แบร์นาแดตเงียบไปสองวินาทีก่อนจะตอบผ่านทาสรับใช้ล่องหน
“ลุงเอ็ดเวิร์ด… มาทำอะไรที่นี่?”
เธอใช้วิธีเรียกเดียวกับเมื่อครั้งยังเด็กเพื่อลดโอกาสเกิดเหตุไม่คาดฝัน
เมื่อเสียงของเธอดังกังวานผ่านทาสรับใช้ล่องหน อากาศรอบข้างพลันแห้งและแข็งทื่อ แตกต่างจากปรกติโดยสิ้นเชิง
ใบหน้าเอ็ดเวิร์ดซีดเซียวประหนึ่งเพิ่งคลานออกจากสุสานเย็นเยียบ
“กระหม่อมก็อยากทราบเช่นกัน… เมื่อตื่นขึ้นมา กระหม่อมพบว่าตัวเองอยู่บนเกาะแห่งนี้แล้ว… นี่อาจเป็นชะตากรรมของกระหม่อม ชะตากรรมที่ต้องคอยปกป้องฝ่าบาท”
มันพูดไปหยุดไป แต่ไม่ได้มีอาการหอบ คล้ายกับคนที่ไม่ได้พูดมานานจนคอ ‘ขึ้นสนิม’
อัศวินผู้โด่งดังไปทั่วโลกเมื่อร้อยกว่าปีก่อน ไม่รอให้แบร์นาแดตกล่าวจบ มันเสริมต่อทันทีด้วยเสียงราบเรียบ
“สุสานของฝ่าบาทอยู่ไม่ไกล… กระหม่อมคอยเฝ้าอยู่ที่นี่เพื่อรอวันที่พระองค์จะคืนชีพ… แต่แม้จะผ่านไปหลายปี สุสานก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด… ไม่มีวี่แววของการคืนชีพเลย”
แบร์นาแดตบังคับให้ทาสรับใช้ล่องหนมองไปรอบตัว
“คุณอาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังนี้?”
ผิวพรรณเอ็ดเวิร์ดในส่วนที่ถูกเผยค่อนข้างแห้งผาก สอดคล้องกับรอยด่างจากวัยชรา มันตอบแบร์นาแดตด้วยเสียงแผ่วเบา:
“ใช่แล้ว… กระหม่อมสร้างบ้านขึ้นจากต้นไม้รอบๆ”
ทาสรับใช้ล่องหนของแบร์นาแดตจ้องไปยังทิศทางซึ่งตนเดินผ่านมาแล้วกล่าว
“คุณลุงไม่ได้อยู่กับลุงวิลเลียมและคนอื่นหรอกหรือ?”
ดวงตาเย็นชาและไร้อารมณ์ของเอ็ดเวิร์ดขยับเล็กน้อย
“พวกเขาถูกกัดกร่อนและตายไปนานแล้ว… แม้จะคืนชีพอีกครั้ง แต่พวกเขาก็ใกล้เคียงกับสัตว์ประหลาดมากกว่าสมัยยังมีชีวิต… องค์หญิง ท่านต้องระวังและพยายามหลีกเลี่ยงพวกเขา… นอกจากเบ็นจามินกับกระหม่อม องค์หญิงห้ามไว้ใจใครเด็ดขาด”
แบร์นาแดตเงียบไปสักพักก่อนจะถามผ่านทาสรับใช้ล่องหน:
“สุสานของบิดาอยู่ที่ใด ฉันอยากจะเห็น”
คอของเอ็ดเวิร์ดขยับในลักษณะค่อนข้างทื่อ
“ตกลง”
จากนั้น มันเดินเข้าไปในบ้านไม้ หยิบขวานเหล็กสีดำขึ้นสนิมออกจากด้านใน
“กระหม่อมจะพาไปเอง” เอ็ดเวิร์ดกล่าวขณะจ้องทาสรับใช้ล่องหนซึ่งคนทั่วไปไม่ควรเห็น
ระหว่างนี้ สีหน้าแววตาของมันแข็งทื่อราวกับปราศจากอารมณ์ทั้งปวง
“ตกลง” แบร์นาแดตซึ่งอยู่ขอบป่า ส่งเสียงขานรับผ่านทาสรับใช้ล่องหน
เอ็ดเวิร์ดเจ้าของส่วนสูง 1.9 เมตรซึ่งมีร่างกายค่อนข้างซูบผอม ถือขวานเดินไปทางด้านหลังของบ้านไม้พลางกล่าวเสียงเรียบ:
“อยู่ไม่ไกล… ระวังอันตรายกลางทาง”
แบร์นาแดตรีบควบคุมทาสรับใช้ล่องหนให้เดินตามเอ็ดเวิร์ดซึ่งแต่งกายในชุดหรูหรา
หลังจากเดินผ่านผืนป่าไปทีละแห่ง แบร์นาแดตถามผ่านทาสรับใช้ล่องหน
“ลุงเอ็ดเวิร์ด เมื่อครู่ในลานโล่ง คุณลุงกราบไหว้สิ่งใด?”
เอ็ดเวิร์ดไม่หันหลังกลับ ไม่ลดความเร็วลง:
“ฝ่าบาท”
แบร์นาแดตซึ่งอยู่ด้านหลังเอ็ดเวิร์ดและทาสรับใช้ล่องหนเกือบสองกิโลเมตร ขมวดคิ้วชนกันทันที ใช้เวลาเกือบสามวินาทีในการควบคุมอารมณ์
ผ่านทาสรับใช้ล่องหน เธอถามอย่างไร้อารมณ์
“ลุงวิลเลียมกับคนอื่นก็กราบไหว้ท่านพ่อด้วยหรือ”
เอ็ดเวิร์ดชะงักเล็กน้อย แต่ยังคงหันหลังให้ทาสรับใช้ล่องหนและเนตรส่องความลับ
“เปล่า”
มันลดความเร็วลงประหนึ่งครุ่นคิดเกี่ยวกับคำตอบ
“กระหม่อมก็ไม่ทราบเช่นกันว่าพวกเขาบูชาสิ่งใด…”
แบร์นาแดตหรี่ตาลงเล็กน้อย ราวกับได้เห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่างภายในแม่น้ำแห่งชะตากรรม
เธอมิได้ถามสิ่งใดต่อ เพียงบังคับให้ทาสรับใช้ล่องหนเดินตามหลังเอ็ดเวิร์ดอย่างเงียบงัน ท่ามกลางแนวต้นไม้ขนาดใหญ่สีเขียวเข้มและพุ่มไม้ซึ่งมีหนามแหลม พวกมันมุ่งหน้าไปยังบริเวณยอดเขาของเกาะ
ผ่านไปราวสี่ถึงห้านาที แนวต้นไม้หายไปจากเบื้องหน้า
นี่มิใช่การเปลี่ยนแปลงทีละน้อยจากหนาแน่นเป็นเบาบาง จนกระทั่งไม่มีต้นไม้ หากแต่แนวต้นไม้ได้อันตรธานหายไปหลังจากเดินผ่านจุดหนึ่ง ราวกับเป็นการข้ามผ่านเขตแดนที่มองไม่เห็น
ด้านหลังเขตแดนที่มองไม่เห็นเป็นภูเขาสูงหลายร้อยเมตรซึ่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่สีเขียวเข้มจนเกือบดำ เมื่อมองจากระยะไกล ทั้งสองสิ่งกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันจนยากจะจำแนก
ภูเขาฝั่งที่หันหน้าเข้าหาแบร์นาแดตและเอ็ดเวิร์ดมีต้นไม้ค่อนข้างบางตา กว่าครึ่งของพื้นดินถูกขุดเป็นโพรง
ภายในภูเขา สุสานสีดำเด่นตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม
โครงสร้างส่วนใหญ่กลมกลืนไปกับแนวสันเขา บางส่วนมีร่องรอยมนุษย์สร้างและการขัดเงา เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของคำว่า ‘สุสานภูเขา’
ด้วยเหตุนี้ รูปทรงของสุสานจึงไม่เหมือนพีระมิดทั่วไป แต่จะคล้ายกับภูเขาสูงตระหง่าน อาจไม่สมมาตร แต่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง
ไม่แน่ใจว่าเป็นอิทธิพลจากสุสานหรือเอ็ดเวิร์ดคอยหมั่นทำความสะอาด ผิวสุสานแทบไม่มีวัชพืชเกาะ ไม่มีเถาวัลย์เหมือนกับส่วนอื่นบนภูเขา
สิ่งนี้ช่วยให้แบร์นาแดตมองเห็นลวดลายและอักขระซึ่งถูกสลักลงบนผิวสุสานผ่านเนตรส่องความลับ นอกจากนั้นยังเห็นประตูหินสูงเกือบสามสิบเมตรซึ่งดูคล้ายกับเตรียมไว้ให้คนยักษ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ