ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1226

เอ็มลินตอบหลังจากค้างยิ้มไว้สักพัก

“ผมหาผู้ช่วยที่แข็งแกร่งเพียงพอได้”

คราวนี้มันไม่อยากหยิบยืมแรงจากตระกูลผีดูดเลือดสักเท่าไร เพราะไม่อย่างนั้นคงได้ทำงานจำพวกคนประสานงาน คนดูต้นทาง หรือไม่ก็คนคอยส่งข่าวเหมือนทุกที ส่งผลให้ไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะเลือกแบ่งสมบัติ

และสำหรับดยุคกับมาร์ควิสผีดูดเลือด พวกมันมีคนในบัญชาที่รอต่อคิวเป็นเอิร์ลมากมาย

เดิมทีเอ็มลินเชื่อว่าในฐานะผู้กอบกู้ของตระกูล มันควรมองพี่น้องทุกคนอย่างเท่าเทียม แต่หลังจากมิสเตอร์แฮงแมนช่วยวิเคราะห์คำสั่งไม่ชอบมาพากลจำนวนมากที่มาจากลอร์ดนีบาสและคนอื่น เอ็มลินเริ่มหวาดระแวงเจตนาของพวกมัน

มาริคขมวดคิ้วถาม

“เชอร์ล็อกโมเรียตี้?”

เอ็มลินประหลาดใจจนต้องเปลี่ยนท่านั่ง

“ทำไมคุณถึงคิดว่าเป็นเขา?”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเอ็มลินจะถามออกไปตามตรงว่า ‘ทำไมถึงเป็นเชอร์ล็อกโมเรียตี้ ชายคนนั้นหายไปจากเบ็คลันด์เกือบสองปีแล้ว!’ แต่คราวนี้มันจับสังเกตได้จากคำตอบของมาริค จึงถามกึ่งหยั่งเชิง

เชอร์ล็อกโมเรียตี้เป็นคนพิเศษในสายตาวิญญาณอาฆาตตนนี้หรือ? แต่ก็เข้าใจได้ ชายคนนั้นพิเศษอย่างแท้จริง…เอ็มลินพยายามคาดเดา

สีหน้ามาริคแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีที่ได้ยินคำถามเอ็มลิน ราวกับมันเพิ่งได้พบไวเคาต์ผีดูดเลือดเป็นครั้งแรก

มันพยายามระงับความผิดปรกติทางสีหน้าก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ

“ขอทบทวนดูก่อน…หวังว่าคราวหน้าคุณจะมาพร้อมแผนการที่ชัดเจนกว่าเดิม”

“ไม่มีปัญหา” เอ็มลินแอบโล่งใจ

มันลุกขึ้นยืนพร้อมกับคำนับอย่างสุภาพ

เอ็มลินสวมหมวกผ้าไหมและเดินออกจากห้องหลังจากตกลงวิธีการติดต่อ

ผีดูดเลือดหนุ่มนึกทบทวนแผนระหว่างทางกลับบ้าน

ถ้าทำให้ครึ่งเทพโรงเรียนกุหลาบฝ่ายระงับแรงปรารถนายอมตกลงร่วมมือได้ เราก็จะมีสิทธิ์เบิกใช้งานสมบัติปิดผนึกระดับหนึ่ง จากมาร์ควิสหรือดยุคของตระกูล…

จากนั้นก็อ้างว่าทางฝั่งพันธมิตรไม่ต้องการให้มีผีดูดเลือดครึ่งเทพเข้าร่วมปฏิบัติการ ถือเป็นการกีดกันอย่างสมเหตุสมผล…

แต่การจะทำให้มาริคยอมตกลงรับข้อเสนอ เราต้องแสดงให้เห็นว่ามีความแข็งแกร่งเพียงพอ…อาจต้องจ้างงานจากสมาชิกชุมนุมทาโรต์อย่างมาดามเฮอร์มิท มิสจัสติส และมิสเตอร์แฮงแมน…มิสเมจิกเชี่ยนก็ได้เช่นกัน เธอมีพลังเทเลพอร์ตและอัญเชิญเกอร์มันสแปร์โรว์ออกมาได้…

แต่ปัญหาก็คือ…เราจะจ่ายด้วยอะไร…

ทำได้แค่สัญญาล่วงหน้าว่าเมื่อได้กลายเป็นเอิร์ล เราจะไล่ชดใช้คืนให้จนครบทุกคน…

คิดถึงตรงนี้ เอ็มลินรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่นำพาตนมาเข้าร่วมชุมนุมทาโรต์

เท่าที่มันทราบ นี่คือองค์กรเดียวที่อนุญาตให้มีการจ่ายค่าจ้างเป็นคำสัญญาล่วงหน้า

เมื่อเทียบกันแล้ว ทั้งตระกูลผีดูดเลือดและโบสถ์หลักต่างใช้วิธีสะสมคะแนนผลงานจนถึงกำหนด จึงจะได้รับตะกอนพลังและความช่วยเหลือในการจัดพิธีกรรม น่าเศร้าที่มีผู้วิเศษบางคนไม่สามารถสะสมคะแนนผลงานได้ครบก่อนตาย

ระบบของชุมนุมทาโรต์เหมือนกับการกู้สินเชื่อที่มีมิสเตอร์ฟูลช่วยค้ำประกัน สามารถใช้เพื่อจ้างงานและซื้อของ จากนั้นก็ค่อยผ่อนจ่ายภายหลังเมื่อเลื่อนลำดับสำเร็จ…เอ็มลินเปรียบเปรยตามสิ่งที่ตนคุ้นเคย

แม้ว่ามันจะไม่เคยกู้เงินจากธนาคาร แต่ผีดูดเลือดผู้มั่งคงบางตนเชี่ยวชาญด้านนี้และมักแบ่งปันประสบการณ์ให้ฟังบ่อยครั้ง

ผีดูดเลือดส่วนมากมักมีงานอดิเรกประจำที่ค่าใช้จ่ายสูง ประกอบกับการที่ทรัพย์สินราคาแพงต้องใช้เวลาในการขายสักพัก มีบ่อยครั้งที่พวกมันต้องยืมเงินจากคนสนิทหรือธนาคารเพื่อรักษาสภาพคล่อง

เอ็มลินจำได้ว่ามีผีดูดเลือดที่ทำธุรกิจไม่เก่งตนหนึ่งซึ่งหาเงินจากการประกอบอาชีพหมออย่างเดียว เมื่อถึงคราวที่มันอยากได้ภาพศิลปะหายากราคาสูง ผีดูดเลือดตนดังกล่าวเลือกใช้วิธีกู้เงินจากธนาคารเบ็คลันด์

แต่หลังจากนั้นมันก็ต้องนำบ้านและที่ดินไปจำนอง ฉกฉวยโอกาสจากการมีชีวิตยืนยาวเพื่อผ่อนจ่ายได้นานกว่ามนุษย์ปรกติ แน่นอนว่าเมื่อผู้เป็นบิดาตาย ลูกก็ต้องสานหนี้ต่อ และเมื่อลูกตายก็ถึงคิวของหลาน

จากกรณีดังกล่าว เอ็มลินสามารถนิยามได้หนึ่งคำ ซื่อสัตย์ฉิบหาย

…

เขตเหนือของกรุงเบ็คลันด์ ด้านนอกวิหารนักบุญแซมมวล

ชาวเมืองกำลังต่อแถวเพื่อรับอาหารจำพวกขนมปังปิ้ง เห็ดแห้ง ผลไม้ตากแห้ง และอาหารชนิดอื่นจากพนักงานของกองทุนช่วยเหลือผู้ยากไร้แห่งโลเอ็น

แถวการแจกจ่ายยาวจากหน้าทางเข้าวิหารไปถึงจัตุรัสและวนอีกหลายรอบ มองเข้าไปจะเห็นผู้คนเบียดเสียดจำนวนมาก

ออเดรย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเมลิสซ่ากำลังเก็บรายละเอียดทั้งหมดในการมองเห็น

เธอเห็นใบหน้าอันซีดเซียวของชาวเมืองผู้มีสายตาหิวโหย เห็นแม่ที่กำลังกล่อมลูกน้อยในอ้อมแขนพลางชำเลืองแถวที่แทบไม่สั้นลง เห็นผู้คนแต่งกายหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะชุดสุภาพ เดรสยาว หรือเสื้อผ้าสีสันสดใส บางคนกดปีกหมวกต่ำ บ้างก็สวมตาข่ายคลุมหน้าราวกับไม่ต้องการให้คนรู้จักจดจำได้

มีบ่อยครั้งที่คนพยายามฝ่าฝืนกฎและถูกนักบวชกับตำรวจไล่ออกไปต่อคิวท้ายแถว

ยิ่งอาหารถูกแจกจ่าย ถุงผ้าใบใหญ่ด้านหลังก็ค่อยๆ ลดขนาดลงกระทั่งไม่เหลือสิ่งใดด้านใน

อาหารถูกแจกจ่ายหมดแล้ว แต่คิวกลับยังลดไปแค่ครึ่ง

ชาวเมืองที่พลาดอาหารต่างแสดงอารมณ์หลากหลาย มีทั้งผิดหวังรุนแรง หงุดหงิดฉุนเฉียว และไม่พอใจ แต่ทุกคนก็ทำเพียงเดินเท้าไปยังจุดแจกจ่ายถัดไปโดยไม่มีใครกล้าก่อความวุ่นวายหรือส่งเสียง

พวกมันเคยเผชิญประสบการณ์ดังกล่าวมาแล้วหลายครั้งในช่วงไม่กี่เดือนหลัง ทุกคนทราบดีว่าการระเบิดอารมณ์โดยเปล่าประโยชน์ทำได้เพียงเผาผลาญพลังงานซึ่งเหลืออยู่น้อยนิดเต็มที คงฉลาดกว่าหากจะใช้พลังงานนั้นเพื่อเร่งฝีเท้าไปยังจุดแจกจ่ายอาหารใหม่ก่อนใคร

สีหน้าทุกคนค่อนไปทางเหม่อลอย ดวงตาว่างเปล่าขณะเดินออกจากจัตุรัสประหนึ่งซอมบี้

ทันใดนั้นเอง สตรีที่อุ้มเด็กเล็กพลันล้มลงกับพื้นหลังจากเดินกะเผลกมาได้สักพัก