการ

แปะ

กล่องวันวานสีเงินทึบที่เลี่ยมอัญมณีหลายชนิดหล่นลงมาอยู่ข้างดวงตาหนึ่งคู่ของโบทิส ภายนอกดูเหมือนกับกล่องหรูหราธรรมดาที่ตระกูลขุนนางชอบใช้

เหนือสายหมอกสีเทา ภายในวังโบราณ ไคลน์ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกพร้อมกับลดคทาเทพสมุทรในมือลง

ชายหนุ่มกำลังระดมพลังของปราสาทต้นกำเนิดและเตรียมส่งพายุสายฟ้าลงไปก่อนที่โบทิสจะเปิดกล่องวันวานสำเร็จ แต่กลับกลายเป็นว่า นักบุญเร้นลับล้มเหลวในการงัดไพ่ตายออกมาแลกชีวิตกับสองสาว และเป็นฝ่ายเสียชีวิตไปเองอย่างเหนือความคาดหมาย

หลังจากซิลออกจากสนามรบ เธอสวดวิงวอนถึงมิสเตอร์ฟูลตามแผนที่วางไว้ ช่วยให้ไคลน์หาโอกาสเข้ามายังมิติเหนือสายหมอกและจับตามองสถานการณ์ผ่านดาวแดงของเฮอร์มิทกับจัสติส

และหลังจากย้ายสนามรบ ออเดรย์หาโอกาสสวดวิงวอนถึงมิสเตอร์ฟูล ไคลน์จึงสามารถส่งพลังไปยังโลกความจริงผ่านดาวแดงของเธอโดยตรง

เป็นเหตุผลว่าทำไมร่างต้นของออเดรย์ถึงมายังจุดนัดพบช้ากว่าเฮอร์มิท แคทลียา

“จากข้อมูลของอาโรเดส ชั้นล่างสุดของกล่องวันวานซุกซ่อนที่สิ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างมากเอาไว้… เราเคยคิดว่าพระผู้สร้างแท้จริงจงใจมอบให้โบทิสใช้สร้างหายนะในช่วงเวลาวิกฤติ เป็นการสำแดงฤทธิ์เดชของเทพมาร… แต่กลับกลายเป็นว่า มันเปิดไม่ออก…” ไคลน์ชำเลืองไปทางดาวแดงตัวแทนมิสจัสตินและพบว่าผิวของดาวกำลังถูกเคลือบด้วยชั้นของแผ่นบางสีเทาเข้ม ส่งผลให้มิอาจมองเข้าไปหรือตรวจสอบสภาพปัจจุบันของมิสเมจิกเชี่ยน

นี่คือครั้งแรกที่มันเคยเผชิญสถานการณ์แบบนี้ เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่ากล่องวันวานลึกลับและน่าสะพรึงเพียงใด

นอกจากนั้น เวทมนตร์เจ้าหญิงนิทราและหอกลองกินุสของแคทลียา ช่วยให้มันผุดแนวคิดบางอย่าง

หลังจากฟังนิยามของพลัง ‘สำแดงความรู้’ ในชุมนุมย่อย ไคลน์เริ่มมองนิทานปรัมปราของแบร์นาแดตในแง่มุมใหม่

เดิมทีชายหนุ่มเข้าใจว่าจักรพรรดิแต่งนิทานเหล่านี้ขึ้นมาเองเพื่อเล่าให้ลูกสาวฟังโดยดัดแปลงจากนิทานของโลกเก่า หรือไม่ก็เป็นแบร์นาแดตที่รื้อฟื้นนิทานขึ้นมาหลังจากจักรพรรดิเสียชีวิตเพื่อเป็นการระลึกถึง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นแบบนั้น เพราะนิทานบางเรื่องที่มีต้นกำเนิดก่อนยุคสมัยที่หนึ่งนั้นเข้าข่าย ‘ความรู้ในเชิงศาสตร์เร้นลับ’