ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1233

นับตั้งแต่สงครามยืดเยื้อยาวนาน ทหารโลเอ็นมีโอกาสได้เห็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติมากมาย มากเสียจนใครหลายคนชินชา ทว่า ฉากที่ศพกระจัดกระจายลุกขึ้นมาเดินได้อีกครั้งกำลังสร้างความตกตะลึงแก่ทุกคนโดยแท้จริง เป็นอาการสยองขวัญปนสับสน พวกมันเริ่มตระหนักว่าตนคงไม่รอดชีวิตไปจากหายนะอันใกล้ซึ่งกำลังจะเกิด ท้ายที่สุดต้องกลายเป็นหนึ่งในซอมบี้เหล่านั้น

แต่แน่นอน มีบางสิ่งช่วยให้พวกมันยังคงฮึกเหิมได้หลังจากเห็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติอันน่าสะพรึง

บทเพลงใสกังวานจะดังมาจากด้านหลังทุกครั้งที่ความหวาดกลัวสุดขีดเข้าครอบงำจิตใจ

“พวกมันปราศจากอาหารเครื่องนุ่งห่ม ปราศจากกำบังในยามหนาว”

“…”

“รัตติกาลมิได้ทอดทิ้งพวกมัน แต่โอบกอดไว้ด้วยความรัก”

เสียงสวดมนต์อันศักดิ์สิทธิ์และเปี่ยมด้วยเมตตากำลังดังกังวานทั่วแนวป้องกัน ช่วยขจัดปัดเป่าความกลัวในใจทหารจนหมดสิ้น ร่างกายจิตใจกลับมาสุขุมเยือกเย็น

ถัดมา ทหารจำนวนหนึ่งปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดโดยการลากปืนใหญ่สลักลวดลายสีเงินออกมาตั้ง จากนั้นก็ปรับความสูงลำกล้องเพื่อเล็งไปทางกลุ่มศพแยกส่วนที่กำลังปรี่เข้าหา

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

ประกายแสงสว่างวาบขณะกระสุนปืนใหญ่ตกลงบนจุดต่างๆ ของสนามรบ แต่ละนัดระเบิดพร้อมกับปลดปล่อยความมืดเข้มข้น

ซากศพพิการทรุดลงทันที พละกำลังภายในร่างกายพลันเลือนหาย หรือถ้าไม่ใช่ก็ถูกทำลายในทันที กลับสู่การหลับใหลอันเป็นนิรันดร์

ชายลึกลับในชุดคลุมด้านหลังกลุ่มต่อต้านยกมือทันทีที่ได้เห็นฉากตรงหน้า ประหนึ่งต้องการโอบกอดพระจันทร์สีแดงไว้แนบแน่น

ร่างกายของมันเริ่มเลือนหาย แปรเปลี่ยนเป็นแสงจันทร์พร่ามัวสีแดง

แสงจัดสาดส่องไปทุกทิศในพริบตา กลายเป็นเกล็ดสีแดงและสลายหายไป

จำแลงแสงจันทร์!

พลังพิเศษของ ‘ปราชญ์สีชาด’ ลำดับห้าแห่งเส้นทางนักเพาะปลูก สำหรับลำดับสี่อย่างราชาหมอผี มันสามารถใช้งานได้ดังใจนึก

ร่างหนึ่งถูกวาดขึ้นกลางอากาศในตำแหน่งที่ราชาหมอผีเคยยืน

ร่างดังกล่าวคือตุ๊กตาผ้าตัวใหญ่ ผมสีทอง ดวงตาแดงก่ำ สวมเดรสโกธิกสีดำสลักลวดลายซับซ้อน รอบกายรายล้อมด้วยเถาวัลย์ที่ดูชั่วร้าย ผิวกายของเธอแวววาวชนิดที่ไม่มีมนุษย์คนใดมีได้

ไรเน็ตต์ไทน์เคอร์

เธอใช้ไม้เท้าดวงดาว ‘ของจริง’ เพื่ออัญเชิญตัวเองในช่วงที่ดีที่สุดออกมา

หากไม่ทำแบบนี้ การอัญเชิญภาพฉายของไรเน็ตต์ไทน์เคอร์ด้วยภาพฉายของไคลน์ จะทำให้ฟอร์สต้องแบกรับภาระทางพลังวิญญาณในปริมาณมหาศาล

วิธีแก้ปัญหามีเพียงให้ไรเน็ตต์ไทน์เคอร์ยืมไม้เท้าดวงดาวของจริง ภาระทางพลังวิญญาณก็จะตกเป็นของมารบรรพกาล

นอกจากนั้นไรเน็ตต์ไทน์เคอร์ยังเป็นเพียงไม่กี่ตัวตนที่ไม่ต้องกังวลผลข้างเคียงของไม้เท้า

ในฐานะสมาชิกหลักของฝ่ายระงับแรงปรารถนาและในฐานะหุ่นกระบอก ‘ตุ๊กตาผ้า’ เธอสามารถควบคุมสมองให้ไม่จินตนาการฉากที่ไม่จำเป็นได้สบาย และหลังจากเปลี่ยนไปอยู่ในภาวะซ่อนเร้น ไม้เท้าดวงดาวก็ยากที่จะส่งผลกับภาพฉายของไรเน็ตต์

ไรเน็ตต์ไทน์เคอร์ร่างสมบูรณ์พยายามลอบเข้าใกล้ราชาหมอผีเพื่อสิงร่างและจบศึกนี้โดยเร็ว แต่อีกฝ่ายกลับไหวตัวทันเนื่องจากค้นพบอันตรายล่วงหน้า มันจึงอาศัยแสงจันทร์เพื่อหลบหนีได้เร็วกว่าการสิงร่างของวิญญาณอาฆาตหนึ่งก้าว

เท่ากลางแสงจันทร์สีแดงที่ฉาบลงบนพื้นดิน เกล็ดสีแดงประกอบกลับเข้าไปเป็นชายในชุดคลุมดำ ราชาหมอผีแห่งโรงเรียนกุหลาบอีกครั้ง ดวงตาของมันกำลังปิดสนิท ไม่กล้าจ้องหน้ามารบรรพกาลฝั่งตรงข้ามโดยตรง

ในเวลาเดียวกัน อีกฟากหนึ่งของสนามรบมีร่างใครบางคนถูกวาดขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นเกอร์มันสแปร์โรว์ผู้แต่งกายในชุดกันลมสีดำและหมวกทรงกึ่งสูง มือซ้ายสวมถุงมือโปร่งใส มือขวายกขึ้นมาดีดนิ้ว

เปลวไฟสีแดงลุกโชนหลายจุดบนสนามรบ ประหนึ่งเป็นการประกาศจุดเริ่มต้นของการแสดงอันยิ่งใหญ่

ทันทีที่ร่างกายถูกวาดเสร็จ ราชาหมอผีรีบเลื่อนมือขึ้นมาฉีกอกเสื้อตัวเอง

ขณะเดียวกัน กระจกตาสีแดงก่ำของไรเน็ตต์กำลังสะท้อนภาพของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

หากเรื่องราวดำเนินไปอย่างที่คาด ราชาหมอผีของโรงเรียนกุหลาบจะถูกสาปให้กลายเป็นกระต่ายหรือไม่ก็แพะในวินาทีถัดไป นั่นจะทำให้มันสูญเสียตะกอนพลังและพลังพิเศษในทันที แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของมันทำเพียงแค่ส่องแสงจางโดยไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง

บนอกเสื้อที่ถูกฉีกขาดเผยให้เห็นว่ามีการฝังตุ๊กตาสีน้ำตาลตัวยาวลงไป

คล้ายกับหุ่นกระบอกตัวดังกล่าวกำลังเจริญเติบโตออกจากร่างต้นของราชาหมอผี ร่างของหุ่นเชื่อมต่อเข้ากับอวัยวะภายในทั้งหมด ดวงตามีลักษณะคล้ายจันทร์เสี้ยว ผิวกายมีดอกไม้และหญ้าแห้งผุดขึ้น มอบความรู้สึกสุดประหลาดท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง

ทันใดนั้น หุ่นกระบอกพลันถูกย้อมด้วยสีแดงจนดูคล้ายกับชุ่มฉ่ำไปด้วยเลือด

หุ่นกระบอกแปรสภาพเป็นแอ่งโคลนและไหลซึมเข้าไปในร่างกายราชาหมอผี