ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1371

บายัม ภายในวิหารเทพสมุทร

อัลเจอร์·วิลสันซึ่งเพิ่งกลับถึงห้องหลังจากมิสซา เห็นร่างหนึ่งโผล่ออกจากหน้าต่าง

เกอร์มัน·สแปร์โรว์ผู้แต่งกายด้วยหมวกทรงกึ่งสูงและเสื้อโค้ทยาว

โดยไม่รอให้อัลเจอร์พูด ไคลน์ก้าวออกมาข้างหน้า กล่าวเสียงขรึม

“ผมมาตามคำสั่งของมิสเตอร์ฟูล”

มันมักจะสวมบทบาทเป็น ‘บริวารเร้นลับ’ เสมอ

อัลเจอร์ก้มศีรษะลงทันที กดหน้าอกซ้ายด้วยมือขวา

“มิสเตอร์ฟูลจงเจริญ”

ไคลน์พยักหน้ารับ ยกมือขึ้นและหยิบบางสิ่งจากกองขยะบนปราสาทต้นกำเนิด

ทันใดนั้น ภาพของคทาที่ทำจากกระดูกสีขาว สะท้อนบนกระจกตาอัลเจอร์

หัวคทาเลี่ยมอัญมณีสีน้ำเงินอมฟ้า บางส่วนมีสีเข้ม บางส่วนถูกปกคลุมด้วยแสงยามเช้า ตัวคทารายล้อมด้วยจุดแสงแห่งการสวดวิงวอนจำนวนนับไม่ถ้วน ถ้อยคำวิงวอนมายาดังแว่วออกมาอย่างต่อเนื่องในลักษณะซ้อนทับ เปี่ยมไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์อย่างท่วมท้น

รูม่านตาอัลเจอร์เบิกกว้างทันที เผยให้เห็นความกระหายที่ยากจะยับยั้ง

ในฐานะครึ่งเทพลำดับ 4 แห่งเส้นทางลูกเรือ มันมั่นใจเป็นอย่างมาก ว่าคทากระดูกตรงหน้าคือสัญลักษณ์แทนสถานะ ระดับตัวตน และพลังอำนาจของเทพสมุทร

มันกัดฟันทนอาการวิงเวียนอันเกิดจากเสียงสวดวิงวอน สายตาจดจ้องเกอร์มัน·สแปร์โรว์ และรอให้ข้ารับใช้แห่งเทพรายนี้เปิดปาก

ไคลน์ยกคทาเทพสมุทรด้วยมือหนึ่งข้าง กล่าวเสียงขรึม

“นี่คือความขวัญและความไว้วางใจจากมิสเตอร์ฟูล และยังเป็นรางวัลสำหรับการช่วยปกป้องสาวกจำนวนมากของพระองค์… ในอนาคต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมหวังว่าคุณจะทำตามคำสั่งของมิสเตอร์ฟูลอย่างเคร่งครัด พยายามอย่างสุดกำลังเพื่อให้งานของพระองค์ลุล่วง”

อัลเจอร์อ่านความนัยที่แฝงมากับประโยค

มันสงสัยว่า อาจเกิดบางสิ่งขึ้นกับมิสเตอร์ฟูลในวันข้างหน้า และพระองค์จะรับบาดเจ็บ หรือตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก

เมื่อตระหนักว่าตนออกจากโบสถ์วายุสลาตันมาแล้ว และไม่มีที่ไปอื่นอีก อัลเจอร์นำมือขวากดหน้าอกซ้าย ตอบเสียงดังฟังชัด

“ความศรัทธาของผมมีเพียงมิสเตอร์ฟูลเท่านั้น!”

ฟังจบ ไคลน์พยักหน้าเงียบงัน ก่อนจะกล่าวซ้ำในสิ่งเดิมที่เคยพูดต่อหน้ามิสจัสติสและจัดจ์เมนต์

อัลเจอร์ถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยมันก็ได้ทราบชะตากรรมในอนาคต ดีกว่าไม่ทราบอะไรเลย

โดยไม่มัวรีรอ มันทวนคำเดิมของตัวเอง ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมเป็นพิเศษ

ไคลน์มอบคทาเทพสมุทรให้อีกฝ่าย

“อันดับแรก คุณต้องทำความเคยชินกับสมบัติปิดผนึกชิ้นนี้ รวมไปถึงกิจวัตรประจำวันของเทพสมุทร รอจนกระทั่งโอสถ ‘ผู้สังเวยภัยพิบัติ’ ย่อยเสร็จสมบูรณ์ จงใช้มันปรุงเป็นโอสถดื่ม การสวมบทบาทล่วงหน้าจะช่วยความเสี่ยงขณะเลื่อนลำดับ”

อันที่จริง ไคลน์สามารถยกเลิกการ ‘ปลูกถ่าย’ ได้ทันที เพื่อโอนสถานะเทพสมุทรซึ่งปัจจุบันพุ่งเป้ามายังไคลน์และปราสาทต้นกำเนิด ให้เปลี่ยนไปหาอัลเจอร์แทน ทำให้อีกฝ่ายกลายเป็น ‘ครึ่งเทพสมุทร’ และเกิดความคุ้นเคยกับตัวตนล่วงหน้า

แต่เมื่อคำนึงว่า ตนกำลังจะปรองดองกับเอกลักษณ์ของเดอะฟูล และจำเป็นต้องมีหลักยึดเหนี่ยวที่มั่นคงสำหรับสร้างสมดุลกับเจตจำนงของราชันสวรรค์ฟ้าดิน เหล่าสาวกของเทพสมุทรจึงเป็นสิ่งที่ยังขาดไม่ได้ ไคลน์ตัดสินใจรอให้ตนมีเสถียรภาพทางใจโดยแท้จริงเสียก่อน จึงค่อยโอนถ่ายตัวตนของเทพสมุทรไปให้อัลเจอร์โดยสมบูรณ์

ณ ปัจจุบัน ตัวตนของอัลเจอร์ใกล้เคียงกับข้ารับใช้ซึ่งช่วยถือครองอำนาจแทน คอยฟังคำสวดวิงวอนและตอบสนองให้สาวก แต่ยังปราศจากหลักยึดเหนี่ยวและสถานะที่แท้จริงของเทพสมุทร – ‘เจ้าของ’ คทาเทพสมุทรตัวจริงยังคงเป็นไคลน์ และทุกสิ่งยังคงพุ่งเป้าไปหาไคลน์ นี่คือความอัศจรรย์ของพลัง ‘ปลูกถ่าย’

อัลเจอร์ข่มความตื่นเต้นและความสุขภายในใจ ขานตอบถ้อยคำของเกอร์มัน·สแปร์โรว์ด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับรับคทาเทพสมุทรมาถือ

จากนั้น มันถามอย่างครุ่นคิด

“สมบัติปิดผนึกชิ้นนี้มีผลข้างเคียงเป็นอย่างไร?”

“มิสเตอร์ฟูลได้ผนึกไว้แล้วบางส่วน ช่วยให้ผลข้างเคียงด้านลบของไม้เท้าเทพสมุทรลดลงจากเดิมมาก” ไคลน์อธิบายเรียบง่าย “ในปัจจุบัน มันจะทำให้ผู้ถือมีอารมณ์ค่อนข้างฉุนเฉียว จิตใจเผชิญความสับสนเล็กน้อย และจะคอยสูบเลือดของสิ่งมีชีวิตรอบข้างในทุกเดือน คุณสามารถบินไปยังกลางทะเลหรือเกาะร้างก่อนที่เวลานั้นจะมาถึง”

วิเคราะห์ถึงตรงนี้ ไคลน์ได้ข้อสรุป

มิตร: เทพธิดารัตติกาล วายุสลาตัน สุริยันเจิดจรัส ปัญญาความรู้

ศัตรู: นักสร้างฝันอาดัม พระผู้สร้างแท้จริง ข้อผิดพลาดอามุนด์

วางตัวเป็นกลาง แต่อาจช่วยเรา: พระแม่ธรณี ด้านมืดเอกภาพ เทพผู้ถูกล่าม

วางตัวเป็นกลาง แต่อาจช่วยอามุนด์: ปราชญ์เร้นลับ

วางตัวเป็นกลาง ท่าทีคลุมเครือ: แม่มดบรรพกาล เทพจักรกลไอน้ำ

อา… ยังไม่ต้องคำนึงว่าอาดัมและพระผู้สร้างแท้จริงจะผสานกันถึงระดับไหน ให้เดาว่าเป็นสถานการณ์เลวร้ายที่สุดไปก่อน อีกฝ่ายอาจแข็งแกร่งทัดเทียมเทพสุริยันบรรพกาล หรืออย่างน้อยก็ลำดับ 0 ในสองเส้นทาง… เทพธิดาถือครองเอกลักษณ์ของ ‘ยักษ์สนธยา’ และ ‘มรณา’ ต่อให้ยังปรองดองไม่เสร็จ แต่ด้วยสื่อกลางอย่างเครื่องประดับทองคำรูปนก พระองค์คงควบคุมเอกลักษณ์ได้ดังใจนึก แม้จะยังมิอาจทัดเทียมเทพสุริยันบรรพกาลในยุครุ่งเรือง แต่ก็น่าจะคานอำนาจกับอาดัมในปัจจุบันได้…

อามุนด์ก็ควรถูกจำแนกให้เป็นลำดับ 0 สองเส้นทาง… จากบรรดาวายุสลาตัน สุริยันเจิดจรัส และปัญญาความรู้ แค่สองในสามก็น่าจะรับมือกับอามุนด์ไหว… พิจารณาจากสถานการณ์ตรงนี้ เรายังเป็นฝ่ายได้เปรียบ… ไคลน์อ่านเนื้อหาบนกระดาษพลางพึมพำด้วยสมาธิจดจ่อ

อย่างไรก็ดี ความได้เปรียบตรงนี้ยังมิได้นับรวมฝ่ายที่วางตัวเป็นกลาง

ไคลน์เคาะขอบโต๊ะทองแดงยาวลวดลายเก่าแก่ พิจารณาถึงสถานการณ์เลวร้ายที่สุด

แม่มดบรรพกาล ปราชญ์เร้นลับ เทพจักรกลไอน้ำ ล้วนเลือกที่จะช่วยอามุนด์เพราะความชอบหรือไม่ก็ข้อตกลงบางอย่าง…

หากเป็นเช่นนั้น ต่อให้พระแม่ธรณีเข้าร่วมศึก ฝ่ายของไคลน์ก็ยังคงเสียเปรียบเล็กน้อย: เทพจักรกลไอน้ำจะคานอำนาจกับอีกหนึ่งเทพจากห้าเส้นทาง ‘พระเจ้า’ … พระแม่ธรณีที่เพิ่งครอบครองเอกลักษณ์ของ ‘จันทรา’ จะคานอำนาจกับแม่มดบรรพกาล… ปราชญ์เร้นลับจะเผชิญหน้ากับด้านมืดเอกภพและเทพผู้ถูกล่าม ซึ่งทั้งสองล้วนถูกกัดกร่อนโดยมารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย – แต่เนื่องจากการแทรกแซงของเทพภายนอกมีขีดจำกัด เกรงว่าปราชญ์เร้นลับน่าจะถือครองความได้เปรียบ…

นอกจากนั้น การสมมติให้เทพคานอำนาจกัน เป็นเพียงการคำนวณในอุดมคติ ตามสถานการณ์จริง อามุนด์ซึ่งถือครองอำนาจ ‘ข้อผิดพลาด’ สามารถสำแดงเล่ห์กลได้มากมาย เช่นกันค้นหา ‘ช่องโหว่’ และสร้างทางลัดเข้ามาทำลายพิธีกรรมโดยตรง จนไคลน์ลงเอยด้วยการคลุ้มคลั่งคาที่ ไม่เพียงเท่านั้น เทพบางตนที่เคยช่วยไคลน์อย่างผิวเผิน อาจเปลี่ยนไปเข้ากับฝ่ายอามุนด์ด้วยเหตุผลที่คาดไม่ถึง

สำหรับสมบัติปิดผนึกที่สามารถพลิกผันสมดุลระหว่างเทพ ไคลน์แทบไม่มีข้อมูล ยากจะวิเคราะห์สถานการณ์

หึหึ… คิดไม่ถึงว่าจะมีวันที่เราต้องอ้อนวอนมารดาพฤกษาแห่งแรงกระหาย… ใช่แล้ว ต้องเตรียมพร้อมรับมือสถานการณ์เลวร้ายที่สุดไว้เสมอ และคอยขัดขวางมิให้เหตุการณ์ดำเนินไปยังทิศทางดังกล่าว… ไคลน์สลายกระดาษและปากกาตรงหน้า หันไปจ้องจุดแสงแห่งการวิงวอนที่ตนทำเครื่องหมายไว้เป็นพิเศษ

ร่างชายหนุ่มเลือนหายไปจากปราสาทต้นกำเนิด และโผล่อีกครั้งบน ‘รุ่งอรุณ’ ของแบร์นาแดต