ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1234

แสงสีขาวสว่างพุ่งทะลุกระจกกระทบร่างราชาหมอผีคารามัน

จากนั้นก็สว่างวาบพร้อมกับแผดเผาอันเดด ความมืด และมาร

ร่างคารามันกำลังถูกเปลวไฟลุกไหม้ ดูคล้ายกับกระดาษคนที่ติดไฟหลังจากเผลอยื่นเข้าไปใกล้เปลวเพลิง

แต่เมื่อครู่ คารามันใช้พลังของกระดาษคนจริงๆ แถมยังเป็นกระดาษที่สร้างโดยการอาบพระจันทร์สีแดง

พลังสำหรับเอาตัวรอด กระดาษคนจันทรา!

เมื่อกระดาษคนกลายเป็นขี้เถ้า ราชาหมอผีโบราณได้หายตัวไปโผล่บนยอดหอคอยพร้อมกับจดจ้องเอ็มลินไวท์ที่กำลังยืนใกล้กับหอระฆัง

ในเวลาเดียวกัน เมื่อกระจกตาคารามันสะท้อนภาพชารอนที่แต่งกายในชุดเดรสยาวซับซ้อนและหมวกอ่อน ร่างกายของมันพลันแข็งทื่อประหนึ่งควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้

ได้เห็นดังนั้น เอ็มลินไม่มัวรีรอ มันรีบลงมือประหนึ่งซักซ้อมมาเป็นพันรอบ เป้าหมายคือการหันเหเนตรสีขาวไปยังหน้าอกซ้ายของราชาหมอผีและปลดปล่อยพลัง ‘หอกเจิดจรัส’ ซึ่งอยู่ในขอบเขตสุริยัน

หากการโจมตีนี้ปะทะกับหัวใจของคารามันโดยตรง อย่างน้อยก็รับประกันได้ว่ามันจะมิอาจหลบหนีได้ด้วย ‘จำแลงแสงจันทร์’ นอกจากนั้นพลังฟื้นฟูร่างกายตามธรรมชาติของแวมไพร์ก็คงไม่ช่วยแก้ไขสถานการณ์ดังกล่าว

แน่นอนว่านั่นอาจเป็นการสร้างความเสียหายร้ายแรงแก่ชารอนที่กำลังสิงร่างคารามัน แต่เธอเป็นคนยืนกรานเองว่า เธอยินดีเสี่ยงหากการเสียสละของตนช่วยให้ทุกสิ่งจบลงในพริบตา

ในการปรึกษากันคราวก่อน เอ็มลิน ชารอน และมาริคได้ลงความเห็นตรงกันว่าจะใช้แผนนี้

นั่นคือเหตุผลที่ชารอนไม่มัวเสียเวลาพันธนาการคารามันด้วยเสื้อผ้ามันเอง เมื่อเทียบกันแล้ว ศัตรูที่มีพลังจำแลงแสงจันทร์ย่อมหลบหนีจากภาวะถูกสิงร่างได้ยากกว่า และสำหรับคำถามที่ว่าคารามันจะอับอายไหมหากมันต้องต่อสู้ในสภาพเปลือยเปล่า คำตอบจากกระจกวิเศษระบุชัดเจนว่า ‘ไม่’

เมื่อพิจารณาทุกปัจจัยเข้าด้วยกัน ทั้งสามตัดสินใจให้เอ็มลินไวท์เป็นผู้โจมตีเปิดฉาก เป้าหมายจะได้สิ้นเปลืองกระดาษคนจันทราและเปิดโอกาสให้ชารอนเข้าสิงร่างได้ง่าย

ลูกตาแก้วสีใสในมือเอ็มลินเริ่มควบแน่นละอองแสง จากนั้นก็สร้างหอกแสงที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง ทว่า ร่างกายคารามันซึ่งถูกสิงร่างในสภาพแข็งทื่อกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

รอยแยกปริแตกในจุดกึ่งกลางหน้าผากคารามัน ดูคล้ายกับด้านในมีดวงจันทร์สีแดงเลือดฝังอยู่

แสงจันทร์พวยพุ่งจากรอยแรกดังกล่าวประหนึ่งสายน้ำ ส่งผลให้ชารอนผมทองตาฟ้าถูกบีบให้สละร่างเหยื่ออย่างมิอาจเลี่ยง

การเคลื่อนไหวที่เคยเชื่องช้าและแข็งทื่อของคารามันเริ่มกลับเป็นปรกติ ภายใต้ความช่วยเหลือจากคืนจันทร์เต็มดวง คารามันเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นบ่อเลือดและพุ่งกระจายออกไปทุกทิศทาง

ร่างของมันกลับมารวมตัวกันใหม่อีกครั้งบนยอดแหลมถัดไปของวิหาร ตามติดมาด้านหลังโดยชารอน ส่วนหอกเจิดจรัสของเอ็มลินได้พุ่งใส่ตำแหน่งยืนเดิมของคารามันและทะลุผ่านไปจนกลายเป็นดวงอาทิตย์ขนาดเล็กในระยะไกล

เมืองท่าสว่างไสวในทันที

ขณะเดียวกัน ไหล่ขวาของคารามันเริ่มพองขึ้นก่อนที่บางสิ่งจะพุ่งทะลุชุดคลุมสีดำขึ้นมา

วัตถุดังกล่าวคือตุ๊กตาเพศชายขนาดประมาณฝ่ามือ แต่งกายในชุดทักซิโด้สีดำขลิบแดงสลับทอง ดวงตากลวงโบ๋ทั้งสองข้าง

หุ่นกระบอกตัวดังกล่าวนั่งลงบนไหล่คารามันพลางยกสองมือขึ้นมากดอากาศประหนึ่งกำลังบรรเลงเครื่องดนตรีล่องหน

ร่างชารอนถูกผลักออกจากด้านหลังคารามันทันที ราวกับเป็นแม่เหล็กแรงสูงคนละขั้ว

เอ็มลินสัมผัสได้ว่าเสื้อผ้าของมันแน่นขึ้นคล้ายกับพยายามพันธนาการเจ้าของ

โบหูกระต่ายมีชีวิตชีวาขึ้นมาและบีบคอผีดูดเลือดหนุ่มแน่น

ตุ๊กตาตัวดังกล่าวคือสมบัติปิดผนึกระดับหนึ่งที่โรงเรียนกุหลาบมอบให้คารามัน ชื่อของมันคือ ‘แม่ทัพไร้รูม่านตา’ ถือกำเนิดจากลำดับสี่เส้นทางมนุษย์กลายพันธุ์ที่ได้รับอุบัติเหตุเสียชีวิต

เป็นวัตถุมีสัญญาณชีพ สามารถเข้าสิงวัตถุแฝงพลังวิญญาณและทำให้พวกมันมีชีวิตขึ้นมา แต่ผู้ใช้งานสมบัติปิดผนึกจะต้องคอยป้อนเลือดสดเป็นอาหาร ไม่อย่างนั้นดวงตาจะค่อยๆ งอกขึ้นมา

หากสมบัติปิดผนึกชิ้นนี้มีอวัยวะสมบูรณ์ มันจะแปลงกายเป็นวิญญาณมารและไล่ล่าเจ้าของด้วยความรู้สึกเกลียดชังมนุษย์ทุกคน

ขณะเอ็มลินได้ยินเสียงกระดูกกำลังร่ำร้อง เนตรสีขาวในมือเริ่มทำการเผาผลาญพลังวิญญาณอีกครั้งก่อนจะสร้างแสงสว่างอันเจิดจ้า เปลี่ยนให้ทุกซอกมุมของดินแดนปราศจากความมืดหรือความชั่วร้าย

อิทธิพลจาก ‘แม่ทัพไร้รูม่านตา’ บนเสื้อผ้าเอ็มลินหยุดลงทันที

แต่ในเวลาเดียวกัน คารามันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์หลังจากพึมพำบางสิ่งเสร็จ มันเอื้อมแขนไปด้านหน้าและหยิบประตูมายาสลักลวดลายซับซ้อนออกจากความว่างเปล่า

ประตูแห่งการอัญเชิญ!

ลำดับสามแห่งเส้นทางจันทรามีชื่อว่า ‘จอมอาคมอัญเชิญ’ !

ภายใต้ความช่วยเหลือจาก ‘พระจันทร์เต็มดวง’ กึ่งกลางหน้าผาก คารามันที่มีพลังเพียงราชาหมอผี สามารถข้ามขั้นไปใช้พลังอัญเชิญได้!

แต่นั่นก็ทำให้ออร่าของมันเปลี่ยนไป คารามันสูญเสียความเป็นเหตุเป็นผลไปหลายส่วน ความบ้าคลั่งในส่วนลึกของจิตใจยิ่งทวีความเข้มข้น