ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1296

เอริคกลายเป็นหัวหน้าหน่วยถุงมือแดงในช่วงท้ายสงครามพร้อมกับถูกเลือนเป็นลำดับ 5 จอมอาคมวิญญาณ

มันได้เห็นความตายของอดีตหัวหน้าทีม และอดีตของอดีตหัวหน้าทีมตน จึงตระหนักเป็นอย่างดีว่า การเลื่อนมาอยู่ลำดับบนๆ ไม่ได้ช่วยให้ตัวเองเสี่ยงตายน้อยลง มันจึงไม่เคยลดความระมัดระวังตัว

สำหรับถุงมือแดงซึ่งเป็นหัวกะทิในเหยี่ยวราตรี นี่คือแนวทางปฏิบัติที่ทุกคนยึดถือร่วมกัน เพราะมีบ่อยครั้งที่เหยี่ยวราตรีทั่วไปซึ่งทำคดี ‘ธรรมดา’ โดยไม่เกี่ยวข้องกับศาสตร์เร้นลับ เกิดประมาทจนพลาดท่าและต้องใช้พลังพิเศษเพื่อพลิกสถานการณ์กลับมา ดังนั้น ถุงมือแดงที่ไล่ตามคดีสำคัญซึ่งมีเป้าหมายอันตรายมากกว่า ย่อมมีความระมัดระวังสูงกว่า

ปัจจุบัน เอริคกำลังยืนบนชั้นสี่ของอาคารหมายเลข 14 ถนนไพรอาร์ หันหน้าเข้าหาประตูไม้สีน้ำตาลเข้มที่ปิดสนิท มันมองไปรอบตัวก่อนจะกล่าว:

“มีเหยี่ยวราตรีสองคนหายตัวไปจากที่นี่ พวกเราห้ามประมาทเด็ดขาด”

ในช่วงแรก ผู้เช่าหอพักหลายรายแจ้งปัญหาไปถึงตำรวจ ระบุว่าห้อง 403 มีกลิ่นเหม็นมาก และผู้เช่าห้อง 303 ก็บอกว่ามีเสียงฝีเท้าหนักแน่นอยู่เหนือศีรษะพวกตน

ตำรวจท้องที่ใช้เวลาสองวันก่อนจะส่งคนมาสืบดู แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้ออกจากห้อง 403 อีกเลย

พิจารณาอยู่สักพัก พวกมันส่งต่อคดีความไปยังโบสถ์รัตติกาลทันที แต่เหยี่ยวราตรีสองคนที่ถูกส่งมาตรวจสอบก็หายตัวไปอย่างลึกลับเช่นกัน นับแต่นั้นประตูห้อง 403 ก็ถูกปิดอย่างแน่นหนา

ด้วยเหตุผลข้างต้น อาร์ชบิชอปแห่งมุขมณฑลแคว้นเลียบทะเลจึงส่งทีมของเอริคมาทำคดี และอนุญาตให้เบิกใช้งานสมบัติปิดผนึกระดับ 1

“ครับ หัวหน้า” สมาชิกทีมถุงมือแดงบ้างพยักหน้า บ้างขานรับ

เอริคไม่กล่าวคำใดเพิ่มเติม เพียงยืนจ้องประตูสีน้ำตาลเข้มของห้อง 403 ที่ปิดสนิทสักพัก ก่อนจะยกมือซ้ายที่สวมถุงมือแดงขึ้นมาและใช้ปลายนิ้วเคาะไปยังฟันซี่หนึ่ง

ทันใดนั้นเอง ร่างมายาร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาเบื้องหน้าเอริค จากนั้นก็พุ่งเข้าไปในห้อง 403 ผ่านรอยแยกของประตูราวกับไม่มีมวลสาร

สีหน้าเอริคเผยท่าทีจดจ่อ ประหนึ่งกำลังสำรวจสถานการณ์ภายในห้องผ่านดวงตาของร่างมายา

ร่างดังกล่าวคือวิญญาณธรรมชาติที่เอริคควบคุม มิได้ทรงพลังแต่อย่างใด แต่ก็มีพลังพิเศษ ในยามปรกติจะอาศัยอยู่ในฟันแถวหน้าสุดซี่ซ้าย

จากสถานการณ์ตรงหน้า เอริคเชื่อว่าตนไม่ควรบุ่มบ่ามบุกเข้าไป อันดับแรกต้องตรวจสอบให้ละเอียดเสียก่อน แม้ว่าสมาชิกในทีมของตนจะมีพลังพิเศษที่สอดประสานกัน อีกทั้งยังได้รับความช่วยเหลือจากสมบัติปิดผนึกที่แข็งแกร่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ห้ามประมาท

หากสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ด้านในและเตรียมตัวรับมืออย่างถูกต้อง เอริคเชื่อว่าปฏิบัติการนี้จะประสบความสำเร็จได้โดยง่าย

ทันใดนั้นเอง ภายในดวงตาเอริค เส้นเลือดฝอยจำนวนมากทยอยปูดโปน บ้างก็ระเบิดออกทันที

ขณะดวงตาเอริคกำลังแดงก่ำ มันได้ยินเสียงเสียดสีหนักแน่น

ประตูสีน้ำตาลเข้มถูกเปิดออก!

ภายในห้องมีหกคน สามคนสวมเครื่องแบบตำรวจขาวดำ กำลังนั่งบนเก้าอี้พนักสูง เก้าอี้ขายาว และโซฟา สองคนแต่งกายด้วยหมวกทรงกึ่งสูงและเสื้อกันลมสีดำ คนหนึ่งยืนข้างประตู อีกคนหนึ่งยืนริมมุขหน้าต่าง ใบหน้าแนบชิดกับหน้าต่างประหนึ่งกำลังเฝ้ามองถนนด้านล่าง

คนสุดท้ายนั่งอยู่บนเก้าอี้ขายาวริมขอบระเบียง เบื้องหน้ามีกล้องดูดาวหรูหราตั้งอยู่

ผิวหนังของร่างทั้งหกอยู่ในสภาพบวมพองราวกับมีใครฉีดแก๊สเข้าไป บางส่วนของร่างกายปริแตกและเน่าเปื่อย แต่ก็ยังมิได้แห้งผาก ผิวเนื้อกลายเป็นสีน้ำเงินเข้มโดยมีของเหลวสีเหลืองอมดำไหลซึมออกมา

เมื่อสัมผัสได้ว่าประตูเปิดออก ร่างทั้งหกทยอยหันมาจ้องเอริคและคนที่เหลือ

คนแรกคืออดีตเหยี่ยวราตรีที่ยืนด้านข้างประตู ส่วนคนสุดท้ายคือชายในเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายที่นั่งอยู่ติดกับกล้องดูดาว ลูกตาสีขาวดำของมันข้างหนึ่งแนบติดกับเลนส์กล้อง ส่วนอีกข้างซึ่งเป็นเบ้าตากลวง กำลังจดจ้องมายังหน่วยถุงมือแดงนอกประตู

กลิ่นเหม็นจางซึมเข้าไปในจมูกของเอริคและคนที่เหลือ ความหนาวเย็นที่ยากจะบรรยายแผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ

เอริครีบยกมือขึ้นมาเคาะฟันตามสัญชาตญาณเพื่อปลดปล่อยดวงวิญญาณเพิ่มเติม จากนั้นก็ใช้พลังพิเศษของ ‘ฝันร้าย’ เพื่อลากเป้าหมายด้านหน้าทั้งหมดเข้าไปในความฝัน

แต่ไม่ว่าจะเคาะฟันสักกี่ครั้งก็ไม่มีวิญญาณใดถูกปลดปล่อย คล้ายกับพลังพิเศษของจอมอาคมวิญญาณเลือนหายไปในพริบตา

ในเวลาเดียวกัน ฝันร้ายคนหนึ่งในหนึ่งถุงมือแดง กำลังประหลาดใจสุดขีดที่ตนมิอาจลากเป้าหมายเข้าสู่ความฝันได้!

ณ ปัจจุบัน นอกเหนือจากสมรรถภาพร่างกายที่เพิ่มขึ้นมาจากโอสถ พลังพิเศษชนิดอื่นของพวกมันล้วนอันตรธานหายไปอย่างน่าฉงน

“หนีเร็ว!” เอริคคำรามต่ำเพื่อออกคำสั่งโดยไม่ลังเล

สำหรับสถานการณ์แปลกประหลาดตรงหน้า มันไม่เคยพบเจอมาก่อน จึงไม่มีทางเลือกใดเหมาะสมไปกว่าการถอนตัวกลับ จากนั้นค่อยเบิกสมบัติปิดผนึกที่เหมาะสมและกลับมาจัดการ

ทว่า สมาชิกในทีมกลับไม่มีใครก้าวขา ราวกับร่างกายไม่ฟังคำสั่งสมองอีกต่อไป

เอริครีบก้มหน้าลงเพื่อสำรวจร่างกายท่อนล่างของตน และพบว่าท่อนขากำลังบวมพอง กางเกงใกล้ปริแตก

นอกจากนั้นยังสัมผัสได้ว่า ผิวหนังของตนทยอยปริแตกและเน่าเปื่อย มีหนองสีเหลืองไหลออกมา

ยังไม่ทันที่มันและหน่วยถุงมือแดงจะได้ปะทะกับเป้าหมาย พวกมันกลับถูกลากเข้ามาใน ‘ฝันร้าย’ อันเงียบสงัด ทำได้เพียงเฝ้ามองตัวเองบวมพองและค่อยๆ เน่าตาย

ทันใดนั้นเอง กระจกตาแดงก่ำของเอริคพลันสะท้อนภาพฝ่ามือธรรมดาข้างหนึ่ง ฝ่ามือดังกล่าวคว้าด้ามจับประตูและดึงกลับ

กึก!

ประตูสีน้ำตาลเข้มของห้อง 403 ถูกปิดสนิทอีกครั้ง ตัดขาดเอริคและหน่วยถุงมือแดงจากสิ่งมีชีวิตภายในห้อง

พวกมันกลับมาควบคุมร่างกายตัวเองได้อีกหน แต่ดูเหมือนว่าท่อนขาจะได้รับบาดเจ็บหนัก ไม่ว่าจะยกเท้าขึ้นหรืองอเข่าก็ล้วนทำได้ยาก

เอริคไม่มัวตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตน รีบเลื่อนสายตาไปทางเจ้าของฝ่ามือที่ปิดประตู

อีกฝ่ายเป็นชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยหมวกโบราณทรงสูง ชุดคลุมสีดำ ใบหน้าดูธรรมดาเสียจนไม่สร้างความประทับใจใดเลย หากละสายตาไปแค่ไม่กี่วินาทีก็คงลืมแล้ว