ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1218

“คุณก็ลองด้วยสิ” ไคลน์ยื่นเหล็กเสียบสีดำไปทางชาวเมืองจันทราคนอื่น

พวกมันกลืนน้ำลายคำโตจนลูกกระเดือกขยับ แต่ก็ไม่มีใครตอบสนองในทันที ทุกคนต่างหันไปมองทางมหานักบวชและรอให้อีกฝ่ายพยักหน้า

นีมหยิบบางสิ่งออกจากชุดหนังสัตว์ที่ตนกำลังสวม ลักษณะคล้ายกับแว่นขยายที่มีด้ามจับ

ไคลน์มองแวบแรกเข้าใจว่าเป็นแว่นตาขาเดียว ภาพดังกล่าวทำให้หัวใจชายหนุ่มเกือบหยุดเต้น โชคดีที่นีมควบคุมตัวเองได้จนกระทั่งมองเห็นรายละเอียดชัดเจน

นีมถือด้ามจับโลหะเลื่อนเลนส์ขึ้นมาส่องไปหารุสและจับตามองอยู่หลายวินาที

เงียบงันอยู่สักพัก ในที่สุดนีมก็หันไปพยักหน้าให้ชาวเมืองจันทราคนอื่น

ทุกคนนอกจากรุสรีบกรูเข้าไปรุมล้อมเหล็กเสียบสีดำและบรรจงดึงเห็ดออกมากัด

รสชาติและกลิ่นหอมอันปราศจากสิ่งชั่วร้ายทำให้ทุกคนหลงมัวเมาในทันที โดยไม่สนใจว่าอาหารจะลวกช่องปากหรือไม่ พวกมันรีบกินรีบกลืนลงท้องก่อนจะยื่นมือออกไปหยิบอีกชิ้นตามสัญชาตญาณ

แต่น่าเสียดายที่เห็ดทุกดอกบนเหล็กเสียบสีดำถูกจับจองไปหมดแล้ว

นีมถอนสายตาออกจากเหล็กเสียบสีดำและมองไปทางเกอร์มัน·สแปร์โรว์เพื่อรอฟังคำสอนถัดไปของเดอะฟูล

ไคลน์มองไปรอบตัวก่อนจะพูดคำเดิมอีกครั้ง

“ยกเว้นเห็ดสีดำ พวกคุณสามารถเลือกหยิบเห็ดบนศพสัตว์ประหลาดได้ตามใจชอบ แต่อย่าลืมว่าต้องทำให้สุกจนทั่วเสียก่อน ไม่อย่างนั้นจะได้รับคำสาปที่รุนแรง”

ชาวเมืองจันทราไม่ลังเลอีกต่อไป พวกมันรีบลุกขึ้นไปเลือกเห็ดที่ตนปรารถนา

ไคลน์ชำเลืองพลางเสริม

“เห็ดสีขาวจะปริแตกได้ง่ายเมื่อปรุงจนสุก พวกคุณต้องเตรียมภาชนะสำหรับรองรับของเหลว หรือไม่ก็รีบดื่มให้ทัน”

และโดยไม่รอให้คณะเดินทางตอบสนอง ชายหนุ่มกลับไปเล่าเรื่องที่พูดค้างไว้ในตอนแรก เล่ายาวมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงตอนที่ได้ยินม่านหมอกสีเทาเปล่งเสียงเอ่ยนามเดอะฟูล

เมื่อตระหนักว่ามหานักบวชนีมซึมซับเรื่องราวของตนอย่างอิ่มเอม ไคลน์ไตร่ตรองสักพักและพูด

“ยังมีอีกหลายวิธีที่ทำให้ม่านหมอกตอบสนองได้ แต่ทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับพระองค์ของผม”

เป็นสมมติฐานที่สมเหตุสมผล เพราะต้องไม่ลืมว่าบนบานประตูแห่งแสงมีคนถูกแขวนไว้มากกว่าหนึ่ง นั่นหมายถึงวิธีการเข้าสู่ปราสาทต้นกำเนิดย่อมไม่ได้มีแค่หนึ่งเช่นกัน หากจักรพรรดิโรซายล์นำถาดเงินที่สร้างเลียนแบบของโลกเก่ามายังที่นี่ ม่านหมอกสีเทาก็คงมีการตอบสนองเช่นกัน แต่แน่นอนว่าเงื่อนไขสำคัญก็คือ จักรพรรดิต้องอยู่บนสามเส้นทางที่เกี่ยวข้องอย่างนักทำนาย นักจารกรรม และผู้ฝึกหัด

ไคลน์กล่าวต่อไปอย่างอบอุ่นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครตั้งคำถาม

“จากที่ผมเห็น… เมืองจันทรามิผู้วิเศษหลากหลายเส้นทาง?”

นีมเจ้าของผมสีเทาหงอกตอบอย่างซื่อตรงโดยไม่ปิดบัง

“ใช่แล้ว ในตอนที่พวกเราถูกเลือกให้มายังเมืองจันทรา ผู้ส่งสารของพระองค์กำชับว่าต้องประกอบด้วยผู้วิเศษจากหลากหลายเส้นทางอย่างครอบคลุม แต่น่าเสียดายที่สูตรโอสถและวัตถุดิบส่วนมากสูญหายไปหลังจากเผชิญหายนะหลายครั้ง”

“คุณมาจากเส้นทางใด” ไคลน์ถามอย่างเป็นกันเองขณะจ้องชาวเมืองจันทราผู้กำลังใช้กระดูกสัตว์ประหลาดย่างเห็ด

“ผมคือผู้พิทักษ์ราตรี” นีมตอบตามความจริง

ลำดับสี่ของเส้นทางรัตติกาล? ไคลน์พยักหน้าพร้อมกับถาม

“เคยมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นใกล้กับม่านหมอกสีเทาบ้างไหม?”

นีมเจ้าของใบหน้าร่องลึกตอบหลังจากครุ่นคิดราวสิบวินาที

“…มี”

ไคลน์รีบถามต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง

“ความผิดปรกติแบบไหน?”

นีมชำเลืองเห็ดที่กำลังส่งกลิ่นหอมพลางเรียบเรียงความคิด

“เนินเขาเล็กๆ อันตรธานหายไปอย่างเป็นปริศนา เหลือไว้เพียงหลุมลึก… บริเวณดังกล่าวไม่มีร่องรอยของการระเบิด ดินยังอยู่ในสภาพปรกติโดยไม่กระจัดกระจาย”

เกิดอะไรขึ้นกันแน่… ค่อนข้างประหลาดทีเดียว… ไคลน์ถามต่อไปหลังจากโยนรากเห็ดเข้าไปในกองไฟเพื่อทำเป็นเชื้อเพลิง

“ได้สืบสวนเพิ่มเติมไหม”

“ทำครับ” มหานักบวชนีมแห่งเมืองจันทราผงกศีรษะ “หน่วยสืบสวนพบหมาป่าอสูรที่นั่น… ไม่ใช่หมาป่าอสูรที่เน่าเปื่อยหรือกลายพันธุ์ แต่เป็นหมาป่าดั้งเดิมที่น่าจะมีชีวิตอยู่มานานแล้ว”

หมาป่าอสูร? ไคลน์คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินข้อมูลดังกล่าวในที่แบบนี้ มันรีบถามด้วยดวงตาขยายออกเล็กน้อย

“หมาป่าอสูรมีลักษณะแบบใด”

นีมสูดลมหายใจยาวโดยไม่รู้ตัว

“ลักษณะเหมือนกับหมาป่าอสูรที่บันทึกไว้ในเอกสารโบราณ แต่มีขนาดใหญ่กว่ามาก แม้ว่าขาทั้งแปดจะสัมผัสกับพื้นครบถ้วน แต่ส่วนสูงของมันก็ยังเท่ากับมนุษย์สองสามคนรวมกัน… ขนของมันมิได้ดำสนิท แต่ก็มอบบรรยากาศความมืดอันลุ่มลึก ดวงตาของมันประหลาดมาก รูม่านตามีขนาดใหญ่ที่สุดในดวงตา และเหนือศีรษะมีขนสั้นสีเทาแซมอยู่บางส่วน…”

นี่มัน… หมาป่าอสูรทมิฬโคทาร์ไม่ใช่หรือ? เดินทางมาถึงสุดขอบตะวันออกของดินแดนเทพทอดทิ้งเชียว… แถมยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ประหลาด? อา… หากการหายไปของทวีปตะวันตกเป็นฝีมือของปราสาทต้นกำเนิดจริง ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าม่านหมอกสีเทาที่นี่จะดึงดูดตัวตนระดับผู้ชี้นำปาฏิหาริย์… ไคลน์ขมวดคิ้วก่อนจะกล่าว

“มันไม่โจมตีหน่วยสืบสวน?”

ไคลน์จงใจเรียกอีกฝ่ายว่า ‘มัน’ มากกว่า ‘ท่าน’ เพื่อหลีกเลี่ยงการสร้างความกลัว

ตามความเห็นของเรา ไม่ใช่เรื่องยากที่หมาป่าอสูรทมิฬจะกวาดล้างหน่วยสืบสวนได้ในพริบตา แถมยังไม่ต้องออกแรงมากก็สามารถทำให้เมืองจันทราทั้งหมดกลายเป็นเมืองแห่งหุ่นเชิด… แต่กลับกลายเป็นว่า สิ่งมีชีวิตทรงพลังเช่นนั้นเลือกที่จะปล่อยผ่านเมืองจันทรา…

หากไม่ใช่เพราะไคลน์ได้เห็นด้ายวิญญาณของทุกคนอย่างครบถ้วน มันคงสงสัยว่าตอนนี้ตนอาจกำลังคุยกับหุ่นเชิดอยู่